- 21 Nisan 2014
- 2.021
- 1.317
-
- Konu Sahibi fiyonkbakery
- #141
eşiniz haklı..
Konunu baştan sona okudum. Sanki ben yazmışım. Bu kadar mı benzer hayatlarımız. Ben de tekstilciyim. Çok şükür iyi kazanıyorum. Ablam 4 yıldır çallışmıyor. 7 yaşında yeğenim var.Ettiğim yardımın, aldığım hediyelerin,Yemelerin,içmelerin,arabayla eve bırakmak ne kelime,arabayı komple vermemizin... yani ne diyim haddi hesabı yok..Tükendim.. Bazen ben de senin gibi evlenmeseydim bari de anneme babama daha çok faydam olsaydı diyorum.Seni benden iyi kimse anlayamaz heralde şuanda
ben sizi anlıyorum çünkü biz de karı koca çalışıyoruz ve beklenti de ona göre oluyor ne yazıkki.
sizin de borcunuz olduğunu ve her istediklerinde onlara yardımcı olamayacağınızı bir şekilde öğretmeniz lazım.
anne babanız için hiç bir şey diyemem ama ablanızın abinizin yaptığı çok ayıp.
ablanız yok diye ağlayacağına girsin bi işe de çalışsın.
çalışırken nelerle mücadele ettğimizi kimse hesaba katmıyor, oysa ne kadar yıpranıyoruz. Bize de yazık değil mi ?
Ne kadar çok benziyoruz gerçekten sanki kendimi okudum
Sana tavsiyem arkadaşım, taviz verme.Evet kardeş candan öte candır.
Ama zaruri ihtiyaçlar dışında lükse sakın para verme. Ben anlatsam ,burda herkes beni topa tutar müstehak sana diye.
Eşinle aran bozulur. Kendi bütçen bozulur. Şu an benim eşimden gizli 5000 tl borcum var. Bir çoğu kendi evimin ihtiyacı ama içinde ablama yeğenime hatta enişteme aldığım eşimin bilmediği bir sürü şey var.
Bu borçtan ziyade geçmişte o kadar çok verdim ki eşimden gizli. 10 tl isteyemem ben ablamdan,çünkü yoktur.
Hiç olduğunu görmedim. Kalıbımı basarım kenarda herkesten gizlediği 3-4 bin lr parası vardır.
3 yıl önce çamaşır makinası bozuldu. Depresyona girdi resmen. Beni aramalar,ağlamalar. Gidip kocamdan gizli ariston ç.mak. yeni çıktığı dönemde aldım. Tksitlerini 2 yıl ödedim.Doğum yaptım,izine çıktım. Maaş alamadım diye rica ettim bu iki ay sen öde diye. Param yok dedi. Ve annem ödedi.
Aynen ben de gözlerim fal taşı gibi açıldı resmen. Beni anlatmışsın gibi.
Eşim şu an bildiğin nefret ediyor.Bana çaktırmasa da.
Zamanla aradaki saygı azalıyor. Yüz göz olunuyor.
Bence hemen ablanla konuşmalısın. Ben konuşamadım. Çünkü küser. Cidden küser.
Hatta annemlere de küser. Sonra yine biz üzülürüz. Ben haklıyken kendimi haksız hissederim.
Öyle bir yaptırım gücü ve etkisi var ki özellikle annemin ve benim üzerimde.
Bunu yaşamayan arkadaşlar asla anlayamaz. Psikolojik..
Kendini ezik,güçsüz,bi çare,zayıf gösterebilme kabiliyetine sahip.
Mesela ben herhangi bir sebepten mutsuz olsam ,ya da bir sorunum olsa aklım çıkar annemle babam anlayacak diye.
O hemen onları arar. Üzülmelerinin bi değeri yok gibi sanki gözünde.
Herkes onunla ilgilensin,yardım etsin,onu nazlandırsın istiyor.
Kocasına da böyle..
