Bu iyi bir örnek, tabii size yansıyan kadarıyla. Sanırım mutlu bir evlilik olup olmayacaginin sinyallerini evlenmeden alıyorsunuz. O sebeple isteklerimde şimdiden net olup, gözlemleyerek ve bir süre uzak durarak değerlendirmeliyim.7 yıldır evliler. Arkadaşımın da iki çocuğu oldu. Evlendiği ilk yıl hamile kaldı, 3 yıl sonra tekrar çocuğu oldu. Diyalogları iyi diye biliyorum. Tabi doğruysa bana söyledikleri. Ancak şunu belirtmek isterim aralarında ki yaş farkı daha az. İyi düşünün tabi kolay bir karar değil. Arkadaşım da gel gitler yaşadı sonra sevgi ağır bastı.
Çocuklar daha Küçük ve ergenlik dönemine giriyor biri. Eminim ki uygun zamanı bekliyordır. Ayrıca eski eşine neden hayatında biri olduğunu açıklamak zorunda olsun ki? Onu ilgilendiren bir durum yok, zaten annesi falan biliyormuş destek veriyormuş. Herkesten saklasaydı şüphelenmekte haklı olurdun. Ayrıca çocuklarına tabiki yardım edecek, nafakasını verecek. Maddiyatı bu kadar dert etme. Su akar yolunu bulur elbet.Merhaba, sırf bu konum için üye oldum. Çok arada kalmış durumdayım. Erkek arkadaşımla iş yerinde tanıştık. O zaman yeni boşanmıştı. Arap saçına dönmüş bir ilişkiyi resmi olarak yeni bitirmişti daha dogrusu. Gel zaman git zaman aramızda çok büyük bir aşk doğdu. Gerçekten tutulduk birbirimize. Ben böyle bir şeyin içine birbirimize ilk duygularımızı açtığımızda ona söylemiştim. Ama yaşarken oyle olmuyor. Aşk, uyum, bağlılık bambaşka şeyler. Onun iki çocuğu var. Boşanmış. Çocuklarına aşırı düşkün bir baba. Oğlu 12 , kızı 4 yaşında. Erkek arkadaşım 42, ben 28 yaşındayım. Biz çalıştığımız şirketten daha iyi bir şirkete yine birlikte geçiş yaptık. Aynı zamanda da birlikte yaşamaya başladık. Aylarca 24 saat birlikteydik. O haftasonu çocuklarına gittiğinde ben de aileme gidiyordum. Annemle babamla vakit geçiriyordum. Haftaici evde, is yerinde hep birlikteydik. Bu arada ikimiz de müdür olarak çalışıyorduk. Şimdi ben başka bir şirkete gectim yine müdür olarak. İs yerlerimiz ayrıldı. Ama evlerimiz yine bir tabiki. Evimi çok seviyorum. O da çok bağlı evine. Orasi bizim yuvamız. 10 aydır beraberiz. Birbirimize saygımız, aşkımız hiç değişmedi. Birbirimizden sıkılmak söyle dursun, 2 gün ayrı kalsak birbirimizi özleyen bir çiftiz. Biz birbirimizin yaşamında her bakımdan desteğiz.
Şimdi gelelim soruna. Çocuklar baba ve annesinin bosanma durumuna yeni yeni alışıyorlar. Ben erkek arkadaşımın annesiyle tanışıyorum. Gidip geliyorum, telefonda konuşuyoruz. Aramız gayet iyi. Birlikte yaşadığımızı da biliyor. Benim annem babam yani çekirdek ailem de destekliyor. Ancak eski eşi ve çocukları henüz hayatında benim olduğumu bilmiyorlar. Bunun bir süreç olduğunu ve çocuklarının kendisinden uzaklasmasindan korktuğunu söylüyor. Evliliği düşünüyoruz. Hatta birkaç gün sonra doğum günüm ve evlenme teklifi edeceğini de bir kere ağzından kaçırdı. Bizim bastan beri yola çıkış amacımız hep evlilikti.
Yaş farkını hiç sorun etmiyorum ama haliyle çocuklar ve eski eşiyle ilgili tereddütlerim var. Birde düşündüğüm maddi açıdan zaten 2 çocuğu var, onlara yeri geldi mi para yetismeyebiliyor. Bizim de cocugumu olursa, ki ben kesinlikle çocuk istiyorum. Nasil olacak? Biz de ara ara konuşuyoruz. Onun çekinceleri var, benim de var.
