BEN DE ÖYLE DÜŞÜNUYODUM YANILMŞIM
iste ben bunu anlamıyorum kadın evde resmen esine ailesine cocuguna adamıs kendini bide beyefendinin keyfi yerinde gelsin diye kadını 2 saat kendine ayrıcagı keyfini esinin zevki gelsin diye bide ic gıcılayıcı camasır alcamda bilmem ne sacmalık diz boyu asıl esi onu bi tatile götürsün....
En büyük dileğim eşinizin bu yazıyı okuması. Her Erkek komplike şeye gelemez. Keşke kısa ve öz yazsaydın.KIZLAR EŞİME BU MAİLİ ATTIM UMARIM OKUYUNCA BENİ ANLAR
hayal ettiğim hayat şu an yaşadığım hayattan çok farklı .. alışamıyorum alışmış gibi görünsem de beceremiyorum.. dışardan göründüğü gibi değil hissettiğim duygular .. içimde bir volkan var her gün kaynıyor .. hayatımın en güzel yıllarını dört duvar arasında çocuk bakmakla geçiriyorum... boğuluyorummm .. nefes alamıyorum.. kafese kapatılmış özgürlüğe muhtaç bir kuş gibi hissediyorum kendmi.. kimseye anlatamıyorum derdimi ailem bunu duyarsa beni burdan almak için elinden geleni yapacak biliyorum.. ya da ben babama durumumu anlatırsam elimde valiz kucağımda bebekle karşısına dikilirsem , olaylar çok büyür, karşına çıkıp konuşunca sinirlerime hakim olamıyorum .. içime attıkça boğuluyorumm... kızkardeşim bile bilmiyor bunları hissettiğimi .. akıttığım göz yaşları hep birikmişliğimden... sen benim ağlarken çektiğimm acının onda birini çeksen belki beni ne kadar iyi anlardın.. hakkın emeğin çok üzerimde bunları inkar edemem .. belki de benim için onca iyiliğine karşı neden en ufak bişeyde bu hale geliyor diye düşünüyorsun ?? yanılıyorsun .. ne kadar ince bir çizgide belki de bir uçurumun kenarında olduğumu anlayamıyorsun.. psikolojim iyi değil.. iyiye de gitmiyor ... ben seçmedim dört duvar arasında oturmayı.. ben evlenip mutlu olmayı seçtim.. her gün başka bişeyine kzıp sonra bunları biriktirip sana patlamaktan bıktım usandım artık.. eskisi gibi karşına çıkıp saydıramıyorum sana biliyomusun bunu yaparken bile inciniyorum.. gücüm kalmadı artık .. ben eskisi kadar güçlü olamıyorum .. sağ salim duramıyorum ayakta.. gece on kre uyanınca gündüz dinlenmek istiyorum.. dinlenirsem evle ilgilenemiyorum sadece yemek yapıyorum.. dinlenmez evle ilgilenirsem yoruluyorum yetişemiyorum her yere her şeye hepinize.. sen beni anlayacağın yerde en zor zamanlarımda üstüme gelip beni boğmayı tercih ediyorsun ...boğuluyorum anlıyo musun boğuluyorum.. bana destek olup beni sakinleştirmek ve benim yanımda olmak yerine karşımda duruyorsun.. benim yerimde bir başkası olsa bu duruma daha fazla tahammül edemez çeker gider.. biliyorum şöyle düşünüyosun benim annem de bacımda zamanında bu durumdan geçti kimse senin gibi olmadı.. ama onların yanında destekçileri vardı anaları vardı .. bacıları vardı.. kendilerine zaman ayıracakları bir ortamları vardı.. hiç biri benim kadar yalnız hissetmedi kendini.. annen baaban bir ay burda kaldı kafayı yiyeceklerdi sıkıntıdan evlerine döndüklerinde burası için hapishane dediler. ....hapisanesinden çıktık dediler.. onlar bunu sadece bir ayda hissettiler.. bense neredeyse üç senedir her gün ama her gün aynı şeyi hissettim.. nefes alamadım.. senden başka bunu paylaşacak kimseye de sahip değilim.. kime anlatacağım ki.. anneme mii.. sen kendin tercih ettin diyecekler.. kardeşime mi ?.. yapabileceğim bişey yok diyecek ve bu durumu bilseler sana karşı cephe alacaklar..
