Aile bağımdan nefret ediyorum. Hep derim ya abim olsaydı ya ben olsaydım. İkimiz fazlayız. O zaten yolda yürürken bile toplum için risk oluşturan bir canlı. Şehir değiştirmek çok istiyorum ama inanılmaz masraflı. Eşim de şimdi ameliyat parasını toplayıp babana ödeyeceğiz diyor. O işe giderse bebekle ben çalışamam. Gelirimiz düşer. İstemiyorum gitmesini. Ayrıca senelerce onun it oğlunun sigarasını ben aldım boğazını ben doyurdum. Onlara saysın.Öncelikle çok üzüldüm içinde bulunduğunuz duruma. Bebek olmuş onun sevincini bile yaşayamıyorsunuz. Sağlıkla büyüsün
Aileyle bağları komple koparın bence. Anneniz sizinle yaşıyormuş sanırım. Zaten kadincagizin bir suçu da yok anlattığınız kadarıyla. Diğerleriyle asla görüşmeyin derim. Tehlikeliler ve bir o kadar dengesizler. Ben gerçekten hem sizin hem bebeğinizin adına korktum.
Telefon numaranızı değiştirin. Adresiniz değişmiş. Hatta bence yaşadığınız şehri bile değiştirin bebek büyümeden. Bu karmaşada aile bağım var diye mutlu olabiliyor musunuz? Aile bağı bazen insana yük oluyor. Sizinki tam o durum.
Babam pişman olsa da barışmam onunla. Abim o lafları söylerken hepsini duydu ve bir şey demedi. Bana şıllık dedi. Çok ileri gitti. Eski eşim için “haklıymış” dedi.Babanız niye eşiyle beraber değil? Madem bakıma ihtiyacı var, eşi ilgilensin. Anneniz ne alaka? Ben mi yanlış anladım acaba? Hastanede abiniz refakatçı olabildiğine göre demek ki o kadar da kötü değilmiş. Abiniz olacak şahıs da iğrenç ayrıca, gebersin gitsin pislik herif.
Anneniz abinizden zarar görüyor belli ki. İletişimini tamamen kesmeli. Siz de babanız pişman olmadıkça adım atmayın.
Babam pişman olsa da barışmam onunla. Abim o lafları söylerken hepsini duydu ve bir şey demedi. Bana şıllık dedi. Çok ileri gitti. Eski eşim için “haklıymış” dedi.
Annem abimle tamamen kopmak istiyor ama biz şikayetten falan da korkuyoruz. Sokakta karşımıza çıksa ne yapacağı belirsiz Allahın belasının. Annemin evini millete resmen peşkeş çekiyor millet eve kadınla gelip buna madde falan sağlıyor. Evde klimamız falan var onları da gidip almamız gerek. Polisle gitmeyi düşünüyoruz.
Babamın eşi de gelmeyecek gibi görünüyor. Babasını tedavi ettirmeye memleketine yurt dışına gitti yaklaşık 1 senedir yok. Bence gelmeyecek ve haklı. O kadına da çok çektirdi. Çok iyi biridir babamın eşi.
Sizin bu saçma sapan konular dışında çok daha güzel ve önemli konularınız var, bırakın be yaparlarsa yapsınlar.Abim onun evinde öyle davranırken babam onu evden kovup bizi korumuştu. O yüzden ona yazdım ben de. Meğer abim çoktan doldurmuş babamı. Babam da hizmet edecek o kaldı diye onun tarafına geçmiş belli ki.
Hiç te ödemem valla.Aile bağımdan nefret ediyorum. Hep derim ya abim olsaydı ya ben olsaydım. İkimiz fazlayız. O zaten yolda yürürken bile toplum için risk oluşturan bir canlı. Şehir değiştirmek çok istiyorum ama inanılmaz masraflı. Eşim de şimdi ameliyat parasını toplayıp babana ödeyeceğiz diyor. O işe giderse bebekle ben çalışamam. Gelirimiz düşer. İstemiyorum gitmesini. Ayrıca senelerce onun it oğlunun sigarasını ben aldım boğazını ben doyurdum. Onlara saysın.
