Hiç evlenmemiş kadın hiçbir yere sığmaz, pişman olur mu mutlaka?

Öncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 33 yaşındayım, memurum 12 sene oldu atanalı, ailemin yanında yaşıyorum. Bekarım, herhangi bir nişan, söz durumu geçmedi başımdan. Şimdiye kadar evimize benim için bir tane bile görücü gelmedi. Arkadaşlarım vesilesi ile tanıştığım birkaç kişi oldu ancak bazen karşı taraf devam etmedi, bazen de ben devamını getirmek istemedim ısınamadığım için. İkinci görüşme olmadı yani hiçbiriyle. Geçen senelerde ara ara kederlenirdim etrafımda emsallerimin çoluk çocuğa karıştığını görünce, ancak artık kabullendim üzülmüyorum. Yalnızlığı, sessizliği seven bir yapım var zaten. Günlerce evde otursam, bir yerlere gitmesem, kimselerle konuşmasam sıkılmam. İş hayatında arkadaşlarımla iletişimim iyidir, sevdiğim arkadaşlarım vardır ancak genelde onlar gelirler yanıma, bir arada olalım, bir şeyler yapalım isterler, uyum sağlarım, ama hiç arkadaşım olmasa da yalnız hissetmem kendimi, tek başıma bir şeyler yapmaktan daha çok keyif alırım. Yaşım ilerleyince etrafımdaki yetişkin insanlar sürekli evlilik telkinlerinde bulunmaya başladılar. Annen baban başında şimdi, ancak sonrasında kimsenin yanına sığamazsın, bir yuvan olsun, çocukların olsun, şu kişi taliplerini hep reddetti de şimdi sürünüyor, kimsenin yanına sığmıyor, eziliyor, hor görülüyor vs.
Ben kadere inanıyorum, varsa kaderimde evlilik, mutlaka bir şekilde gerçekleşecektir. Olmadı veya olmayacak diye kederlenmek istemiyorum, artık kaygılanmıyorum da, kendimi de tanıyorum. Sorumluluk almak isteyen bir yapım da yok zaten, çocuk yetiştirmek, eş ve aile sorumluluğunu kaldırabilme gücünü bulamıyorum kendimde. Çocuk sevgisini yeğenlerimle alıyorum, sorumluluğu olmadığı için stressiz doya doya seviyorum. Hiç evlenmemiş olmak ilerisi için çok mu travmatik bir durum sizce? Evlenmemiş kadınlar başkalarına yük mü oluyor, bir yere sığamıyorlar mı? Etrafınızda hiç evlenmemiş orta/ileri yaşlara gelmiş kadınlar var mı, nasıl bir yaşayış halindeler?
Merhaba açıkçası bu bahsettiğiniz durum kişiye koşullara ve isteğe bağlı bir durum bence . Üşengeç bir insan olduğunuzu tahmin ediyorum ilişkiler evlilik süreci evlilik sonrası çocuk vs hepsi birer birer insan hayatında zaman emek enerji isteyen durumlar olarak karşımıza çıkıyor yani hep bir hareketlilik hep bir değişime ayak uydurma çabası. Sizin zaten böyle bir istediğiniz olsaydı emin olun arayışınız buna yönelik olurdu yeğenimi seviyorum bu da bana yetiyor diyorsunuz benim 4 yeğenim varken evlendim ve çocuk istedim yani bu fikir bir kere bile aklıma gelmedi suan okuyunca tuhaf bir karşılaştırma dedm içinden tabi bu benim fikrim . Arayışınızın olmaması demek isteğinizin olmaması demektir. Bu yüzden hiç caninizi sıkmayın. Çünkü yalnızlığı seven kişiler için evlilik zor .
 
evlenmemek önemli değil ama 33 yaşına kadar aşka dair bişeyler yaşamamış olman normal gelmedi bana
bu kadar mesafeli olma bence erkeklere karşı. tanış, flört et, sevgili ol
evlenmedin diye pişman olur musun bilemem ama aşka dair şeyler yaşamadığın için pişman olabilirsin
özellikle cinsellik insanın keşke daha erken yaşamaya başlasaydım ve kendimi, bedenimi, kendi cinselliğimi daha erken keşfetseydim diye düşünebileceği bi konu bana göre
ben biraz geç başladım galiba ona ve geçmişte cinsellik yaşamadığım eski sevgililerimi düşündüğümde, ya neden onlarla yaşamadım ki, keşke yaşasaymışım saçma sapan tabular yaratıp engel oldum kafasına girdim açıkçası :KK70:
 
Öncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 33 yaşındayım, memurum 12 sene oldu atanalı, ailemin yanında yaşıyorum. Bekarım, herhangi bir nişan, söz durumu geçmedi başımdan. Şimdiye kadar evimize benim için bir tane bile görücü gelmedi. Arkadaşlarım vesilesi ile tanıştığım birkaç kişi oldu ancak bazen karşı taraf devam etmedi, bazen de ben devamını getirmek istemedim ısınamadığım için. İkinci görüşme olmadı yani hiçbiriyle. Geçen senelerde ara ara kederlenirdim etrafımda emsallerimin çoluk çocuğa karıştığını görünce, ancak artık kabullendim üzülmüyorum. Yalnızlığı, sessizliği seven bir yapım var zaten. Günlerce evde otursam, bir yerlere gitmesem, kimselerle konuşmasam sıkılmam. İş hayatında arkadaşlarımla iletişimim iyidir, sevdiğim arkadaşlarım vardır ancak genelde onlar gelirler yanıma, bir arada olalım, bir şeyler yapalım isterler, uyum sağlarım, ama hiç arkadaşım olmasa da yalnız hissetmem kendimi, tek başıma bir şeyler yapmaktan daha çok keyif alırım. Yaşım ilerleyince etrafımdaki yetişkin insanlar sürekli evlilik telkinlerinde bulunmaya başladılar. Annen baban başında şimdi, ancak sonrasında kimsenin yanına sığamazsın, bir yuvan olsun, çocukların olsun, şu kişi taliplerini hep reddetti de şimdi sürünüyor, kimsenin yanına sığmıyor, eziliyor, hor görülüyor vs.
Ben kadere inanıyorum, varsa kaderimde evlilik, mutlaka bir şekilde gerçekleşecektir. Olmadı veya olmayacak diye kederlenmek istemiyorum, artık kaygılanmıyorum da, kendimi de tanıyorum. Sorumluluk almak isteyen bir yapım da yok zaten, çocuk yetiştirmek, eş ve aile sorumluluğunu kaldırabilme gücünü bulamıyorum kendimde. Çocuk sevgisini yeğenlerimle alıyorum, sorumluluğu olmadığı için stressiz doya doya seviyorum. Hiç evlenmemiş olmak ilerisi için çok mu travmatik bir durum sizce? Evlenmemiş kadınlar başkalarına yük mü oluyor, bir yere sığamıyorlar mı? Etrafınızda hiç evlenmemiş orta/ileri yaşlara gelmiş kadınlar var mı, nasıl bir yaşayış halindeler?
Evlilik çok da matah bişey değil. Güzel kötü değil ama zor yani. Bir de boşanabilirsin çocuğun olmayabilir vs vs yani bu dedikleriniz evlenince de olabilecek şeyler.
Sadece şuna takıldım bu haşta ve maddi olanakta neden ayrı eve çıkmıyorsunuz. Kendi düzeninizi kurun bence.
 
Bende 27 yasındayım evlenmek ıstemıyorum gorustuklerım oluyor ama dusunmuyorum gerek aile yapımdan ( toksık evlilik) gerekte bılmıyorum sorumluluk alamam gibime geliyor. Annemle fix konusmamız böyle. Pişman olursun, yalnızlık iyi değil herkes yuvasını kursr sen kalırsın falan. Bılmıyorum bende tamda o olay ustune açılmış konu garip geldi hahaahahha hayırlısı olsun en güzel şekilde hakkımızda❤️
 
Öncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 33 yaşındayım, memurum 12 sene oldu atanalı, ailemin yanında yaşıyorum. Bekarım, herhangi bir nişan, söz durumu geçmedi başımdan. Şimdiye kadar evimize benim için bir tane bile görücü gelmedi. Arkadaşlarım vesilesi ile tanıştığım birkaç kişi oldu ancak bazen karşı taraf devam etmedi, bazen de ben devamını getirmek istemedim ısınamadığım için. İkinci görüşme olmadı yani hiçbiriyle. Geçen senelerde ara ara kederlenirdim etrafımda emsallerimin çoluk çocuğa karıştığını görünce, ancak artık kabullendim üzülmüyorum. Yalnızlığı, sessizliği seven bir yapım var zaten. Günlerce evde otursam, bir yerlere gitmesem, kimselerle konuşmasam sıkılmam. İş hayatında arkadaşlarımla iletişimim iyidir, sevdiğim arkadaşlarım vardır ancak genelde onlar gelirler yanıma, bir arada olalım, bir şeyler yapalım isterler, uyum sağlarım, ama hiç arkadaşım olmasa da yalnız hissetmem kendimi, tek başıma bir şeyler yapmaktan daha çok keyif alırım. Yaşım ilerleyince etrafımdaki yetişkin insanlar sürekli evlilik telkinlerinde bulunmaya başladılar. Annen baban başında şimdi, ancak sonrasında kimsenin yanına sığamazsın, bir yuvan olsun, çocukların olsun, şu kişi taliplerini hep reddetti de şimdi sürünüyor, kimsenin yanına sığmıyor, eziliyor, hor görülüyor vs.
Ben kadere inanıyorum, varsa kaderimde evlilik, mutlaka bir şekilde gerçekleşecektir. Olmadı veya olmayacak diye kederlenmek istemiyorum, artık kaygılanmıyorum da, kendimi de tanıyorum. Sorumluluk almak isteyen bir yapım da yok zaten, çocuk yetiştirmek, eş ve aile sorumluluğunu kaldırabilme gücünü bulamıyorum kendimde. Çocuk sevgisini yeğenlerimle alıyorum, sorumluluğu olmadığı için stressiz doya doya seviyorum. Hiç evlenmemiş olmak ilerisi için çok mu travmatik bir durum sizce? Evlenmemiş kadınlar başkalarına yük mü oluyor, bir yere sığamıyorlar mı? Etrafınızda hiç evlenmemiş orta/ileri yaşlara gelmiş kadınlar var mı, nasıl bir yaşayış halindeler?
Bizim toplumumuzda evliliğe sadece düzen kurma gözüyle bakıldığı için malesef böyle yorumlar yapılıyor. Evlilik bence sevdiğiniz kişiyle bir ömür yaşamak istiyorum ben denildiğinde yapılması gereken birşey.
 
Hakikaten öyle; hiçbir hayalim, idealim, hiç kimseden zerre beklentim yok. Çok şükür mesleğim var, ihtiyaçlarımı karşılayabiliyorum, kendimi mutlu etmeye çalışıyorum. İyi bir insan olarak, kimseyle hiçbir mücadele içerisine girmeden, incitmeden yaşayıp gitmek istiyorum. Yorulmuş da olabilirim, eskiden daha canlı, heyecanlıydım, ama bu halimden de şikayetçi değilim açıkçası. 😇
Daha ne olsun😇 Erdemli bir insanın yaşamdan istekleri bunlar. Umarım bu isteklerimizi hep ister ve gerçekleştiririz. Ayrıca bu yaşların yorgunluğu bile ayrı hoş bence. Konuna gelecek olursak etrafındakiler senin rahatlığını çekemediği için akıl karıştırıcı şeyler söylüyorlar bence, kötü niyet sezdim. Bana evlilik lafı açan evlilere rahatıma göz diktinde mi evlen diyorsun, diyorum bir daha lafını açmıyorlar😂 (bazen bu tavırlar şart oluyor karşı tarafa sınır çizmek için) Gerçekten iyiliğini düşünen insanlar bu konuda soru sormaz, yorum yapmazlar. Toplumumuz hala evliliğin ciddiyetini ve sorumluluklarını algılayabilmiş değil maalesef.
 
Halimden memnunken, kendimi tanıdığım için böyle bir konuda kaygıya kapılmıyorken, sanki onların verdikleri örneklere göre, gelecekteki acınası ihtimallerin farkında değilmişim, pişman olacakmışım gibi konuşmalarına anlam veremiyorum inanın. Üzmek de istemedim fevri cevap verip, biliyorum ki kötü niyetle söylemedi ama dışarıdan kendi yaşadıklarına, evli başka insanların yaşadıklarına bakınca kimin daha çok yorulduğunu, mecburiyetler yaşadığını görebilir halbuki.
İyi de niye sürekli kötü örnekleri düşünüyorsunuz,çok karamsar bir yapınız var galiba.Burada da üzerine tuz biber ekiyorlar.
Tabi ki zorlukları var ;evlenmenin,anne olmanın.Ama onlarda bu hayatta bir deneyim.Hep mutlu olayım,diye bir dünya yok zaten.Eş olmak,aile olmak çok güzel bence.Nereye kadar yalnızlık ?Yeğen sevgisi ile evlat sevgisi arasında dağlar var,hiç aynı kefeye koymayın.Sizinki düşebilir diye uçağa binmemek gibi.
 
