Gerçekten çok üzüldüm arkadaşım,
karı-koca kafama takıldınız konuyu okuduğumdan beri..
Adam kendi yaşadığı yeri bırakmış gelmiş,
yeni iş kurmuş, geçimini sağlayacakmı diye düşünüp durmuştur,
ailesine yeri gelmiş restini de çekmiş,
senin ailen tarafından her türlü horlanmaya da maruz kalmış,
sende onu itip anam ablam demişsin,
adamı yapayanlız bırakmışsın,
bu şartlarda taş olsa çatlar,
adama bunalma depresyona girme hakkın yok demeye getirmişsiniz ailecek..
senden başka kimsesi olmayan,
her fedakarlığı yapan bu insanı,
boşanıyorum, diyerek yarıyolda bırakmaya kalkmışsın..
reva mı bu yaptığın?
yazık ya, gerçekten yazık eşine..
kul reva görür ama Allah görmez..
bir an önce eşine hakettiği sıcak yuva ve evlat sevgisini tattırman dileğiyle..
mutlu olun İnşallah..
(annensiz ve özellikle ablansız,
çünkü o senin hayatında olduğu sürece sen hiiiiç kimseyle mutluluğu yakalayamazsın)
eşini de kurtar onların elinden,
kendini de..
ailede bi noktaya kadar..
senin ailen artık içinde bulunduğun yuvan..[/QUOTE
ablamı bilemem ama annem dünya iyisi bir insandır ...fedakar cefakar canayakın...,
hiç damadını sevmeye çalışmadı mı diyorum ewet çalıştı da ablam olduğu sürece ne kadar olabilirdi...
