Merhaba kızlar , buraya yazmaya bile çekindiğim bir konu bu.Biraz uzun olacak ama okuyan ve yorum yapanlara şimdiden teşekkür ederim.
Ben 14 yaşımda babamı kaybettim. Biz 5 kardeştik. Aile içinde küçüklüğümden beri kavga gürültü hep vardı.
Babamı kaybettiğimizde annem 45 yaşındaydı. Annem her zaman çok sinirli bir kadındı. Babamdan sonra ise sanki öz annem değil üvey annem gibi davranıyordu.
Şöyle söyleyeyim annem hep çok soğuktu .Bir kere bile kızım , yavrum dediğini bilmem. Ve ben çocukken hep üzülürdüm annemin bu kadar sinirli ve soğuk olmasına.
Babam öldüğünde 3 kız kardeş vardık evde. Annem sizi istemiyorum gidin yalnız kalmak istiyorum derdi hep. Biz de bir kaç yıl içerisinde bir şekilde evden gittik. Ben evlendim , ablam memur oldu , öteki ablam da evlendi.
Bir kızım oldu 19 yaşındaydım ve eşimle şiddetli geçimsizlikten boşandığımızda 23 yaşındaydım. Anneme geldim . 2 ay annemde kaldım ama beni ve kızımı istemedi. . Bu arada annemin ağzı çok bozuktu , bana ettiği küfürleri ve eziyetleri cabası . Oysaki iyi kötü çalışıyordum ondan tek istediğim evini açması ve kızıma ben çalışırken bakması olmuştu . Yapmadı.annem kızımla beni evden kovdu . Boş bir evi vardı aynı avluda oraya attı resmen. Ne eşyamız ne paramız vardı bu arada işsiz kalmıştım.
kızımı canım yavrumu babaannesine göndermek zorunda kaldım. İş bulana kadar yanıma 5 ay alamadım. Yavrum her telefonda görüştüğümüzde ağlardı anne ne zaman geleceksin beni almaya diye. Annem ise getirme orda kalsın ben bakmam diyordu .
Rabbim yardım etti iş buldum ilk fırsatta kızımı aldım yanıma. Yeri geldi zeytin ekmek yedik yeri geldi aç kaldık ama bir daha kızımı yanımdan ayırmamaya karar verdim. yavrumu tam gün anaokuluna verdim . Ama akşam benden 2 saat önce evde olacaktı . Kızım bu arada 4,5 yaşındaydı . Ne annem ne de aynı avlu içerisindeki ablam bakmadılar 2 saat için kızıma. eski görümcem baktı. İşten çıkınca eski görümcemden alıp dolmuşla eve geliyordum . Oysaki okul bizim evimize daha yakındı ama annemde ablamda bakmadıkları için mecburdum.
Sonra aradan zaman geçti işlerim iyi gitti.maaşım arttı evimin eşyasını aldım. Ama hep taksit ödüyordum . Annem bu sefer hiç ihtiyacı olmadığı halde benden kira istemeye başladı. Ben de borcum olduğunu bitirene kadar veremeyeceğimi söylesemde nafile o evden de kovdu bizi.
Bu arada iş yerinde tanıştığım (şimdiki nişanlım) beyle görüşmeye başlamıştık . Bu adam bana ailemin yapmadığını yaptı . Her anlamda çocuğuma ve bana bir aile oldu. Ben yeni bir evliliği iyice tanımadan ve çocuğumda o kişiyi kabul etmeden yapmamaya kararlıydım. 1-2 yıl böyle görüşmeye devam ettik. Ama bu sefer de hem ablam hem annem benim hakkımda tüm tanıdıklarımıza kötü yola düşmüşüm gibi anlatmaya başladılar. Oysaki boşandıktan bir yıl sonra bu adamla tanıştım ve başka bir insan da olmadı hayatımda yani bugün onunla yarın başkasıyla değildim asla.
Neyse aradan zaman geçti ben o evden çıktım kendime yepyeni bir hayat kurmaya karar verdim. İşim ve maaşım iyiydi .İş yerinde çok azimliydim herşeyi öğrenmek herşeyi başarmak istiyordum bir daha eski günlere dönmemek için. O evden çıktıktan sonra uzun bir süre ne annemle ne ablamla görüşmedim . Ama ablam geldi benim taşındığım siteden ev aldı . Yine uzaklaşamadım yani.
Annem ise eskiden dediği gibi koca avluda tek kaldı , yalnızlığına kavuştu . Şimdi 60 yaşında ister istemez yalnız kalmak zor onun için .
1 yıl önce nişanlandım şimdi Allah'ın izni ile nikah hazırlıklarımızı yapıyoruz. Maddi durumumuz çok iyi . Şimdi annem de ablamda benimle iyi olmak istiyorlar ben de bir ihtiyaçları olduğunda koşuyorum ama eski günleri unutamıyorum . bana yaptıklarının çok azını yazdım buraya , torununu ve kızını evden atan anne ve kızkardeşinin adını kötüye çıkaran abla işte siz düşünün daha neler neler yaptıklarını ..
Şimdi ise beni nankörlükle suçluyorlar , benim ve nişanlımın durumu iyi olduğu için kibirlenmişim. Asla ve asla onları yeni evliliğimde görmek istemiyorum. Yani misafir gibi gelip gitsinler istiyorum . Unutamıyorum yaptıklarını .. Bu acıyı içimden nasıl atarım nasıl unuturum geçmişi ?