her aile evi dışarıdan daha mı iyidir gerçekten?

çok teşekkür ederim hemen yemeksepetinin iş alımlarına bakıyorum. sağ ol var ol. ara sıra size özelden yazabilir miyim?
Yemek sepeti Home Office çalışıyor. Evde ders çalışamıyorsan evde çağrı hiç alamazsın kavga vs var diyorsun olmaz maalesef o iş.
 
Arkadaşlar merhaba,

Sorun şu ki ben aileme katlanamıyorum. Annem, ablam özellikle... Babama da bir yandan kızıyorum yine de en iyi anlaştığım kişi aileden.

Biz varlık içinde yokluk çekiyoruz. 20 yaşındayım diyelim benim 20 senedir bir tane yatağım, bazam bile yok hep çekyatlarda sürünüyorum, üç kardeş aynı odada kalıyorduk. Üç insanın tabii ki her şeyi tutmaz ama insan saygılı olur değil mi? Ben uyuyorum üzerime sürekli lamba açılıyor, lambanın ışığı da tam gözüme giriyor uyanıyorum, zaten rahat bir yerde yatmıyorum. 13-14 yaşına kadar da annemle babamın yatak odasına yattım ayrı bir çekyatta. Özel bir masam hiç olmadı, odada bir tane masa vardı. Ben üzerine kitaplarımı, kalemleri koyardım. Her zaman eve geldiğimde okuldan, o masanın üzerinde kirli peçeteler, makyaj artıkları, takılar, hatta iç çamaşırları olurdu -ablamın eşyaları- ben hep onları temizlemek zorunda kalırdım. Yani ders çalışmaya başlamam için en az bir yarım saatim gidiyordu. Ev halkı desen en ufak şeyde bile ses yükseltiyor. Onun stresi var hep, acaba bir şey mi oldu, kavga mı edecekler gibi hep aklımdan sorular geçiyordu ki halen geçiyor. Babamın sürekli işte olup evde olmaması da bunda büyük bir etken. Uzun uzun anlatmayacağım ama şunu söyleyeyim bizi tanıyan herkes yazık onlara o kadar da eve para gidiyor neden orada yaşıyorlar diyor. Çok haklı bir soru, 90m2 evde yaşam mücadelesi veriyorum ben resmen. 3 çocuk ve ebeveynler... Olmuyor işte her yer rutubet olmuş sürekli bir arıza çıkıyor evden, geçen su bastı tüm evi vesaire... Hep çile yani. Neyse daha uzun anlatmadan kopuş noktalarımı anlatacağım.

