hayata dair inancımı kaybetmem (işsizlik içerir)

lianazelko

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
25 Temmuz 2017
351
274
Çok uzun zamandır işsizim. Y.lisans ve yabancı dilim de var ama iş yok. Yani en vasıfsız iş dahi yok. 30lu yaşlardayım, ailemle yaşıyorum. Daha öncesinde çalışıp kendi ayakları üstünde duran biriydim ancak özel sektör benim yaş grubumu tercih etmiyor galiba. Artık iş görüşmelerine gitmekten, başvurmaktan, elenmekten yoruldum.

Daha önce burada da yazmıştım; bir estetik kliniği yönetici asistanı pozisyonu için görüşmeye çağırdı, bir şehirden başka şehire gittim. 5 dk süren görüşme sonucu bana cv topladığını şu an açık pozisyon olmadığını söylediler. Moralim bozuldu, tekrar aradılar ama açmadım.

Yine burada torpil olacağını bildiğini bir yere gider miydiniz, demiştim, gittim. Kendi bünyelerinde çalışan elemanı aldılar. Sözleşmenin yenilenmesi için formalite icabı alıma çıkıyorlar ya, öyle bir ilandı. Resmen figüran gibiydik. Birisi konuşulan dili bile anlamadı ama adamı mülakata çağırdılar, sınavın ortasında çıkardılar.

Artık yoruldum gerçekten, mutsuzluğum 5 m öteden belli. Kendime bakmak bile istemiyorum. Kaşlarımı, bıyıklarımı almak gibi. İş görüşmesinden iş görüşmesine süsleniyorum.

Not: Vasıfsız işlere başvur diyenler olacaktır ama ülkemizde şöyle bir durum var. 30lu yaşlarda birini alıp asgari ücret vermektense lise mezunu ya da yeni mezun biri tercih ediliyor. Alınan kişilere bakıyorum hep bu şekilde.
Nasıl geçindiğimi soranlar olacaktır. İçerik üretiyorum bir siteye, çok şükür şu an aileme muhtaç değilim ama bu ne bir hayat kurmaya ne de gelecek planı yapmaya yarar. Uzun oldu çözümü yok biliyorum, sadece içimi dökmek istedim. Kpssden de bizim bölümden pek alım yok, matematiğim çok iyi değil, deneyeceğim ama düz memurluk için yüksek puan alabileceğimi düşünmüyorum.
 
Çok uzun zamandır işsizim. Y.lisans ve yabancı dilim de var ama iş yok. Yani en vasıfsız iş dahi yok. 30lu yaşlardayım, ailemle yaşıyorum. Daha öncesinde çalışıp kendi ayakları üstünde duran biriydim ancak özel sektör benim yaş grubumu tercih etmiyor galiba. Artık iş görüşmelerine gitmekten, başvurmaktan, elenmekten yoruldum.

Daha önce burada da yazmıştım; bir estetik kliniği yönetici asistanı pozisyonu için görüşmeye çağırdı, bir şehirden başka şehire gittim. 5 dk süren görüşme sonucu bana cv topladığını şu an açık pozisyon olmadığını söylediler. Moralim bozuldu, tekrar aradılar ama açmadım.

Yine burada torpil olacağını bildiğini bir yere gider miydiniz, demiştim, gittim. Kendi bünyelerinde çalışan elemanı aldılar. Sözleşmenin yenilenmesi için formalite icabı alıma çıkıyorlar ya, öyle bir ilandı. Resmen figüran gibiydik. Birisi konuşulan dili bile anlamadı ama adamı mülakata çağırdılar, sınavın ortasında çıkardılar.

Artık yoruldum gerçekten, mutsuzluğum 5 m öteden belli. Kendime bakmak bile istemiyorum. Kaşlarımı, bıyıklarımı almak gibi. İş görüşmesinden iş görüşmesine süsleniyorum.