Mesela eski esinin 10 ay olduğu halde hala beni bilmemesi benim icin sorun. Bu yasa geldiği halde hala ne evim ne arabam var. Cocuklarim kirada oturuyor. O evin kirası, bizim evin kirası, annesine arada bir yardım etmesi vs.hepsi onun üzerinde. Hep mücadele içinde bir hayat. Ben de çalışıyorum, elimden geldiğince destek olurum tabiki ama bazen aklıma hakikaten yatmıyor. Yapma kızım bosver diyorum. Ama üzerime titreyen, üzerine titrediğim adamı birakmak ,herseyin yolunda gittiği iliskimi de bitirmek istemiyorum.
Eski esiyle cocuklari için görüşüyorlar, bu boyle olacak hep biliyorum ki, o konuda da güven açısından hicbir problemim yok. Ama bazen bunyem kabul etmiyor. Ellerim terliyor, carpintim başlıyor, kötü oluyorum. Bu ilişki yürür mü? Maddi manevi sorunlar olsa bile çözülür mü? Ne dersiniz? Tecrübeli arkadaslarin da yorumlarını bekliyorum... Teşekkür ederim.
Çocuklarına cok düşkün, nafakasini ihtiyaçlarını en güzel şekilde eksiksiz karşılıyor. Hayatimda gördüğüm en iyi babalardan biri. Bu özelliğini hem çok seviyorum, hem de beni korkutuyor gelecek yönünden...Çocuklar daha Küçük ve ergenlik dönemine giriyor biri. Eminim ki uygun zamanı bekliyordır. Ayrıca eski eşine neden hayatında biri olduğunu açıklamak zorunda olsun ki? Onu ilgilendiren bir durum yok, zaten annesi falan biliyormuş destek veriyormuş. Herkesten saklasaydı şüphelenmekte haklı olurdun. Ayrıca çocuklarına tabiki yardım edecek, nafakasını verecek. Maddiyatı bu kadar dert etme. Su akar yolunu bulur elbet.
Too good to be trueÇoğu yorumu okumadım. Arkadaşımdan örnek vermek istiyorum. Arkadaşım 30 yaşında iken, 2 kez evlenip boşanmış ve her iki eşinden de 1'er çocuğu bir adamla evlendi. Arkadaşımin da evlendiği ilk sene çocuğu oldu. Mutlular bir sıkıntıları yok. Arkadaşımın geliri iyi. Eşinin ilk zamanlar iş konusunda sıkıntısı vardı. Onu da atlattılar...
Cok haklısınız. Aklımdaki çelişkileri bir çırpıda özetlemişsiniz. Kendim için en doğru kararı vermeye çalışacağım. Acele etmeden, sakinlikle.Eski evliliğinde sevgi yoksa o çocuklar nasıl olmuş ben onu anlamadim, sevişmeden çocuk yapılmıyor biliyorsunuz. Hadi ilk çocuk oldu, 8 sene sonra ikinci çocuk olmuş. Sevgi yoksa neden 12 yıl beklemişler ve neden iki çocuktan sonra?
Çocukları bahane göstererek hafta sonlarını çocuklar ve eski eşle geciriyorsa ortada bir tuhaflık var. Sanki o evlilik kağıt üzerinde bitmiş sadece, öyle gibi ve maddi olarak onların tüm imkanlarını karşıladigi için tüm sorumluluğun size kalması ileride evlendiğinde, ozellikle çocuğunuz olduğunda sorunlar yaratacaktır. Maddi yük çoğunlukla sizin üzerinizde olacak. Hafta sonlarınız olmayacak mesela ya da tatile çocuklarla gideceksiniz. Eski eş sürekli çocukların sorunları için arayacak. Sizin de ona ihtiyacınız olduğunda en öncelik diğer taraf olacak, çünkü şimdi bile çok öncelikli değilsiniz, anlattığınız kadarıyla öyle gibi.
Eski eşim oğlumu görmeye geldiğinde biz görüşmüyoruz, cunku herseyi tükettik biz, oysa onlar daha tuketmemisler gibi. Biz farklı sehirlerdeyiz, o ve oğlum otelde kalıyor babası görmeye geldiğinde, benim evde değil. Bazen çocuk için görüşmek durumunda kaldığımda bile çok zorunlu hallerde mesaj atiyorum çoğunlukla, çok gerekmedikçe aramak sesini duymak bile istemiyorum.