ben pire için yorgan yakanlardan değilim.. ama bu pire şu genç yaşımda benim psikolojik sağlığımı elimden alacaksa o yorganı kül ederim...
ben böyle hayal etmedim bu evliliği .. seni.. gün geliyor kimseyi görmemek hiç bir iş yapmamak yorgana sarılıp sadece ağlamak geliyor içimden.. ben bu şekilde mutlu değilim hiç.. seni de mutlu edemiyorum.. zaten sen de beni eskisi kadar sevmiyor beğenmiyor ve arzulamıyorsun.. farkındayım aynaya bakmak gelmiyor içimden .. çünkü süslensem de püslensem de yorgunluk kırgınlık akıyor gözlerimden.. ve biliyorum ki akşam eve yorgun gelecek başın ağrıyacak ya da oğlumla oynayacaksın.. ben çoktandır olduğu gibi yine arka planda yine unutulan yine... yine... yine....
ne kadar zor durumda ve ne kadar acınası halde hissediyorum kendimi tahmin bile edemezsin.. buraya tayının çıkmasını ben istemedim .. ben çalışmak istedim atanamasam da ... bunun suçlusu sorumlusu ben değilim.. farkındaysan lafların bana çok koyuyor.. tahammül derecemin ne kadar düştüğünü anlayabiliyor musun ? senden başka kimsemin olmadığını hissedebiliyor musun ? ve ben her şeyim olduğunu hissettirdikçe sen zırvalıyorsun.. gün geliyor kadınlığımı unutturuyorsun ??? insan karısına 17 gün yanaşmaz mı ??? farkına bile varmıyorsun... ancak ben olay çıkarınca farkedebiliyorsun ??? neden ?? bunlar yaşanınca sana olan saygım şefkatim hızla azalıyor.. elimde değil...
ha bende hiç mi suç yok ? elbetteki var .. engel olmaya çlşyrm kendimi frenliyorum sana karşı ama her frene basışımda sanki bir miktar gazımı arttırıyorum olanlara karşı ..
ben de seninle eskisi gibi ilgilenemiyorum.. bu evde kaça bölündüğümün hatti hesabı yok belki .. biliyorum ne yapıosun ki sanki diyosunn tahmin ediyorum.. ama oğlunu bir saat tutunca yoruluyor yardım istiyorsun .. bir de beni düşünsene .. bana bir hak versene..
artık ben de eskisi kadar yoğun duygular hissetmiyorum sana karşı .. biliyorum sen de öylesin.. inkar etmme çabuk tükendik.. çabuk tükettik bazı şeyleri.. eve gelince senin de yüzün gülmüyormuş ya.. şaşırdım... oysa her şeye rağmen seni mutlu ettiğimi sanıyordum..onu da becerememişim .. ben ahh ben ne kadar da becerikliyken .. ne kadar da beceriksiz her işi yarm yapan birine dönüştrüldüm .. oysaki yukarda saydıklarım , hissettğim şeylerin sadece dile gelmiş ksıımları .. bir bilsen içimde ne tufanlar kopuyor..
bir bilsen bunca yoğun duyguların içinde oğluma ve sana yetebilmek için nelerden vazgeçtiğimi.. bilemezsin ve anlayamazsın ... o sebeple karşına geçip sana bunları haykırmak seni sadece üzecek .. ama düşündürmeyecek.. söz uçar yazı kalır.. belki bunları okuyup dha iyi düşünebilirsin.. belki beş yıl sonra bunları tekrar okuduğunda ne basit şeylerle onu kırmışım deyip boynuma sarılacak veya keşke olsaydı da yine bunlara kızsaydı diyeceksin.. tükendim ben tükendim artık...
en açık daha nasıl olabilirim bilmiyorum ama umarım hakkımızda hayırlısı olur ...
