- 9 Ağustos 2024
- 10
- 6
- 27
-
- Konu Sahibi beyazscandal
- #1
Merhabalar. Forumu hep dışarıdan takip etmiş biri olarak bir gün buraya böyle bir sorunla kayıt açacağımı hiç düşünmezdim. Her neyse, konuyu uzatmadan mevzuya girmek istiyorum.
Genel sağlık kontrollerimde smear testimde LSIL sonucunu gördüm. Hpv testim de pozitif çıktı ve tip 66 saptandı. Şok oldum çünkü beyaz akıntı, kaşıntı ve yanma dışında herhangi bir problemim yoktu, bunu da çocukluğumdan beri yaşadığım kronikleşen idrar yolu enfeksiyonuna bağlıyordum. Hpv belirtileri arasında da kahverengi akıntı, siğil gibi şeyler olduğu için böyle bir sonuçla karşılacağımı hiç düşünmemiştim çünkü bu belirtilerin hiçbiri hala bende yok.
Tek gecelik ilişkileri olan biri de değilim, duygusal birlikteliklerim haricinde bir yaşanmışlığım olmadı. Şu anda bir ilişkim var ve bu süreçte hep yanımda oldu fakat maalesef bu süreçten etkilenmediğini söylemek doğru değil. Ben içeride kolposkopi işlemi yaptırırken o da dışarıda sıra bekleyenler arasında bilmem kaçıncı parçasını aldıran, hpv sonucunda rahmi alınan kadınların sohbetlerine şahit olmuş. Her ikimiz de çok yıprandık ve her ikimiz de kadın doğumla görüşmemize rağmen sağlıklı cevaplar alamadık.
Onkoloji doktoru kolposkopi öncesinde ömür boyu taşıyıcı olacağımı, partnerime bulaşmış olabileceğini ama bulaşmaydıysa bile onun da ömür boyu taşıyıcı olacağını ve hastalığın bu şekilde yayılıp gideceğini, tek çözümün tek eşlilik ve aşılar olduğunu söyledi. Ne bende ne de erkek arkadaşımda siğil yok, ilerleyen süreçte karşılaşır mıyız, tip 66’da siğil oluşumu oluyor mu onu da bilmiyorum. Bu hastalığı tamamen atlatmak mümkün mü ya da gerçekten hep taşıyıcı mı olacağım, taşıyıcılıktan sonra beni neler bekliyor onu da bilmiyorum.
Aşı olmam söylendi fakat hangi aşıyı olmam gerektiği ve ne zaman olmam gerektiği dahi söylenmedi. Kadın doğumcu AIDS’mişim gibi bir muamele yaparken onkoloji doktoru sanki uyuz kapmışım gibi, bu süreç çok normal bir durummuş gibi beni evime gönderdi. Ve ben hiçbir şekilde sağlıklı bir cevap veya tavsiye alamadım.
Erkek arkadaşımla henüz ilişkimiz çok yeni ve geçmişimi, ilişkilerimi ve nasıl biri olduğumu bilmesine rağmen bana olan bakışlarının ve tavrının değiştiğini hissediyorum. Onun da psikolojisinin hiç iyi durumda olmadığını anlayabiliyorum. Bu virüsü kapmış olup olmama ihtimali, kapmadıysa da benimle geçireceği hayatta hastalığın kaçınılmaz olması eminim ki onu da düşündürüyor ve sorgulatıyor. Ne yapmam gerek, nasıl üstesinden gelmem gerek onu da bilmiyorum. İkimizin de anlayışa ihtiyacı varken ikimiz de bir takım patlamalar yaşadık. Üstelik ilişkimiz o kadar sorunsuz ki, böyle bir süreç başımızdan geçiyor olmasaydı hayatımı onunla geçireceğimden çok eminim. Ve böyle bir şey yüzünden onu kaybedecek olma ihtimalim bile psikolojik açıdan alt üst olmam açısından tek başına yeterli bir sebep.
Kendimi bilmeme rağmen, onkoloji sırası bekleyen kadınları görmeme rağmen benim kendime olan bakış açım bile değişti. Kendimi çok basit hissediyorum ve bu durumu kimseyle konuşamıyorum, kimseye derdimi anlatamıyorum, maddi sıkıntı çektiğim için terapi desteği alamıyorum, taşıyıcı olacağımı öğrendikten sonra hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Hiçbir zaman evlenebileceğimi, çocuk sahibi olabileceğimi düşünmüyorum, kimsenin beni bu şartlar altında kabul edebileceğini düşünmüyorum ve bu yüzden sevdiğim adamın beni sürekli terk edebileceği kaygısını yaşıyorum. Hayatım bitmiş gibi hissediyorum ve sürekli bunları düşünmek bana kafayı yedirtiyor. Lütfen bu süreci geçiren insanlar benimle iletişim kursunlar ve nasıl bir yol izlemem gerektiği konusunda bana destek olsunlar. Sizler haricinde kimsem yok şu anda. Çok çaresiz ve yalnız hissediyorum.
