Hayata olan enerjimin azaldığını hissediyorum.

Merhaba;
Ben 29 yaşında bir bayanım.4 yıllık evliyim ve 2 yaşınd bir oğlum var. Herşey güzel gibi görünüyor aslında öylede zaten.
Ama ben kendimi eskisi kadar enerjik ve hayat dolu hissetmiyorum,çoğu zaman yerimden kalkmak istemiyorum.Dışarı çıktığımda bile canım hala sıkkın oluyo.
eski beni bulamıyorum sanki. Eskiden bakımlı,sevecen,espirili,etrafına enerji veren biriydim.Şimdi ise tam tersi oldum.bu durum evlendikten 1 sene sonra başladı.
Eşimle hiçbir problemimde yok. Çalışan bir bayandım ve oğlum doğduktan sonra işi bıraktım bebeğimi büyüttüm şuan hala evdeyim acaba bundan kaynaklımı bilemiyorum.
Çalışırsam daha mı iyi olurum acaba? Kendime olan güvenimi,saygımı kaybettim( eskisi gibi olmak istiyorum...

Merhaba, bazen günlük hayattaki herkesin karşılaştığı sorunlar da duygu durumumuzu etkileyebiliyor. Yaşadığınız şey böyle bir şey olabilir. Yani depresif duygular yaşamanız için illa büyük bir sorunla karşılaşmanıza gerek yok. Zevk aldığınız aktiviteleri yapmaya gayret gösterin. Oğlunuzun bakımı, ev işleri tamamen sizin üzerinizdeyse eşinize iş bölümü yapmayı önerebilirsiniz. Bu mümkün değil ise size bu konuda yardımcı olabilecek birilerinden destek almayı deneyebilirsiniz. Arkadaşlarınızla görüşmek, onlarla bir şeyler paylaşmak da size iyi gelebilir. İş hayatına geri dönmeniz de üretkenliğinizi arttıracaktır ve bu da kendinizi daha iyi hissetmenize yardımcı olabilir. Tüm zamanınızı eve ve oğlunuza ayırmak yerine kendinize de nefes alabilecek bir yaşam alanı sağlamanız yaşadıklarınızı daha kolay atlatmanıza yardımcı olacaktır.

ben de 28 yaşındayım 3 yaşında bir oğlum var.senin gibi sıkıntılar yaşadım resmen hayat dondu bir süre benim için hep aynıydı.oğluma hamileyken bıraktım işi halâ kendimi bir işe yaramaz hissediyorum, bu yaşta çalışmam gerekli insanlara faydam dokunsun istiyorum.küçük bir yerde yaşadığım için iş bulmam çok zor,ancak bir gün kendi işimi kurarsam rahatlarım:)).zaman böyle akıp geçiyor kapooska ama ben 1 yılı aşkındır spora gidiyorum kendimi çok iyi hissetmeye başladım oğlanı da kreşe verdim(çünkü yanımda destek yok gibi bir şey)biraz daha rahatladım.çalışamasam da artık kendime zaman ayırmaya başladım hiç değilse dinleniyorum işimi hallede biliyorum:)) kendime olan güvenimi tekrardan kazandım.sana da tavsiye ederim okul olmasa yakınlarından yardım iste hiç değilse bir kaç gün seni rahatlatırlar.eğer iş bulabilirsen hemen başla emin ol çocuğuna ve ailene daha kaliteli bir zaman ayıracaksın.belki biraz yorulacaksın ilk başlarda zor gelebilir ama sen üstesinden gelirsin inanıyorum.eve tıkanıp böyle hayattan soğumaktansa çalışıp yorulmak daha iyi değil mi?sence:)))

önerilerin için çok teşekkürler.bende oğlum uyuduktan sonra bol bol kitap okuyorum,kendimi meşgul etmeye çalışıyorum.Bütün evlilikler böylemi bilmiyorum ama,bizimkisi bi tuhaf yani eşim çok ilgisiz,ne bir söz ne bir muhabbet.işten gelip yorgunum deyip uyuyakalıyo çoğu zaman.bütün gün yanlızlık çeken ben yine yanlız oluyorum akşamları.Bu beni daha da hayata küskünleştirir oldu.Ne yapsam kendimi bulamıyorum.En iyisi çalışmak ama iş başvurularımdan henüz ses seda yok.Spora gitmeyi bende düşünüyorum en kısa zamanda.Umarım bende yine senin gibi güvenimi tekrar kazanırım...

