Ben de senin gibiyim. Hayatımı sömürdüler. Annelik hakkı diyorum. Hala devam ediyorlar. Ben de yeni düzenlemeler getireceğim :) ya şunu iyi biliyorum. Benim en muhtaç zamanımda hiç yoktular. Ne zaman eşimin maddi durumu düzeldi ve bebeğimi büyüttüm birden tekrar yanımda oldular. Maksat ne kadar kullanırız. Eminim beni o aciz durumda bırakmak istemeleri onlara muhtaç kalmam içindi.
Annem onun evinde bebeğimin ağzını fazladan birkaç peçeteyle sildiğim için, işte sen bu yüzden fakirsin diyordu. Erken menapoza girmişim, 2. Bebek için tüp bebek tedavisi görüyorum. Trilyonluk insanlar. Benim bildiğim 30 tane evleri var. Yardım edebiliriz diyeceği yerde sokağa atacak paran varmış diyor.
-Anne kendiliğinden olmaz, 30 yaşında menapozdayım diyorum.
- E o zaman oğlun bebekken çalışmasaydın bebek yapsaydın diyor.
-o zaman bebek bezinin parasını veremiyordum, nasıl çalışmasaydım diyorum.
-elinde yıkasaydın, eskiden bebek bezi mi vardı diyor.
Bu insan için ben ben dersanemi bıraktım, atamayı gözden çıkarıp annem hasta diye kardeşimin düğününü yaptım bir başıma.
Annedir diyorum. Yine de insan geçemiyor. Seviyorsun. O sevgiyi verse, bir candan kızım seni seviyorum dese hala 8 yaşında çocuk gibi her şeyi bırakıp kucağına koşabilirim. Onlar hala belki yine işleri ters gider, bizim yakınlarda bir ev verir, hizmetçi gibi kullanabiliriz hesabındalar. Anlamadıkları, ben hesap yapmadım onlar için.
Ama ileride oğlumun, onlara koşuşturmaktan benimle ilgilenmedin diye beni suçlamasını istemiyorum. 30 yaşında akıllandım. Bından sonra yeni kararlar alıyorum artık.
vallahi yazınızın sonunu okuyunca rahatladım . İyi bir karar vermişsiniz. Darısı bana.
