Merhaba hanımlar
Aslında benim sıkıntı yaptığım şeyler kimine göre dert bile değil ama çok doluyum hergün ağlamak istiyorum.
Ben Almanya’da yaşıyorum 2 çocuğum var. 2. Si yeni doğdu daha 4 aylık büyük kızım 2 yaşında. Buraya evlilik sebebi ile geldim ve eşimden başka hiç kimsem yok. 2 yıldır Almanya’da yaşıyorum ve diyebilirim ki 2 yıldır evden dışarı çıkıp gezdiğim sayısı çok azdır. Biryere gitmek için eşimin tatil günlerini beklemem lazım. Yani sonuç olarak çok bunalımdayım. Ne arkadaş var burda ne komşu ne ana ne baba 2 çocuğumu tek başıma büyütüyorum sabahtan akşama kadar evdeyiz biri ağlar öbürü sıkılır dışarı da çıkamıyoruz burası aşırı soğuk eşime burda yaşamak istemiyorum bile dedim ben Türkiye’ye dönmek istiyorum yapamıyorum burda akıl hastası olacam dedim. Ben ailemi memleketimi ezan sesini gürültüyü sokaktaki kedileri insanları sıcaklığı çok özledim arkadaşlar kafayı yemek üzereyim. Burası tüm yıl kapalı bir hava yağmurlu karanlık soğuk insan yok komşuluk yok hadi bi kahveye gideyim biri bana gelsin yok çocuklarımla oyun oynayacak çocuk yok yok oğlu yok çocuklarda bunalıma girecek az kaldı.
Yaşam enerjim sıfır herşeyden nefret ediyorum bardak kırılsa ağlıyorum okadar doluyum ki. 2. Doğumumda bile tektim eşim vardı bittik bide kaynanam geldi Türkiye’den ama çok kalamadı yapayalnızım dertleşeceğim kimsem yok günde 500 kere annemi arayıp ağlıyorum kadınında moralini bozuyorum hergün.
Ben ne yapacam bana birşey söyleyin nolur çok ihtiyacım var yaşam enerjimi nasıl kazanacak geri tek tesellim çocuklarımın sağlıklı oluşu her sabah uyandığımda kendimi bundan başka motive edecek birşey bulamıyorum. Çok yalnızım arkadaşlar tek başımayım okadar bunalımdayım ki anlatamıyorum şuan
Aslında benim sıkıntı yaptığım şeyler kimine göre dert bile değil ama çok doluyum hergün ağlamak istiyorum.
Ben Almanya’da yaşıyorum 2 çocuğum var. 2. Si yeni doğdu daha 4 aylık büyük kızım 2 yaşında. Buraya evlilik sebebi ile geldim ve eşimden başka hiç kimsem yok. 2 yıldır Almanya’da yaşıyorum ve diyebilirim ki 2 yıldır evden dışarı çıkıp gezdiğim sayısı çok azdır. Biryere gitmek için eşimin tatil günlerini beklemem lazım. Yani sonuç olarak çok bunalımdayım. Ne arkadaş var burda ne komşu ne ana ne baba 2 çocuğumu tek başıma büyütüyorum sabahtan akşama kadar evdeyiz biri ağlar öbürü sıkılır dışarı da çıkamıyoruz burası aşırı soğuk eşime burda yaşamak istemiyorum bile dedim ben Türkiye’ye dönmek istiyorum yapamıyorum burda akıl hastası olacam dedim. Ben ailemi memleketimi ezan sesini gürültüyü sokaktaki kedileri insanları sıcaklığı çok özledim arkadaşlar kafayı yemek üzereyim. Burası tüm yıl kapalı bir hava yağmurlu karanlık soğuk insan yok komşuluk yok hadi bi kahveye gideyim biri bana gelsin yok çocuklarımla oyun oynayacak çocuk yok yok oğlu yok çocuklarda bunalıma girecek az kaldı.
Yaşam enerjim sıfır herşeyden nefret ediyorum bardak kırılsa ağlıyorum okadar doluyum ki. 2. Doğumumda bile tektim eşim vardı bittik bide kaynanam geldi Türkiye’den ama çok kalamadı yapayalnızım dertleşeceğim kimsem yok günde 500 kere annemi arayıp ağlıyorum kadınında moralini bozuyorum hergün.
Ben ne yapacam bana birşey söyleyin nolur çok ihtiyacım var yaşam enerjimi nasıl kazanacak geri tek tesellim çocuklarımın sağlıklı oluşu her sabah uyandığımda kendimi bundan başka motive edecek birşey bulamıyorum. Çok yalnızım arkadaşlar tek başımayım okadar bunalımdayım ki anlatamıyorum şuan