Böyle aile olmaz olsun. Bence ailenizle irtibatınızı kesinMerhaba. Yine rezil ailemin başıma açtığı dertlerle karşınızdayım. Daha önceki konularımdan bilirsiniz madde ve alkol bağımlısı bir abim var. Annem ve eşimle karnım burnumda büyük abimin evine falan kaçmıştım. Bilmeyenler için link: Karnı burnunda aile, ev sorunları
Biz evimizi tuttuk yerleştik. Bu sığır da babamla kalmaya başladı. 46 gün önce doğum yaptım. Babam resmen zorlayarak kendi arkadaşı olan iyi bir profesöre beni ameliyat ettirdi. Bebeğimle annemle ve eşimle evime döndüm.
Abim olacak sığır ise doğumumdan kısa süre sonra annemin uyuşturucu merkezi haline getirdiği evinde linç edilircesine dayak yemiş. Kulağının patlamasından tutun vücudunda görünen eti yok. Tamamen mor. Tutturdu annem gelsin bana baksın diye. Yürüyebiliyor falan, ben o zamanlar daha eğilemiyorum dahi. Ameliyatlıyım. Her normal kadın gibi doğumdan sonra annemin desteğine ihtiyacım var. Üstelik annem aralık sonundan beri zaten bizle yaşıyor. Evi falan beraber taşıdık, bu herifin gazabından kurtulsun diye. Geçenlerde bu dayağı yediği zaman söylediğine göre kombiyi söküp satmışlar, evde dayak yemiş. Babam gururla alıp yerine koyacakmış.
Ben 20 günlük lohusayken babam benden para istedi. Param yoktu gönderemedim. Sık sık ister 2-3 güne geri gönderir. Babam ağrı kesici bağımlısı bu arada. İlaç getirteceğim falan demişti. Bir kere gönderemedim, 50 kere göndermemi yok sayıp arkamdan tonla şey söylemiş. Bir kere de yine ilaç diye para isteyip yemek sipariş etmiş. Halbuki bana söyleseydi ben gönderirdim ona canı ne istiyorsa. Arkamdan sürekli ama sürekli ameliyat parasını konuşuyormuş. Ona binlerce kez daha uygun bir doktora ameliyat olayım dedim. Kabul etmedi. Bu doktor olacak ben ödeyeceğim 100 bin de olsa dedi. Ağzımı açtığımda bile sinirleniyordu. Zorla iyilik yapıp başıma kakar oldu.
Bayramdan hemen önce babam ameliyat oldu. Oğluşu da yanında refakatçi kaldı dayak yemiş haliyle. Bunların en büyük isteği annemin gidip onlara bakması. Evi temizlemesi. Hizmet etmesi. Annemle babam ayrı, babam başkasıyla evli ve karısı yurtdışında. Annem eve gidip yemek falan yapacakmış, temizlik yapacakmış, hizmet edecekmiş. Ben lohusayken. Bebeğim böylesine zorken ve ben doğumdan çıktığım gibi çalışmaya dönmüşken (evden çalışıyorum).
Babamın hizmeti de sıradan bir hizmet değil bu arada. Uyuyor olun sizi uyandırıp yanındaki masada duran suyu ister. Günde abartısız 50 bardak çay ister. Kahvehane gibi hizmet etmeniz gerekir. Biz gidince bana ve eşime de hizmet ettirdiği için eşim rahatsız oluyor. Gitmek istemiyor.
Bayramın ikinci günü taburcu oldu. Biz de ziyarete gittik. Hem geçmiş olsuna hem de bayrama. Oğluşu da orada tabi. Annem oraya gitmek istemediği için beni suçluyorlar. Anneme sinir anımda “evliliğimin bebeksiz son üç ayını oğlunun rezillikleri yüzünden beraber geçirdik, şimdi benim zor günümde yanımda değilsen git orada kal o zaman” demiştim. Ki bence haklı bir cümleydi. Annem de “bakın kızım böyle diyor ben gelemem” demiş. Abim bu lafım yüzünden normal bir şekilde oturduğumuz esnada aniden “s… gidin” diye bizi evden kovdu. Babam o esnada bize “gitmeyin Allah aşkına burası benim evim” falan deyip abime ters yaptı. Abim yine klasik meyve bıçağıyla kendini kesmeye kalktı, şovunu yaptı. Yanımda da 40’lı bebeğim uyuyor o esnada. Neyse çıktık geldik evimize. Adresimi bilmedikleri için huzurluyum.