Not: Vasıfsız işlere başvur diyenler olacaktır ama ülkemizde şöyle bir durum var. 30lu yaşlarda birini alıp asgari ücret vermektense lise mezunu ya da yeni mezun biri tercih ediliyor. Alınan kişilere bakıyorum hep bu şekilde.
Nasıl geçindiğimi soranlar olacaktır. İçerik üretiyorum bir siteye, çok şükür şu an aileme muhtaç değilim ama bu ne bir hayat kurmaya ne de gelecek planı yapmaya yarar. Uzun oldu çözümü yok biliyorum, sadece içimi dökmek istedim. Kpssden de bizim bölümden pek alım yok, matematiğim çok iyi değil, deneyeceğim ama düz memurluk için yüksek puan alabileceğimi düşünmüyorum.
Bu devirde her şey gerçekten çok zor okuyup mesleğini yapamamak her şey çok zor inşallah kısa zamanda güzel mesleğinize uygun bi iş bulursunuz
 
Umudunuzu kaybetmeyin. 29 yaşımda iş ararken de aynı sıkıntıları yaşadım, 37 yaşında ararken de. Sorun yaşınızda değil, işverenin ne istediğini bilmemesinde. Ne güzel ki ( malesef böyle teselli ediyoruz kendimizi hepimiz) evli değilsiniz, çocuğunuz yok masraf kaleminiz az. Dilerim en güzeli olur sizin için.
 
Umudunuzu kaybetmeyin. 29 yaşımda iş ararken de aynı sıkıntıları yaşadım, 37 yaşında ararken de. Sorun yaşınızda değil, işverenin ne istediğini bilmemesinde. Ne güzel ki ( malesef böyle teselli ediyoruz kendimizi hepimiz) evli değilsiniz, çocuğunuz yok masraf kaleminiz az. Dilerim en güzeli olur sizin için.
Evli değil çocuğu yok çünkü hayat kuramıyor ki!
 
Ben de sizin gibiyim. 2 yıldır işsizim. Annemler beni muhasebe kursuna gönderdiler. Belki bir yerde ön muhasebe tarzı iş bulabilirim diye. Olmadı, haybeye dünya para vermişiz haybeye gitmişim. Danışma, sekreterlik gibi iş ilanlarına başvuruyorum. Mülakatlarda dünyanın yolunu gidiyorum. Yok bacım gel başla diyen yok. O kadar yolu gittiğime/yorgunluğuma mı yanayım yol paralarına mı yanayım bilemiyorum. Umudumu kestim, yataktan kalkmak istemiyorum
 
Çok uzun zamandır işsizim. Y.lisans ve yabancı dilim de var ama iş yok. Yani en vasıfsız iş dahi yok. 30lu yaşlardayım, ailemle yaşıyorum. Daha öncesinde çalışıp kendi ayakları üstünde duran biriydim ancak özel sektör benim yaş grubumu tercih etmiyor galiba. Artık iş görüşmelerine gitmekten, başvurmaktan, elenmekten yoruldum.

Daha önce burada da yazmıştım; bir estetik kliniği yönetici asistanı pozisyonu için görüşmeye çağırdı, bir şehirden başka şehire gittim. 5 dk süren görüşme sonucu bana cv topladığını şu an açık pozisyon olmadığını söylediler. Moralim bozuldu, tekrar aradılar ama açmadım.

Yine burada torpil olacağını bildiğini bir yere gider miydiniz, demiştim, gittim. Kendi bünyelerinde çalışan elemanı aldılar. Sözleşmenin yenilenmesi için formalite icabı alıma çıkıyorlar ya, öyle bir ilandı. Resmen figüran gibiydik. Birisi konuşulan dili bile anlamadı ama adamı mülakata çağırdılar, sınavın ortasında çıkardılar.

Artık yoruldum gerçekten, mutsuzluğum 5 m öteden belli. Kendime bakmak bile istemiyorum. Kaşlarımı, bıyıklarımı almak gibi. İş görüşmesinden iş görüşmesine süsleniyorum.