Burada boşanmış çocuklu adamlarla evlenen ilk evliliğini yapan kızlarımızın yaşadıkları sorunları anlatan bir sürü konu var. Bence onları okuyun. Su an ayağınızı yerden kesen bir aşk yaşıyorsunuz ama bu hep böyle devam etmeyecek. İlişkilerin ilk başları hep güzeldir zaten. Ama hep aynı seviyede gitmez ki ilişkiler, inişler çıkışlar olur. Su anki yaşadığınız aşk sizi aldatmasın. 10 aylık bir süre evlilik kararı almak için çok çok erken, ki ben bile çocuklu, hem de 2 çocuklu bir adamla evlenmeye cesaret edemem. Hafta sonlarını eski esinde geçiren birini hiç istemem üstelik. Ben sizin kadar bu durumu tolere edemem. Gerçi sevgi kelebekleri ucusurken bu durum görmezden gelinir, çok üzerinde durulmaz bu tip şeylerin ama, ayaklar yere inmeye başladıkça gerçekler yavaş yavaş rahatsiz etmeye başlar insani.
Senin yerinde olsam hem yaş için hem çocukları için evlilik yapmazdım. Benim kendi eşim bile ilk çocuğumuzda okadar çok agladiki sevinçten herkes kötü bişey oldu sanmış ikincide de yine telasliydi ama okadar değil yine mutlu ama ilk heycan başka. Gelmiş 42 yaşına tamam yaşlı bı yaş değil ama o yaştan snra iki çocuğu varken bir tane daha yapar mı bilemedim ikisinin masrafına zor yetisiyor diyorsun büyüdükçe masrafta artıyor inan. Bence hiç bulaşma tabi yine nasip kısmet ama ben olsam ayrilirdimMerhaba, sırf bu konum için üye oldum. Çok arada kalmış durumdayım. Erkek arkadaşımla iş yerinde tanıştık. O zaman yeni boşanmıştı. Arap saçına dönmüş bir ilişkiyi resmi olarak yeni bitirmişti daha dogrusu. Gel zaman git zaman aramızda çok büyük bir aşk doğdu. Gerçekten tutulduk birbirimize. Ben böyle bir şeyin içine birbirimize ilk duygularımızı açtığımızda ona söylemiştim. Ama yaşarken oyle olmuyor. Aşk, uyum, bağlılık bambaşka şeyler. Onun iki çocuğu var. Boşanmış. Çocuklarına aşırı düşkün bir baba. Oğlu 12 , kızı 4 yaşında. Erkek arkadaşım 42, ben 28 yaşındayım. Biz çalıştığımız şirketten daha iyi bir şirkete yine birlikte geçiş yaptık. Aynı zamanda da birlikte yaşamaya başladık. Aylarca 24 saat birlikteydik. O haftasonu çocuklarına gittiğinde ben de aileme gidiyordum. Annemle babamla vakit geçiriyordum. Haftaici evde, is yerinde hep birlikteydik. Bu arada ikimiz de müdür olarak çalışıyorduk. Şimdi ben başka bir şirkete gectim yine müdür olarak. İs yerlerimiz ayrıldı. Ama evlerimiz yine bir tabiki. Evimi çok seviyorum. O da çok bağlı evine. Orasi bizim yuvamız. 10 aydır beraberiz. Birbirimize saygımız, aşkımız hiç değişmedi. Birbirimizden sıkılmak söyle dursun, 2 gün ayrı kalsak birbirimizi özleyen bir çiftiz. Biz birbirimizin yaşamında her bakımdan desteğiz.
Şimdi gelelim soruna. Çocuklar baba ve annesinin bosanma durumuna yeni yeni alışıyorlar. Ben erkek arkadaşımın annesiyle tanışıyorum. Gidip geliyorum, telefonda konuşuyoruz. Aramız gayet iyi. Birlikte yaşadığımızı da biliyor. Benim annem babam yani çekirdek ailem de destekliyor. Ancak eski eşi ve çocukları henüz hayatında benim olduğumu bilmiyorlar. Bunun bir süreç olduğunu ve çocuklarının kendisinden uzaklasmasindan korktuğunu söylüyor. Evliliği düşünüyoruz. Hatta birkaç gün sonra doğum günüm ve evlenme teklifi edeceğini de bir kere ağzından kaçırdı. Bizim bastan beri yola çıkış amacımız hep evlilikti.
