aşkımla evlenmeden önceydi.
saatlerce telefonla konuştuk.
beynim durmuş durumda artık.
tlfı kapatınca odadan çıktım.
annemden bir şey istiyorum
"aşkımmm şunu verir misin?"
annem bi baktı
ikimiz de kahkahayla yerlere yıkıldık :roflol:bir de:
diğer topiklerden tanıyanlar bilirler eşim askerde benim.
çok şükür haftaya özgürlüğüne kavuşuyor.
akşam telefonla konuştuk.
uyumadan önce tekrar ararım ben dedi.
ben de bekliyorum.
geç bir saatte telefon çaldı.
koştum hemen
ne ses dinleme var ne alo deme
açar açmaz "aşkım!?"
o kadar eminim ki o olduğundan
o saatte başka kim arayacak.
karşımda telaşlanmış ve şaşırmış bir erkek sesi
"şey, pardon, yanlış aradım sanırım ben"mirmirmirmir :roflol: