Merhaba.. Yazacaklarım umarım cok uzun olmaz.
Ben de cocuklu biri ile evlilik yaptım. Sizinki gibi aşk yoktu pek, benimki aileye inat saçma bir olaydı gerçi ama aşk evliliği olsaydı da sonuç değişmezdi diye düşünüyorum. Bizim aramızda 9 yaş vardı, kızı 2 yaşındaydı.
Sevgilinizin cocukları daha büyük ve halinde farkındalıkları cok daha fazla. Benimki 2 yasında olmasına ve kim oldugumu bilmemesine rağmen çok çok zor geçiyordu. Onun olduğu zamanlarda babasıyla aynı koltukta bile oturamazdık, iki sohbet ettik diye saatlerce ağlardı. Bize gelince asla uyumazdı.
Eşinizin ilgisi hep ikiye bölünecek. İlgisi, vakti, maddiyatı, her şeyi. (doğal olarak.)
Siz fazlasını istedikçe "bunu bilerek birlikte oldun" olacak adı. Eski eşe göre de problemler değişecek. Bazen çocukları dolduracak, bazen evinizi huzursuz etmek için lüzumsuz muhabbetlere girilecek belki.
Çocuk istemek en doğal hakkınızken belki ertelemek zorunda kalacaksınız. Benim eski eşim bilinçli bir şekilde korunmamamıza rağmen hamile kaldığımda "ben şuan kızıma zor bakıyorum, bu bebeğe hiç bakamam" demişti. Yavrum sanki istemediğim yerde durmam deyip bir iki hafta içinde o stresten düşmüştü zaten.
Daha bir dünya örnek verebilirim size.
Aynıları olmaz belki ama mutlaka benzer problemler olacaktır. Belki bir istisna olacak, tam tersi çok da mutlu olacaksınız ama gençliğinizi, kariyerinizi ve en önemlisi psikolojinizi bu ufak ihtimal için riske atmaya değer mi bilmiyorum.
Ama ne olursa olsun, bu işin sonunda çok mutlu olmanızı diliyorum
umarım en doğru kararı verirsiniz.
