Merhaba herkese,
Daha önce de ailemle ilgili konu açmışlığım çok..
En baştan özet geçip anlatmaya çalışacağım..
Ben doğulu bi ailede 9 kardeşin 3 numaralı üyesiyim,7 kız 2 erkek kardeşiz,babam ben daha 2. Sınıfa giderken annemin üzerine kuma getirdi,bi gerekçesi yoktu,aşık da olmadı (bazısı gerekçe neydi diyebilir diye söyledim)
Neyse babam daima bize anneme şiddet uyguladı aç bıraktı,cimriliği küfrü hakareti küçümsemesi bitmedi..Kuma gelince her şey daha da kötü oldu,aynı evin içinde olmuyor deyip kumaya alt kattan ev aldı,dayaklar azaldı hem artık o yoktu evde hem de annem artık torun torba sahibi olmuştu..
Ben lisedeyken o evden kurtulmak için evlenmeyi tercih ettim,liseyi bitirir bitirmez evlendik,eşimi sevdim..
Ablalarım kardeşlerim hep istemedikleri evlilikler yaptılar babamın zoruyla akraba baskısı ile..Ben içlerinde şanslıydım en azından ben tercih etmiştim..Evlendikten sonra okudum öğretmen oldum atandım.. Babam biz seni okuttuk deyip beklenti içine girdi 5dairesi 2 arabası arsalarına rağmen..
Halbuki ben baba evindeyken yarı aç yarı tok okula gittim,burslarla okudum,sonra da evlenince üniversite okudum..Yani dediği asla tutulur bişey değil..Hadi ihtiyacı olsa neyse..
Annem ilk atandığımda her görüşmemizde bunları dile getirdi sonra sana söylese de bana iletme üzülüyorum deyince bıraktı söylemeyi..
Annem 2 yıl önce bir kere evi terk etti dayanamadı babamın baskılarına,tekrar ikna olup döndü (2 erkek 1 kız kardeşim onlaydı onlar çalışmayınca mecbur Da kaldı Binevi)
Geçtiğimiz yaz ise erkek kardeşimle babam tartışınca babam kardeşimi dövmeye hatta öldürmeye kalkışınca annem tekrar evi terk etti..Bu defa çok kararlı asla dönmem diyor.Haklı ama güvendiği bişeyler olmalı bunun için..
Şimdi ev kiralayıp oturuyorlar hepimiz bişeyler gönderdik maddi manevi yardımcı olduk ama evdeki en küçük kardeşim 22 yaşında (Diğerleri 23-25) dahil hiçbiri çalışmıyor ve ciddi ciddi sürekli benle ilgili beklenti içindeler..
Keşke olsa da versem ama hayat şartları çok zor biz onlara göre büyük bir şehirdeyiz adım başı para veriyoruz,yine de şu 2 ay içinde parça parça 2-3 bin arası para yolladım eşya yolladım
Daha ne yapabilirim bu şekilde hiçbir zaman çalışmayacaklar..
Ben de kredi veriyorum eşim asgari ücretli çalışan..
İkiz kızlarım var 4 yaşında..Kendimize zor yetiyoruz..
Konunun özeti ne zaman ailemle konuşsam üzülüp ağlıyorum eşime çocuklarıma bile çatıyorum sinirden
Defalarca beklenti içinde olmayın artık bi silkelenin diyorum ama yine de her görüşmede ne yapacağız deyip konuyu bana eşime getirip söyleniyorlar
Ben buaralar okullar başladığı için çocuklarımı bırakacak kimseyi bulamıyordum asla biz gelelim bakalım demediler,hadi akıllarına gelmiyor dedim,ben teklif ettim,yine oralı olmadılar geçiştirdiler..
Bedava ekmek peşindeler kısaca..
Not:kumanın da 6 çocuğu oldu sonradan,başta sadece anneler kavga ederken sonradan bizler yüzünden de kavgalar çıkıyordu ve hep annem hastanelik olurdu
ben o kavgalarda hep korkudan yatağıma girer ve çişimi kaçırırdım
hala da yüksek ses duysam çişim gelir korkudan
Çocukluğumu asla yaşamadım annem babama kızar bizi döverdi,babam annemizi döverdi yetmez bizi de döverdi,beni ağlıyorum diye balkondan sarkıtmıştı hatta.
Şuan çocuklarımla konuşurken çok dikkat ediyorum çok sevip sarılıyorum ama bazen çok gereksiz yerde parlıyorum bu da onların bana bıraktığı bi iz diyorum..
Çünkü biz kapıyı tek seferde kapatamasak bile dayak yerdik babamdan
Eşime karşı da tahammülüm çok yok bu da bnce onla alakalı..
Hiç de kısaca anlatmamışım hakkınızı helal edin
Dertleşmek istedim sanırım