Üniversite hazırlık yılım online oldu o bir şekilde gitti asıl mesele normalleşmeye gidilince patlak verdi. 1. Sınıftaydım üniversite ve ders çalışmam gerekiyor haliyle bakıyorum çalışma masası gitmiş, üzerinde ablamın kremleri, her şeyi var bulamayınca kavga çıkartıyor ben de kullanmıyorum o, onun oldu. Gardırobum zaten yok, elbiselerimi o eskiden soğanlık denilirmiş onun içine sığdırmaya çalışıyorum, sığmayanları da katlayıp çekyatın üzerine koyuyorum. Salondaki koltukta yatmaya başlamıştım. Evde çalışmaya çalıştım, kürsü ve zigon sehpayı aldım annemle babamın odasında dizlerimin üzerine çöke çöke ayaklarım uyuşa uyuşa çalışmaya başladım. Kitap düşüyor sonra laptop sığmıyor baktım ayaklarım her seferinde acıyor kalkınca. Bunu gören babam “ne güzel kızım imkan yaratmış kendine” diyor ben de “bu doğru bir şey değil” diyorum sinir oluyorum. Gece 11 gibi yatmak istiyordum dersimi bitirip, salonda yattığım için onların çıkmasını bekliyorum sonuçta lamba, televizyon her şey açık, salondaki masada da Ablam işlerini hallediyor ayrı bir dağınık orası. Bakıyorum gece 2 gibi herkes dağılıyor ben de öyle yatırıyorum hâl böyle olunca uykusuz kalıyorum uyanamıyorum. Bir de bana gelip “neden sabahki dersine gitmedin” demezler mi ben gıcık kapıyorum. 1-2 ay böyle geçti tam kış ayları geldi. Dedim bu böyle olmayacak ev zaten eski tam ısınmıyor ev. Bizim apartmanın en üst katı boş, ama nasıl eski nasıl her yeri bitmiş mecbur ders çalışmaya oraya gittim. 1 aya yakın orada çalıştım ama ev ısınmıyor tam eski olduğu için, kimse de yok. Battaniyelere sarıla sarıla çalıştım. Baktım ben hasta oldum. Hemen Ablam “gelme bizim bulunduğumuz ortama, maskeni tak, git oturma burda” falan demeye başladı. Ben dedim ki içimden ya ben hastayım bana moral vereceğine yaptığı şu tavırlara bak. Ben o üst katta çalıştım diye ciğerlerim soğuk almış bir de boğazım acayip mikrop kapmış. Doktora gittim ilacımı aldım, hasta halimle bana “gel sen salonda az da olsa rahat et” diyeceklerine bana hiçbir şey yapmıyorlar ben orda Boğaz ağrısından uyuyamıyorum. Annemle babamın odasında yere yorgan serdim, bazı derslere online katıldım öyle sırtım koptu. 2-3 haftada iyileştim ama bana bu yaptıkları çok dokundu. Demiyorlar ki bu kız bizim yüzümüzden gitti oralarda çalıştı hasta oldu tam tersine “niye hasta oldun şimdi sen, korona mısın” diyerek moralimi bozdular. Sonra zaten vizeler geldi, vizeleri bir şekilde verdim... Sonra baktım bu böyle olmayacak çözüm yolu aramaya başladım, sabah 8-9 gibi otobüse biniyordum okula gidiyordum akşam 10 gibi eve geliyordum artık. Sürekli kütüphanede kalıyordum. Ama her gün git gel, yemek parası, yol parası derken benim enerjim bitiyordu. Saat gece 1 babam geldi eve herkes salonda, ben Çekyatı açtım artık, uyumak istiyorum diye mesaj verdim yani. Babam diyor ki “hemen uyuyacak mısın kızım” o kadar sinirlendim ki içimden. Bunlar beni yavaş yavaş sinir hastası ediyor zaten. Ya ben ne ev yemeği yiyorum ne evin içindeyim doğru dürüst sadece uyumaya geliyorum onu da tam yapamıyorum bu evde. Finallere 1,5 ay kalmıştı. Ben artık yorgun düştüm vücudum bu tempoyu kaldıramadı derslerde baktım uyumaya başladım farkında olmadan. Amcama gittim, onların bir odası boştu yatak da vardı. Orada kaldım vizeler bitene kadar.vizeleri de bir şekil verdim. Sonra zaten tatil... Bu sefer o evde tıkılıp kaldım, ne bir saygı var ne bir düzen var ne başka bir şey. Arkadaşımla buluşacağım değil mi? Annem hemen, sen nereye gidiyorsun, kiminle gidiyorsun, onu nereden tanıyorsun sorgu da sorgu. Sinirlenip çıkıyorum evden. Neyse,
bahar dönemi geldi ben dedim yukarıdaki üst kat şimdi iyidir orada da yatarım koltukta dedim. Öyle de yaptım. Yine sabah 9 akşam 10 gelip orada yatmaya çalışıyordum. Şimdi tatildeyiz, artık her haraketleri bana daha çok batmaya başladı. Zaten evdeki kavgaları üst katta olsam bile duyuyordum, moralim bozuluyordu. Bütün mahalleye rezil olduk zaten. Evde baktım herkes birbirine karışıyor, ben evde bile giyinik, bakımlı dururum. Annem diyor ki sen nereye gideceksin hele onu bi söyle bana. ya da atıyorum markete gideceğim söylemeye gerek duymuyorum, gidip geleceğim yani. Annem hemen diyor ki sinirli sinirli sen nereye gideceksin bu saatte. Bana insan gibi söylese ben zaten derim ama böyle olunca sinirleniyorum söylemiyorum gidiyorum, işimi halledip geliyorum. hepimiz illa aynı anda hareket etmeliyiz aynı anda aynı yerlere gitmeliyiz. Ben başka zaman gideceğim dediğimde “neden başka ne işin var ki senin” hemen sorgu hemen yargılama. Bütün planlarını öğrenmek istiyorlar öyle düşün. Nerede nasıl kiminle saat kaçta neden... daha anlatamayacağım çünkü bu kadar negatiflik yeter. Ablamların kavgaları, babamın pasifliği, annemin cahilliği... ben dayanamıyorum.