Dün babama mesaj attım. Beni ameliyat eden doktorun yani babamın arkadaşının annesi vefat etmiş. Belki baş sağlığı dilemek istersin arkadaşın sonuçta yazdım. Bana etmediği beddua, hakaret kalmadı. “Sen yediğim pidenin lafını ediyormuşsun, kocan hizmet etmek istemiyormuş, sen koca meraklısısın, Allah bin belanı versin” diye söylemediğini bırakmadı. Üstüne ruh hastası oğluşu aradı, “y… meraklısı, kendini iyi s…tir diye kocana yalakalık yapıyorsun” gibi iğrenç şeyler söyledi. Adresimi taksi durağından bulup buraya gelmekle tehdit etti. Eşime ve bana küfürler yağdırdı. Taksi durağını arayıp durumu anlattım. Adres vermemelerini söyledim. Zaten genelde o duraktan da binmiyordum.
Şimdi eşimin yakındığı ve benim inanamadığım şey benim gerizekalılığım. Babamla görüşüyorum diye o sığırın olduğu eve neden bir de bebeğimi alıp gittim ki? Daha önce de gitmiştik sakindi normale dönüyor sandım. O asla normale dönmez hep biliyordum ama en azından bize karşı iyiydi. İlk dayak yediğinde üzüldüm gittim eşimle. Pijamasını eşim giydirdi acıdı haline. Bize dualar falan ediyordu. Boğazını doyurmak için canının çektiği şeyleri söylüyordu ben de sipariş ediyordum.
Babama inanamıyorum, oğluna zaten alıştım da. Sırf yanında sadece oğlu kaldı hizmet edecek diye oğluna yalakalık yapıyor, beni harcıyor. İnsan kızına şıllık der mi? O küfürleri duyar da susar mı? Ne bencil insanmış benim kahramanım zannettiğim babam.
Karmakarışık oldu anlattıklarım farkındayım. Detay sorarsanız cevaplarım fırsat buldukça. İçimi boşaltmak istedim. Sütüm olaylardan beri çok azaldı. En çok da buna üzülüyorum. Onca masraf edip ev taşıdım. İnşallah bulamazlar adresimi…
Eşinizin iş imkanı başka şehirde varsa, göçüp gidin o şehirden. Annenizde ister sizinle yaşar ister size yakın bir yerde otururAnnem tüm her şeyiyle benim yanımda yer alıyor, onlara da zaten açıkça “ben kızımın yanında olacağım” dediği için çıldırdılar bu kadar. Sizce yine de annemden uzak durmalı mıyım. Onda da bir kabahat göremiyorum ki. Maddi manevi yanımda oldu, o itten uzak durabilmem için uğraştı hep. Eşimle de araları iyi gayet. Bilmiyorum ne yapacağım. Annemin gidecek bir yeri de yok zaten şu anda. Berbat durumdayım gerçekten.
Bence de. Az buz da değil tırtıkladıkları. Oğlu zamanında beni tehdit edip eroin paraları alırdı benden.Hiç te ödemem valla.
Ödemeyin.
Sallayın gitsin.
Sizden tırtıkladıklarına saysın.
Tam olarak onu yaptım adresini bulucam diye telefonda kuduruyordu dün. Bulamaz umarım. Herkes bulamaz diyorAnneni alican yanina izinizi bilmedikleri bir yere tasinip annenle esinle cocugunla yasican geri kalan herkesi çöpe atican kusura bakma ama
Zaten cenazesine bile gitmem dedi karımın namusuna kadar laf eden insanlarla bir daha yüz yüze gelmem dedi. Eşimin çalışmamasını kararlaştırdık bebek için diye adama demediklerini bırakmadılar. Daha üç gün önce babam “aman oğlum evde sıkıldın ama kızım yalnız bakamaz işleri batar biraz dayan” diyordu. Eşim günde 4 saat uyuyup bana ve bebeğimize bakıyor bu arada.Louder artık tek değilsin,ailen kocan, çocuğun var. Yalnız olsan her türlü iğrençliği, saçmalığı yaşa. Bulun içinde kime ne derdim. Ama çocuğun kocan bu saçmalığın iğrençliği bi parçası olmak zorunda değil. Kimsenin sabrını çok zorlamamak lazım. Elin oğlu mecbur değil. Bigun kalkar bi laf eder zoruna gider. Sınırları zorlama.
