- 19 Mart 2019
- 516
- 446
- 23
- 36
- Konu Sahibi asyazeynep01
- #1
Arkadaşlar;
Bir süreden beri eşimle ara ara sıkıntılar yaşıyoruz. Evleneli 2,5 yıl oldu. Bir türlü düzenimizi oturtamadık.Eşimle ikimiz oldukça farklı kültürlerden geliyoruz. Farklı aile yapılarına, zıt siyası görüşlere vb. sahibiz. 1 sene sevgili olduk; herşeyi konuşarak vb. karar aldık; ama mantıklı bir karar alamadık sanırım. Zaman zaman aramızda bunlarla ilgili sıkıntılar olduğu dönemlerde oldu. Eşimin ailesine çok yakın oturduğumuz için ve aile bağları aşırı derecede sıkı olduğu için sıkıntılar yaşadık. En sonunda eşim başka bir şehirde kendisine iş kurmaya gitti. Bende ailemin yanına gittim ve işleri oturana kadar ailemle kalacağım. Eşimle böyle konuşmuştuk. Şuan için belkide farklı şehirlerde olduğumuzdan sıkıntı yaşamıyoruz, yani kavga gürültümüz pek olmuyor. Ancak bende aşırı derecede bir bıkkınlık var.
Eşim evliliğimizin ilk dönemlerinde iki tane büyük kavgamıza ailesini falan katmıştı; babasını çağırmıştı olanları anlatmıştı. Ben eşimin ailesiyle bir süre konuşmadım. Sonrasında babası babamı aradı benım ailem geldi. Babam evliliğimize en başta çok karşı olmasına rağmen, arayı yapmaya çalıştı falan. Kv ise boşancaklar diye tutturmuştu vb.. Bunun gibi iğrenç şeyler yaşadım.
Eşim en son geldiğinde bir çocuğumuz olursa nasıl yetiştirmek istediğimiz konusunda konuşmuştuk; ama onda bile bir sürü farklı istek açığa çıktı. En sonunda ben dedim ki, bu böyle olmayacak biz senınle çok farklıyız, bence ayrılalım dedim. Ancak eşim buna hazır olmadığını; ortada ayrılmak için bir sebep olmadığını, benden başkasını düşünemediğini söyledi. Bu şekilde konu kapandı ve tekrar çalıştığı şehre geri döndü.
Sorun dediğim şeyler aslında farklar; yani çözülemeyecek şeyler. Eşim kürt; aile bağları aşırı derecede sıkı, siyasi görüşlerimiz birbirinden farklı, özgürlüğüne aşırı derecede düşkün; kim arasa yardım istese bir yere gidelim dese hemen nerde ne durumda olursa olsun gider vb..
Eşimle bunları konuştuğumuzda, benim için şehir değiştirdiğini bu şekilde herkesten uzak olup daha sağlıklı ilişki kurabileceğimizi söyledi. Sanırım siyasi görüşlerimizin farklı olması ya da bazı değerlerimizin (aile, kültür vb) onun için sıkıntı yaratmıyor. Bana asla müdahalede bulunmaz; hiç bir zaman ailemle, arkadaşlarımla ilişkime karışmaz; seçimlerde kime oy attın diye sormaz; belki de farklı olduğumuz için tartışma çıkacağını düşünüyor. Evliliğin ilk başında ailesini kavgalara dahil etmenin hata olduğunu da kabul ediyor.
Benim sorunum şu; yaşadığım zorluklar aileme rezil olmuş olmam; ailemin onaylamadığı bir evlilikte sıkıntılar yaşamam; evliliğimizin 2 yılı boyunca sürekli kavga etmiş olmamız sebebiyle kendimi aşırı derecede yorgun hissediyorum. İçimden bir his doğru bir evlilik yapmadığımı söylüyor. Kendime evlilikten beklentim ne diye sorduğumda ona cevap veremıyorum; ayrılmak mı istiyorsun diyorum, ona da cevap yok; devam etmek mi istiyorsun diye soruyorum ona da cevap yok. Eşime bu durumumu anlattım; sen karar ver dedim, o da bişey yazmadı.. Benim için senden başka kimseyi düşünemiyorum; aklımdan ya da dilimden asla öyle birsey geçmez diyor.
Sanki kendimi bir yol ayrımında hissediyorum; devam edersem bir çocuğum olursa birbirinden farklı ana babayla daha büyük sıkıntılar yaşanmaz mı diyorum.
Kısacası üzerimde ölü toprağı var; ne devam diyebiliyorum ne tamam diyebiliyorum; yaşama sevincim yok gibi resmen. Baştan başlamaya da bitirmeye de enerjim yok. Psikolojik destek alıyorum; işe gidip geliyorum. Kendimi geliştirmek adına ingilizce kursuna yazıldım; arkadaşlarımla gezmeye gidiyorum. Ama herkes ne kadar dalgın ve durgun oldugumu; mutsuz göründüğümü söyluyor. Bense bir an önce karar vermek istiyorum ve ona bile halim yok. Bana tekrar enerjime kavuşmak veya sağlıklı bir karar verebilmek için tavsiyeler var mı acaba ?