Yaş farkını hiç sorun etmiyorum ama haliyle çocuklar ve eski eşiyle ilgili tereddütlerim var. Birde düşündüğüm maddi açıdan zaten 2 çocuğu var, onlara yeri geldi mi para yetismeyebiliyor. Bizim de cocugumu olursa, ki ben kesinlikle çocuk istiyorum. Nasil olacak? Biz de ara ara konuşuyoruz. Onun çekinceleri var, benim de var.
Mesela eski esinin 10 ay olduğu halde hala beni bilmemesi benim icin sorun. Bu yasa geldiği halde hala ne evim ne arabam var. Cocuklarim kirada oturuyor. O evin kirası, bizim evin kirası, annesine arada bir yardım etmesi vs.hepsi onun üzerinde. Hep mücadele içinde bir hayat. Ben de çalışıyorum, elimden geldiğince destek olurum tabiki ama bazen aklıma hakikaten yatmıyor. Yapma kızım bosver diyorum. Ama üzerime titreyen, üzerine titrediğim adamı birakmak ,herseyin yolunda gittiği iliskimi de bitirmek istemiyorum.
Eski esiyle cocuklari için görüşüyorlar, bu boyle olacak hep biliyorum ki, o konuda da güven açısından hicbir problemim yok. Ama bazen bunyem kabul etmiyor. Ellerim terliyor, carpintim başlıyor, kötü oluyorum. Bu ilişki yürür mü? Maddi manevi sorunlar olsa bile çözülür mü? Ne dersiniz? Tecrübeli arkadaslarin da yorumlarını bekliyorum... Teşekkür ederim.
Merhaba, sırf bu konum için üye oldum. Çok arada kalmış durumdayım. Erkek arkadaşımla iş yerinde tanıştık. O zaman yeni boşanmıştı. Arap saçına dönmüş bir ilişkiyi resmi olarak yeni bitirmişti daha dogrusu. Gel zaman git zaman aramızda çok büyük bir aşk doğdu. Gerçekten tutulduk birbirimize. Ben böyle bir şeyin içine birbirimize ilk duygularımızı açtığımızda ona söylemiştim. Ama yaşarken oyle olmuyor. Aşk, uyum, bağlılık bambaşka şeyler. Onun iki çocuğu var. Boşanmış. Çocuklarına aşırı düşkün bir baba. Oğlu 12 , kızı 4 yaşında. Erkek arkadaşım 42, ben 28 yaşındayım. Biz çalıştığımız şirketten daha iyi bir şirkete yine birlikte geçiş yaptık. Aynı zamanda da birlikte yaşamaya başladık. Aylarca 24 saat birlikteydik. O haftasonu çocuklarına gittiğinde ben de aileme gidiyordum. Annemle babamla vakit geçiriyordum. Haftaici evde, is yerinde hep birlikteydik. Bu arada ikimiz de müdür olarak çalışıyorduk. Şimdi ben başka bir şirkete gectim yine müdür olarak. İs yerlerimiz ayrıldı. Ama evlerimiz yine bir tabiki. Evimi çok seviyorum. O da çok bağlı evine. Orasi bizim yuvamız. 10 aydır beraberiz. Birbirimize saygımız, aşkımız hiç değişmedi. Birbirimizden sıkılmak söyle dursun, 2 gün ayrı kalsak birbirimizi özleyen bir çiftiz. Biz birbirimizin yaşamında her bakımdan desteğiz.
Şimdi gelelim soruna. Çocuklar baba ve annesinin bosanma durumuna yeni yeni alışıyorlar. Ben erkek arkadaşımın annesiyle tanışıyorum. Gidip geliyorum, telefonda konuşuyoruz. Aramız gayet iyi. Birlikte yaşadığımızı da biliyor. Benim annem babam yani çekirdek ailem de destekliyor. Ancak eski eşi ve çocukları henüz hayatında benim olduğumu bilmiyorlar. Bunun bir süreç olduğunu ve çocuklarının kendisinden uzaklasmasindan korktuğunu söylüyor. Evliliği düşünüyoruz. Hatta birkaç gün sonra doğum günüm ve evlenme teklifi edeceğini de bir kere ağzından kaçırdı. Bizim bastan beri yola çıkış amacımız hep evlilikti.
