- 25 Temmuz 2017
- 351
- 274
-
- Konu Sahibi lianazelko
- #1
Bu devirde her şey gerçekten çok zor okuyup mesleğini yapamamak her şey çok zor inşallah kısa zamanda güzel mesleğinize uygun bi iş bulursunuzÇok uzun zamandır işsizim. Y.lisans ve yabancı dilim de var ama iş yok. Yani en vasıfsız iş dahi yok. 30lu yaşlardayım, ailemle yaşıyorum. Daha öncesinde çalışıp kendi ayakları üstünde duran biriydim ancak özel sektör benim yaş grubumu tercih etmiyor galiba. Artık iş görüşmelerine gitmekten, başvurmaktan, elenmekten yoruldum.
Daha önce burada da yazmıştım; bir estetik kliniği yönetici asistanı pozisyonu için görüşmeye çağırdı, bir şehirden başka şehire gittim. 5 dk süren görüşme sonucu bana cv topladığını şu an açık pozisyon olmadığını söylediler. Moralim bozuldu, tekrar aradılar ama açmadım.
Yine burada torpil olacağını bildiğini bir yere gider miydiniz, demiştim, gittim. Kendi bünyelerinde çalışan elemanı aldılar. Sözleşmenin yenilenmesi için formalite icabı alıma çıkıyorlar ya, öyle bir ilandı. Resmen figüran gibiydik. Birisi konuşulan dili bile anlamadı ama adamı mülakata çağırdılar, sınavın ortasında çıkardılar.
Artık yoruldum gerçekten, mutsuzluğum 5 m öteden belli. Kendime bakmak bile istemiyorum. Kaşlarımı, bıyıklarımı almak gibi. İş görüşmesinden iş görüşmesine süsleniyorum.
Not: Vasıfsız işlere başvur diyenler olacaktır ama ülkemizde şöyle bir durum var. 30lu yaşlarda birini alıp asgari ücret vermektense lise mezunu ya da yeni mezun biri tercih ediliyor. Alınan kişilere bakıyorum hep bu şekilde.
Nasıl geçindiğimi soranlar olacaktır. İçerik üretiyorum bir siteye, çok şükür şu an aileme muhtaç değilim ama bu ne bir hayat kurmaya ne de gelecek planı yapmaya yarar. Uzun oldu çözümü yok biliyorum, sadece içimi dökmek istedim. Kpssden de bizim bölümden pek alım yok, matematiğim çok iyi değil, deneyeceğim ama düz memurluk için yüksek puan alabileceğimi düşünmüyorum.
Evli değil çocuğu yok çünkü hayat kuramıyor ki!Umudunuzu kaybetmeyin. 29 yaşımda iş ararken de aynı sıkıntıları yaşadım, 37 yaşında ararken de. Sorun yaşınızda değil, işverenin ne istediğini bilmemesinde. Ne güzel ki ( malesef böyle teselli ediyoruz kendimizi hepimiz) evli değilsiniz, çocuğunuz yok masraf kaleminiz az. Dilerim en güzeli olur sizin için.
Allah kolaylık versin çok kötü bir psikoloji yaşadım biliyorumÇok uzun zamandır işsizim. Y.lisans ve yabancı dilim de var ama iş yok. Yani en vasıfsız iş dahi yok. 30lu yaşlardayım, ailemle yaşıyorum. Daha öncesinde çalışıp kendi ayakları üstünde duran biriydim ancak özel sektör benim yaş grubumu tercih etmiyor galiba. Artık iş görüşmelerine gitmekten, başvurmaktan, elenmekten yoruldum.
Daha önce burada da yazmıştım; bir estetik kliniği yönetici asistanı pozisyonu için görüşmeye çağırdı, bir şehirden başka şehire gittim. 5 dk süren görüşme sonucu bana cv topladığını şu an açık pozisyon olmadığını söylediler. Moralim bozuldu, tekrar aradılar ama açmadım.
Yine burada torpil olacağını bildiğini bir yere gider miydiniz, demiştim, gittim. Kendi bünyelerinde çalışan elemanı aldılar. Sözleşmenin yenilenmesi için formalite icabı alıma çıkıyorlar ya, öyle bir ilandı. Resmen figüran gibiydik. Birisi konuşulan dili bile anlamadı ama adamı mülakata çağırdılar, sınavın ortasında çıkardılar.
Artık yoruldum gerçekten, mutsuzluğum 5 m öteden belli. Kendime bakmak bile istemiyorum. Kaşlarımı, bıyıklarımı almak gibi. İş görüşmesinden iş görüşmesine süsleniyorum.
Not: Vasıfsız işlere başvur diyenler olacaktır ama ülkemizde şöyle bir durum var. 30lu yaşlarda birini alıp asgari ücret vermektense lise mezunu ya da yeni mezun biri tercih ediliyor. Alınan kişilere bakıyorum hep bu şekilde.
