İçimdekilerle Baş Edebilir miyim?

nutellaa12 .!.:

Merhabalar herkese ☺ Öncelikle nereden başlayacağımı hiç bilmiyorum. Ama ilk defa bütün samimiyetimle içtenliğimde şeffaflığımla dökücem içimdekileri. O kadar uzun bir hikaye ki benimki.. çocukluk aşkıyla başlayan bir yolun bilinmeyen bir sona gitmesi serüvenini yaşıyorum galiba. İçi kırgınlıklarla dolu bir hikaye. 5 yıl boyunca sabırla, sevgiyle, güvenle devam etti ilişkimiz taa ki nişanlanana kadar. Aileler tanışana kadar üzerime düşen kv aileler tanışınca bir anda elini eteğini çekmesiyle başladı aslında. Herkesin ailesi kendi için çok özeldir buna eminim fakat benim ailem eşi mi de kendi evladı gibi benimsedi sevdi ve her konuda onu el üstünde tuttu. Ama ben aynı değeri, ilgiyi göremedim. Nişan döneminde annesi elini eteğini çekince ve kp kendi kafasına göre kuyumcu işleri olunca benim ailem de ister istemez “noluyo” oldu. Ben de ağaç kovuğundan çıkmadım çünki. Hal böyleyken artık durumla iyice zirve noktasına çıkardı bizi ve nişanlım büyük bir nişan yaptıktan bir hafta sonra beni terketti... en büyük yıkımı o an yaşadım. Benim hiçbir suçum yokken en büyük darbeyi ben almıştım. O zamanlar yaşadığım acıyı tarif edemiyorum. Kendimi koskoca bir şehirde ufacık bir kutuya hapsedilmiş gibi hissettim. İnsanların meraklı bakışları, bitmek bilmeyen sualleri.. bunlarla başbaşa bırakılmıştım. Ve en kötüsü bu nişanın atılmasından benim ailem sorumlu tutuldu.... daha sonrasında nişanlım geri döndü bensiz yapamadığını beni çok özlediğini çok sevdiğini her şeyin düzeleceğini söyledi. Barıştık.. düzeldi de. Bir dediğimi iki etmedi barıştıktan sonra. Ama içimde bir yerde hep bi sızı vardı. Kadınsınız beni anlarsınız. Bütün bunlara rağmen ailesine karşı hiçbir zaman art niyet beslemedim çünkü yapı gereği siniri öfkesi çabuk dinen biriyim kinciyimdir ama öfke kontrölü çok sağlam biriyim. Düğüne kadar kopuk kopuk da olsa aileler görüştü. Ve kına gecem... hayatımda hiç hatırlamak istemediğim tek gece diyebilirim. Tamamen sabote edilmek amacıyla yapılmış şeyler yaşadım.. kına gecesinde bilirsinizki gelin nedimeleriyle giriş yapar ve nedimelerini kendi seçer. Ben de önceden hep konuşup muhabbetini ettiğim arkadaşlarımla giriş yaptım tam ortada oynarken arkamı bi döndümki eşimin tarafı da ayrı bir halka oluşturup oynuyordu. O manzarayı gördüğümde beynimden vurulmuşa döndüm ve bütün gece baş ağrısı yaşadım. Nasıl bir zihniyettirki böyle bir şey yaşattılar bilemiyorum. Aslında beni sabote etmek isterken kendileri düştüler rezil oldular. Bütün sülalem o saçma gereksiz seviyesiz manzarayı konuştu. Ve düğünden sonrasıysa tam bir vaka. 1 yıldır evliyiz. Ama gel gör ki evliliğimin ilk zamanları gerçekten cicim ayı gibi geçti mi ?? Asla.. ben eşimi ailesine karşı doldurmakla suçlandım.. eşim kendi annesiyle görüşmüyor bu durumdan dolayı. Çünkü ben eşime bir kelime dahi etmedim ailesiyle ilgili asla etmem de. Aile benim için çok önemlidir kendi ailemden ne gördüysem öyle yetiştim öyle büyüdüm öyle davrandım. Ama niyetim sorgulandı. Tabii düğünümüzden hemen sonra olmasında kv diğer gelininin de ufak bir payı var.. Karşılaştığımız her ortamda yine saygımdan , duruşum bozulmasın diye gidip elimi uzatsam da lütfeder gibi elini uzattı annesi. Yüzüme bakmadan, ele güne karşı insanlar konuşmasın diye bir merhaba bile demeden.. eşimin ailesiyle kopuk olması ve istemeden de olsa bizle ilgili olayların sebep olması beni aylardır üzüyor. Üniversite mezunuyum, uzun zamandır iş aramama rağmen bulamıyorum ve Öncesinden beri yaşanılanları unutamıyorken üzerine bunların yüklenmesi beni çok yıprattı. Kendimi bazen uçta bir noktada görüyorum. Her kv aynı değil kimisi gerçekten gelinine çok düşkün. Gördükçe imreniyorum. Böyle olmamalıydı. Bunu hakedecek bir şey yapmadım. Hiç kİmse için bu kadar kötü düşünmedim, kötü olmadım.. bir yanım umut etse de öteki yanım vazgeçti artık.. bilinmeze sürüklenen bi yoldayım. Sonu ne olacak bilmiyorum. Ailem de benle birlikte hem nişan dönemimde hem de bu dönemler de çok üzüldü üzülüyor da. Güçlü ve bağlı bir ailem var. Onlar olmasa zaten içimdekilerle ve etrafımdakilerle mücadele edicek gücüm olmazdı. Ama psikolojik olarak kendimi yıpranmış gibi hissediyorum. Evlendikten sonra bu olaylar olunca doğum kontrol hapı kullanmaya başladım. Hamile kalmaktan çok korkuyorum. Çünkü Güvenmiyorum hiçbir şeye. Eşim de bu olaylardan dolayı pek iyi değil. Mutlu olduğunu söylese de sonuçta ailesiyle görüşmüyor olması onu üzüyor biliyorum. Bunu benim aileme de yansıtması ayrıca üzüyor. Ailem hep yanımda. Ve şu da varki eşimi çok çok seviyorum. Bazen bu durumlar yüzünden ondan uzaklaşsam da o içimden bir parça. Bana ne kadaar yanlış yapmış olsa da beni sevdiğini biliyorum aslında. Gelecekle ilgili korkularım endişelerim var.. umarım bunlarla en kısa zamanda baş edebilir ve bu sorunu aşabilirim. İçimi dökmek istedim biraz uzun oldu kusura bakmayın. Teşekkür ederim vakit ayırdığınız için. Hep sevip, daha çok sevileceğiniz bir hayatınız olsun

Genişletmek için tıkla...