Merhaba. Yine rezil ailemin başıma açtığı dertlerle karşınızdayım. Daha önceki konularımdan bilirsiniz madde ve alkol bağımlısı bir abim var. Annem ve eşimle karnım burnumda büyük abimin evine falan kaçmıştım. Bilmeyenler için link: Karnı burnunda aile, ev sorunları
Biz evimizi tuttuk yerleştik. Bu sığır da babamla kalmaya başladı. 46 gün önce doğum yaptım. Babam resmen zorlayarak kendi arkadaşı olan iyi bir profesöre beni ameliyat ettirdi. Bebeğimle annemle ve eşimle evime döndüm.
Abim olacak sığır ise doğumumdan kısa süre sonra annemin uyuşturucu merkezi haline getirdiği evinde linç edilircesine dayak yemiş. Kulağının patlamasından tutun vücudunda görünen eti yok. Tamamen mor. Tutturdu annem gelsin bana baksın diye. Yürüyebiliyor falan, ben o zamanlar daha eğilemiyorum dahi. Ameliyatlıyım. Her normal kadın gibi doğumdan sonra annemin desteğine ihtiyacım var. Üstelik annem aralık sonundan beri zaten bizle yaşıyor. Evi falan beraber taşıdık, bu herifin gazabından kurtulsun diye. Geçenlerde bu dayağı yediği zaman söylediğine göre kombiyi söküp satmışlar, evde dayak yemiş. Babam gururla alıp yerine koyacakmış.
Ben 20 günlük lohusayken babam benden para istedi. Param yoktu gönderemedim. Sık sık ister 2-3 güne geri gönderir. Babam ağrı kesici bağımlısı bu arada. İlaç getirteceğim falan demişti. Bir kere gönderemedim, 50 kere göndermemi yok sayıp arkamdan tonla şey söylemiş. Bir kere de yine ilaç diye para isteyip yemek sipariş etmiş. Halbuki bana söyleseydi ben gönderirdim ona canı ne istiyorsa. Arkamdan sürekli ama sürekli ameliyat parasını konuşuyormuş. Ona binlerce kez daha uygun bir doktora ameliyat olayım dedim. Kabul etmedi. Bu doktor olacak ben ödeyeceğim 100 bin de olsa dedi. Ağzımı açtığımda bile sinirleniyordu. Zorla iyilik yapıp başıma kakar oldu.
Bayramdan hemen önce babam ameliyat oldu. Oğluşu da yanında refakatçi kaldı dayak yemiş haliyle. Bunların en büyük isteği annemin gidip onlara bakması. Evi temizlemesi. Hizmet etmesi. Annemle babam ayrı, babam başkasıyla evli ve karısı yurtdışında. Annem eve gidip yemek falan yapacakmış, temizlik yapacakmış, hizmet edecekmiş. Ben lohusayken. Bebeğim böylesine zorken ve ben doğumdan çıktığım gibi çalışmaya dönmüşken (evden çalışıyorum).
Babamın hizmeti de sıradan bir hizmet değil bu arada. Uyuyor olun sizi uyandırıp yanındaki masada duran suyu ister. Günde abartısız 50 bardak çay ister. Kahvehane gibi hizmet etmeniz gerekir. Biz gidince bana ve eşime de hizmet ettirdiği için eşim rahatsız oluyor. Gitmek istemiyor.
