- 27 Ağustos 2008
- 573
- 321
- 123
Eşimle, üniversitede başladı ilişkimiz ve inişli çıkışlı 6 yıldan sonra evlilik kararı alarak,
3 ay içinde evlendik. Evlilik kararını aldığımızda ikimizde aynı şehirde ailelerimizle
yaşıyorduk, ama burada yaşamaya devam etmek istediğimizden ikimizde emin değildik.
Büyük şehir baskısı, benim o dönemde çalıştığım şirket içi sorunlar, ilişkimiz boyunca karşılaştığımız çevresel problemler..
derken bu şehirden kopmaya karar verdik.
Dedim ya 3 ay içinde evlendik, herşey çok hızlı oldu;
yaşayacağımız şehre karar vermek, düğün hazırlığı, ev hazırlığı
ve tabi ki yeni bir iş..
İkimizin ailesi de başta bu kararımıza karşı çıksa da
bizim kararlılığımız karşında bir şey diyemediler
ve biz de halen yaşadığımız, şehir denemeyecek kadar küçük, ama yasal adı bu olduğundan söylediğimiz bu şehre taşındık..
Başta çok her şey çok farklı ama hoş gelmişti, en kolay ulaşım yöntemi yürüyüş,
en güzel alış veriş yöntemi semt bakkalı..
Saatlerini metroda otobüste harcamıyorsun, 3 parça şey için
kocaman alış veriş merkezlerine gidip elin kolun dolu çıkmıyorsun,
bir gördüğün insanı ertesi gün tekrar görüyorsun, yüzlere aşina oluyorsun..
Sabahları eksoz dumanı mis doğa havası soluyorsun..
Gerçekten dünyada çiçekli böcekli bülbül sesli mekanların
varolduğuna inanıyorsun vs. vs..
Eşimle birbirimizi her zaman ölesiye sevdik, birbirimizin en iyi dostu olduk,
her türlü zorluğu birlikte atlattık,
çok iniş çıkışlar yaşadık ama ilişkimizi daima dimdik ayakta tutmak için
ben de o da büyük fedarlıklara katlandık.
Sonunda evlendik mutluluğumuza mutluluk kattık.
İstediğimiz gibi herkesten herşeyden uzak kendi dünyamızı kurduk.
Bize bir başınıza kalınca birbirinizden sıkılırsınız diye yüzümüze konuşan
densizlere inat daha bir bağlandık, daha bir aşık, daha bir dost olduk..
Anlattım işte her şey güzel her şey yolunda ama
birbirimize itiraf edemediğimiz bir şey var..
Bizi o uzaklaşmak istediğimiz her şeyi herkesi çok özledik..
İnsanın ailesi yakınında olmak gibisi yokmuş onu anladık.
Üniversiteyi de ikimizde şehir dışında okumuştuk,
ama anne sesini duyunca telefonda içlenmek,
gurbette olduğunu anlamak ne demekmiş burada öğrendik..
Alıştıklarını bir anda bırakıyorum deyip bırakmak kolaymış, ama yeniden başka şeylere alışmak zormuş..
3 ay içinde evlendik. Evlilik kararını aldığımızda ikimizde aynı şehirde ailelerimizle
yaşıyorduk, ama burada yaşamaya devam etmek istediğimizden ikimizde emin değildik.
Büyük şehir baskısı, benim o dönemde çalıştığım şirket içi sorunlar, ilişkimiz boyunca karşılaştığımız çevresel problemler..
derken bu şehirden kopmaya karar verdik.
Dedim ya 3 ay içinde evlendik, herşey çok hızlı oldu;
yaşayacağımız şehre karar vermek, düğün hazırlığı, ev hazırlığı
ve tabi ki yeni bir iş..
İkimizin ailesi de başta bu kararımıza karşı çıksa da
bizim kararlılığımız karşında bir şey diyemediler
ve biz de halen yaşadığımız, şehir denemeyecek kadar küçük, ama yasal adı bu olduğundan söylediğimiz bu şehre taşındık..
Başta çok her şey çok farklı ama hoş gelmişti, en kolay ulaşım yöntemi yürüyüş,
en güzel alış veriş yöntemi semt bakkalı..
Saatlerini metroda otobüste harcamıyorsun, 3 parça şey için
kocaman alış veriş merkezlerine gidip elin kolun dolu çıkmıyorsun,
bir gördüğün insanı ertesi gün tekrar görüyorsun, yüzlere aşina oluyorsun..
Sabahları eksoz dumanı mis doğa havası soluyorsun..
Gerçekten dünyada çiçekli böcekli bülbül sesli mekanların
varolduğuna inanıyorsun vs. vs..
Eşimle birbirimizi her zaman ölesiye sevdik, birbirimizin en iyi dostu olduk,
her türlü zorluğu birlikte atlattık,
çok iniş çıkışlar yaşadık ama ilişkimizi daima dimdik ayakta tutmak için
ben de o da büyük fedarlıklara katlandık.
Sonunda evlendik mutluluğumuza mutluluk kattık.
İstediğimiz gibi herkesten herşeyden uzak kendi dünyamızı kurduk.
Bize bir başınıza kalınca birbirinizden sıkılırsınız diye yüzümüze konuşan
densizlere inat daha bir bağlandık, daha bir aşık, daha bir dost olduk..
Anlattım işte her şey güzel her şey yolunda ama
birbirimize itiraf edemediğimiz bir şey var..
Bizi o uzaklaşmak istediğimiz her şeyi herkesi çok özledik..
İnsanın ailesi yakınında olmak gibisi yokmuş onu anladık.
Üniversiteyi de ikimizde şehir dışında okumuştuk,
ama anne sesini duyunca telefonda içlenmek,
gurbette olduğunu anlamak ne demekmiş burada öğrendik..
Alıştıklarını bir anda bırakıyorum deyip bırakmak kolaymış, ama yeniden başka şeylere alışmak zormuş..
Son düzenleme: