Oğlum doğana kadar , kızıma hep ihanet ediyormuşum onun hakkına girecekmişim gibi gelirdi.Kızıma hamileyken hevesle videolar çeker, haftalık fotolarımı çekerdim.Oğlum da böyle bir garip hissediyordum.Fotoğraf video çekiyordum ama mecburen haksızlık olmasın diye.ya kızım kadar sevemezsem, ya kızımla ilgilenmezsem onun yüzünden!!!Gibi gibi…
Ama öyle olmadı.Tabiki küçüğü emzirmeye uyutmaya götürdüğüm zamanlarda kızım televizyonun karşısında uyuyup kaldığında , ya da büyüğün okuluyla ,kursuyla ilgilenirken küçüğü ateşli haliyle , sağılmış süt poşeti ile babaanneye dedeye bırakmak zorunda kaldığımda içimin cızzz ettiği zamanlar oldu.
Ama annelik bu zaten.Hep vicdan, hep tereddüt.Pasta dilimi verirken bile milimetrik eşit olmaya çalışmak.Hangisini hangisinden ayırabilirsin ki