- 11 Ağustos 2013
- 6.523
- 24.146
- 548
Oncelikle merhabalar.
Anlatacagim konu cok uzun olacak simdiden ozur diliyorum.
Konuya baslamadan evvel sunu dile getirmek isterim.
Psikolojik sorunlara cok duyarsiz bir ese sahibim.
Inanmaz ve dolayisi ile tedavi ettirmeye de yanasmaz.
Ama ben okula ilk basladigi yil ogretmenin yonlendirmesi ve okul rehber ogretmeninin hazirladigi form ile bakirkoy ruh ve sinir hastaliklarina cocugumu goturecektim. Yine de cabaladim lakin konumumuz oraya cok uzakti ve sadece sabah 8 de gidersek bizimle ilgileneceklerini soylediler.
Metrobuste kizim kusunca inmek zorunda kalmistim ve bir daha da binememistik malum metrobus=mahser yeri. Hele sabah saatleri.
Bu burada kaldi ve bir daha da doktora goturemedim. Her seferinde esim "o daha cocuk, sadece simarik. Sacmaliyorsun ne psikologu. Bir kere denedin agzinin payini aldin. Zamanla duzelir" diyerek bana ertelettirdi bu durumu.
Evet hataliyim ama hicbirsey icin gec degil.
Evet oncelikle bunu anlatmak istedim ki "buraya yazacagina neden bunca sene doktora goturmedin " diyenlere cevap niteligi tasisin diye.
Kizim erken dogdu. Dogdugunda cok cok ufakti ve yine de sukur ki kuvoze konmadi. Hamileligim sikinti ve stres ile gecti. Cok zor donemler yasadim. Ve dogdugunda da zor donemlerimiz bitmedi. Belki de bu nedenle ta anne karninda bu hastaliga tutulacagi faktorler olusmus olabilir diyorum bilemiyorum.
Cok sevecen ve insancil bir çocuktu. Parkta vs diger cocuklara anormal derecede samimi davranir bu kimi zaman o cocuklarin ailelerini korkuturdu. Biz de "kardes istiyor" diyerek ve hem de biz istedigimiz icin kardes yapmaya karar verdik. Sevgisini kardeşine yogunlastirsin daimi bir arkadasi olsun diye.
Sonra okul cagi geldi ve ben 5 bucuk yasinda baslamasina karsi ciktim. Cok erkendi hem ne gerek vardi o yasta okula baslamasina? Ustune ustuk hamileydim. Zornolacak bir donem oldugunu biliyordum ve daha sonraki yila yollamaya karar verdik.
Okula basladi. Lakin daha ilk hafta ogretmeninden "ben onca cocuk okuttum kiziniz gibisini gormedim. Derste siraya oturmuyor, ayakta yazip ciziyor; beni hic dinlemiyor; ben senin dediklerini yapmam diye karsi cikiyor. Cizim yaptiramiyorum reddediyor" diye yakinmalar gelince anladim olayi.
Evde de zaten cok aktif bir cocuktu ve surekli bir kitap okurken veya oyun oynarken sallanma huyu vardi. Biz bunu baslarda pek onemsememistik ancak arastirdikca ve ogretmeni de israrla "onun gibi degil hicbir cocuk. Durdugu yerde veya kitap okurken sallaniyor. Toplum kurallarina uymayi reddediyor. Ve dedigi olana dek susmuyor" diyince endiselendim acikcasi.
"S.. Cok akilli bir kiz. Kavrama hizi harika. Laflari olgun bir insaninkine esdeger. Lakin davranis bozukluklari mevcut. Hatta ben ustun zeka ve hiperaktivitenin ayni anda oldugunu dusunuyorum kizimizda. Bu konuyu muhakkak ihmal etmeyin , doktora gidin, ileride daha da zorlanir." demisti. Ancak ustte anlattigim gibi gidememistik.
Simdi. Kizim su an 9 yasinda.
Bir onceki konumu bilen bilir.
Kizimin o yuzden belli etmese de cok yiprandigi bir gercek.
Ve zaten hiperaktivite ile bogusuyoruz.
Evet 3 sene geciktirdim ancak artik geciktirmeyecegim.
Mutlaka ozelden (devlette randevu bulmak zor.) bir randevu alip kizimi klinik psikiyatra goturucem.
Sizden istedigim varsa bu sorun ile bogusan ve tedavi ettirebilen anneler, bana yardim edin.
Akil verin. Nasil bir yol izlenilmeli. Ne yapilmali?
Not: babanne ile ayni evde yasamaktayiz. Ve babanne kizimin rahatsiz oldugunu bile bile onun bu hareketleri "kotu" oldugu icin yaptigi kanisinda. Aralarinda surekli bir tartisma. Belki de bu nedenle kizimda bu yasta seboreik dermatit cikti
Anlatacagim konu cok uzun olacak simdiden ozur diliyorum.