Bayramın ikinci günü taburcu oldu. Biz de ziyarete gittik. Hem geçmiş olsuna hem de bayrama. Oğluşu da orada tabi. Annem oraya gitmek istemediği için beni suçluyorlar. Anneme sinir anımda “evliliğimin bebeksiz son üç ayını oğlunun rezillikleri yüzünden beraber geçirdik, şimdi benim zor günümde yanımda değilsen git orada kal o zaman” demiştim. Ki bence haklı bir cümleydi. Annem de “bakın kızım böyle diyor ben gelemem” demiş. Abim bu lafım yüzünden normal bir şekilde oturduğumuz esnada aniden “s… gidin” diye bizi evden kovdu. Babam o esnada bize “gitmeyin Allah aşkına burası benim evim” falan deyip abime ters yaptı. Abim yine klasik meyve bıçağıyla kendini kesmeye kalktı, şovunu yaptı. Yanımda da 40’lı bebeğim uyuyor o esnada. Neyse çıktık geldik evimize. Adresimi bilmedikleri için huzurluyum.
Dün babama mesaj attım. Beni ameliyat eden doktorun yani babamın arkadaşının annesi vefat etmiş. Belki baş sağlığı dilemek istersin arkadaşın sonuçta yazdım. Bana etmediği beddua, hakaret kalmadı. “Sen yediğim pidenin lafını ediyormuşsun, kocan hizmet etmek istemiyormuş, sen koca meraklısısın, Allah bin belanı versin” diye söylemediğini bırakmadı. Üstüne ruh hastası oğluşu aradı, “y… meraklısı, kendini iyi s…tir diye kocana yalakalık yapıyorsun” gibi iğrenç şeyler söyledi. Adresimi taksi durağından bulup buraya gelmekle tehdit etti. Eşime ve bana küfürler yağdırdı. Taksi durağını arayıp durumu anlattım. Adres vermemelerini söyledim. Zaten genelde o duraktan da binmiyordum.
Şimdi eşimin yakındığı ve benim inanamadığım şey benim gerizekalılığım. Babamla görüşüyorum diye o sığırın olduğu eve neden bir de bebeğimi alıp gittim ki? Daha önce de gitmiştik sakindi normale dönüyor sandım. O asla normale dönmez hep biliyordum ama en azından bize karşı iyiydi. İlk dayak yediğinde üzüldüm gittim eşimle. Pijamasını eşim giydirdi acıdı haline. Bize dualar falan ediyordu. Boğazını doyurmak için canının çektiği şeyleri söylüyordu ben de sipariş ediyordum.
Babama inanamıyorum, oğluna zaten alıştım da. Sırf yanında sadece oğlu kaldı hizmet edecek diye oğluna yalakalık yapıyor, beni harcıyor. İnsan kızına şıllık der mi? O küfürleri duyar da susar mı? Ne bencil insanmış benim kahramanım zannettiğim babam.
Karmakarışık oldu anlattıklarım farkındayım. Detay sorarsanız cevaplarım fırsat buldukça. İçimi boşaltmak istedim. Sütüm olaylardan beri çok azaldı. En çok da buna üzülüyorum. Onca masraf edip ev taşıdım. İnşallah bulamazlar adresimi…
Anneniz hariç silin hepsini.Annem tüm her şeyiyle benim yanımda yer alıyor, onlara da zaten açıkça “ben kızımın yanında olacağım” dediği için çıldırdılar bu kadar. Sizce yine de annemden uzak durmalı mıyım. Onda da bir kabahat göremiyorum ki. Maddi manevi yanımda oldu, o itten uzak durabilmem için uğraştı hep. Eşimle de araları iyi gayet. Bilmiyorum ne yapacağım. Annemin gidecek bir yeri de yok zaten şu anda. Berbat durumdayım gerçekten.
Babamla hiçbir sorunumuz yoktu ki düne kadar. Aniden oğlunun ağzıyla konuşmaya başladı. Ama benim cidden uzak durmam lazımdı. Ben de kendimi suçluyorum.Bence siz kendiniz kaşınıyorsunuz. Bile isteye bu insanlarla muhattap oluyorsunuz. Ne demek babam beni ameliyata zorladı? Aklınız yok mu? Ne geçmiş olsun ziyareti? Ne halleri varsa görsünler. Ne görüşmesi ne ziyareti asla muhattap olmayacaksınız bu kadar basit. Sanki size yardımları iyilikleri var. Ne demek bebek varken kavga etmek bıçak çekmek.
Annenizin telefonundan kendi telefonlarınzıdan bu insanlar engelleyin. En az 6 ay görüşmeyin kendi hayatınıza bakın.