Ay şaka gibi yemin ediyorum benim ablam aynı böyle konuşmaya çalışırım ya da dayanmayıp iki laf ederim öyle bir
üste çıkar ki kendimi suçlu hissederim ben mi hatalıyım diye kendimden şüphe ediyorum öyle bir konuşuyor kio derece diyorum tamamen açsam bu konuları zaten annem babamın hali ortada bir de bizler yüzünden üzülmesinler diye susuyorum sürekli, ama ablamdan gerçekten o kadar soğudum ki şuan elimde olmadan benden bir şey istese emin olun ters cevap verip onu söylediğine pişman edebilirim gibi hissediyorum şuan, Allah yardımcımız olsun canım
Bir annenin farklı iki evladı. Allah size ve ailenize ağız tadı versin. Şimdi düşündüm de annem benden ağlayarak 200 lira istese üstümdeki başımdakini satar yine bulup buluştururdum bu lafı duymak çok zor kim bilir annenize söylemesi ne zor gelmiştir. İnsan annesi babası muhtaçken nasıl huzurlu yaşayabilir ablanıza da pes doğrusu. Her kuşu şey yapmış bir yazı tahtası kalmış.
7 yaşındaki yeğenime hiç bir doğum gününde,karne gününde 200 lr dan aşağı bir hediyem olmamıştır.
Zaten alacağım hediye bellidir. Ablam önden siparişi vermiştir.
Maddi durum olarak yazıyorum.
Bir evimiz var.daha 9 yıl ödeyeceğimiz kredi borcuyla.
Bir arabamız var.
Bir de dükkanımız.
Bunun dışında ev alırken çektiğimiz kredilerin ödemeleri vs.Yani evi zor döndürüyoruz.
Kendilerinin de bir evleri ve arabaları var.Borçsuz.
Bir de bir türlü bitmek bilmeyen, marka takıntıları yüzünden yüklü ödemeleri olan kredi kartı borçları...
Benim emekli babacığımın yardım ettiği bitmek bilmeyen kredi kartı borçları.
Yani ben annemlere,annemler onlara .. E bu durumda koca susar mı susmaz?
birini söylesen diğerini saklıyorsun mecburen
Okurken çok üzüldüm aklıma amcamlar ve babaannem geldi.Hatırlıyorum ben 10-12 yaşlarındayken biz de aynen böyleydik ki bu senin canından can annemin kayınvalidesiydi öyle daha da kötü oluyor.Babaannem gizli gizli bir milyon ayakkabı,elbise ev eşya gereci alırdı her yere borcu vardı insanlar annemi x'in gelini diye yolda çevirirlerdi.Kaç kez haciz gelmesin aman dedem duymasın diye para ödedik.Babaannem kapıya gelip isterdi nasıl vermeyeceksin ki.Amcam ve kuzenlerim de aynı şekilde.Bize ne alınırsa onlar da hemen gider alırdı sonra borcu gidip biz öderdik neredeyse.Amcam işten çıktı babam ona iş kursun diye 15000 borç verdi geri verilmedi annemle bu yüzden boşanma noktasına bile geldiler ama her zaman her şeyin en markası da amcamlarda olurdunasıl diyorsan ben de bilmiyorum.Sonunda benim %75 burslu özel üni.ye gitmem gündemdeyken amcama yine büyük para borç verecekti ben patladım artık kendi aileni düşün diye.Anlayacağın sana küçük gelebilir ama bazen arttıkça artıyor bu şeyler en yakınına bile dur demenngerekiyor.
Kardeş diye güveniyorsun veriyorsun bunları yapıyor ya Allah ıslah etsin yeminsöylemezdide zor günler yaşamışsınız
İnsanların sevgisinden besleniyorlar işte.Babam kıyamıyordu babaanneme veriyordu ama babaanneme göre en biricik oğlu amcam.Biz hiç söylemeyiz yaptığımız yardımları o der şunu aldım sana çocukken vs.Bir de genelde bu kişiler parasıyla aşık atamıyor ondan oluyor.Beniim yengem esnaflık yapan amcamdan hep müdür diye bahsederdi,çocuklar desen durumunun farkında değil,şımarık..