Hayattan tat almıyorum

Turkandrnb

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
9 Mayıs 2019
1.837
2.721
63
Merhabalar kızlar. Ben 1 sene öncesine kadar ülke değiştirdim. Buraya adapte olmakta epey zorlaniyorum aslinda adapte olmak içinde birşey yapmıyorum. Burada bir hastanede doktorluk yapiyorum isime aşık olmama ragmen burada calismak istemiyorum. Esiminde Türkiye ye dönme gibi bir olayi yok. Küçük yasta birbirimizi tanimaya basladigimiz için daha cesurdum 15 yaslarimda simdi 27 olacagim. Calisma arkadaslarimi seviyorum ama kafa dengim olmadiklari için arkadaslik kurmaktan kacinsamda onlarin zoruyla görüşüyoruz. Onlarda iyi niyetli bir sekilde bana yardimci olmaya calisiyorlar. Fakat burada fazlasiyla sıkıntı yasadigim için isimi birakmak istiyorum ama korkuyorum. Hayat pahalı evimiz kira ve hayat müşterek... Esim kendi kazanciyla gecinebilecegimizi düşünse de içimde hep bi baskalarina minnet etme korkusu var. Turkiyede iken ekonomik durumumuz ortalamanin üstündeydi hic endise etmedim ama burdayken kendime harcama yapmadim. Yememiz icmemiz kiramızi odeyip birikim yapmaya calisiyorduk ancak onlarda bu virüs sürecinde bazi hastalik nedenlerinden dolayi gitmek zorunda kaldi. Son birkac haftadir gercekten cok bos yaşıyorum surekli psikolojimi bozacak seyler düşünüyorum. Ise kalkmamak icin bir sürü bahane yaratmaya çalışıyorum. Tabiki sonunda gidiyorum. Yolum cok cok uzun su anda ev degistiremeyiz. Nobetlerim olsukca fazla. Evi unuttugum zamanlar oluyor. Isten ayrilsam diger yerlerde ayni olacak. Çünkü türkiye deki ile ayni havayi solumak istiyorum burada da. Londra gibi bir yer diyor cogu insan ama bana pek cazip gelmiyor. Bilmiyorum ama biraz calismaya ara vermek istiyorum bu karari da kafamda epey büyütüyorum
 
Neden yurtdışına taşımdınız. ?
Türkiye’de de mesleğinize göre ortalama üstü Bir hayat yasardınız ama yurtdışını bırakıp Türkiye’ye dönmek attan inip eşşeğe binmek gibi bşy
Yeni geldiyseniz alışma süreci olabilir buradaki ilişkileri özlüyor olabilirsiniz zamanla alışırsınız diye düşünüyorum.
 
Çalışmaya ara verirseniz yeniden başlamanız zor olur ve daha çok depresyona girebilirsiniz ayrıca tüm ödemelerin eşinizin üstüne kalması,sizin katkı sağlamamanız da pek hoş bir durum olmaz
 
Şimdi ablacım sana şunu net yazayım derdiniz iş değil kesinlikle, oradaki sosyal hayata adapte olamamak. Bunu 7 yıllık yurtdışı çalışanı olarak yazıyorum. Sakın işi bırakmayın bırakırsanız evde 24 saat ve sosyal izole kafayı yersiniz

Öncelikle şunu yazayım ben de kültürel ve sosyal olarak aşırı sıkılıyorum. İnsanların bizimkine benzememesi, kültürün soğuk olması, yiyecek bir şey olmaması/damak tadımız uygun olmaması ama en önemlisi arkadaş + akraba olmaması canınızı sıkan ve sizi daraltan şey inanın. O yaptığınız iş de olmasa bütün gün evde oturursunuz büsbütün kafayı yersiniz. İş arkadaşları tüm Avrupada dediğiniz gibi, kibar ama mesafeli. Bunu kabul edin. Bu sebepten iş bırakacaksak herkes işsiz kalır yani :) ayrıca Londra çok çok pahalı şehir dara düşersiniz. Sakın yapmayın.