Genel sağlık kontrollerimde smear testimde LSIL sonucunu gördüm. Hpv testim de pozitif çıktı ve tip 66 saptandı. Şok oldum çünkü beyaz akıntı, kaşıntı ve yanma dışında herhangi bir problemim yoktu, bunu da çocukluğumdan beri yaşadığım kronikleşen idrar yolu enfeksiyonuna bağlıyordum. Hpv belirtileri arasında da kahverengi akıntı, siğil gibi şeyler olduğu için böyle bir sonuçla karşılacağımı hiç düşünmemiştim çünkü bu belirtilerin hiçbiri hala bende yok.
Tek gecelik ilişkileri olan biri de değilim, duygusal birlikteliklerim haricinde bir yaşanmışlığım olmadı. Şu anda bir ilişkim var ve bu süreçte hep yanımda oldu fakat maalesef bu süreçten etkilenmediğini söylemek doğru değil. Ben içeride kolposkopi işlemi yaptırırken o da dışarıda sıra bekleyenler arasında bilmem kaçıncı parçasını aldıran, hpv sonucunda rahmi alınan kadınların sohbetlerine şahit olmuş. Her ikimiz de çok yıprandık ve her ikimiz de kadın doğumla görüşmemize rağmen sağlıklı cevaplar alamadık.
Onkoloji doktoru kolposkopi öncesinde ömür boyu taşıyıcı olacağımı, partnerime bulaşmış olabileceğini ama bulaşmaydıysa bile onun da ömür boyu taşıyıcı olacağını ve hastalığın bu şekilde yayılıp gideceğini, tek çözümün tek eşlilik ve aşılar olduğunu söyledi. Ne bende ne de erkek arkadaşımda siğil yok, ilerleyen süreçte karşılaşır mıyız, tip 66’da siğil oluşumu oluyor mu onu da bilmiyorum. Bu hastalığı tamamen atlatmak mümkün mü ya da gerçekten hep taşıyıcı mı olacağım, taşıyıcılıktan sonra beni neler bekliyor onu da bilmiyorum.
Aşı olmam söylendi fakat hangi aşıyı olmam gerektiği ve ne zaman olmam gerektiği dahi söylenmedi. Kadın doğumcu AIDS’mişim gibi bir muamele yaparken onkoloji doktoru sanki uyuz kapmışım gibi, bu süreç çok normal bir durummuş gibi beni evime gönderdi. Ve ben hiçbir şekilde sağlıklı bir cevap veya tavsiye alamadım.
Erkek arkadaşımla henüz ilişkimiz çok yeni ve geçmişimi, ilişkilerimi ve nasıl biri olduğumu bilmesine rağmen bana olan bakışlarının ve tavrının değiştiğini hissediyorum. Onun da psikolojisinin hiç iyi durumda olmadığını anlayabiliyorum. Bu virüsü kapmış olup olmama ihtimali, kapmadıysa da benimle geçireceği hayatta hastalığın kaçınılmaz olması eminim ki onu da düşündürüyor ve sorgulatıyor. Ne yapmam gerek, nasıl üstesinden gelmem gerek onu da bilmiyorum. İkimizin de anlayışa ihtiyacı varken ikimiz de bir takım patlamalar yaşadık. Üstelik ilişkimiz o kadar sorunsuz ki, böyle bir süreç başımızdan geçiyor olmasaydı hayatımı onunla geçireceğimden çok eminim. Ve böyle bir şey yüzünden onu kaybedecek olma ihtimalim bile psikolojik açıdan alt üst olmam açısından tek başına yeterli bir sebep.
Kendimi bilmeme rağmen, onkoloji sırası bekleyen kadınları görmeme rağmen benim kendime olan bakış açım bile değişti. Kendimi çok basit hissediyorum ve bu durumu kimseyle konuşamıyorum, kimseye derdimi anlatamıyorum, maddi sıkıntı çektiğim için terapi desteği alamıyorum, taşıyıcı olacağımı öğrendikten sonra hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Hiçbir zaman evlenebileceğimi, çocuk sahibi olabileceğimi düşünmüyorum, kimsenin beni bu şartlar altında kabul edebileceğini düşünmüyorum ve bu yüzden sevdiğim adamın beni sürekli terk edebileceği kaygısını yaşıyorum. Hayatım bitmiş gibi hissediyorum ve sürekli bunları düşünmek bana kafayı yedirtiyor. Lütfen bu süreci geçiren insanlar benimle iletişim kursunlar ve nasıl bir yol izlemem gerektiği konusunda bana destek olsunlar. Sizler haricinde kimsem yok şu anda. Çok çaresiz ve yalnız hissediyorum.