Davranış Bozuklukları iki çocuğu peşpeşe yapan anneler...nerdesiniz?

benim 2 oglum var aralarında 18 ay fark var.. büyük oglum 3 yaşında ve küçük oglum dogdugu günden itibaren ne osman tokatler yedii... ozamanlar hic aynı odada bırakmadık cünkü hep vurmaya clısıyordu...
ama şimdi iksini tabiki ayıramıyorum ve inan bana bir saniye bile bebegimden 2 adım uzaklaşamıyorum. cünkü büyügü her fırsatta saclarını fena halde cekiyor, itiyor üstüne oturuyor gözünü cıkarıyor esyaları üstüne fırlatıyor... anliycagın 2 yıldır kabus yaşıyorum ..
büyük oglum ilk senesinde okadar usluydu ki ben doktora bile gitmistim, hic sesi cıkmıyor aglamıyor acaba zekasında bir sorun mu var diye endise etmistiM
ama artık cok fena.. her gün sinir krizi geciriyorum ve 22 yaşındayım ama cok zorlanıyorum cookk.. kediden fare kacırıyorum hic birsey yapamaz oldum... kücük oglum perişan oldu.. hatta artık aglamıyor bile kuzummmm benim.. cünkü alıştııı abisinin saldırılarına.. dogal olarak her seferinde engel olamıyorum..

hele uyutmak imkansızzzzzz!!! hangisini nasıl uyutiim?? ayakta sallasam abisi saclarını ceker yastıgı alır.. abisini uyutsam kardeşi yanımıza geliir alır... çok ağladım ben.. (

ayrıca bu şekilde hic birinin tadını cıkaramaz oldum... isterdim ki 100% büyük oglumla ilgileneyim .. ama olmuyor tabi.

kücük oglumun da tadını cıkartamyıroum cünkü bütün gün stres stres stres...

off cok kötü valla okadar pişmanım ki.. tek tesellim ikisi birlikte büyür ve iyi arkadas olur insallah

Benim kizim 4,5 yasinda ve bende bir bebek daha düsünüyorum ama kizim cok ilgi ile büyüyen bir cocuk oldugundan kiskanclik yapacagini düsünüyorum bazen bu düsünce beni kokutuyor cünkü kizim beni babasi ile bile paylasmayan hep onunla ilgilenmemi isteyen bir cocuk bence en iyisi art arda cocuk yapmak cünkü hem ilerde arkadas olurlar hemde ilk cocuk kendini anlamaya basladigi andan itibaren bir kardesi oldugu bilinci ile büyür yani sanki kiskanclik daha az olur gibi düsünüyorum...

Yorumları okudum ve herkes kendi deneyimlerini yazmış ama bir şey dikkatimi çekti "ileride arkadaş olurlar" sözü. yani arada yaş farkı olanların paylaşımları az olurmuş gibi yazmış çoğu anneler. Tabi birbiri ile yakın yaşlardakiler belki daha iyi anlaşır gibi düşünüyoruz fakat zaman ilerledikçe yaş farkı arada çok olmuyor. Mesela; 7 ile 14 yaşındaki çocuk arasında farklılıklar çok olurken 30 ile 37 yaş arasındaki kişilerin paylaşımları birbirine benzer olabilir.
Benim gözlemlediğim birbirine yakın yaştaki kardeşler ileride de birbirleri ile problem yaşayabiliyorlar. Kesinlikle demiyorum ama çevremde gözlemlediğim bu.
Ama görümcem mesela, 36 yaşında, eşim 29 yaşında. Birlikte dışarı çıkarız ve gerçekten eğleniriz. Birbirleri ile ilişkileri de gayet sağlamdır ve birbirlerini severler. Görümcem, eşim ondan 7 yaş küçük olduğundan koruma iç güdüsünü taşıyor ama aynı yaşlarda olsalardı belki anlaşmaları daha zor olabilirdi. Bir arkadaşımla abisi de öyle aralarında epey yaş var ama zaman ilerledikçe o yaş farklılığı çok kalmıyor. Benim 37,38 yaşlarında arkadaşlarım da var.