Öncelikle tabii ki kimse evlenmek zorunda değil. Zaten evlenenlerin bile evlenme sebepleri, evlenme motivasyonları ve evliliği yaşama şekilleri birbirinden o kadar farklı ki biri zindan gibi görünürken biri cennet bahçesi gibi görünebiliyor.
Siz 33 yaşında, gencecik aklı başında bir kadınsınız. Yalnızlıkla huzur bulmanızı anlıyor ve takdir ediyorum. Ama gerçekten çok gençsiniz, güvenli bir ilişkide olmak, karşı cinsi tanımak kendinizde hiç tanımadığınız yönleri keşfetmenin farklı ve eğlenceli bir yolu. Kendinizi kapatmamanizi öneririm.
 
Konu sahibi, eğitimli kültürlü kendini ifade edebilen biri olduğunuz belli. Ne güzel işiniz gücünüz var aile yanında kalıyorsunuz. Rahat batmamalı 😂 Çirkin çirkin laflara bakmayın zaten, sığamamak ne demek ya? Siz kimsiniz de milleti oraya buraya sığıntı yapıyorsunuz ? Klasik geri kafa işte. Geçen gün de 33 yaşında bekar bir arkadaşım bana kısmet bulmuş. Düşünmediğimi söyledim. Yok evlilik çok güzelmiş, evlilik güzel olmasaymış dul x kişisi ikinci kez evlenmezmiş gibi şeyler söyledi 😂 bu lafları söyleyenlere de bakın ya


Bu arada ben sizin evlenmek istediğinizi düşünmüyorum, halinizden gayet memnun gibisiniz. Aynı şeyleri paylaşıyoruz aslında, ben de yalnızlığı seviyorum ama sevilip sevmek de isterdim. Bence siz de böylesiniz.
 
öncelikle soruna gelicek olursak hayır pişman falan olmaz bi yerlere sığmamazlıkta olmaz. ben ki evliliği mutlu yuvayı gerçekten isteyen bir insanım ama doğru zamanda doğru hislerle olsun isterin. hayırsızla uğraşacağıma kendimi tanırım bu süreçte. herkeste evlenmek zorunda değil bu arada evlenen ya da yalnızlığı tercih eden insanları neden hor görelim? her şey nasip işi, nasıl mutluysan öyle devam
 
12 senedir çalışan bir kadınsınız. Ailenizin evinde sanki aileniz siz yalnız kalmayın diye bakmıyorlar. Allah korusun vefat etseler kaç yaşındaki bir kadın olarak neden başkasının insiyatifinde yaşamak zorunda kalasınız ki?
Öyle bir olasılık varsa eğer atıyorum hayatınıza karışan abi, enişte, dayı şimdiden bunları hayatınıza karıştırmayın.
 
Hayatta herkes yalniz kalabilir eşi olan da cocugu olan da kimsenin garantisi oldugunu dusunmuyorum.
Cocuklari, torunlari olan nine bile ortada kalmisti bir baskasinin evinde vefat etti. Sigmayacaksan sigmiyorsun. Kendi eviniz kendi geliriniz olsun yeter.

Onun disinda sevme, sevilme ilgi birlikte hayat yaşama vs beklentileriniz yoksa hayatinizda birilerinin olmamasi sizde sorun olmaz.
 
Merhaba açıkçası bu bahsettiğiniz durum kişiye koşullara ve isteğe bağlı bir durum bence . Üşengeç bir insan olduğunuzu tahmin ediyorum ilişkiler evlilik süreci evlilik sonrası çocuk vs hepsi birer birer insan hayatında zaman emek enerji isteyen durumlar olarak karşımıza çıkıyor yani hep bir hareketlilik hep bir değişime ayak uydurma çabası. Sizin zaten böyle bir istediğiniz olsaydı emin olun arayışınız buna yönelik olurdu yeğenimi seviyorum bu da bana yetiyor diyorsunuz benim 4 yeğenim varken evlendim ve çocuk istedim yani bu fikir bir kere bile aklıma gelmedi suan okuyunca tuhaf bir karşılaştırma dedm içinden tabi bu benim fikrim . Arayışınızın olmaması demek isteğinizin olmaması demektir. Bu yüzden hiç caninizi sıkmayın. Çünkü yalnızlığı seven kişiler için evlilik zor .
Çocukları çok sevdiğim için etrafımda sen de evlen, çocukların olsun, sonra çok geç kalırsın pişman olursun sözlerini de çok duyuyorum. Ben çocukları seviyorum ancak sorumluluğunu sevmiyorum. Bu örneği o yüzden verdim.
 
