4 Yıldır evliyiz şuan 9 aylık bir oğlumuz var şükürler olsun. (Biraz zor yollardan geldi 
)
Eşim başka şehirde üniversite okumuş daha sonra İzmire taşınmış farklı firmalarda çalışmış maalesef çok yakın arkadaşı yok. Bunu da çok kafaya takıyor. Hani arkadaşı var ama bir halısaha bir oyun arkadaşı yok.
Ben doğma büyüme İzmirliyim ama benim de kız gruplarımla aram ne bileyim ayda yılda bir görüşme üzerine kurulu. Kız kardeşim ve bir yakın arkadaşım dışında benim de öyle bir çevrem yok.
Ve maalesef çift olarak görüşen insanları kıskanıyoruz. Hani hiç görüşmüyor değiliz ama o beraber tarile gitmeli bir cuma akşamından oturmalı plan yapmalı çok az buluşmalarımız oluyor.
Sosyal statüye bakarsanız ben büyük bir kurumda müdürüm eşim de öyle. Ancak iş arkadaşlıklarız zayıf. İkimizde rekabetin çok olduğu sektörlerde çalışıyoruz bu nedenle gitmeli gelmeli samimiyet oluşmadı.
İnsan bazen şeyi düşünüyor acaba fakir miyim diye ama Allah herkese bizden çok versin ama 550K dan fazla maaş giriyor. Kirada 4 Evimiz 2 Arabamız var. Dünyanın öbür ucuna da gitik istediğimizi ölçüler dahilinde yaşayabiliyoruz Allaha şükür.
Ancak bugün Cuma günü insanlar birlikte oturma görüşme planı yaparken biz ya annemlerdeyiz ya beraber dışardayız. Bugün sorduğumuz birkaç çift oldu onlarında başkalarıyla planları var çıktı.
Benden çok eşim bu duruma takıyor. Kendini işe ve çocuğa vermiş durumda. Sıkıldığını görebiliyorum. Yani bunun burda bir çözümü olduğunu da zannetmiyorum. Ancak ilerde oğlumuz “bunlarda ne ezikmiş” der diye endişe ediyorum.
Belli bir yaştan sonra arkadaşlık ve ilişki kurmak çok zormuş onu gördüm. İçimi dökmek istedim.
)Eşim başka şehirde üniversite okumuş daha sonra İzmire taşınmış farklı firmalarda çalışmış maalesef çok yakın arkadaşı yok. Bunu da çok kafaya takıyor. Hani arkadaşı var ama bir halısaha bir oyun arkadaşı yok.
Ben doğma büyüme İzmirliyim ama benim de kız gruplarımla aram ne bileyim ayda yılda bir görüşme üzerine kurulu. Kız kardeşim ve bir yakın arkadaşım dışında benim de öyle bir çevrem yok.
Ve maalesef çift olarak görüşen insanları kıskanıyoruz. Hani hiç görüşmüyor değiliz ama o beraber tarile gitmeli bir cuma akşamından oturmalı plan yapmalı çok az buluşmalarımız oluyor.
Sosyal statüye bakarsanız ben büyük bir kurumda müdürüm eşim de öyle. Ancak iş arkadaşlıklarız zayıf. İkimizde rekabetin çok olduğu sektörlerde çalışıyoruz bu nedenle gitmeli gelmeli samimiyet oluşmadı.
İnsan bazen şeyi düşünüyor acaba fakir miyim diye ama Allah herkese bizden çok versin ama 550K dan fazla maaş giriyor. Kirada 4 Evimiz 2 Arabamız var. Dünyanın öbür ucuna da gitik istediğimizi ölçüler dahilinde yaşayabiliyoruz Allaha şükür.
Ancak bugün Cuma günü insanlar birlikte oturma görüşme planı yaparken biz ya annemlerdeyiz ya beraber dışardayız. Bugün sorduğumuz birkaç çift oldu onlarında başkalarıyla planları var çıktı.
Benden çok eşim bu duruma takıyor. Kendini işe ve çocuğa vermiş durumda. Sıkıldığını görebiliyorum. Yani bunun burda bir çözümü olduğunu da zannetmiyorum. Ancak ilerde oğlumuz “bunlarda ne ezikmiş” der diye endişe ediyorum.
Belli bir yaştan sonra arkadaşlık ve ilişki kurmak çok zormuş onu gördüm. İçimi dökmek istedim.