Nasıl geçindiğimi soranlar olacaktır. İçerik üretiyorum bir siteye, çok şükür şu an aileme muhtaç değilim ama bu ne bir hayat kurmaya ne de gelecek planı yapmaya yarar. Uzun oldu çözümü yok biliyorum, sadece içimi dökmek istedim. Kpssden de bizim bölümden pek alım yok, matematiğim çok iyi değil, deneyeceğim ama düz memurluk için yüksek puan alabileceğimi düşünmüyorum.
Torpilin alası akademide olduğu için akademiyi hiç düşünmedim. Kendi alanımda uzmanlaşmak için yaptım.Yüksek lisans ve yabancı diliniz varsa, konstrasyonunuzu akademiye yöneltseniz?
Aynen öyle. Benim için sevgililik bile çok uzak.Evli değil çocuğu yok çünkü hayat kuramıyor ki!
Ben de her kursa yazılacağım neredeyse.Ben de sizin gibiyim. 2 yıldır işsizim. Annemler beni muhasebe kursuna gönderdiler. Belki bir yerde ön muhasebe tarzı iş bulabilirim diye. Olmadı, haybeye dünya para vermişiz haybeye gitmişim. Danışma, sekreterlik gibi iş ilanlarına başvuruyorum. Mülakatlarda dünyanın yolunu gidiyorum. Yok bacım gel başla diyen yok. O kadar yolu gittiğime/yorgunluğuma mı yanayım yol paralarına mı yanayım bilemiyorum. Umudumu kestim, yataktan kalkmak istemiyorum
Ben iş ayırt etmediğimi söylemek için bu pozisyonu söylemiştim. Sekreterliğe de başvurdum. Vurgulamak istediğim iş ayırt etmediğimdi. Mesela ünlü bir firmanın y.dışı müşteri temsilciliğine başvurdum. 3 görüşme yaptık. Ne olumlu ne olumsuz döndüler. Linkedinden şirketin ceosunu bulup profesyonel olmadıklarını falan yazdım. Umursamamıştır ama yazdım, daha da yazacağım. Olumsuzsa olumsuz, vakit ayırdığınız için teşekkürler de.Ne mezunusunuz? Yl ne üzerine? Yüksek lisans varsa neden yönetici asistanlığı? Diliniz varsa bu çok büyük avantaj. Evde çeviri bile yapabilirsiniz.
Bir şeyler üretip satsanız. Alanınızda iş bulana kadar.Çok uzun zamandır işsizim. Y.lisans ve yabancı dilim de var ama iş yok. Yani en vasıfsız iş dahi yok. 30lu yaşlardayım, ailemle yaşıyorum. Daha öncesinde çalışıp kendi ayakları üstünde duran biriydim ancak özel sektör benim yaş grubumu tercih etmiyor galiba. Artık iş görüşmelerine gitmekten, başvurmaktan, elenmekten yoruldum.
Daha önce burada da yazmıştım; bir estetik kliniği yönetici asistanı pozisyonu için görüşmeye çağırdı, bir şehirden başka şehire gittim. 5 dk süren görüşme sonucu bana cv topladığını şu an açık pozisyon olmadığını söylediler. Moralim bozuldu, tekrar aradılar ama açmadım.
Yine burada torpil olacağını bildiğini bir yere gider miydiniz, demiştim, gittim. Kendi bünyelerinde çalışan elemanı aldılar. Sözleşmenin yenilenmesi için formalite icabı alıma çıkıyorlar ya, öyle bir ilandı. Resmen figüran gibiydik. Birisi konuşulan dili bile anlamadı ama adamı mülakata çağırdılar, sınavın ortasında çıkardılar.
Artık yoruldum gerçekten, mutsuzluğum 5 m öteden belli. Kendime bakmak bile istemiyorum. Kaşlarımı, bıyıklarımı almak gibi. İş görüşmesinden iş görüşmesine süsleniyorum.
Not: Vasıfsız işlere başvur diyenler olacaktır ama ülkemizde şöyle bir durum var. 30lu yaşlarda birini alıp asgari ücret vermektense lise mezunu ya da yeni mezun biri tercih ediliyor. Alınan kişilere bakıyorum hep bu şekilde.
Nasıl geçindiğimi soranlar olacaktır. İçerik üretiyorum bir siteye, çok şükür şu an aileme muhtaç değilim ama bu ne bir hayat kurmaya ne de gelecek planı yapmaya yarar. Uzun oldu çözümü yok biliyorum, sadece içimi dökmek istedim. Kpssden de bizim bölümden pek alım yok, matematiğim çok iyi değil, deneyeceğim ama düz memurluk için yüksek puan alabileceğimi düşünmüyorum.