Çözümü evden ayrılmakta buldum. Kiracılarla konuştum birçoğuna gücüm yetmiyor yani part-time çalışsam bile yetmiyor. Oda-apart- kiralayanlarla konuştum işte 5 oda var diyor. Odanın kirası 2.500. Arkadaş buldum 2-3 tane okuldan onlar da yabancı olduğu için kiracılar kefil istiyor vesaire. Olmadı yani. Yurtları araştırdım 4 kişilik odalar 40bin lira falan. En son cemaat yurtlarını bile aradım. Maalesef birçoğunda yer kalmamış olanlar da okuluma çok uzak. Bir tane yurt var okuluma yakın o da yıllık 30m civarı. Taksit yapıyorlar, en son onu düşündüm büyük ihtimalle o olacak. 4 kişilik odalar, yemek falan dahil değil okuluma çok yakın. Sadece yurt ortamından biraz korkuyorum bana bir şey yaparlar diye. Belki kıskanç biri gelecek gece ben uyurken kremlerime tutkal, çamaşır suyu falan koyacak bilmiyorum. Ama en azından aileden uzak, güvenlikli bir yerde olacağım bu kesin. Yurt ortamında olan var mı? Nasıl oluyor o işler, içerdekilere anlaşabiliyor musunuz? Yılda 1 kere oda değiştirme hakkımız varmış.

Ve en önemlisi bunlar sadece buz dağının görünen kısmı. Siz benim yerimde olsanız be yapardınız?
Babanizla annenizle konuşup taleplerinizi iletin coddi coddi. Siz hep kendi içinizde yaşamıssınız. Yurda eve falan cıkmayın daha iyi degilnoralar da .
 
Yurtlardan korkmayın. Üniversite hayatım boyunca hep yurtta kaldım. Kimseyle en ufak sorun yaşamadım. Türlü türlü insan var tabii ki de inşallah iyilere denk gelirsiniz. Aileniz yurt fikrine karşı çıkıp sizi engellemez umarım. Bu şartlarda çok seçeneğiniz yok maalesef.
Yurt olayını bir anne olarak sevdim değişik karakterde ki insanları kızımın tanıma fırsatı buldu hiçte şikayet etmedi genel olarak şımarık,sorumsuz kötü şekilde aile terbiyesi almayan kızlara yurt hayatına uygun değildir onlar özgür takılmak ister bir defasında kızımın ınstregramında kız bara gidip şarap ile şişeyi paylaşınca ben bunu görünce kafamın tası attı bunu paylaşıyor olması kızımı uyardım sakın buna m
Özenip saçma sapan şeyler paylaşma dedim ,ayrıca bir erkeğin arabasına binme dedim kızım yurt hayatını sevdi çünkü kardeşi yok bütün oradaki olumlu veya olumsuz karakterleri insanları idare etti edememesi zaten çalışma hayatıda başarısız olurdu başarısını da ben buna bağlıyorum
 
Her aile evi degil.. ama disarisi cok tehlikeli onu biliyorum..sadece kadinlwr cocuklar icin degil yetiskin erkekler icin bile.. kesip kemiklerini hayvanlara veriyolar, oyle bir devirdeyiz..

Tabiiki herkes kotu degil ama ne yazik iyilerle karsilasmak cok zor.. ve kimse kimsenin evladina acimiyor
 
Buarada yurt filan demissiniz.. yurduna bagli.. bazi yurtlar hic guvenli degil.. bende yurtta kaldim zamaninda gittigim kolejin yurduydu.. durum farkliydi.. ama arkadaslarim vardi ozel okul yurdunda kaldiklari halde kil payi bazi felaketlerden kurtulduklarini anlatirlardi
 