Kadın doğum yapalı 3 ay olmuş nası normal değil. 3 aylık bebekle şaftın kayıyo ne cinselliği.
İyi de doğumu kadın yapıyo, adam yapmıyo ki
KIZLAR EŞİME BU MAİLİ ATTIM UMARIM OKUYUNCA BENİ ANLAR
hayal ettiğim hayat şu an yaşadığım hayattan çok farklı .. alışamıyorum alışmış gibi görünsem de beceremiyorum.. dışardan göründüğü gibi değil hissettiğim duygular .. içimde bir volkan var her gün kaynıyor .. hayatımın en güzel yıllarını dört duvar arasında çocuk bakmakla geçiriyorum... boğuluyorummm .. nefes alamıyorum.. kafese kapatılmış özgürlüğe muhtaç bir kuş gibi hissediyorum kendmi.. kimseye anlatamıyorum derdimi ailem bunu duyarsa beni burdan almak için elinden geleni yapacak biliyorum.. ya da ben babama durumumu anlatırsam elimde valiz kucağımda bebekle karşısına dikilirsem , olaylar çok büyür, karşına çıkıp konuşunca sinirlerime hakim olamıyorum .. içime attıkça boğuluyorumm... kızkardeşim bile bilmiyor bunları hissettiğimi .. akıttığım göz yaşları hep birikmişliğimden... sen benim ağlarken çektiğimm acının onda birini çeksen belki beni ne kadar iyi anlardın.. hakkın emeğin çok üzerimde bunları inkar edemem .. belki de benim için onca iyiliğine karşı neden en ufak bişeyde bu hale geliyor diye düşünüyorsun ?? yanılıyorsun .. ne kadar ince bir çizgide belki de bir uçurumun kenarında olduğumu anlayamıyorsun.. psikolojim iyi değil.. iyiye de gitmiyor ... ben seçmedim dört duvar arasında oturmayı.. ben evlenip mutlu olmayı seçtim.. her gün başka bişeyine kzıp sonra bunları biriktirip sana patlamaktan bıktım usandım artık.. eskisi gibi karşına çıkıp saydıramıyorum sana biliyomusun bunu yaparken bile inciniyorum.. gücüm kalmadı artık .. ben eskisi kadar güçlü olamıyorum .. sağ salim duramıyorum ayakta.. gece on kre uyanınca gündüz dinlenmek istiyorum.. dinlenirsem evle ilgilenemiyorum sadece yemek yapıyorum.. dinlenmez evle ilgilenirsem yoruluyorum yetişemiyorum her yere her şeye hepinize.. sen beni anlayacağın yerde en zor zamanlarımda üstüme gelip beni boğmayı tercih ediyorsun ...boğuluyorum anlıyo musun boğuluyorum.. bana destek olup beni sakinleştirmek ve benim yanımda olmak yerine karşımda duruyorsun.. benim yerimde bir başkası olsa bu duruma daha fazla tahammül edemez çeker gider.. biliyorum şöyle düşünüyosun benim annem de bacımda zamanında bu durumdan geçti kimse senin gibi olmadı.. ama onların yanında destekçileri vardı anaları vardı .. bacıları vardı.. kendilerine zaman ayıracakları bir ortamları vardı.. hiç biri benim kadar yalnız hissetmedi kendini.. annen baaban bir ay burda kaldı kafayı yiyeceklerdi sıkıntıdan evlerine döndüklerinde burası için hapishane dediler. ....hapisanesinden çıktık dediler.. onlar bunu sadece bir ayda hissettiler.. bense neredeyse üç senedir her gün ama her gün aynı şeyi hissettim.. nefes alamadım.. senden başka bunu paylaşacak kimseye de sahip değilim.. kime anlatacağım ki.. anneme mii.. sen kendin tercih ettin diyecekler.. kardeşime mi ?.. yapabileceğim bişey yok diyecek ve bu durumu bilseler sana karşı cephe alacaklar..
