Kızlar uzun zamandır derdimi anlatmak akıl almak için bir başlık açmak istiyordum. Bir türlü kafamı toplayıp yapamamıştım ama artık dayanamıyorum bu halime fikirlerinize ihityacım var :1no2:
Lise yıllarında ilk kez aşık olmuştum onu çok sevmiştim burda da bazı başlıklarda bunu dile getirdiğim çok oldu. Ayrıldık, barıştık, hep bir umut belki yine düzelir die şans istedim ondan, bekledim, acı çektim, yeri geldi mutlu oldum. Ama sonunda tamamiyle bitti herşey. İnanmazdım kendime onu asla unutamam diyordum ama unuttum aklıma geliyor bazen belki diyorum mutlu olurduk ama yıpranmıştık barışma imkanımız olsa bile benim gücüm yoktu bunun farkındaydım... Ayrıldıktan sonra 1 sene bekledim onu tam unutmadan kimseye evet demedim, kimseyi sevemedim...
Zaman geçtikçe o da geçmeye başlamıştı o sıralar biriyle tanışmıştım arkadaş olarak çok güzel anlaşıyorduk. Bilmiyorum bulunduğum boşluk mu yoksa onun bana yakın davranması mı hoşlanmaya başlamıştım ondan. Her konuşmamızda çok mutlu oluyordum. İlk başlarda bana yaklaştı teklif edicekti biliyorum ama teklif etmesin arkadaş olalım sonra canım acır die onu gerçekten arkadaş gibi gördüğümü hissettirmiştim.
Çok korkmuştum çıkarsak bağlanırım acı çekerim diye ona hiçbir şey belli etmeden arkadaş olduğumu vurgulamıştım hep. Sonuç şuan gerçekten çok iyi arkadaşız o kadar ay geçti imkansız birşeylerin olması, herşeyi konuşuyoruz kız arkadaşlarını anlatıyor, tanıştığı kişileri söylüyor. Bir nevi kardeş gibiyiz. Ama içim acıyor kızlar yaptığım çok yanlış o benim arkadaşım kendimle çok baş başa kaldım yaptığım yanlış unut unut bunu kendime çok söledim ama yok olmuyor. Yüz yüze geliyoruz konuşuyoruz o an gözlerine bakınca ii ki arkadaşız diyorum çok şanslı bile hissediyorum kendimi ama yalnız kalınca yine başlıyorum kendimi yemeye senağlamasenağlama
Ve ben arkadaşlığa çok değer veren bir insanım. Buluşmalarda falan çoğu kişinin amacı güzel bir kız bulmak ya da yakışıklı bir erkek bulmak. benim hep iyi bir arkdaş bulmak olmuştur. ilk adımı hep öle atarım ve başıma hiç böyle bir olay gelmemişti. Çok kızıyorum kendime çok. nolur sizde akıl verin bu sevgiye engel olmam gerekiyor asla kaybetmek istemediğim belki hiç bulunamayacak kadar iyi bir arkadaşım... Kızın, yanlışım varsa ki çok var bunu bana vurgulayın. Bu yüreğimde ki çıkmaz bitsin artık... senağlama
Lise yıllarında ilk kez aşık olmuştum onu çok sevmiştim burda da bazı başlıklarda bunu dile getirdiğim çok oldu. Ayrıldık, barıştık, hep bir umut belki yine düzelir die şans istedim ondan, bekledim, acı çektim, yeri geldi mutlu oldum. Ama sonunda tamamiyle bitti herşey. İnanmazdım kendime onu asla unutamam diyordum ama unuttum aklıma geliyor bazen belki diyorum mutlu olurduk ama yıpranmıştık barışma imkanımız olsa bile benim gücüm yoktu bunun farkındaydım... Ayrıldıktan sonra 1 sene bekledim onu tam unutmadan kimseye evet demedim, kimseyi sevemedim...
Zaman geçtikçe o da geçmeye başlamıştı o sıralar biriyle tanışmıştım arkadaş olarak çok güzel anlaşıyorduk. Bilmiyorum bulunduğum boşluk mu yoksa onun bana yakın davranması mı hoşlanmaya başlamıştım ondan. Her konuşmamızda çok mutlu oluyordum. İlk başlarda bana yaklaştı teklif edicekti biliyorum ama teklif etmesin arkadaş olalım sonra canım acır die onu gerçekten arkadaş gibi gördüğümü hissettirmiştim.
Çok korkmuştum çıkarsak bağlanırım acı çekerim diye ona hiçbir şey belli etmeden arkadaş olduğumu vurgulamıştım hep. Sonuç şuan gerçekten çok iyi arkadaşız o kadar ay geçti imkansız birşeylerin olması, herşeyi konuşuyoruz kız arkadaşlarını anlatıyor, tanıştığı kişileri söylüyor. Bir nevi kardeş gibiyiz. Ama içim acıyor kızlar yaptığım çok yanlış o benim arkadaşım kendimle çok baş başa kaldım yaptığım yanlış unut unut bunu kendime çok söledim ama yok olmuyor. Yüz yüze geliyoruz konuşuyoruz o an gözlerine bakınca ii ki arkadaşız diyorum çok şanslı bile hissediyorum kendimi ama yalnız kalınca yine başlıyorum kendimi yemeye senağlamasenağlama
Ve ben arkadaşlığa çok değer veren bir insanım. Buluşmalarda falan çoğu kişinin amacı güzel bir kız bulmak ya da yakışıklı bir erkek bulmak. benim hep iyi bir arkdaş bulmak olmuştur. ilk adımı hep öle atarım ve başıma hiç böyle bir olay gelmemişti. Çok kızıyorum kendime çok. nolur sizde akıl verin bu sevgiye engel olmam gerekiyor asla kaybetmek istemediğim belki hiç bulunamayacak kadar iyi bir arkadaşım... Kızın, yanlışım varsa ki çok var bunu bana vurgulayın. Bu yüreğimde ki çıkmaz bitsin artık... senağlama
askerlik arkadaşın değilya...