Şimdi orda kalmaya devam etmek istiyorsanız işi kurcalamayı bırakın. Sosyal hayata yönelin. Sosyal klübe yazılın, spor kulübüne gidin, hobiye başlayın. Sürekli gördüğünüz birileri olsun. Arkadaş için de Facebook ta Türk gruplarını takip edin oradan buluşmalar gidin. Ama İstanbul'daki enerjiyi veya Ankara'daki arkadaşlığı aramayın yok çünkü.
Bir başka tavsiye de gezin ve eşinizle birbirinize yetmeyi öğrenin. Güneş ışığının olmaması siz fark etmeyebilirsiniz ama psikolojiyi çok bozuyor. Avrupada yaşamanın en iyi yanı gezmenin kolay olması. Ben kışın kayağa gidiyorum mesela Avusturyaya ya da Kanarya adalarına güneş görmeye. Her 3 ayda bir Türkiye bileti alıyorum. Siz de alın madem doktorsunuz. Eşinizle de tiyatroya müzikal gidin, cadde gezmeye gidin, kafeye gidin yeni restoran denemeye gidin... gezin tozun birbirinize sarılın. Bu stratejiler maalesef kısa süreli çözüm/yama oluyor, doyurucu sosyal hayat için arkadaşa ihtiyacınız var. Şansınız yaver gider de iyi Türk veya değil arkadaş bulursanız bu kadar sıkılmadınız orda.

İkinci seçeneğiniz de Türkiye'ye dönmek.

3.seçenek göçmeye şans verip başka bir ülkede şans denemek. Daha sıcakkanlı tiplerin olduğu Portekiz, Malta veya İspanya stili bir yer.

Ben 7.yıldan sonra 2. seçeneği yapacak gibiyim. Gezmek tozmak artık yama tutmuyor benim için. Gelirim çok çok iyi, işyeri de dünyaca bilindik bir yer diyeyim ama dönmeyi düşünüyorum. Herkes deli misin böyle iş bırakılır mı, bu imkanlar bırakılır mı vb diyor ama hayatboyu burada yaşamak istemyrm galiba.

Siz doktorsunuz daha iyi bilirsiniz ama bence işi bırakmaya sürüklenmeden önce bir danışmanlar konuşun. Expatlar konusunda uzman terapist mutlaka vardır Londrada. Şu yaşadıklarınızı tüm göçmenler yaşıyor. Sonra da bu 3 seçenekten birine yöneliyor. Bol şans dilerim. İstediğiniz zaman yazabilirsiniz.
 
Esim burali. Evlendim ve geldim Düşündüğünüz gibi degil. Ben attan inip eşeğe binmisim gibi hissediyorum. Keske esim dönse 1 dakika durmam buralarda. Umarim dediginiz gibi alisabilirim.
 
Güzel yorumunuz için teşekkür ederim öncelikle. Evet gercekten cok cok pahali bir yer. Hiçbirşey yapmadan aldigimiz parayi devlete veriyoruz. Muzikaller, tiyatrolar, orkestralar... Bunlar da benim için siradanlasti. Zaten su surecte disari cikmayi da dogru bulmayanlardanim. Arkadaslarim bana karsi bir hayli sicakkanli. Cunku yeni olduğum, sıkıntı yaşadığım için onlarda zamaninda ayni sorunlari yasadiklarindan destek oluyorlar. gunun 4 saatini trafikte geciriyorum. Yakinlarda bize uygun ev bulamadik. Buldugumuz evler 1 aylik maasima denk gelen kiraya sahiptiler. Calistigim hastane cift anadalim oldugu icin biraz beni kullanabiliyor ve henuz burda yeni oldugum için surekli seminerler koyuyorlar. Normalde mesleki egitimleri kendileri vermeleri gerekirken binlerce para döküp istedikleri şeyleri almak zorunda birakiliyorum. Özel hastane olduğu için sömürüsü cok fazla. Yok yeni mezunsun yok deneyimsizsin yok ulkede yenisin... isi birakmak istediğimde sozlesmemi hatirlatiyorlar. Daha bir sürü olumsuz şey. 30 a kadar duruma bir bakacagim sonra olmadı sizin 2. Secenegi uygulayacagim
 
Bir laf var sen göl balığısın ne kadar zorlu olsada yaşamın yinede süslü akvaryum balığı olmayı istemezsin. Yani aslında şartları daha iyi olsada bazen insan kendi yerini çöplüğüne istiyor. Seni anlıyorum. Bende senin gibiyim.
 