Yani demek istediğim; aralarında biraz yaş farkı olunca arkadaş olamayacaklarını, hiç bir şey paylaşamayacaklarını düşünmeyin. Çünkü zaman ilerledikçe yaş farkı kapanıyor. Ve büyük kardeş, küçük kardeşe daha anlayışlı, daha özverili davranıyor zaman geçtikçe çünkü anlayabiliyor ve anlatabiliyorsun.

eraysmum .!.:

benim bebeğim 6 aylık olmak üzere.ve ben 2 yıl sonra taşınacağim için hazır annem bebişime bakıyorken bir tane daha mı doğursam? diyorum.yani kaza süsü verilmiş bir ikinci gebelik nasıl olurdu?2 yıl sonra tek başıma kalıcam.erkenden 2.yi yapsam taşındığımda ikisini de kreşe verirdim?aslında bakıcı 3 yaşa kadar kreşten daha iyi ama güvenecek birini bulmak da zor...

Genişletmek için tıkla...

selam arkadasim ozellikle konumum senin soruna cok uyuyor diye cvp vermek istedim benimde cocuklarim pespese oldu ilk yavrum 6 ayliken ikinciyee hamile kaldimi ogrenince tuyu yolunmus tavuk gibi cirpindim ilk zaman cok korktum ancak kayinvalideminde yardimi ile buyuttum ancak ne kadarda yaninda yardimci da olsa zor cunku anne olarak tum gorev sende ilgi istiyorlar hele birde ikiz gibi ayni anda uyanip ayni anda agliyor ve ayni anda acikiyorlardi kiskanclik hat safhada oluyor ikiside ayni anda kucak istiyor birde hastalandiklarini dusunun hayatim kabusa donuyordu
birine baksan otekine karsi sucluuk hissi oluyor hele biri kiz biri erkekse kiz cocuklari cok baskin cadi oluyor tum ilgiyi kendilerine istiyor anliycan kucukkken onlar hayat bana kabustu
soyle guzelce oynayarak ziplayarak tadini cikara cikara buyutemedim ikisinide resmen savas ettik
ama smdi sorarsan ikiside 18 yasindan buyukler ve ben arkads gibiyim onlarla boyumdan buyukler cok iyi arkadaslar birbirilerine destekleri ni kiskanmiyorum desem yalan olur ikisi ilede gurur duyuyorum
neyse arkadasim bu is hic kolay degil okullari hastalanmalari ilgileri hepsi ayri ayri olay
benim sana tavsiyem cok iyi dusun hele yanlizsan hic deneme kotu bir macera olur derim
sevgilerimle
figo

yorumlarınız için teşekkürler arkadaşlar..
bir araştırmaya göre tek çocuklu kadınlar çocuksuz ve çok (2-3..)çocuklu kadınlardan daha mutlu bulunmuş.erkeklerse 2-3 çocukluyken daha mutlu.
yani aradaki yaş farkı ne olursa olsun 2. çocuk annenin hayatını bir nebze de olsa zorlaştıracaktır.
benim fikrim ;çok çocuk delisi olan kadının zaten doğuracağı çocuğa vereceği kocaman bir sevgisi ve sabrı vardır.kendi hayatını kaydırmayı zaten göze almıştır.
ayrıca maddi durumunuz elverirse 2. çocuğun da bakım sorununu bir şekilde halledersiniz..
gerçek olan birşey varki..zaman geçtikçe yeni bir gebelik düşüncesi insana daha zor geliyor.

:))) kaza süsü verilmiş hee :)) güzel fikir

imdaaaaaaaaaat hayir bende iki tane üst üste yaptim ,allah bagislasin ama zooooooooooooorrrrrrrrrrr kizim 5 aylikken hamile kaldim

arkadaşlar yasal ücretsiz doğum izni 2 yıla çıkarılmış.
yani o kadar kasmaya gerek kalmadı:)
oğlum 9 aylık olmak üzere.belki de 3-4 yaş farkı benim için daha uygun olur.herşey nasip kısmet meselesi.ama ev hanımı olsaydım ve maddi durumum iyi olsaydı 2-2.5 yaş farkının yaşımdan dolayı daha uygun olduğunu düşünürdüm.3-8 yaş arası kardeş kıskançlığının en yoğun dönemleri üstelik..
ayrıca ne kadar bakarım dese de büyüklere güvenip çocuk yapılmaz.zamanın ne getireceğini hiçbirimiz bilemeyiz.
en güzeli maddi götürüsünü umursamayıp,ücretsiz yasal izin hakkımızı kullanmak ve kendi çocuğumuza o en hassas zamanlarında tam gün annelik edebilmek belki de...
tabi özel sektörde çalışanlar devlette çalışanlar kadar bu konuda rahat değildir.2 yıl izne ayrılan bayan personel,döndüğünde çok hoş bir manzarayla karşılaşmayabilir..:26:

benim oğluşların arasında 3 yaş 2 ay var.
ikisi de planlı gebelikti. ama çok zorlandım. hiçbişey düşündüğüm gibi olmadı
ikisine aynı anda yetemiyorum. büyük oğlum sanki koca adam olmuş, kendi işlerini yapabilecek, kendi kendine yetebilecek gibi geliyo çoğu zaman. ama o da çocuk ve o da sevilmek istiyo.
ister istemez ilgi küçüğe daha fazla oluyo

ben arayı bulamıyorum... kimseye de tavsiye etmiyorum.. bi tane olsun benim olsun

valla kızlar ben büyük oğlum 1 yaşındayken 2 oğluma hamile kaldım ama ALLAH a şükür oğlum o kadar eziyetli değildi ben başardım ikisini büytmeyi .Yani bence kendin kararını ver ve baka bileceksen öyle yap çocuğu ne demişler tırnağın varsa başını kaşı diye .
iyi düşün öyle karar ver

3 çocugum var.en büyüğü 6 yaşında erkek ,ortanca 2 yi 2 ay geçti kız,en küçüğüde 2 aylık.yani 1 ve 2 arasında 3,5 yaş var.oğlum 3,5 yaşına kadar çok usluydu.bebek olduktan sonra çok değişti.çok hareketli bir çocuk oldu.normalde herşeyi ikna ederek yaptırırdım ama artık ikna ile de baş edemz oldum.3.bebeğimizi hiç düşünmemiştik ama kaza ilede olunca kıyamadık.ruhu yaratılmış dedik ve doğurdum.2 yaşındaki tabi anlamıyor,çok kıskanıyor.gözünü ellemeye çalışır,üstüne çıkmaya çalışır,elinden tutup kalk der.geçen bebekten pilav istiyordu:))))
yani bilinçlide dğil tam.sırf kıskançlık değil sorunumuz.çoğu şeyi de bilmeden yapıyor yani.o nedenle ona da kızamyıro dahası acıyorsunuz.içiniz eziliyor.benim Allahtan hafta içi bakıcım geliyor da kızımı oynatıyor veya bebeğme bakıyor ben kızla ilgileniyorum.rahat bir nefes alıyorum bu sayede.yoksa yardımcı olmadan çok çok zor.paraya kıydık biz napalım.hepimizin ruh sağlığından kıymetli değil ya diye düşündük.bu arada ilk oğlum 3.bebği çok seviyor.kumasının üstüne kuma geldiği için gizli bir sevinci var.bu arada matematik öğretmeniyim.hep 3 çocuklu olanlara hayret ederdim ama insanın kendi başına gelince bi şekilde Allah yardım ediyor.daha sabırlı olup çözüm üretmeye çalışıyorsunuz.yinede kendi fikrim 4 yaştan erken kardeş olması hem anneyi vicdan azabına sürüklüyor,hem çocukları etkiloyr ama bi yandan paylaşmayı mecburen öğreniyor ve bir süre sonra da oynuyorlar.hem avantajları hemde dezavantajları var gibi.Allah tüm çocuklarımza sağlık versin gerisi kolay.....geçenlerde benim durumumda olan bir arkadaşı aradım.çocukları arası tam benimkiler gibi.onun 2 ile 3 .arası yaş farkı 17 ay.nasıl gidiyor dedim.gittikçe zorlaşacakmı kolaylaşacakmı diye sordum.normalde çok şakacı olan arkadaşımın sesi çok donuktu.dedi sağlıklı olsunlar da büyüyorlar merak etme. en küçüğü 1 yaşına gelmiş bile.ama 4 ay önce 2 yaşındaki ortanca bebeğinin lösemi olduğunu öğrenmişler.3,5 ay hastanede yattık dedi.ben kafamdan kaynar sular dökülmüş gibi oldum.ne diyeceğimi bilemedim...onun için daha da sabırlı olmaya karar verdim.hiç bişey çocuklarımızn sağlıklı olmalarından daha değerli değil...dua edin arkadaşıma kızlar

eraysmum .!.:

benim bebeğim 6 aylık olmak üzere.ve ben 2 yıl sonra taşınacağim için hazır annem bebişime bakıyorken bir tane daha mı doğursam? diyorum.yani kaza süsü verilmiş bir ikinci gebelik nasıl olurdu?2 yıl sonra tek başıma kalıcam.erkenden 2.yi yapsam taşındığımda ikisini de kreşe verirdim?aslında bakıcı 3 yaşa kadar kreşten daha iyi ama güvenecek birini bulmak da zor...

Genişletmek için tıkla...

hem siz hemde çocuklar çok yıpranıyor bence çok çokkk düşünün öyle karar verin. benim 2. çocuğum plansız oldu çok yıprandım

yudumaki .!.:

benim 2 oglum var aralarında 18 ay fark var.. büyük oglum 3 yaşında ve küçük oglum dogdugu günden itibaren ne osman tokatler yedii... ozamanlar hic aynı odada bırakmadık cünkü hep vurmaya clısıyordu...
ama şimdi iksini tabiki ayıramıyorum ve inan bana bir saniye bile bebegimden 2 adım uzaklaşamıyorum. cünkü büyügü her fırsatta saclarını fena halde cekiyor, itiyor üstüne oturuyor gözünü cıkarıyor esyaları üstüne fırlatıyor... anliycagın 2 yıldır kabus yaşıyorum ..
büyük oglum ilk senesinde okadar usluydu ki ben doktora bile gitmistim, hic sesi cıkmıyor aglamıyor acaba zekasında bir sorun mu var diye endise etmistiM
ama artık cok fena.. her gün sinir krizi geciriyorum ve 22 yaşındayım ama cok zorlanıyorum cookk.. kediden fare kacırıyorum hic birsey yapamaz oldum... kücük oglum perişan oldu.. hatta artık aglamıyor bile kuzummmm benim.. cünkü alıştııı abisinin saldırılarına.. dogal olarak her seferinde engel olamıyorum..

hele uyutmak imkansızzzzzz!!! hangisini nasıl uyutiim?? ayakta sallasam abisi saclarını ceker yastıgı alır.. abisini uyutsam kardeşi yanımıza geliir alır... çok ağladım ben.. (

ayrıca bu şekilde hic birinin tadını cıkaramaz oldum... isterdim ki 100% büyük oglumla ilgileneyim .. ama olmuyor tabi.

kücük oglumun da tadını cıkartamyıroum cünkü bütün gün stres stres stres...

off cok kötü valla okadar pişmanım ki.. tek tesellim ikisi birlikte büyür ve iyi arkadas olur insallah

Genişletmek için tıkla...

moralini bozmak istemem ama büyüdüklerinde de anlaşacaklar diye birşey yok belki hiç anlaşamazlar taa ki büyüyüp evenip kendilerini yalnız hissederlerse bir kardeşe ihtiyaç duyarlar yoksa arkadaşlarıyla hayat güzel olacak

2.çocuk madden ve manen anne-baba kaldırabilecekse, bu sorumluluğu taşıyabilecekse yapılmalı, kesinlikle ilk çocuğun kardeşi olsun diye yapılmamalı, bu çok büyük bir yanlış...hayatta yalnız kalmasın düşüncesiyle yola çıkarak, hele de çocuğunuz çok küçükken dünyaya getirilen 2.çocuk, ilk çocuğunuza yarardan çok zarar bile getirebilir...yakın çevremde aynı mantıkla 2.çocuğunu 2,5 yaş arayla dünyaya getiren akrabam şimdilerde çok pişman, Allah eksikliğini göstermesin ama keşke bu kararı verirken bu kadar acele etmeseydim diyor; büyüğü okul çağına geldi, hala nasıl büyüyecekler bilmiyorum diyor, ayrıca 2.doğduktan sonra ilk çocuğunun psikolojisi çok bozuldu, evlerinde sürekli kardeş kavgası var, anne 2.olunca işinden ayrılmak zorunda kaldı ve dolayısıyla daha bir sürü problem...

bu nedenlerle, çocuk gibi önemli bir konu çok iyi, ayrıntılı ve mutlaka karı-koca konuşularak karar verilmeli, hele de kaza süsü vermek insanın kendini kandırmasından başka bir şey değil; yanlış verilen bir karar önce anneyi üzecek bu unutulmamalı...Allah sağlık verirse ilk çocuk biraz büyüyüp anneye çok muhtaç olmadığında, mesela okul çağında da bir kardeş düşünülebilir, hem 2 çocuğun da bebeklik ve ilk çocukluk döneminde anneye doyması sağlanmış olur, hem anne her iki çocuğuyla da daha rahat ilgilenebilir...ayrıca çocuklar belli bir yaşa geldiklerinde 1 yaş ya da 10 yaş farkın çok büyük bir önemi kalmayacak ki kardeş her zaman kardeştir :)...ben 2.yi hiç düşünmüyorum şu dönem o ayrı ama bu çocuk defterini tamamen kapattığım anlamına da gelmiyor; çalışıyorum, zor olur ama koşullar ne gösterir bilinmez, ileride kendimi hazır hissedersem belki, hayırlısı :)