Not: Vasıfsız işlere başvur diyenler olacaktır ama ülkemizde şöyle bir durum var. 30lu yaşlarda birini alıp asgari ücret vermektense lise mezunu ya da yeni mezun biri tercih ediliyor. Alınan kişilere bakıyorum hep bu şekilde.
Nasıl geçindiğimi soranlar olacaktır. İçerik üretiyorum bir siteye, çok şükür şu an aileme muhtaç değilim ama bu ne bir hayat kurmaya ne de gelecek planı yapmaya yarar. Uzun oldu çözümü yok biliyorum, sadece içimi dökmek istedim. Kpssden de bizim bölümden pek alım yok, matematiğim çok iyi değil, deneyeceğim ama düz memurluk için yüksek puan alabileceğimi düşünmüyorum.
Allah kolaylık versin çok kötü bir psikoloji yaşadım biliyorum
Umarım güzel kapılar açılır önünüze
 
Yaşla ilgisi yok. O zaman bütün şirketlerdeki 30 yaş ve üstü çalışanlar işten çıkarılsın, yerlerine de daha çıtırlar alınsın. ( Buna CEO'lar da dahil) Bizim ülkede sıkıntı var. Torpillilere öncelik verildiği için diğer iş arayanlara sıra gelmiyor bence.
 
Ne mezunusunuz? Yl ne üzerine? Yüksek lisans varsa neden yönetici asistanlığı? Diliniz varsa bu çok büyük avantaj. Evde çeviri bile yapabilirsiniz.
 
Yüksek lisans ve yabancı diliniz varsa, konstrasyonunuzu akademiye yöneltseniz?
Torpilin alası akademide olduğu için akademiyi hiç düşünmedim. Kendi alanımda uzmanlaşmak için yaptım.
Evli değil çocuğu yok çünkü hayat kuramıyor ki!
Aynen öyle. Benim için sevgililik bile çok uzak.
Ben de sizin gibiyim. 2 yıldır işsizim. Annemler beni muhasebe kursuna gönderdiler. Belki bir yerde ön muhasebe tarzı iş bulabilirim diye. Olmadı, haybeye dünya para vermişiz haybeye gitmişim. Danışma, sekreterlik gibi iş ilanlarına başvuruyorum. Mülakatlarda dünyanın yolunu gidiyorum. Yok bacım gel başla diyen yok. O kadar yolu gittiğime/yorgunluğuma mı yanayım yol paralarına mı yanayım bilemiyorum. Umudumu kestim, yataktan kalkmak istemiyorum
Ben de her kursa yazılacağım neredeyse.
Ne mezunusunuz? Yl ne üzerine? Yüksek lisans varsa neden yönetici asistanlığı? Diliniz varsa bu çok büyük avantaj. Evde çeviri bile yapabilirsiniz.
Ben iş ayırt etmediğimi söylemek için bu pozisyonu söylemiştim. Sekreterliğe de başvurdum. Vurgulamak istediğim iş ayırt etmediğimdi. Mesela ünlü bir firmanın y.dışı müşteri temsilciliğine başvurdum. 3 görüşme yaptık. Ne olumlu ne olumsuz döndüler. Linkedinden şirketin ceosunu bulup profesyonel olmadıklarını falan yazdım. Umursamamıştır ama yazdım, daha da yazacağım. Olumsuzsa olumsuz, vakit ayırdığınız için teşekkürler de.
Yabancı dilim var evet, çeviri yapıyorum yurtdışında bir firmaya. Sorun burada sekreterliğe bile layık görülmemem aslında.
 
Ben böyle kadınlara çok üzülüyorum. Onuruyla para kazanmak isteyen birine iş vermeyen zihniyetlere lanet olsun! Ucuz basit kadınlar birsuru erkek ayarlayıp gününü gün ederken isim gücüm yok sevgili bile dusunemem diyen konu sahibi dilerim herşey gönlünce olur....
 