İş konusunda şöyle 1-2 yıl direnin CVnizde İngiltere iş deneyimi olsun sonra daha iyisine vınlarsınız

Madem arkadaş çevreniz var - ki eşiniz de oralı bunlar çok büyük artılar. En kötü eşin arkadaşlarına takılın yazacaktım sosyal çevreniz de iyiyse sizinki memleket hasreti onun bir ilacı yok maalesef. Onun tek çözümü dönmek

Aşk için başka ülkeye göçmekle ilgili yazılar var bolca. Yaptım mutluyum diyenler de var, sakın yapmayın diyen de. Hiç googleladınız mı? Almanya'daki çokça aşk için gelen yabancı kadın var, facebook expat ladies grubunda sık sık denk geliyorum. Hatta benim gibi iş için gelmiş kadın tek ben varım diyebilirim %99 sizin gibi evliliğe sebep. Kendi ülkesinde yaşamayan çok sayıda insan var artık, memleket hasreti gayet yaygın bir dert.

Almanya da vergi konusunda aynı bu arada, ilk maaş çekimi aldığımda şoka girmiştim
 
Evet o şok bence herkeste oluyor. Bende ilki sonu yok onun disinda egitimlerdir hastane ocin gerekli seylerdir hepsini maasimla oduyorum galiba bana bisey kalmiyor zaten esimin aldigiyla geçiniyorum. Buradaki devlete bagli hastaneler iyi bu yuzden benden istedikleri seyler var eger onlari saglarsam daha iyi bir durumum söz konusu olabilir. Bunun icin 2 yilimi egitimime ayirip calismamam gerek. Hem ayriyetennbunu yaparsam universitelerde de çalışabilirim ki benim hayalim bu. Acikcasi bu firsati ertelemek istemiyorum ama gecim korkusu var. Sonu daha iyi olabilirlikten kaygiya dönüşüyor hayallerim. Oturuyorum ve gunlerce düşünüyorum sadece içim sıkılıyor...
 
Ne kadar güzel bir sözmüs... Iste benim ya da senin gibi de olmamamiz gerek. Hayat cok kısa. Vakit varken elimizden geleni ardimizda birakmamak gerekiyor. Ulkemi cok seviyorum oraya aidim. Sizde mi uzaktasiniz. Uzmeyin kendinizi. Zaman tüm yaralarimiza merhem olur olmadi alışırız
 
Şuanda uzakta değilim ama sizin yaşadığınız şeyi ben istediğim şehirde yaşayamadığımda hissetmiştim. Bir türlü yerleşemedim benimseyemedim içimden eve bir süpürge bile almak gelmedi sanki hopp hadi gidiyoruz lafını bekliyor da gidecelmişisz gibi diken üstündeydim.umarım istediğiniz bir hayat yaşarsınız.kendini ait olmadığın bir yerde yaşamak çok zor.
 
Insallah hepimiz icimizden gecen guzellikleri yasarken buluruz kendimizi. Ait olmamak kadar kötü birsey yok.
 
Esime onla evlenmeleri icin sadece kagit uzerinde paralar teklif edildi. Arkasinda birakacagi anilari yoksa insanlar yeni yerde mutlu olabiliyorlar. Ben arkamda cok güzel seyler biraktim. Cok iyi aile arkadaşlar, kafana takmayacagin maddiyat, hep güzel anılar... burda da herkes beni mutlu biliyor çünkü hep mutluydum cok sıkıntılar gecti basımdan aile olaylarında ama sevdiklerim yanimdalardi atlatmam kolaydi. Yurtdisi tercih eden insanlarin geneli mutsuz insanlar oluyor. Bir kaçış arayış.
 