Elimden geldiğince seninde yazdığın gibi kendime zaman ayırmaya çalışıyorum.bol bol kitap okuyorum boş vaktimde.Ne biliyim saçımla başımla uğraşıyorum,fön çekiyorum,bişeyler yapıyorum.
Ama bazen ne yapsam olmuyo,içimdeki bu negatifliği atamıyorum.iş bulmam gerek bi an evvel.umarım bulurum ve kendime olan saygım geri gelir yine.yazın için çok teşekkürler.

ben buraya yeni geldim ve konu çok ilgimi çekti hemen bişiler yazmak istedim sanırım hafif bir depresyon yaşıyorsun bu durumda yapılaca şeylerin başında hayattan kopmamaya özen göstermen gerekiyo iş bulmak çok iyi fikir ayrıca nelerden mutlu olduğunu bi kağıda yazıp onları tek tek uyugulamanı önerririm

Bir sene öncesine kadar hersey cok güzel di, isimi cok seviyordum, esimle hersey yolunda, birde cocuk istiyorduk o da oldu, 8 haftalik ken kayip ettim kürtaj oldum, sonrasinda is yerinde sorunlar oldu ve ben su an bitmis durumdayim, isime devam ediyorum hergün moral bozucu birsey lerle karsilasarak , ve fark ettim ki su son 4-6 hafta özeliklede su son 2 hafta, hic birseyden zevk almiyorum kimseyi görmek istemiyorum, kolum uyusuyor, icim cok sIkIliyor, bi kalkiyorum yüüm sismis yumruk gibi, bi atesler icinde yatakdan kalkamiyorum vs... aslinda icimde ki sevinc tükendi gibi birsey.
cocuk da olmuyor derken herseyinde altina gömülmüs hissediyorum kenidmi

Teşekkür ederim.Zamanımın çoğu oğlumla geçiyo evde pek birşey yapamıyorum kendim için.Oğlumun bütün bakımı neredeyse bana ait.Malesef eşim bu konuda yardımcı olmuyor.Onada bahsettim bu halimden ama oda al çocuğu çık gez deyip kestirip atıyor.Ben gezmek değil kendimi bulmak istiyorum.eski neşeme kavuşmak ve kendime güvenimi yeniden elde etmek istiyorum. İş arıyorum uzun süredir umarım bir gün bulurum.Evde kaldığım sürece hiçbir iş yapmıyormuşum gibi gözüküyorum sanırım eşime.Aslında evde kalmak daha zor ama anlayan yok.Umarım bir gün düzelir herşey.teşekkür ederim ilgine ve yazına:)

şöle bişi denesen ben de bi ara işsizdim ve baya bi sıkıntı yaşamıştım ama şöle yaptım halk eğitim merkezlerinin kursları var ingilizce kursuna gittim aynı zamanda iş başvurularımı da yapıyordum iyi geliyo inan aslında eşin biraz haklı dışarı çıkmak ilk başta sıkıntı verici olabir ama dene yine de inan bir süre sonra çok rahatlayacaksın

merhaba;
Yaşadıklarımız farklı olsada seni çok iyi anlıyorum aslında.Ama üzülme şimdi olmasada çocuğun olucaktır elbet,tıp harikalar yaratıyor.Bu bir geçiş dönemi bence,kışdan yaza,yazdan kışa geçiyorsak öyle.Bendeki sıkıntılar tamamen kendimle alakalı, ruhumla alakalı ve eşimin ilgisizliğiyle...
Üzülme herşey yoluna girecektir,eşin ve sen mutluysan herşeyi toparlarsınız.

Aslında çok ilginç bugün kapıma halk eğitim merkezinin kursları için bir broşür bırakmışlar.aldım elime ve düşünüyorum gitmeyi:)) tesadüf:)

kapooska .!.:

merhaba;
Yaşadıklarımız farklı olsada seni çok iyi anlıyorum aslında.Ama üzülme şimdi olmasada çocuğun olucaktır elbet,tıp harikalar yaratıyor.Bu bir geçiş dönemi bence,kışdan yaza,yazdan kışa geçiyorsak öyle.Bendeki sıkıntılar tamamen kendimle alakalı, ruhumla alakalı ve eşimin ilgisizliğiyle...
Üzülme herşey yoluna girecektir,eşin ve sen mutluysan herşeyi toparlarsınız.

Genişletmek için tıkla...