Yaş farkını hiç sorun etmiyorum ama haliyle çocuklar ve eski eşiyle ilgili tereddütlerim var. Birde düşündüğüm maddi açıdan zaten 2 çocuğu var, onlara yeri geldi mi para yetismeyebiliyor. Bizim de cocugumu olursa, ki ben kesinlikle çocuk istiyorum. Nasil olacak? Biz de ara ara konuşuyoruz. Onun çekinceleri var, benim de var.
Mesela eski esinin 10 ay olduğu halde hala beni bilmemesi benim icin sorun. Bu yasa geldiği halde hala ne evim ne arabam var. Cocuklarim kirada oturuyor. O evin kirası, bizim evin kirası, annesine arada bir yardım etmesi vs.hepsi onun üzerinde. Hep mücadele içinde bir hayat. Ben de çalışıyorum, elimden geldiğince destek olurum tabiki ama bazen aklıma hakikaten yatmıyor. Yapma kızım bosver diyorum. Ama üzerime titreyen, üzerine titrediğim adamı birakmak ,herseyin yolunda gittiği iliskimi de bitirmek istemiyorum.
Eski esiyle cocuklari için görüşüyorlar, bu boyle olacak hep biliyorum ki, o konuda da güven açısından hicbir problemim yok. Ama bazen bunyem kabul etmiyor. Ellerim terliyor, carpintim başlıyor, kötü oluyorum. Bu ilişki yürür mü? Maddi manevi sorunlar olsa bile çözülür mü? Ne dersiniz? Tecrübeli arkadaslarin da yorumlarını bekliyorum... Teşekkü
Bosanmis cocuklu kadinlarla evlilige sicak bakmazlar bizim toplumda ama49 yaşında, boşanmış, bir çocuğu olan anneyim. Cocuğu olan boşanmış biriyle evlenmeyi istemem. Sizinki çok iyi cesaret doğrusu.
10 ay gibi kısa bir sürede evlilik dusunmek... Biraz fazla hızlı geldi bana. Sevgi kelebekleri yüzünden ayağınız fazla yerden kesilmiş gibi. İyi cesaret doğrusu. Yaş farkı da var.
Merhaba, sırf bu konum için üye oldum. Çok arada kalmış durumdayım. Erkek arkadaşımla iş yerinde tanıştık. O zaman yeni boşanmıştı. Arap saçına dönmüş bir ilişkiyi resmi olarak yeni bitirmişti daha dogrusu. Gel zaman git zaman aramızda çok büyük bir aşk doğdu. Gerçekten tutulduk birbirimize. Ben böyle bir şeyin içine birbirimize ilk duygularımızı açtığımızda ona söylemiştim. Ama yaşarken oyle olmuyor. Aşk, uyum, bağlılık bambaşka şeyler. Onun iki çocuğu var. Boşanmış. Çocuklarına aşırı düşkün bir baba. Oğlu 12 , kızı 4 yaşında. Erkek arkadaşım 42, ben 28 yaşındayım. Biz çalıştığımız şirketten daha iyi bir şirkete yine birlikte geçiş yaptık. Aynı zamanda da birlikte yaşamaya başladık. Aylarca 24 saat birlikteydik. O haftasonu çocuklarına gittiğinde ben de aileme gidiyordum. Annemle babamla vakit geçiriyordum. Haftaici evde, is yerinde hep birlikteydik. Bu arada ikimiz de müdür olarak çalışıyorduk. Şimdi ben başka bir şirkete gectim yine müdür olarak. İs yerlerimiz ayrıldı. Ama evlerimiz yine bir tabiki. Evimi çok seviyorum. O da çok bağlı evine. Orasi bizim yuvamız. 10 aydır beraberiz. Birbirimize saygımız, aşkımız hiç değişmedi. Birbirimizden sıkılmak söyle dursun, 2 gün ayrı kalsak birbirimizi özleyen bir çiftiz. Biz birbirimizin yaşamında her bakımdan desteğiz.