Çözüm odaklı olman çok güzel. Ancak çamaşır suyu, tutkal olayına biraz güldüm. Bende yurtta kaldım. Çekişmeler illaki olurda çamaşır suyu, tutkal olayı, ne bileyim çok fantastik geldi bana😃 Yurtta da sorunlar olacaktır ama idare etmeyi öğreneceksin. İyi etmişsin yurda geçmekle. Ev ortamınız biraz sıkıntılı.
Ben de yurtta kaldım. Benim değil de karşı tarafımda kalanların kıyafetlerine çamaşır suyu dökmüşlerdi cidden. Oyuncak ayısının kafasını kesmişlerdi. Fantastik geliyor ama yaşandı bunlar
 
Ailenizin sizin haberinizin olmadığı borçları falan mı var acaba? Belki durumları sıkışık size yansıtmıyorlardır. Malesef aileyi seçemiyoruz, belli bir yaşa gelmiş insanları da değiştiremezsiniz. Tek yol kendi hayatınızı değiştirmek ve çok hırslı güçlü bir imaj çizdin gözümde. Ailene kin tutmadan, çünkü bu onlara değil sana zarar en başta, kendi imkanlarını yarat. Onlar da yaşasın gitsin kendi tercihleri ile…
borçları yok sadece bu şehirde ev sahibi olabilecek paramız yok, eskiden vardı ama saçma sapan kriterleri yüzünden ev sahibi olamadık.
 
Babanizla annenizle konuşup taleplerinizi iletin coddi coddi. Siz hep kendi içinizde yaşamıssınız. Yurda eve falan cıkmayın daha iyi degilnoralar da .
az evvel tekrar konuştum babamla. Bana hala diyor ki git hemen yarın bir yatak al üst kata ben soba kurarım yatmadan yatmaya gidersin. İnanın en sonunda patladım telefonda ağladım kapattım. Ben diyorum ki hasta oldum orada o ev ısınmıyor artı bizim evin kavgası yine duyuluyor. Yatmadan yatmaya gideceksem ben neden evde kalıyorum dedim. Zaten beni de bu zorluyor bir yere ait olamıyorum evim yok gibi sanki. Bel ağrısından Allah belamı versin yalan söylüyorsam kaç gecedir kalkıyorum çünkü belim ağrıyor çekyatta. Babam diyor ki çekyatta ben yatayım sen yatakta yat. Ya bu bir çözüm mü Allah'ım sen bana yardım et. Zaten KYK yurdu da çıkmadı, ev arkadaşı buldum 1.500 verecektik kişi başı (2 kişi) yok onu da istemedi beğenmemiş kızı. Yani ben en sonunda fıttırıcam gerçekten
 
Buarada yurt filan demissiniz.. yurduna bagli.. bazi yurtlar hic guvenli degil.. bende yurtta kaldim zamaninda gittigim kolejin yurduydu.. durum farkliydi.. ama arkadaslarim vardi ozel okul yurdunda kaldiklari halde kil payi bazi felaketlerden kurtulduklarini anlatirlardi
beni de korkutuyor bu durum...
 
Ben de yurtta kaldım. Benim değil de karşı tarafımda kalanların kıyafetlerine çamaşır suyu dökmüşlerdi cidden. Oyuncak ayısının kafasını kesmişlerdi. Fantastik geliyor ama yaşandı bunlar
Allah'ım sen tüm mazlumlara yardım et. Bizleri beladan koru, hayırlı insanlarla karşılaştır inşallah, amin.
 
Abla...

Benim de ablam var hasta olduğum zaman yaklaşma sana da bulaşmasın derim. Ben sana bakayım bulasirsa sen de bana bakarsın der. Çalıştığı masayı çöp kovası gibi kullanması. Soğuk odada yatmasına ses etmemesi(benimki kendi yanında yatırır da göndermez), hasta olunca git bize de bulaştırma demesi.
 
Abla...

Benim de ablam var hasta olduğum zaman yaklaşma sana da bulaşmasın derim. Ben sana bakayım bulasirsa sen de bana bakarsın der. Çalıştığı masayı çöp kovası gibi kullanması. Soğuk odada yatmasına ses etmemesi(benimki kendi yanında yatırır da göndermez), hasta olunca git bize de bulaştırma demesi.
kıskandığını zannetmiyorum sadece saygısız ve düşüncesiz
 
Başka bir aile buyugunuzden yardım isteseniz. Ornegin evleri müsait değil diye kuzenim bizde kalıp ders çalıştı 2 yıl. Teyze dayi hala yenge anneanne babaanne vs.
 
