Hayır diyebilmek

ossllem .!.:

Oooo millete taktiğim ceyrekleri geri alabilseydim.trabzon hasır takımı yapardım kendime .
Sanırım aile yapısı ile ilgili genelleme yapıyorum. Benim aile yapımda davete icabet edilir. Gelen davetiyeye muhakkak birşey takılır.sanirim dışlanma korkusundan oluyor.
Ben de yapacağım artık ya .

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle aileden kaynaklı. Ben ergenlik çağındayken çok hakli sebeplerle annemin iki ayrı yakın akrabasını iki ayrı kere evden kovmustum. Gerçek anlamda kapıdan dışarı atıp kovma yani.
Ailem onca gürültüye çıkıp bakmadı bile, laf söylememek için:))) sonrasında bir akraba ordusu aradı , 'nasil çocuk yetistirmissin' diye, 'haksiz değildi, o kovmasa ben kovardim' dedi annem,bizi savundu seneler sonra o iki akrabamla da aram normale döndü, 'nasil çocuk yetistirmissin' diyen akrabalr da bana bayılırlar. Tam tersi yani, ezilip duranlardan daha kiymetliyim insanların gözünde. Ha olmasam çok mu önemli? Gram umrumda olmazdı, ben kendimi bildikten sonra...
Bazı aileler çocuğunu ona ayıp olmasın,buna ayıp olmasın diye ezerek büyütüyorlar. Ama yine iş biraz çocukta bitiyor ya. Benim ananem de elalem için ölür. Fıtık ameliyatlı haliyle balkon yıkayan kadın 'ben ameliyatlıyim, ölürüm falan pis kadın demesinler' diye. Ama annem gibi hiç ona benzemeyen bir çocuğu var.

mavi guldunya .!.:

Hahahahahha düğünüme çağırmayacağım kişiye ben de niye altın alayım, hakikaten yani.
Bir de patrona hediye alanlar var para toplayıp.
Emeğimi sattığım adamın, on saniye bakıp sağolun deyip muhtemelen bir kenarda unutacağı bir hediye için neden emeğimi ona geri vereyim mesela.
Bir kere bu duruma katılmak istemedim. Ben hariç herkes para verince, ben hariç hepsi karta isimlerini yazmış
Öğle yemeğinde adama rastladım, nice yaşlara X bey dedim.
Sağolun X hanım, çok incesiniz dedi. Bu kadar yani. Gayet de samimiydi. Sanki adamın bize ihtiyacı var.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle. Ben böyle kâr ettiğim her paradan bankada kendime gram altın alirim. Mesela telefon için 3 binlik bütçe ayirmistim, indirim takip edip 1,5 bin liraya aldım,kalan parayla o zaman hemen 2 gram altın aldım. O vermedigim altın paralarıyla kendime sıfır nokta bilmemkac gram aldım,Ya da yurtdışı seyahatim için 700 dolar ayırdım, sadece 350 dolar harcadım, kalan paramı hemen birikime attım. Böyle böyle uzun süredir işsizim,hala kimseye muhtaç olmadan kendi birikimimle yaşıyorum. Ona buna sacsaydim paralarımi bugün en iyi ihtimalle aileme muhtaç olacaktım.
Umrumda bile değil valla nezaketen şeyler . İçimden gelmeyen hiçbir şeyi asla yapmam (ama içimden gelirse yaparım, evlenip yurtdışına gidecek bir arkadaşım var, olmayan paramla altın bozdurup ona çok güzel bir altin küpe aldım daha dün. Neden? Çünkü canım arkadaşıma bir düğün hediyesi verip sevgimi göstermek istedim)

yenGEnC .!.:

Kesinlikle aileden kaynaklı. Ben ergenlik çağındayken çok hakli sebeplerle annemin iki ayrı yakın akrabasını iki ayrı kere evden kovmustum. Gerçek anlamda kapıdan dışarı atıp kovma yani.
Ailem onca gürültüye çıkıp bakmadı bile, laf söylememek için:))) sonrasında bir akraba ordusu aradı , 'nasil çocuk yetistirmissin' diye, 'haksiz değildi, o kovmasa ben kovardim' dedi annem,bizi savundu seneler sonra o iki akrabamla da aram normale döndü, 'nasil çocuk yetistirmissin' diyen akrabalr da bana bayılırlar. Tam tersi yani, ezilip duranlardan daha kiymetliyim insanların gözünde. Ha olmasam çok mu önemli? Gram umrumda olmazdı, ben kendimi bildikten sonra...
Bazı aileler çocuğunu ona ayıp olmasın,buna ayıp olmasın diye ezerek büyütüyorlar. Ama yine iş biraz çocukta bitiyor ya. Benim ananem de elalem için ölür. Fıtık ameliyatlı haliyle balkon yıkayan kadın 'ben ameliyatlıyim, ölürüm falan pis kadın demesinler' diye. Ama annem gibi hiç ona benzemeyen bir çocuğu

Genişletmek için tıkla...

