ben hala aynı fikirdeyim. yazmak istiyorsan yaz.
bak sana kendi anımı anlatayım.
ben sevgilimle bir iş toplantısında tanıştım. 1 hafta falan hadi görüşelim edelim derken bir anda bana "artık arkadasım olmanı istiyorum" dedi. peki dedim hiç istifimi bozmadım. vedalasırken tokalastık öpmek isterken ben kendimi geri çektim. "böyle iyi" dedim. bastım gittim, hatta topuklarımı vura vura gittim. öyle böyle kızgın değildim.
aradan 2-3 saat geçti. aradım.bana geri dön demek için aramadım. sadece "ne kadar fevri davrandığını, 30 yaşında bu çocukluğu ona yakıştıramadığımı" söylemek için aradım. açmadı!
arkadaslarım arama etme dediler, dedim ki içimde kalmasın. depresif falan da olamam ben öyle dedim.
sabah kalktım kuaföre gittim.süslendim falan işe geldim.
direct hattımdan baktım arıyor. standard cümle ile açtım telefonu. efendim canım diye açarım genelde." kurumsal projeler ebruli" dedim soğuk bir ifadeyle.
bütün gece düşündüm sabah düşünürken motorumla kaza yaptım bilmemne anlattı anlattı. netice olarak seni tamamen kaybetmek istemiyorum dedi.
2 senedir birlikteyiz.ailemle tanıstırdım ve muhtemelen yaza evleniyoruz. hep bu ilişkiyi sen çevirdin der.o telefon o gece gitmeseydi (ki cevap vermedi bile) bu ilişki varolmazdı der.
iyi ki telefon etmişim derim hep. umarım kulağına kar suyu kaçırmayı başarmışımdır:)
bide aşkıma msj atmak istiyor kalbim