Başka bir aile buyugunuzden yardım isteseniz. Ornegin evleri müsait değil diye kuzenim bizde kalıp ders çalıştı 2 yıl. Teyze dayi hala yenge anneanne babaanne vs.
canım ben de yengemde kaldım belli bir süre, daha fazla rahatsızlık vermek istemedim zaten oğlu geldi şimdi. Aynı evde kalmam uygun olmaz. Bunu rica edebileceğim bir halamın evi var o da yurt dışında yaşadığı için ama annem de ablalarım da başımın etini yer ben orada kalırsam.
 
canım ben de yengemde kaldım belli bir süre, daha fazla rahatsızlık vermek istemedim zaten oğlu geldi şimdi. Aynı evde kalmam uygun olmaz. Bunu rica edebileceğim bir halamın evi var o da yurt dışında yaşadığı için ama annem de ablalarım da başımın etini yer ben orada kalırsam.
Bence halandan rica et . Babanla konuş tamam derse rica et mutlaka
 
canım ben de yengemde kaldım belli bir süre, daha fazla rahatsızlık vermek istemedim zaten oğlu geldi şimdi. Aynı evde kalmam uygun olmaz. Bunu rica edebileceğim bir halamın evi var o da yurt dışında yaşadığı için ama annem de ablalarım da başımın etini yer ben orada kalırsam.
Anladığım kadarıyla halan şu an burda degil. Almancı yani? Aslında evi güvenli bir yerde ise neden olmasın ki? Ama kilidi başkasında varsa diye tedbir almalı kilidi degistirmlisin. Çünkü gurbetciler illa birilerine anahtar bırakırlar ve bırakıp unutmuş olabilirler. Komşu vs 🤔

Olmuyorsa da olmasın. Sen şartları zorlaaaa ve dersini o evde çalış.

90 m² evde 3 kardes büyüdük. 4. Kardesim ben lise sonda iken oldu. Onu ayagimda sallar ders çalışırdım.Evde babaannem felcli ve alzheimerdi. Ve ayrıca kocasında boşanan şizofren raporlu teyzem bizde kalıyordu. Kendi kendine gülüyordu. Geceleri biza zarar verir korkusuyla uyuyordum
Annem perişan babam perisan. Evde gergin kavgalı bir ortam. Benim de masam odam dolabim yoktu. Ama bir yatağim vardı. Yatagimin basina esyalarimi dizdigimi bilirim. Kalani annemlerin dolapta veya baza altinda olurdu. Yemek masasinda yemek fasli bitsin diye beklerdim. Bitince hemen siler bulasigi toplar hizla derse girisirdim. Kitaplarin üstünde uyurdum. Yerime gecmeye gücüm kalmazdi. Isik gozume vurmasin diye kitabi gozume örterdim. Ses hic bitmezdi. Evde kucukler de vardi. Ergen kardesim hep kavga. Ama hirsla calistim. Okulumu 2. Olarak bitirdim. Unv de iyi bir puanla bititrdim. O zamanlar cok kizar soylenirdim. Simdi donup baktigimda o zor sartlara rağmen beni okutmuslar deyip tesekkur ediyorum. Babam vefat etti.onu cok özlüyorum. Ailene kinlenme. Onune bak. Ne olursa olsun hayatini kur. Evde derse devam
Bir şekilde yatak aldir. Evde ses yapanlar salonda yatsin. Diger oda sana kalsin. Bunun mucadelesini ver. Hayatta basari ve mutluluklar diliyorum kardesim❤


Haa diyeceksin ki böyle zor sartlara ragmen kuzenin sizde nasil kaldi. Kuzenim ben ve kardeslerim mezun olduktan sonra bizde kaldi ☺ ve o zaman annemler kucuk evden çıkmıştı. Simdi ev büyük olsa ne olur? Baba yok :KK43:
 
