Öncelikle uzun yazacağım kusura bakmayın kısaca anlatılır gibi değil
1 aylık evli ama kocası 1 haftadır eve gelmeyen bir kadın olarak yazıyorum yargılayabilirsiniz ben de kendimi çok yargıladım ama elimde olsa ne değiştirirdim bilmiyorum
3 yıl önce bir adamla tanıştım. Ben ki aşka inanmayan özgür ruhlu dediğim dedik asi kadın ilk başta benimle aynı özelliklere sahip olduğu için ukala bulduğum yanından kaçtığım bu adama aşık oldum.
Bi adamın yolda ezilmiş kedi görünce gözleri doluyorsa ne kadar kötü olabilirdi ki?
Sonra mesafeler olan ilişkimiz başladı arada ki 500 km ye rağmen ben benliğimden çıkmış uysal söz dinleyen biri haline gelmiştim. bitmek bilmeyen kıskançlıklar yersiz suçlamalar evet daha en baştan güzel başlamadı aslında.
iki adam var gibi hissettim hep karşımda biri öfke dolu bencil kötü diğeri küçük bi çocuk kadar masum evet bu kadar büyük gelgitler
5 yıl ailesinden uzakta yaşamış ben her zaman kendimi bildim. gezdim eğlendim sevgililerimde oldu ama hiç bir zaman kimseye ait olmadım. kimseyle birlikte olmadım yine ta ki ona kadar.
Evet bu kısmı da açıkça yazmam gerek madem itiraf ediyorum. Onunla olmazsam başkalarıyla olacağı imasında bulunmaya başladı ve daha sonra açıkça onu seviyosam onunla olmam gerektiğini söyledi. ya karşınızda hiç bi adam ben hayatımda ilk kez aşık oldum çaresizim hayatımı mahvettin diye ağladı mı? amma velakin ben girdim koynuna zangır zangır titreyerek içimde aşkıma dair hiç bi şüphe yoktu.Ondan emin miydim? değildim evlilik vaadiyle kandırılmadım ki. O da dokunmadı ama bana ben isteyene kadar dokunmıycağını söyledi.
Bi zaman sonra başka şeyler çıkmaya başladı ortaya başka kadınlar başka bilmediğim şeyler yanlışlar. o ağladı ben ağladım. öğrendim ki benden önce hayatı normalden daha karışıkmış. Özetle maddi durumu iyi kadınlarla takılıp parasını yemiş. şükür ki yaşıtı olan kadınlar buna da şükrettiriyorlar be insana. Tabi bu insanlar bi süre hatta uzun bi süre hayatımın içine içine girmeye devam ettiler haklılardı elbet sözüm yok. hı bi de 18 yaşındayken kendinden 5 6 yaş büyük bi kadınla evlenip 1 yıl evli kalmış olması var ki o bildiğiniz standart kızımın namusunu temizliyceksin hikayesi.. Yani bildiğiniz yanlış adam.
Zaman zamanı kovaladı temizlendi değişti hayatından yanlış şeyleri çıkardı. canını dişine taktı çalıştı normal bi adam olmak için. Ve ben onun oldum zaten hissettiğim ona ait olma duygusunu pekiştirdim sadece eksilen bir şey yoktu onda da yoktu aksine daha da sahiplendi. Açık söylemek gerekirse günümüzde ki çoğu şeyi yaşayıp yalnızca cinsel birleşmeyi saklamak değildi benim ki. ben annemle kız kardeşimin yanında bile çırılçıplak dolaşmazdım ki.
Değişmeyen bir şey vardı. onun öfkesi bitmek bilmeyen öfkesi. dünyayı gözü görmeyen beni ezip geçen öfkesi. halbuki ben hiç yanlış yapmadım ki. elbet hatalarım oldu ama yanlış olan oydu hep bana kendimi yanlış hissettirdi. Sonra döndü dolaştı geldi beni dünyanın en değerli insanı hissettirdi varlığıma muhtaç bensiz hiç hissettirdi.
İşin aslı ben sırf onun yanında olmak için yanlış olduğunu bile bile ailesinin evinde kaldım. Aileme yalan söyledim onun ailesinin gözünde küçük düştüm yalan değil arkamda durdu karım o benim karım olacak dedi ama asıl yanlış burda kopmuştu neye yaradı. bu babasının beni istememesine neden oldu.