Şimdi gelelim soruna. Çocuklar baba ve annesinin bosanma durumuna yeni yeni alışıyorlar. Ben erkek arkadaşımın annesiyle tanışıyorum. Gidip geliyorum, telefonda konuşuyoruz. Aramız gayet iyi. Birlikte yaşadığımızı da biliyor. Benim annem babam yani çekirdek ailem de destekliyor. Ancak eski eşi ve çocukları henüz hayatında benim olduğumu bilmiyorlar. Bunun bir süreç olduğunu ve çocuklarının kendisinden uzaklasmasindan korktuğunu söylüyor. Evliliği düşünüyoruz. Hatta birkaç gün sonra doğum günüm ve evlenme teklifi edeceğini de bir kere ağzından kaçırdı. Bizim bastan beri yola çıkış amacımız hep evlilikti.
Yaş farkını hiç sorun etmiyorum ama haliyle çocuklar ve eski eşiyle ilgili tereddütlerim var. Birde düşündüğüm maddi açıdan zaten 2 çocuğu var, onlara yeri geldi mi para yetismeyebiliyor. Bizim de cocugumu olursa, ki ben kesinlikle çocuk istiyorum. Nasil olacak? Biz de ara ara konuşuyoruz. Onun çekinceleri var, benim de var.
Mesela eski esinin 10 ay olduğu halde hala beni bilmemesi benim icin sorun. Bu yasa geldiği halde hala ne evim ne arabam var. Cocuklarim kirada oturuyor. O evin kirası, bizim evin kirası, annesine arada bir yardım etmesi vs.hepsi onun üzerinde. Hep mücadele içinde bir hayat. Ben de çalışıyorum, elimden geldiğince destek olurum tabiki ama bazen aklıma hakikaten yatmıyor. Yapma kızım bosver diyorum. Ama üzerime titreyen, üzerine titrediğim adamı birakmak ,herseyin yolunda gittiği iliskimi de bitirmek istemiyorum.
Eski esiyle cocuklari için görüşüyorlar, bu boyle olacak hep biliyorum ki, o konuda da güven açısından hicbir problemim yok. Ama bazen bunyem kabul etmiyor. Ellerim terliyor, carpintim başlıyor, kötü oluyorum. Bu ilişki yürür mü? Maddi manevi sorunlar olsa bile çözülür mü? Ne dersiniz? Tecrübeli arkadaslarin da yorumlarını bekliyorum... Teşekkür ederim.
Çocuklar olmasaydı da bu kadar yaş farkına yine hayır derdim şimdi iki kere hayir. Daha 10 aylık Bir ilişki hemen birlikte yasamalar fln çok hızlı gitmissiniz , neden bu kadar güveniyorsunuz onun hayatında her zaman doğal olarak 3. Kişi olacaksiniz çünkü çocuklar hep en önce gelir ve gelmelidir. E parası da müsait değil hem size hem o eve bakamayacak belli ki. Daha ev araba yok 44 yaşında adam. Bunun 50 den sonra cinsellik sorunlarını da düşünürsek bilemedim ben. Daha çocuk yapma konusunda bile hem fikir degilsiniz. O bu zevki tatmış 3. Çocuk ona yük olacak sizin ilk hevesiniz olacak onunla aynı hisleri aynı heyecanı paylaşmayacaksiniz bile. Bu evlenip boşanıp tekrar evlenip çocuk yapma lüksü sadece zengin erkeklere verilmeli bence.Hepinize çok teşekkür ederim. Kiminiz dalga geçmek için vaktini harcadi, kiminiz gerçekten samimice nasihat verdi tecrübelerini paylaştı. Hepsi benim için değerli. Zira içerisinden almam gerekenleri aldim bütün yorumların. Yakın zamanda bir yol çizeceğim kendime. Bir karara varıp, benim icin en doğru olduğunu düşündüğüm yolu... Hepimiz hayat yolunda kendi yolumuzda yanlışlar doğrular yaparak çeşitli tecrübeler ediniyoruz. Kimseyi kınamam, kimseye salak gözüyle bakmam. Bir yerlere gelmiş, iyi eğitim almış bir kadınım. İyi kültürlü bir aileye sahibim. Ama bu yanlış yapmayacağım anlamına gelmiyor. İnsanım. O nedenle herkesin fikri benim icin cok değerli. Şimdilik annemlerde kalmayı ve kafamı toplamayı istiyorum. Ondan sonrasına bakacağım. Hayırlısı olsun...