Arkadaşlar 1 saat içinde ikinci defa aradım telefondan babamı. Kendimi tutamadım ağladım yine. Her şeyin farkındayım, imkanım o kadar dedi, elimden bu geliyor dedi. Ben de, ben bu dünyaya gelmek istemedim bakamayacaksanız neden yaptınız dedim. Anlattım içime oturan o "ne güzel imkan yaratmış benim kızım" dediği anıyı ve üst katta çalışıp hasta olduğum zamanı. Yüzüne vurdum bir nevi. Suçu anneme atıyor bu sefer, cahil annen var evdeki huzuru sağlayamıyor farkındayım evdekilerle konuşulamıyor hemen ses yükseliyor falan dedi. Ben de madem bunun farkındasın neden daha fazla bana acı çektiriyorsun, mutlu değilim, dedim. Bu sefer sen böyle bana yüklenince üzülüyorum dedi. Ben de dedim ki ben sana daha yaşadığım zorlukların onda birini anlatmadım, ben sana zaten beni yoran hiçbir şeyi anlatmadım hep içime attım dedim. Ben seninle de beni yoran konuları konuşamayacaksam kiminle konuşacağım dedim. Ailemle konuşamayacaksam kime anlatacağım ben bunları dedim. Yok diyor ki bu sefer sen ağlayacak bir durumda da değilsin, kötü değiliz dedi. Ben de dedim ki bunu normalleştirmeyin. Ben şu an normal bir hayat yaşamıyorum. Ben şu an sağlıklı şartlar içerisinde değilim. Sokaktan birisini çevir söyle benim kızım böyle böyle yaşıyor diye o kişi der ki senin kızın evinde mülteci mi der, dedim. Yok bu sefer diyor ki, kızım yurt olsun istedim ama gördün olmadı işte ne yapabilirim ki ben de bilmiyorum, diyor. Dedim ki, ev buldum onu da istemedin. Diyor ki, kızım zippidi insanlar evde kalıyor hep. Banyo ortak, mutfak ortak, sana her şey toz pembe geliyor, ben gurbet gördüm banyo sırası için kavga ettik. Evde olduğundan daha çok yorulursun. Araştırdım evin içinde bir odada iki kişi yatıyor ne idüğü belirsiz. Ben de dedim ki, siz benden ne istiyorsunuz ben bıktım artık sizin problemlerinizle uğraşmaktan, yeter artık gücüm kalmadı. Okulun açılmasına az bir şey kaldı senin kararsızlığın yüzünden yurtlar da yer de bitmiştir dedim. Bir iki yer buldum onlara mail attım dedim. Bu sefer de tamam kızım bir bak bakalım şartlara bir konuş ona göre yurda git diyor. Diyor ki bana o parayı yurda verme taraftarı değilim ben seni bu evden kurtarmak istiyorum yurt dışında yüksek lisans yaptırmak istiyorum dedi. Bütün varım yoğumla senin için çalışıyorum dedi. Ben de dedim ki benim yurt dışında yüksek lisans yapmamı istiyorsun ama bunun için iyi bir ortalamaya iyi bir sosyal hayat ve iyi bir sağlığa sahip olmam gerekiyor. Ben sizlerin yüzünden bunların hiçbirini neredeyse yapamıyorum dedim.( Gano 3,40 ile bitirip İlk 20'ye girdim ama daha iyisi olabilirdi. ama elimden gelen buydu arkadaşlar yani ne yapabilirim artık). sonra dedim ki sen benim evden sıyrılmamı istiyorsun. Sen aile evinden sıyrılmak gibi bir düşüncenin altının nelerle doldu olduğunu anlamdan sizinle daha çok işimiz var hiçbirinizin mantığına güvenmiyorum dedim. Annem gördü telefonda ağlarken, hemen gitmiş ablamlara yetiştirmiş bu sefer ablamlar birbirlerine çatıyor ben de anneme sinirlendim dedim ki sana kim gidip söyle dedi, kim sana bir şey söyledi. Sen eğitemediğin için bu kızlar böyle, sen kavga çıkarmayı seviyorsun ne yaptığının farkında değilsin çünkü cahilsin ve aptalsın dedim. Yani bana bunu da söylettiler artık. Ne belam vardı da siz benim ailem oldunuz dedim. Sinirlendi bu sefer falan, baban bir bok yapmadı ki elinden hiçbir bok gelmedi ki falan diyor. Şerefsiz diyor ben de dedim ki o olmasa kim bakar acaba sana konuşma dedim öyle. Yani yavaş yavaş ben bunlara benzemeye başlıyorum, bıktım ve korkuyorum. Ne yapacağımı da bilmiyorum, Allah canımı da alsa ben keşke kurtulsam. BIKTIM.
 
X