Sag ol canim , moral vermen bile iyi geldi bana :))))

kapooska .!.:

Aslında çok ilginç bugün kapıma halk eğitim merkezinin kursları için bir broşür bırakmışlar.aldım elime ve düşünüyorum gitmeyi:)) tesadüf:)

Genişletmek için tıkla...

Git tabii belki bu bile bir isarettir :)

kapooska .!.:

Aslında çok ilginç bugün kapıma halk eğitim merkezinin kursları için bir broşür bırakmışlar.aldım elime ve düşünüyorum gitmeyi:)) tesadüf:)

Genişletmek için tıkla...

bence gitmelisin ben resim öğretmeniyim ,inan o dönemde çok yardımcı oldu bana ,bir şekilde sosyalleşme alanı ve aynı zamanda birşeyler de öğreniyosun yeterlimidir bilinmez ama insan bazen kendini çok dinlememeli gibi geliyor , seni çok zorlamayan keyif aldığın bişiler bulmalısın mesela resim kursuna git eğleneceğine eminim

kapooska .!.:

Elimden geldiğince seninde yazdığın gibi kendime zaman ayırmaya çalışıyorum.bol bol kitap okuyorum boş vaktimde.Ne biliyim saçımla başımla uğraşıyorum,fön çekiyorum,bişeyler yapıyorum.
Ama bazen ne yapsam olmuyo,içimdeki bu negatifliği atamıyorum.iş bulmam gerek bi an evvel.umarım bulurum ve kendime olan saygım geri gelir yine.yazın için çok teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Rica ederim. Diğer mesajlarınızı da okudum, eşinizin ilgisizliğinden bahsetmişsiniz. Bu durum oğlunuzun doğumundan sonra olduysa eğer belki tüm bakımın sizin üzerinizde olmasının da etkisiyle eşinizle yeterince ilgilenememiş olabilirsiniz. Bebekten önce ona daha fazla ilgi gösterirken doğumdan sonra doğal olarak zamanınızın büyük bir kısmı oğlunuzla ilgilenerek geçiyordur. Eşinizin ilgisizliği bundan kaynaklanıyor olabilir. Ona da vakit ayırmaya çalışmanız bahsettiğiniz ilgisizliğin azalmasına sebep olabilir. Belki bu noktadan sonra iş bölümüne daha sıcak bakabilir.

kapooska .!.:

önerilerin için çok teşekkürler.bende oğlum uyuduktan sonra bol bol kitap okuyorum,kendimi meşgul etmeye çalışıyorum.Bütün evlilikler böylemi bilmiyorum ama,bizimkisi bi tuhaf yani eşim çok ilgisiz,ne bir söz ne bir muhabbet.işten gelip yorgunum deyip uyuyakalıyo çoğu zaman.bütün gün yanlızlık çeken ben yine yanlız oluyorum akşamları.Bu beni daha da hayata küskünleştirir oldu.Ne yapsam kendimi bulamıyorum.En iyisi çalışmak ama iş başvurularımdan henüz ses seda yok.Spora gitmeyi bende düşünüyorum en kısa zamanda.Umarım bende yine senin gibi güvenimi tekrar kazanırım...

Genişletmek için tıkla...

ben bu dönemleri geçirirken üstümde sinir yapıştı kaldı bi onu atlatamıyorum( herşeye bir an da tepki verir oldum ama biliyorum ben onu da aşarım hattâ bu aralar oğlumla çok çatışmalar yaşıyoruz,inat gidiyoruz birbirimize hafif bir mutsuzlukta var ama dediğim gibi aşarım bunları neleri aşmadım ki diyorum) sen de kendini motive et sürekli ve yapacağına inan eşim ilgisiz yazmışsın bu cerkeklerin genel huylarından sanırım bence sen de biraz ağırdan al onu belki etki tepki olayı gerçekleşir:))hayatta bu gün varız yarın yokuz ona göre dolu dolu yaşamalıyız hele de oğullarımız için mutlu olabilmeliyiz diye düşünüyorum:)) ve bir de benim felsefemdir asla gülmeyi unutmamak sana da tavsiye iyi geliyor:))

kızlar bende uğraşacak bir şey bulamamktan kendime ve eşime sardım.konusmuoruz soru sorduğumda pek cevap vermior.anlıorum onuda çalışıor falan filan ama.ne bileyim garip işte buda benim hayat enerjimi alıp götürüo.