Bir süreden beri eşimle ara ara sıkıntılar yaşıyoruz. Evleneli 2,5 yıl oldu. Bir türlü düzenimizi oturtamadık.Eşimle ikimiz oldukça farklı kültürlerden geliyoruz. Farklı aile yapılarına, zıt siyası görüşlere vb. sahibiz. 1 sene sevgili olduk; herşeyi konuşarak vb. karar aldık; ama mantıklı bir karar alamadık sanırım. Zaman zaman aramızda bunlarla ilgili sıkıntılar olduğu dönemlerde oldu. Eşimin ailesine çok yakın oturduğumuz için ve aile bağları aşırı derecede sıkı olduğu için sıkıntılar yaşadık. En sonunda eşim başka bir şehirde kendisine iş kurmaya gitti. Bende ailemin yanına gittim ve işleri oturana kadar ailemle kalacağım. Eşimle böyle konuşmuştuk. Şuan için belkide farklı şehirlerde olduğumuzdan sıkıntı yaşamıyoruz, yani kavga gürültümüz pek olmuyor. Ancak bende aşırı derecede bir bıkkınlık var.
Eşim evliliğimizin ilk dönemlerinde iki tane büyük kavgamıza ailesini falan katmıştı; babasını çağırmıştı olanları anlatmıştı. Ben eşimin ailesiyle bir süre konuşmadım. Sonrasında babası babamı aradı benım ailem geldi. Babam evliliğimize en başta çok karşı olmasına rağmen, arayı yapmaya çalıştı falan. Kv ise boşancaklar diye tutturmuştu vb.. Bunun gibi iğrenç şeyler yaşadım.
Eşim en son geldiğinde bir çocuğumuz olursa nasıl yetiştirmek istediğimiz konusunda konuşmuştuk; ama onda bile bir sürü farklı istek açığa çıktı. En sonunda ben dedim ki, bu böyle olmayacak biz senınle çok farklıyız, bence ayrılalım dedim. Ancak eşim buna hazır olmadığını; ortada ayrılmak için bir sebep olmadığını, benden başkasını düşünemediğini söyledi. Bu şekilde konu kapandı ve tekrar çalıştığı şehre geri döndü.
Sorun dediğim şeyler aslında farklar; yani çözülemeyecek şeyler. Eşim kürt; aile bağları aşırı derecede sıkı, siyasi görüşlerimiz birbirinden farklı, özgürlüğüne aşırı derecede düşkün; kim arasa yardım istese bir yere gidelim dese hemen nerde ne durumda olursa olsun gider vb..
Eşimle bunları konuştuğumuzda, benim için şehir değiştirdiğini bu şekilde herkesten uzak olup daha sağlıklı ilişki kurabileceğimizi söyledi. Sanırım siyasi görüşlerimizin farklı olması ya da bazı değerlerimizin (aile, kültür vb) onun için sıkıntı yaratmıyor. Bana asla müdahalede bulunmaz; hiç bir zaman ailemle, arkadaşlarımla ilişkime karışmaz; seçimlerde kime oy attın diye sormaz; belki de farklı olduğumuz için tartışma çıkacağını düşünüyor. Evliliğin ilk başında ailesini kavgalara dahil etmenin hata olduğunu da kabul ediyor.
Benim sorunum şu; yaşadığım zorluklar aileme rezil olmuş olmam; ailemin onaylamadığı bir evlilikte sıkıntılar yaşamam; evliliğimizin 2 yılı boyunca sürekli kavga etmiş olmamız sebebiyle kendimi aşırı derecede yorgun hissediyorum. İçimden bir his doğru bir evlilik yapmadığımı söylüyor. Kendime evlilikten beklentim ne diye sorduğumda ona cevap veremıyorum; ayrılmak mı istiyorsun diyorum, ona da cevap yok; devam etmek mi istiyorsun diye soruyorum ona da cevap yok. Eşime bu durumumu anlattım; sen karar ver dedim, o da bişey yazmadı.. Benim için senden başka kimseyi düşünemiyorum; aklımdan ya da dilimden asla öyle birsey geçmez diyor.
Sanki kendimi bir yol ayrımında hissediyorum; devam edersem bir çocuğum olursa birbirinden farklı ana babayla daha büyük sıkıntılar yaşanmaz mı diyorum.
Kısacası üzerimde ölü toprağı var; ne devam diyebiliyorum ne tamam diyebiliyorum; yaşama sevincim yok gibi resmen. Baştan başlamaya da bitirmeye de enerjim yok. Psikolojik destek alıyorum; işe gidip geliyorum. Kendimi geliştirmek adına ingilizce kursuna yazıldım; arkadaşlarımla gezmeye gidiyorum. Ama herkes ne kadar dalgın ve durgun oldugumu; mutsuz göründüğümü söyluyor. Bense bir an önce karar vermek istiyorum ve ona bile halim yok. Bana tekrar enerjime kavuşmak veya sağlıklı bir karar verebilmek için tavsiyeler var mı acaba ?
