- 13 Mayıs 2013
- 70
- 6
-
- Konu Sahibi bluesky123
- #1
Merhaba, yazımı okuyan herkese selam olsun. Benim derdim hiç samimi arkadaşımın olmaması. Telefon edip gel buluşalım diyeceğim kimsem yok. 24 yasındayım arkadas konusunda pek çok sorun yasadım insanlara güvenimi kaybettim ve sonuç olarak bu durumdayım. Aslında genel olarak bundan çok gocunmuyorum çünkü zamanım doluyor yakında calısmalar başlayacağım tek basıma da pek çok sosyal aktive yaparım pek kendimden sıkılmam:) yine de su bir gerçek ki bir yanım eksik. 1 yıl sonra evleneceğim Allah kısmet ederse fakat arkadas olmadan kına dugun nasıl gecer hiç umudum yok. Dugun istemiyorum fakat erkek arkadasım ve ailesi istiyor bu yaklaşımları bencilce ama elim kolum da bağlı. Kız kardeşim var fakat çok farklıyız o çok kendini beğenmiş ve insanlara tepeden bakıyor, bazen katlanamıyorum. İşte böyle birşey bu koca hayatta herkesin buyuk dertleri var benimki de bu,dinleyen yani okuyan herkese tesekkür ederim birileri tarafından önemsemek hep güzeldir
Kına konusunda annem ısrarcı ve onun ailesi de eller ne der derdinde olabilir.yalıtım kuzenim yok hepsi çok küçük pek yakın akrabam da yok açıkçası teyzemin yası bana yakındır fakat onun kına gecesi için istanbula geldim çok yorgundum biraz da küçüktüm o zaman oynamaya utandım. Ben de senin kına gecende düğününde oynamıyorum götürsün dedi bana sinirle. Biraz da ordan kaldı sanırım korkum
Önceden soğuk davranıyorum yapı olarak çekingenlik en yakın arkadaşımla sorun yasadım aramız bozuldu sebep yoktu sadece ben bencilliğinden bıkmıştım ardından o da onun aracılığı ile arkadas oldugum herkesle aramı bozdu ve yalnız kaldım. insanlara güvenimi yitirdim ben böyle birseyi yapmazdım çünkü. Şu an çekingen değilim çünkü erkek arkadasım oldu değiştim ciddi anlamda kendime çok daha fazla güveniyorum fakat şimdi de insanlara güvenmiyorumArkadaşınızın olmama nedeni nedir?Yani soğuk mu davranıyorsunuz,girdiğiniz ortamda kendinizi kasıp sohbet dışı mı kalıyorsunuz?yoksa çok mu içe kapanıksın.Mutlaka bir neden olmalı.Güveniniz çok sarsıldı da insanlardan soyutladınız mı kendinizi?
Merhaba, yazımı okuyan herkese selam olsun. Benim derdim hiç samimi arkadaşımın olmaması. Telefon edip gel buluşalım diyeceğim kimsem yok. 24 yasındayım arkadas konusunda pek çok sorun yasadım insanlara güvenimi kaybettim ve sonuç olarak bu durumdayım. Aslında genel olarak bundan çok gocunmuyorum çünkü zamanım doluyor yakında calısmalar başlayacağım tek basıma da pek çok sosyal aktive yaparım pek kendimden sıkılmam:) yine de su bir gerçek ki bir yanım eksik. 1 yıl sonra evleneceğim Allah kısmet ederse fakat arkadas olmadan kına dugun nasıl gecer hiç umudum yok. Dugun istemiyorum fakat erkek arkadasım ve ailesi istiyor bu yaklaşımları bencilce ama elim kolum da bağlı. Kız kardeşim var fakat çok farklıyız o çok kendini beğenmiş ve insanlara tepeden bakıyor, bazen katlanamıyorum. İşte böyle birşey bu koca hayatta herkesin buyuk dertleri var benimki de bu,dinleyen yani okuyan herkese tesekkür ederim birileri tarafından önemsemek hep güzeldir
Tesekkürler:)Şöyle düşün evlendiğinde eşinin tarafından illa ki yaşıtın birileri olacaktır,kına düğün gibi şeyler ve bunların hazırlıkları seni onlarla yakınlaştıracaktır.Arkadaş sıkıntını bu şekilde de yenebilirsin ama insan içine çıkmazsan yalnız kalmaya mahkum olursun,girişken ol biraz.Bir de herkese gülümse
Ben bir süre istda yasadım fakat suan değilim..Merhaba kızlar benimde çok arkadaşım yok aynen sizin gibiyim yani. Bellş burdan tanışıp arkadaş oluruz bellimi olur:) ben istanbuldan siz??
:) tesekkür ederim doğru insanlarla yolumuz kesişsin inş artıkay buralarda olsan dost olurduk senlee ne istedgmi anladım ben
Ah çok can sıkıcı değil mi halbuki en mutlu gunumuz olmalı.Benimde bi 15 yıllık en yakın arkadaşımdan başka arkadaşım yok. Lisedekilerle koptuk, üniversitedeki arkadaşlarımı da ben bazı sebeplerden dolayı hayatımdan çıkardım, iş arkadaşlarım yeni o yüzden pek bağım yok. Seneye benimde düğünüm var ve arada bir aynı senin gibi düşüncelere dalıyorum :)