merhaba sana msj çekmiştim ama cvp vermedin belkii hakkın yoktu diye burdan yazıyım dedim .. bende senin gibi bir vicdan azabı çekiorum bu ultrason konusunda.. bizi neler bekliyor.. sen cok araştırdıgın için senden bilgi almak isterim.. senin cocugunda herhangi bi sorun varmı allah korusun.. allah kimseyi evladıyla sınamasın.. bizim herşeyimizi alıp onlara versin... bana cvp verirsen cok sevinirim.. ii gunler

angelsnr .!.:

cnmm sana msj çekmiştim daha önceden cvp verme hakkın yoktur die açtıgın konuya msj yazdım ordan konuşabiliriz..eger rahatsız ediyorsan kusura bakma.. bu vicdan azabo cok kötü birşey.. ondan seni sıkıyorum

Genişletmek için tıkla...

konuyu nerde bulamacağımı bilemedim.kızınız kaç aylık bilemiyorum ama lohusalık 18 ay süren bir süreç aslında ve bazı küçük yanlışlar anneye fazlasuçluluk hissi verebiliyor.
bir araştırmaya göre usg ye maruz kalan erkek bebeklerde daha fazla etkilenme mevcut.50erkek bebekten birinde etkilenme görülmüş.solaklık artışı, beyinde etkilenmenin kanıtı(fizyolojik veya soya çekim dışındaki anormal artışlar)yani çok çok küçük bir kısım.aslında doğduktan sonra daha büyük çevresel tehlikeler mevcut.
amerika artık the lower,the better yaklaşımında yani ne kadar az o kadar iyi ama zeka testleri ve gelişim için 28-30.haftada kiloya mutlaka bakılmalı.sadece anıamaçlı prenatal fotoğrafçılık yasaklanmış.
tek seferde yarım saatten uzun süren tek bir organ üzerine usg probunun tutulması sakıncalı.bu süreye tek seferde maruz kaldığınızı sanmıyorum.
benim oğlumda hiperaktivite olabileceğini düşünüyorumama bunun için tanısal test yaptırmadım kesin bilememama doğduundan beri en ufak sesde aşırı irkilemeleri korkuları geçsin diye çok uğraş verdim. gebelikte annenin stresli yaşam koşulları da buna yol açmış olabilir.
kısacası şu an usg nin zararlı olduğu kesin olarak ispatlanmadı.sadece şüpheler var.mağazaların girişindeki manyetik kapıların yanında çantaları koydığumuz x ray ler sanki kapatılmış izlenimi veriyor ama çevrelerinde biriken radyasyon çocukları etkileyecek düzeyde.demek istediğim günlük hayatta usg den çok daha zararlı etkenler var..ses dalgasının ,iyonizan radyasyon gibi dna yı tahrip edici özelliği olabileceğini sanmam ama ısı artışı ve dokuyu parçalama kabiliyeti yoğun frekanslı usg de var.ses frekansı obstetrik usgde düşüktür.yine de süre bakımından dikkatli olmak lazım.dahagebe kalırsam 6-7 usg den fazlasını düşünmüyorum tabi riski bir durum olmazsa...

gelelim asıl başlıktaki konumuza...
kardeşler arasında ideal yaş farkı yoktur.ben bazı arkadaşların şevkimi kırıcı yorumlarından etkilenip peşisıra gebe kalmadığım için şu an pişmanım arkadaşlar.çünkü FSH değerlerim malesef yükseliş trendine geçti.yani istesem de yeni bir gebelik şansım pek yüksek olmayabilir.kadın doğurmak istiyorsa doğursun.ne demek ilk çocuk okula gidince ikinciyi yapmak.bu hangi mantığa sığar.bu bücürükler dünyanın merkezinde olmadıklarını ne zaman öğrenecekler?annelik fedakarlıktır.kendi egosunu ön planda tutan modern kadın elbette çocuk bakmaktan çekinir.çünkü hep biriktireceği paralar, gideceği güzel oteller, atlamak istediği kariyer basamakları vardır.yaşlanınca da yanlızdır.çünkü özel eğitim imkanları ve bireysel mal varlığı sunduğu, egosonu büyüttüğü biricik çocuğu, en büyük bencilliği de yine kendi annesine yapacaktır.
kalabalık aile gibisi yoktur aslında..herkese istediği gibi ve huzur dolu bir aile yaşantısı dilerim...