Bizim ülkemizde evlenmeden çocuk yapılmıyor. Bence sorun orada. Geçende yaşlı bir kadının torunu yazmış. Hastaneden yatalak ninesini atmışlar. Hep torunu ilgilenmiş. Çocuk yapmayınca artık hiçbir alt soyun olmuyor. Yaşlandığında, kurumlar seni mağdur ettiğinde seninle kim ilgilenip hakkını arayacak? Bence bu ülkede sorun bu.
 
Evlilik çok da matah bişey değil. Güzel kötü değil ama zor yani. Bir de boşanabilirsin çocuğun olmayabilir vs vs yani bu dedikleriniz evlenince de olabilecek şeyler.
Sadece şuna takıldım bu haşta ve maddi olanakta neden ayrı eve çıkmıyorsunuz. Kendi düzeninizi kurun bence.
Ailemle yaşamaktan mutluyum çünkü, onlara duyduğum sevgi ve özlem zorluyordu beni başka şehirde yaşadığım dönem. Aileme çok bir faydam da yok aslında, onlar bana karşı oldukça fedakarlar, hem mutlu hem de rahatım onların yanında. Onlar için hayırlı bir evlat olabilirim umarım. 🙏
 
Evlenenler de yalnız kalıyor. Tanıdığım birinin annesi vefat etti yakında. Eşinden bosanmisti, çocukları da yurt dışında yaşıyorlar. Başka bir tanıdığımız eşi vefat etti tek çocuğu vardı o da yurt dışındaydı o da bir evde yalnızdı. Yani siz kaç yıllık memursunuz ailenizle yaşıyorsunuz, birikiminiz vardır. Sizin birilerine yük olma ihtimaliniz evli cocuklulara göre daha düşük. Yaşlılık için daha iyi güvenceniz vardır. Bence ilerisi için değil de bu yaşlar için pişman olunabilir. Bazı şeyleri zamanında yaşamak güzel sanırım.
 
Bende 27 yasındayım evlenmek ıstemıyorum gorustuklerım oluyor ama dusunmuyorum gerek aile yapımdan ( toksık evlilik) gerekte bılmıyorum sorumluluk alamam gibime geliyor. Annemle fix konusmamız böyle. Pişman olursun, yalnızlık iyi değil herkes yuvasını kursr sen kalırsın falan. Bılmıyorum bende tamda o olay ustune açılmış konu garip geldi hahaahahha hayırlısı olsun en güzel şekilde hakkımızda❤️
İşte bu örnekleri anlayamıyorum. Halbuki evlilik yalnız ve muhtaç kalmamayı garantilemek değil ki. Herkes yuvasını kursun, mutlu da olsun, ancak ben altından kalkamayacağım bir sorumluluğu neden yükleneyim ki? İnsanın yalnızca kendi sorumluluğunu alması ile eş, eş ailesi, çocuk, hatta sonrasında torun sorumluluğunu alması bana çok zor geliyor. Dışarıdan bakıyorum ailelerimize, diğer evli, çocuklu insanlara, hepsi hem çokça sorumlulukla mücadele ediyor hem de onca fedakarlıklara karşılık, belli bir yaşa geldikten sonra hürmetten, sevgiden, ilgi ve bakımdan mahrum bırakılıyorlar, üzülüyorum da bu duruma. Durum böyleyken de kimseye yük olmadan, hiç kimseden hiçbir şey beklemeden, iyi bir insan olarak ömrümü sürdürüp gitmek isteği dışında bir idealim olmuyor. Hepimizin hakkında en hayırlısı olsun inşallah. 🙏😇
 
Çocukları çok sevdiğim için etrafımda sen de evlen, çocukların olsun, sonra çok geç kalırsın pişman olursun sözlerini de çok duyuyorum. Ben çocukları seviyorum ancak sorumluluğunu sevmiyorum. Bu örneği o yüzden verdim.
Aynen öyle çocuk sevmek ile çocuk sahibi olmak aslında pek alakalı değil.
 
Ailemle yaşamaktan mutluyum çünkü, onlara duyduğum sevgi ve özlem zorluyordu beni başka şehirde yaşadığım dönem. Aileme çok bir faydam da yok aslında, onlar bana karşı oldukça fedakarlar, hem mutlu hem de rahatım onların yanında. Onlar için hayırlı bir evlat olabilirim umarım. 🙏
Bu kadar bağlıysanız evlilik zorlar zaten sizi. Anda kalın keyfini cıkarın hayatınızın zaten memnunsuniz da. Herkes evlenecek ya da çocuk saahibi olacak diye birşey yok. Ama en azından dünyayıngezin tatillerde değerlendirin derim
 
X