Ben de şuan işsizim henüz aramaya başlamadım ama yakın zamanda başlayacağım. Arayistan vazgeçme gibi bir luxsumuz yok bu olmadiysa öteki olur, hayırlısı olsun. Sinirin bozulmasin bu yaşıma kadar dünya kadar görüşmeye gittim olumluda geçse dönüş olmadı. Yapacak bir şey yok iş görüşmesi yapmak da bir tecrübe.
 
Ya ama şoyle de bir şey var. Bizim bir isletmemiz var. Asçi pozisyonuna birini alıyoruz mesela. Yapacaği omlet, makarna, tavuk kızartmak vs. Saat 13 den 21:30 a haftada 5 gun. Molaları var. Yilda sadece 7 ay is var gerisi cok sakin gibi. Tamam diyorlar. Hicbir eğitim vs aramıyoruz sadece hijyenik olması vs. 30-45 bu yas aralıği. 4 bin civari maaş. Giriyorlar bir hafta calisip "ya bu saatte cikmak zormuş, yok kocam yemek koymuyorum önüne diye kızdi vs" ya da yol uzak gelmiş. Insan bir ise girmeden sartlar söylenip hicbir surprizle karsilasmiyorsa boyle temel seylerden isten çıkmamalı yani...Ve başka işletme sahibi arkadaşlar da bunları çok yaşıyor. Isin bu boyutu da var. Böyle insanlar yüzünden sacma algılar olusuyor "yok uzaktakini almayalim, yok evli olan durmaz çıkar vs"
 
Çok uzun zamandır işsizim. Y.lisans ve yabancı dilim de var ama iş yok. Yani en vasıfsız iş dahi yok. 30lu yaşlardayım, ailemle yaşıyorum. Daha öncesinde çalışıp kendi ayakları üstünde duran biriydim ancak özel sektör benim yaş grubumu tercih etmiyor galiba. Artık iş görüşmelerine gitmekten, başvurmaktan, elenmekten yoruldum.

Daha önce burada da yazmıştım; bir estetik kliniği yönetici asistanı pozisyonu için görüşmeye çağırdı, bir şehirden başka şehire gittim. 5 dk süren görüşme sonucu bana cv topladığını şu an açık pozisyon olmadığını söylediler. Moralim bozuldu, tekrar aradılar ama açmadım.

Yine burada torpil olacağını bildiğini bir yere gider miydiniz, demiştim, gittim. Kendi bünyelerinde çalışan elemanı aldılar. Sözleşmenin yenilenmesi için formalite icabı alıma çıkıyorlar ya, öyle bir ilandı. Resmen figüran gibiydik. Birisi konuşulan dili bile anlamadı ama adamı mülakata çağırdılar, sınavın ortasında çıkardılar.

Artık yoruldum gerçekten, mutsuzluğum 5 m öteden belli. Kendime bakmak bile istemiyorum. Kaşlarımı, bıyıklarımı almak gibi. İş görüşmesinden iş görüşmesine süsleniyorum.

Not: Vasıfsız işlere başvur diyenler olacaktır ama ülkemizde şöyle bir durum var. 30lu yaşlarda birini alıp asgari ücret vermektense lise mezunu ya da yeni mezun biri tercih ediliyor. Alınan kişilere bakıyorum hep bu şekilde.
Nasıl geçindiğimi soranlar olacaktır. İçerik üretiyorum bir siteye, çok şükür şu an aileme muhtaç değilim ama bu ne bir hayat kurmaya ne de gelecek planı yapmaya yarar. Uzun oldu çözümü yok biliyorum, sadece içimi dökmek istedim. Kpssden de bizim bölümden pek alım yok, matematiğim çok iyi değil, deneyeceğim ama düz memurluk için yüksek puan alabileceğimi düşünmüyorum.
Bir şeyler üretip satsanız. Alanınızda iş bulana kadar.
 
istanbuldaysanız ve mesleğinizin ne olduğunu öğrenebilirsem belki yardımcı olabilirim, çalıştığım kurumda eleman arayışı sürekli oluyor ( medya sektörü)
 
X