Aynı kafayı ben de yaşıyorum
Nasılsa taşınıcam bir gün ağırlık yapacak şeyler almayayım diye diye baktım 7 yıl olmuş
 
Ben de evlilik nedeniyle Avrupa’da yerleşen biriyim. İlk geldiğim zamanlar çok çok boşluğa düşmüştüm, bütün gün uyuyordum neredeyse içimden bir şey yapmak gelmiyordu. Dili öğrenmeye başlayıp, bir de çalışmaya başlayınca bir şeyler oturmaya başladı. Ha bu arada eşimden ayrıldım, tamamen yeni bir düzen kurdum şuan.
Psikolojik etkilerine gelirsek, evet alışmış olmama rağmen, keşke şuan ki şartlarımla Türkiye’de yaşıyor olsaydım diyorum. Ama gelin görün ki çocuk var babasından uzak büyüsün istemiyorum. Tanıdıklarım ne güzel Avrupa’dasın, sakın dönme vs diyorlar. Ama işte yaş gidiyor, boş boş geçiyormuş gibi geliyor günler. Burada da arkadaşlarım var tabiki, ama 1 saatlik mesafede hepsi,olduğum şehirde Türk yok,ben çok özlüyorum mesela anlık çıkıp gelse bir tanıdığım kahveye otursak vs Ben bir de deniz,güneşin olduğu bir şehirde doğdum,büyüdüm. Temmuz ayındayız ve şuan hava sanki kış gibi bugün burada. Sosyal hayat farklı, tatmin edemiyor beni. Neyse çok negatif şeyler yazmışım, etkilemek istemiyorum.
eğer eşinizle aranız iyiyse, beraber yapacağınız şeyler bulmaya çalışın, bir yerlere gitmeye çalışın ara ara. Ruhunuzu yenileyip geri dönersiniz, bir süre idare eder sizi bir sonraki aktiviteye kadar.
 
Ben gelir gelmez calismaya basladim. Ve hastaneler genelde hep yogun yerlerdir. Özelde olduğum içinde oldukca sömürüyorlar. Esiminde isleri keza bu kadar yoğun nöbet sistemi biraz farkli bu yüzden bir araya gelmemiz ayda toplasaniz parmak sayimizi geçmez. Benim bitmek bilmeyen seminerlerim var. Sizi anliyorum bende denizi güneşi bol bir yerde yasadim cok uzucu seyler yasasam da her zaman gülümsedim. Isterdim ki bir gun cocuklarim olursa benim gibi bir hayat yaşasınlar cektigim acilari cekmeden. Ama böyle bir yerde insan cocuk oldugunun bile farkinda olamaz bence. Bir siteye hic tanimadigim insanlara derdimi dökeceğim aklimin ucundan bile gecmezdi. 26 yillik hayatimin sonunda kocaman bir boşluktayım. Gülümseme bir yana yatagimdan kalkmak istemiyorum. Allah gercekten yardimcimiz olsun evet bazi seyler kesinlikle beyinde bitiyor bu sekildr hayati kendimize de dar edemeyiz. Bazi dertlerin yaninda konustuklarimiz sadece şımarıklık gibi görünüyor ama zor geliyor ve gercekten aci veriyor
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

H
Keske hoslaniyor olsa
2 3 4
Yorumlar
72
Görüntüleme
2K
Hodrimeydan
H
N
Lohusalik, bunalim, esim ve yalnizlik :’(
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
3K
Polyannaaaaa
P
Hicbirsey olamamis gibi nikaha davet edildim, cevap vermelimiyim?
2 3 4
Yorumlar
71
Görüntüleme
2K
MrsNorris
C
Siddete sessiz kalmak?
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
2K
Gocmenturna
G
I
5 yıllık sevgilim ve ailemle olan karmasik durumum.. sizce nasil ilerlemeliyim?
Yorumlar
19
Görüntüleme
1K
yumiyum00
Y
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…