ben pire için yorgan yakanlardan değilim.. ama bu pire şu genç yaşımda benim psikolojik sağlığımı elimden alacaksa o yorganı kül ederim...
ben böyle hayal etmedim bu evliliği .. seni.. gün geliyor kimseyi görmemek hiç bir iş yapmamak yorgana sarılıp sadece ağlamak geliyor içimden.. ben bu şekilde mutlu değilim hiç.. seni de mutlu edemiyorum.. zaten sen de beni eskisi kadar sevmiyor beğenmiyor ve arzulamıyorsun.. farkındayım aynaya bakmak gelmiyor içimden .. çünkü süslensem de püslensem de yorgunluk kırgınlık akıyor gözlerimden.. ve biliyorum ki akşam eve yorgun gelecek başın ağrıyacak ya da oğlumla oynayacaksın.. ben çoktandır olduğu gibi yine arka planda yine unutulan yine... yine... yine....
ne kadar zor durumda ve ne kadar acınası halde hissediyorum kendimi tahmin bile edemezsin.. buraya tayının çıkmasını ben istemedim .. ben çalışmak istedim atanamasam da ... bunun suçlusu sorumlusu ben değilim.. farkındaysan lafların bana çok koyuyor.. tahammül derecemin ne kadar düştüğünü anlayabiliyor musun ? senden başka kimsemin olmadığını hissedebiliyor musun ? ve ben her şeyim olduğunu hissettirdikçe sen zırvalıyorsun.. gün geliyor kadınlığımı unutturuyorsun ??? insan karısına 17 gün yanaşmaz mı ??? farkına bile varmıyorsun... ancak ben olay çıkarınca farkedebiliyorsun ??? neden ?? bunlar yaşanınca sana olan saygım şefkatim hızla azalıyor.. elimde değil...
ha bende hiç mi suç yok ? elbetteki var .. engel olmaya çlşyrm kendimi frenliyorum sana karşı ama her frene basışımda sanki bir miktar gazımı arttırıyorum olanlara karşı ..
ben de seninle eskisi gibi ilgilenemiyorum.. bu evde kaça bölündüğümün hatti hesabı yok belki .. biliyorum ne yapıosun ki sanki diyosunn tahmin ediyorum.. ama oğlunu bir saat tutunca yoruluyor yardım istiyorsun .. bir de beni düşünsene .. bana bir hak versene..
artık ben de eskisi kadar yoğun duygular hissetmiyorum sana karşı .. biliyorum sen de öylesin.. inkar etmme çabuk tükendik.. çabuk tükettik bazı şeyleri.. eve gelince senin de yüzün gülmüyormuş ya.. şaşırdım... oysa her şeye rağmen seni mutlu ettiğimi sanıyordum..onu da becerememişim .. ben ahh ben ne kadar da becerikliyken .. ne kadar da beceriksiz her işi yarm yapan birine dönüştrüldüm .. oysaki yukarda saydıklarım , hissettğim şeylerin sadece dile gelmiş ksıımları .. bir bilsen içimde ne tufanlar kopuyor..
bir bilsen bunca yoğun duyguların içinde oğluma ve sana yetebilmek için nelerden vazgeçtiğimi.. bilemezsin ve anlayamazsın ... o sebeple karşına geçip sana bunları haykırmak seni sadece üzecek .. ama düşündürmeyecek.. söz uçar yazı kalır.. belki bunları okuyup dha iyi düşünebilirsin.. belki beş yıl sonra bunları tekrar okuduğunda ne basit şeylerle onu kırmışım deyip boynuma sarılacak veya keşke olsaydı da yine bunlara kızsaydı diyeceksin.. tükendim ben tükendim artık...
en açık daha nasıl olabilirim bilmiyorum ama umarım hakkımızda hayırlısı olur ...
