bu evlilik değil zaten..bizde öfke sorunu vardı şiddete girmedi ama sinri beni yedi bitirdi..tedavi oluyor ..çok şükür iyiyiz..
aynen şiddet yok ama siniri beni eritti, kuruttu.
kabullenme aşaması en zor olan kısmı zaten..büyük bir patlamadan sonra ,artık bitti dediğimde anladı öfke sorunu olduğunu..etrafındakilere ne kadar zarar verdiğini görmesini sağlamalısınız..nasıl ikna oldu eşiniz. benim eşim öfke kontrolü tedavisine asla yanaşmıyor.
evet..
konunuz varmış ordan devam edebilriz.:)nasıl ikna oldu eşiniz. benim eşim öfke kontrolü tedavisine asla yanaşmıyor.
bana sen nasıl anne olacaksın dedi kavga ederken..
evet..dövdü mü?
evet..
kabullenme aşaması en zor olan kısmı zaten..büyük bir patlamadan sonra ,artık bitti dediğimde anladı öfke sorunu olduğunu..etrafındakilere ne kadar zarar verdiğini görmesini sağlamalısınız..
beraber gitmeyi teklif edin..kendim için gidiyorum yanımda da sen ol..madem sende sorun yok,ben büyütüyorum,benim sorunumu çözelim diyin...randevu alıp onu da götürün...terapiler işe yarıyor..yıllarca ilaç kullanamyan adam ,o ilaçlar ve terapiyle o kadar rahatladı ki..
kendisi de şimdi diyor,ne kadar gerginmişim..ne salakmışım yıllarca yaşadım bu depresyon ve gerginliği..kendimi yemişim diyor..isterseniz yazabilrsiniz özelden de..elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışırım size..
kusura bakma burdan yazıyorum. ben inan bana her yolu denedim. dişe diş tartıştım, sakince insanlıkla yaklaştım, sustum, ailesine söyledim, karşıma alıp konuştum, okkalı okkalı mailler attım, kendimi açık bir şekilde de ifade ettim. psikoloğa gittim, belki bende sorun var dedim. birlikte gidelim dedim. Yani inan bana yapmadığım bir babamla konuşturmak bir de ayrılmakla tehdit etmek kaldı. İlişkimiz daha da laçkalaşmasın, belki anlar diye bu zamana kadar ayrılma sözünü hiç sarfetmedim.Ama onu da yapıcam. Sadece çocuğum bunlara şahit olmasın istiyorum. Bebeğim 19 aylık ve her şeyi anlıyor. onun üzülmemesi ve böyle gergin bir ortamda büyümemesi için elimden geleni yapıyorum. Asla boşanmam demiyorum ama boşanmak en son düşüneceğim şey olmalı. Yani boşanırsam keşke bu yolu da deneseydim dememeliyim. kınamıyorum sizi..çünkü eğitimli kendine güvenen sosyla kadınların şiddet karşısında ,utanıp ayrılmakta zorlandığını,çevresine anlatamadığını biliyorum..istatistikler böyle diyor zaten..
onu eş olarak ben seçtim hem de çok inanarak.
bitmesi gerektiğine kendin inanıyorsan uzatmaları oynamak daha çok yıpratır seni.Merhaba kızlar. Konumu belki hatırlarsınız. Eşimle problemlerim vardı ve hala daha var. Güven sorunumuz da var. Ben aslında devam etmek istemiyorum ama ayrılamıyorum da. Çok bunaldım. Her seferinde " artık istemiyorum, bitsin " demek istiyorum, ama bir şey beni tutuyor. Çok bunaldım. Her şeyden şüphe eder oldum. Zaten karı koca ilişkisi de kalmadı aramızda. Soğuduk da birbirimizden. Ama neden hala devam ediyoruz bilemiyorum. Ne o bitirebiliyor. Ne ben. Hiç iyi değilim, kendimi işe veremiyorum. Çalışamıyorum. Hayatımı bir düzene koyamıyorum. Kesin karar veremiyorum. Gerçekten içten içe ölüyorum artık ya. Dayanamıyorum. Aslında bitmesi gereken bir evlilik bu. Şimdi bitmezse ilerde bitecek biliyorum. Ama olmuyor dilimin ucuna geliyor, diyemiyorum.....
okuyorum hemen.
Ah arkadaşım bende bir anlam verebilsem. Bir gülüşü, bir sadakati yetecek bana ama onlarda yok. Nasıl inandım güvendim bu adama ben bilemedim. Neyin günahı bu onu da bilemedim.