Aslında olgun ama bi o kadar da çocuktu ailem de onu pek onaylamadı yersiz lafları yanlış tepkileri ailemin benim yanıma yakıştırmamasına neden oldu. sonra ailesiyle tanışmaya geldiklerinde babasının tepkisizliği sözde ki isteksiz haller ailemin daha da tepkilenmesine neden oldu.
Ama emin olduğum bi şey var o da biririmizi çok sevdik. ben bi gün onun acele etmesinden dolayı takılıp düştüm. uzağımdaydı tutamadı. 15 dk hıçkıra hıçkıra ağlar mı bi adam ya sana bi şey olsaydı bi daha elini hiç bırakmıycam diye. Durdu durdu tekrar ağladı. moraran dizlerim değil yüreğim yandı acıdı.
Ve düğün tarihi alındı. ilmek ilmek yaptık her şeyi. gecesini gündüzüne kattı çalıştı. Ben de destek oldum elimden geldiğince. her eşyayı kafamda kurup öyle seçtim hiç bir şeyin pahalısına gitmedim. ama öyle güzel bir yuva kurdum ki.
Sonra annesinin bizi hiç saymadınız hiç bi şeye karıştırmadınız tavırları başladı. kıskançlık mı denir ne denir bilmiyorum. Biz yine aynı gelgitler bu sebeplerden arttırarak devam ettik yapacağını yapıp sonra beni bırakma diye yalvaran bi adam ama öyle sevdim ki öyle sevdim ki bırakamadım. düğün hazırlığı boyunca 6 ayda en az 3 4 defa ayrılık eşiğine gelmişizdir.
Düğün zamanı geldi aileler iki taraflı gerildi. Benim ailemin hiç bi şey yapmadılar ne kadar umursamazlar tavırları. onun ailesinin bizi zaten dinlemediniz tavırları. kına düğün hepsinde kavgalı atışmalı saçma sapan şeylerle geçti. Allah yukarıda boşanma fikri kafamda evlendim. düğünden 1 gün önce bile ben onun sinirini öfkesini tavrını çektim. ama yine yalan yok çok mutlu evlendim çok eğlendim herkese her şeye rağmen.
Evlendik sanki sihirli değnek değdi inanamadım. bi dediğimi iki etmeyen etrafımda pervane olan bi adam oldu. artık saçma sapan hareketler yok seni üzmek yok diyordu. boşanma fikrini düşünmüş olduğuma bile lanet ettim.
Sonra balayına gittik. döndüğümüzde her şey çığırından çıktı. annesi anneme bi ton laf söylemiş sonra da "eşim kızınızı niye istemedi bi sorun" demiş. herkes birbirine girdi eşimle annem dahi tartıştı ben arada çaresiz ezildim kaldım. bi kaç gün sonra babasıyla babamda tartışınca babası babama onlarda kaldığımı söylemiş. Benim bittiğim nokta o oldu artık gücümün kalmadığı dayanamadığım direnemediğim nokta o oldu. ama eşimin tavrı zaten oldu bitti evlendik sonuçta şeklinde yüzeysel oldu. ben mutlu olamamaya içim acımaya devam ettim.
Sonra ne mi oldu? Annesinin doğum günüydü bize gidelim dedi. Beni babanın karşısına çıkartma dayanamıyorum artık diye ağlarken ben kocanım ben ne dersem onu yapacaksın tavrına karşı yapmadım. gitmedim. ağladım. ve çekti gitti
İlk başta yapmam gerekeni son anda yaptım
Her şeyimi kaybettikten sonra hayır dedim
Ama evet diyecek ayakta duracak gücüm kalmamıştı
Benim lafımı dinlemeyen kişiyle işim olmaz boşanalım bitsin dedi ve gitti
1 hafta oldu bugün.
Aileme boşanıyoruz diyemedim.
Kendime zarar vermeyi mi düşünmedim, evi takmayı mı düşünmedim. ama yapmadım yapamadım.
Arada yabancı gibi gelip bir şeyler alıp gidiyor
Ben sabaha kadar tv karşısında oturup, öğleden sonra uyanıp tvnin karşısına geçip yatmaya devam ediyorum.
Gelecek planı yapıyorum
Her akşam yarın şunu yapıcam diye yatıyorum ama güçsüz uyanıyorum
Ben hatalarımın bedelini ağır ödedim
3 yılın ufacık bi parçasını yazabildim.
Şimdi içimdeki aşkın sevginin bitmesini bekliyorum başka türlü yaşamaya devam edemem biliyorum.
Durup durup hıçkırarak ağlamaya başlıyorum.
Bunları yaşamayı hak ettim tamam ama canım yanıyor.