Çok ilginç bunun benzeri bir durum da benim başıma geldi. Ben 17 im deydim. Dayımın kızı hemşire oldu İstanbul'a atandı. İstanbul da da annemden hariç 2 ablası bir abisi var . Lojman da kalıyor ama h.sonlari bizlere geliyor. Bir hft önce bununla ablasına gittik. Benimle dalga geçti ezikledi falan kalacaktık. Ben kalmadan ağlayarak eve geri döndüm. 1 hft sonrada bize gelecek açıköğretim sınavları var bizim ev fatih tarafında . Ben gelmesin diye kıyameti kopardım annem çok üzüldü. Dayın için falan dedi. Neyse ben direttim. Sonra babam geldi. Burası benim evim istediğim gelir sanane dedi.senin evin olunca zaten sana gelmezler dedi. Kız iki arkadaşını daha alıp geldi.iki gece de kaldılar. Babam öleli 9 yıl oldu. O konuşmasi hala kulaklarimda.
Bak benzer iki olay ve farklı tepki veren iki aile...sonuç ortada

mavi guldunya .!.:

Bu video çok güzel, kısa ve anlamlı. İzlemenizi tavsiye ederim.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim.izledim ben destek de aldım. 1 yılı aşkın bir süre. İç sesimin anneme ait olduğunu öğrendim. Herşeyi farkındayım ama bu olay bağımlılık alkol uyuşturucu gibi . Yavaş yavaş kurtuluyorum.
Benzer olaylara diğer kişilerin verdiği vereceği tepkileri merak ediyorum.

ossllem .!.:

Teşekkür ederim. O sorular size yönelik değildi. Böyle bir durumda kendime yoneltirdim diye yazdım. Bende eşimin ailesi ile konuşmuyorum. Gerçekten acayip coştular ben sessiz kaldıkça. Geçen Bayram hadi gidelim dedi. Gitmedim.Onlara birşey olursa sakın o zaman ve hiçbir zaman yanımda olma dedi. Tamam dedim
.Ama kara kara düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Sizde hayır diyememekle beraber anksiyete de mevcut. Bununda farkında olmanız sizi bir adım öne taşır.. bende zamanında bu süreçlerden geçtim ama kaygı duyduğum hiçbir şey başıma gelmedi inanın.. ayrıca o kırılacak bu üzülecek diye diye ömür tuketiyoruz. Biz üzülecek miyiz kırılacak miyiz peki ya bunu kim düşünüyor. Sanıyorum ki hiç kimse .. o sebepten herşeyden önce önceliğiniz kendiniz olsun. İnsanlara saygı duymadan önce kendinize saygı duyun birini sevmeden önce kendinizi sevin. Sonrası zaten geliyor.. birini incittim mi kırdım mi diye düşüneceğinize ben ne kadar kırıldım diyin ne kadar uzduler sizi.. hep veren taraf olursanız inanın hiç alan olamazsınız. Ve hayatınız boyunca içiniz içinizi kemirir durur. Neyse ki farkındasınız bu çok önemli bir adım

ossllem .!.:

Ben duygusal bir insanım. 40 imdan sonra kırıla kırıla farkındalık yaşamaya başladım. Bunun evveliyati yine çocukluk yine çocukluk.Artik ufaktan ufaktan hayır demeye başladım. Ama kalbim hızlı çarpıyor. Elim ayağım titriyor.Farkli kişilerin deneyimini merak ettim sadece.
Ama bir örnek vereyim dün yaşadım. Benim bipolar bir komşum var. İlgilenmeye çalışırım bazen hiç yemek yemeden öyle kalabiliyor genelde yaptığım yemeklerden götürüyorum.. Bunu yillardir tanıyan bir kadın var temizliğini falan yapıyor ama somuruyorda kadını. Bir iki kere şahit oldum goturdugum yemekler kapları ile yok meydan da .meğerse bu kadın bunlar senin damak tadına uygun değil diyip göturuyormus .bir kaç dedikodumuda yapmış .Apartman temizliğini de o yapıyor ben artık muhatap olmamaya başladım. dün gelmis küstün mu bana ne oldu diyor?insanları statü olarak ayırmayı sevmedigim gibi fazla mutevaziligim de hep başıma dert oluyor. Ben bu temizlik yapan kadını 6 aydır tanıyorum. Şimdi bu kadın böyle sorduğunda eski ben olsa hayır kusmedim olur mu öyle şey derdim. Çünkü bana öğretilen götürsün yemekleri ne olacak yenilen içilenin lafı mı yapılırdı.insanlarin yüzüne vurulmaz.
Ama şimdi ki ben far görmüş tavşan gibi bakma evresindeyim.sadece benim senle ne kadar samimiyetim var ki kusecek kadar dedim. Yürüdüm gittim. en yakın zaman diliminde olduğu için bu örnegi verdim basit bir örnek daha güzelleri mevcut.Çok inciniyorum ,yaralanıyorum ama. ( Uzun oldu yardımcı olmayı sen teklif ettin )

Genişletmek için tıkla...

Böyle demek yerine şunu şunu yaptın ondan dolayı kızgınım diyebilirdiniz. Cevap itici ve üstten bakan tonda olmuş ve sizin gerçeğinizi yansıtmıyor.

raincu .!.:

Sizde hayır diyememekle beraber anksiyete de mevcut. Bununda farkında olmanız sizi bir adım öne taşır.. bende zamanında bu süreçlerden geçtim ama kaygı duyduğum hiçbir şey başıma gelmedi inanın.. ayrıca o kırılacak bu üzülecek diye diye ömür tuketiyoruz. Biz üzülecek miyiz kırılacak miyiz peki ya bunu kim düşünüyor. Sanıyorum ki hiç kimse .. o sebepten herşeyden önce önceliğiniz kendiniz olsun. İnsanlara saygı duymadan önce kendinize saygı duyun birini sevmeden önce kendinizi sevin. Sonrası zaten geliyor.. birini incittim mi kırdım mi diye düşüneceğinize ben ne kadar kırıldım diyin ne kadar uzduler sizi.. hep veren taraf olursanız inanın hiç alan olamazsınız. Ve hayatınız boyunca içiniz içinizi kemirir durur. Neyse ki farkındasınız bu çok önemli bir adım

Genişletmek için tıkla...

Yorumunuz için çok teşekkür ederim.
Evet farkındayım artık.
yorumlarinizdan beni çözdüğünüzu anladim

JustDerya .!.:

Böyle demek yerine şunu şunu yaptın ondan dolayı kızgınım diyebilirdiniz. Cevap itici ve üstten bakan tonda olmuş ve sizin gerçeğinizi yansıtmıyor.

Genişletmek için tıkla...

Dediğiniz gibi yapmadığım için kendi kendimi çok yedim bitirdim sonrasında. Ama hasta bir kadına yaptığım yemekleri alıp evine götüren ve bildiğim bir kaç konuyu farklı aktaran yüzüme karşı sen ne fedakar ne kadar merhametli insansın diyen kadına böyle bir aciklama yapsam ne kadar anlardı ki? Çok yoruldum artık kendimi ifade etmekten o yuzden polemiğe girmek istemedim..

ossllem .!.:

Yorumunuz için çok teşekkür ederim.
Evet farkındayım artık.
yorumlarinizdan beni çözdüğünüzu anladim

Genişletmek için tıkla...

Diğer yazdıklarınızı okuyup bu kanıya vardım anlamak zor değil zaten. Ama önemli adımlar da atmışsınız. Sadece içinizde sıkıntı kalması durumunuda biran evvel atmaya çalışmalısınız bunuda yaşayarak ucunda bişey olmadığını anlayarak gerçekleştirebilirsiniz

ossllem .!.:

Hayır demesini bilmek sizce nedir? Hayır demeyip en büyük pişmanlığı yaşadığınız bir konunuz var mı?

Genişletmek için tıkla...

Benim de bu konuda çok yardıma ihtiyacım var, en büyük pişmanlığım eski eşime ve KV ye hayır diyemememdi. Sonra tepeme ciktilar kabus dolu yıllardı ve boşanmaktan başka çare kalmamıştı. Şimdiki aklım olsa taa en baştan hayır der kapıları kapatirdim. Bazı fikirlerim var bu konuda eğer yanlışsa diğer arkadaşlar yorumlarınızı beklerim. Hayır dememek bence değersizlik duygusundan kaynaklanıyor. Onay görme, takdir edilme ihtiyacı, sevgi açlığı nedeniyle hayır diyemedigimi düşünüyorum. Kendimden çok hep karşı tarafa öncelik veriyorum maalesef. Bunu yenecegim inşallah:)

yenGEnC .!.:

Çok rahat hayır diyorum ben ya.
Mesela bir yere davet edildigimde 'onu sevmiyorum' derim çok rahatlıkla.
Ya da bütçemi aşıyorsa 'gereksiz seylere para harcayacak bütçem yok malesef bu aralar,başka bir plan yapalim' diyorum, ailem sevmediğim bir düğün bayram gezmesi vs yapacaksa 'ya ben onları hiç sevmiyorum, o yüzden gelmicem' diyorum, tatilde peşime takılmak isteyen arkadaşa 'cok uyumsuz bir tatil arkadasiyimdir,kimle tatile gitsem dönünce konuşmayı kesiyoruz. Boşver sen daha iyi plan yap' diyorum . Sık sık benimle buluşmak isteyen,aramadigim için gönül koyan kişiye 'seni seviyorum ama o kadar sevdiğim arkadaşım var ki, herkese hal hatır sorsam günümün bir kısmını buna ayırmam gerekir. Anla lütfen' derim
Ve daha bir sürü şey.
Önemli olan bahanelere siginmamak.
Çünkü görüşmek istemediğin insana 'yorgunum' dersen, ya da 'aaaa çok isterim ama mesaideyim' dersen haklı olarak başka başka zamanlarda sana aynı teklifle gelir.
O yüzden bahane bulmadan net bir şekilde neden istemediğini söyleyeceksin.
Mesela hangi konuda hayır deme sıkıntısı yaşıyorsun? Sen söyle ben sana uygun hayırları bulayım:)

Genişletmek için tıkla...

Sizin hayır deme hikayelerinizi çok sevdim, biraz daha örnek paylaşır mısınız, gerçekten ilham oluyor. Ben de bu konuda çok güçlük çekiyorum. İnsanlar beni sevmez eleştirir korkusu oluyor hep maalesef

yenGEnC .!.:

Çok rahat hayır diyorum ben ya.
Mesela bir yere davet edildigimde 'onu sevmiyorum' derim çok rahatlıkla.
Ya da bütçemi aşıyorsa 'gereksiz seylere para harcayacak bütçem yok malesef bu aralar,başka bir plan yapalim' diyorum, ailem sevmediğim bir düğün bayram gezmesi vs yapacaksa 'ya ben onları hiç sevmiyorum, o yüzden gelmicem' diyorum, tatilde peşime takılmak isteyen arkadaşa 'cok uyumsuz bir tatil arkadasiyimdir,kimle tatile gitsem dönünce konuşmayı kesiyoruz. Boşver sen daha iyi plan yap' diyorum . Sık sık benimle buluşmak isteyen,aramadigim için gönül koyan kişiye 'seni seviyorum ama o kadar sevdiğim arkadaşım var ki, herkese hal hatır sorsam günümün bir kısmını buna ayırmam gerekir. Anla lütfen' derim
Ve daha bir sürü şey.
Önemli olan bahanelere siginmamak.
Çünkü görüşmek istemediğin insana 'yorgunum' dersen, ya da 'aaaa çok isterim ama mesaideyim' dersen haklı olarak başka başka zamanlarda sana aynı teklifle gelir.
O yüzden bahane bulmadan net bir şekilde neden istemediğini söyleyeceksin.
Mesela hangi konuda hayır deme sıkıntısı yaşıyorsun? Sen söyle ben sana uygun hayırları bulayım:)

Genişletmek için tıkla...

Yapamıyorum ben çok fedakarlık yapıyorum aileme(anne,baba, abi,abla, yengeler)hiç hayır diyemiyorum.arkadaş çevremde uyumluyum malesef madi manevi aşıyor bazen.
Hayran kaldım tebrik ediyorum ne güzel özgüven alakalı galiba? yazılarınıza denk gelince okuyorum belli oluyor:)