Konuya baslamadan evvel sunu dile getirmek isterim.
Psikolojik sorunlara cok duyarsiz bir ese sahibim.
Inanmaz ve dolayisi ile tedavi ettirmeye de yanasmaz.
Ama ben okula ilk basladigi yil ogretmenin yonlendirmesi ve okul rehber ogretmeninin hazirladigi form ile bakirkoy ruh ve sinir hastaliklarina cocugumu goturecektim. Yine de cabaladim lakin konumumuz oraya cok uzakti ve sadece sabah 8 de gidersek bizimle ilgileneceklerini soylediler.
Metrobuste kizim kusunca inmek zorunda kalmistim ve bir daha da binememistik malum metrobus=mahser yeri. Hele sabah saatleri.
Bu burada kaldi ve bir daha da doktora goturemedim. Her seferinde esim "o daha cocuk, sadece simarik. Sacmaliyorsun ne psikologu. Bir kere denedin agzinin payini aldin. Zamanla duzelir" diyerek bana ertelettirdi bu durumu.
Evet hataliyim ama hicbirsey icin gec degil.
Evet oncelikle bunu anlatmak istedim ki "buraya yazacagina neden bunca sene doktora goturmedin " diyenlere cevap niteligi tasisin diye.
Kizim erken dogdu. Dogdugunda cok cok ufakti ve yine de sukur ki kuvoze konmadi. Hamileligim sikinti ve stres ile gecti. Cok zor donemler yasadim. Ve dogdugunda da zor donemlerimiz bitmedi. Belki de bu nedenle ta anne karninda bu hastaliga tutulacagi faktorler olusmus olabilir diyorum bilemiyorum.
Cok sevecen ve insancil bir çocuktu. Parkta vs diger cocuklara anormal derecede samimi davranir bu kimi zaman o cocuklarin ailelerini korkuturdu. Biz de "kardes istiyor" diyerek ve hem de biz istedigimiz icin kardes yapmaya karar verdik. Sevgisini kardeşine yogunlastirsin daimi bir arkadasi olsun diye.
Sonra okul cagi geldi ve ben 5 bucuk yasinda baslamasina karsi ciktim. Cok erkendi hem ne gerek vardi o yasta okula baslamasina? Ustune ustuk hamileydim. Zornolacak bir donem oldugunu biliyordum ve daha sonraki yila yollamaya karar verdik.
Okula basladi. Lakin daha ilk hafta ogretmeninden "ben onca cocuk okuttum kiziniz gibisini gormedim. Derste siraya oturmuyor, ayakta yazip ciziyor; beni hic dinlemiyor; ben senin dediklerini yapmam diye karsi cikiyor. Cizim yaptiramiyorum reddediyor" diye yakinmalar gelince anladim olayi.
Evde de zaten cok aktif bir cocuktu ve surekli bir kitap okurken veya oyun oynarken sallanma huyu vardi. Biz bunu baslarda pek onemsememistik ancak arastirdikca ve ogretmeni de israrla "onun gibi degil hicbir cocuk. Durdugu yerde veya kitap okurken sallaniyor. Toplum kurallarina uymayi reddediyor. Ve dedigi olana dek susmuyor" diyince endiselendim acikcasi.
"S.. Cok akilli bir kiz. Kavrama hizi harika. Laflari olgun bir insaninkine esdeger. Lakin davranis bozukluklari mevcut. Hatta ben ustun zeka ve hiperaktivitenin ayni anda oldugunu dusunuyorum kizimizda. Bu konuyu muhakkak ihmal etmeyin , doktora gidin, ileride daha da zorlanir." demisti. Ancak ustte anlattigim gibi gidememistik.
Simdi. Kizim su an 9 yasinda.
Bir onceki konumu bilen bilir.
Kizimin o yuzden belli etmese de cok yiprandigi bir gercek.
Ve zaten hiperaktivite ile bogusuyoruz.
Evet 3 sene geciktirdim ancak artik geciktirmeyecegim.
Mutlaka ozelden (devlette randevu bulmak zor.) bir randevu alip kizimi klinik psikiyatra goturucem.
Sizden istedigim varsa bu sorun ile bogusan ve tedavi ettirebilen anneler, bana yardim edin.
Akil verin. Nasil bir yol izlenilmeli. Ne yapilmali?
Not: babanne ile ayni evde yasamaktayiz. Ve babanne kizimin rahatsiz oldugunu bile bile onun bu hareketleri "kotu" oldugu icin yaptigi kanisinda. Aralarinda surekli bir tartisma. Belki de bu nedenle kizimda bu yasta seboreik dermatit cikti