Çocuklarına cok düşkün, nafakasini ihtiyaçlarını en güzel şekilde eksiksiz karşılıyor. Hayatimda gördüğüm en iyi babalardan biri. Bu özelliğini hem çok seviyorum, hem de beni korkutuyor gelecek yönünden...
Yıldız ( yasak elma) dediği gibi içkim yok , kumarım yok tek kötü özelliğim kargomBi de saygısızzz vardı. Böyle adamın ailesi için kötü kötü konuşuyormuş falan, kötü davranıyormuş insanlara.
Eski evliliğinde sevgi yoksa o çocuklar nasıl olmuş ben onu anlamadim, sevişmeden çocuk yapılmıyor biliyorsunuz. Hadi ilk çocuk oldu, 8 sene sonra ikinci çocuk olmuş. Sevgi yoksa neden 12 yıl beklemişler ve neden iki çocuktan sonra?
Çocukları bahane göstererek hafta sonlarını çocuklar ve eski eşle geciriyorsa ortada bir tuhaflık var. Sanki o evlilik kağıt üzerinde bitmiş sadece, öyle gibi ve maddi olarak onların tüm imkanlarını karşıladigi için tüm sorumluluğun size kalması ileride evlendiğinde, ozellikle çocuğunuz olduğunda sorunlar yaratacaktır. Maddi yük çoğunlukla sizin üzerinizde olacak. Hafta sonlarınız olmayacak mesela ya da tatile çocuklarla gideceksiniz. Eski eş sürekli çocukların sorunları için arayacak. Sizin de ona ihtiyacınız olduğunda en öncelik diğer taraf olacak, çünkü şimdi bile çok öncelikli değilsiniz, anlattığınız kadarıyla öyle gibi.
Eski eşim oğlumu görmeye geldiğinde biz görüşmüyoruz, cunku herseyi tükettik biz, oysa onlar daha tuketmemisler gibi. Biz farklı sehirlerdeyiz, o ve oğlum otelde kalıyor babası görmeye geldiğinde, benim evde değil. Bazen çocuk için görüşmek durumunda kaldığımda bile çok zorunlu hallerde mesaj atiyorum çoğunlukla, çok gerekmedikçe aramak sesini duymak bile istemiyorum.
Burada boşanmış çocuklu adamlarla evlenen ilk evliliğini yapan kızlarımızın yaşadıkları sorunları anlatan bir sürü konu var. Bence onları okuyun. Su an ayağınızı yerden kesen bir aşk yaşıyorsunuz ama bu hep böyle devam etmeyecek. İlişkilerin ilk başları hep güzeldir zaten. Ama hep aynı seviyede gitmez ki ilişkiler, inişler çıkışlar olur. Su anki yaşadığınız aşk sizi aldatmasın. 10 aylık bir süre evlilik kararı almak için çok çok erken, ki ben bile çocuklu, hem de 2 çocuklu bir adamla evlenmeye cesaret edemem. Hafta sonlarını eski esinde geçiren birini hiç istemem üstelik. Ben sizin kadar bu durumu tolere edemem. Gerçi sevgi kelebekleri ucusurken bu durum görmezden gelinir, çok üzerinde durulmaz bu tip şeylerin ama, ayaklar yere inmeye başladıkça gerçekler yavaş yavaş rahatsiz etmeye başlar insani.
Arya çok güzel yazıyorsun da konu sahibi zaten bunların hepsinin farkında.Babalik sadece para vermekmi? O cocuklarin kafasi şimdi ne kadar karişik haberin varmi? Hafta sonu anne ve babayi beraber görüyorlar. Gercekten o evde bisey olmadiğinimi düşünüyorsun?
Kimse ama hiic kimse boşanip hafta sonlari eş ile geçirmez. Cocuk için hiç yapilmaz bu. Cocuk için daha büyük bir travma çünkü. "Babam hafta içi niye burda değil" diyorlar çünkü.
Cok iyi bir baba olsa, önceliği cocuklara stabil bir hayat sunmak olurdu. Cocuklari hafta sonlari kendi evinde ağirlayip, bu boşanmayi sindirmelerinde yardimci olurdu.
Adam aksine, cocuk yerine kendi ve cinsel isteklerini düşünüyor. Diyorum ya ortada boşanma yok. Adam bir yataktan diğerine gidiyor. Hii sen halen ancak zaman ver daha. Adam oyununa devam etsin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?