- Konu Sahibi Butfrustrated
- #1
6.5 yıllık ilişkim sonucunda kahpece terkedildim arkadaşlar. 16 yaşımda iken 21 yaşında biriyle tanıştım ve her hafta farklı ilden geldi, görüştük. Sonra ben önlisans için onun iline gittim. Her gün görüştü benimle, hiç sıkılmadı, aksine ben bunalıyorum. Hergün saatlerce geliyordu. Öğrenci olduğumuz için ve sürekli beraber olduğumuz için dışarıda yemeye yetmiyordu. Ben kykdan yemek çıkarıyorum o da cafeye götürüyordu genelde. Kaldırımda beraber yemek yiyorduk ya. Okul bitince:" gitme, sensiz okumaya konsantre olamam" dedi. Halbuki çoktan bitmesi lazımdı okulunun. 2012 girişliydi. Kalmaya devam ettim ama neyse 1 sene boş kaldım, ailem destek çıktı. Sonra işe girdim markette çalışmaya başladım. Makarna günleri daha da artmaya başladı. Sürekli görüşmeye ve özel yurda boşa para verme durumları güçleştiriyordu. Ailesi işsizdi. Para sokağa gideceğine onlarla kalmaya karar verdim. Hem destek olururdum hem de okulu zaten yarım seneye bitecekti. Düzenimizi çok geçmeden kurardık. Ama yarım sene oldu iki sene. Odam varken ben artık anneanne de gelince salonda yatmaya başladım. Bir sene de öyle geçti. Sonunda bu yaz askere gitti ve ailesiyle tartışıp evden çıktım. Geri dön dedi ama dönmedim. Ağır şeyler söylenmişti. Özelimizi babama söyledi, yetmedi ailesi eşyalarımı işyerime yığmış, müdürüm aradı söyledi. Ve müdürüme hakkında söylediklerimi söylemişler abartarak. Kendileri beni gaza getiriyordu. Sokaktaydım yani. Bir saar küs kalamayan hemen özür dileyen, bir yere yolculuğa giderken ağlayan, konuşmadan iletişimsiz duramayan, hep beni düşünen adam ben sokaktayken naptığını düşünmedi. Geri dön, şu an hiçbir şeyim, bir sene daha sabret rol yap. Amca teyze seni seviyor dedi. Nasıl sevgi? İşimden etmeye kalktılar. Ne ölüme ne dirime dedim. Ben o işyerinden kazandıklarımla eve bi şeyler getirdim. Ertesi gün aceleyle başımı sokacak yer buldum ve nispet mesajı attım ev tuttum diye. O da ailenle mutlu ol dedi bana. Ve 5 aydır arayıp sormuyor. Numaralarını değiştirdiler ailecek. Sevdiğim arkamda durmadı ve bana kazık attı. Aynı şehirde yaşamak zorundayım üstelik,2 km ötemde yaşıyor. Her şey aniden olunca kendi şehrime dönemedim. Ailem köyde yaşıyor her türlü ayrı olmak zorundayım. İşleri olduğu için yanımda da olamıyorlar. Arkadaşım da yok. Tamamen yalnızım Ankarada. Onsuz hiçbir şey yapmazdım ki. Olan arkadaşlarım da o varken bitti. Gitti. Ağır depresyondayım. iyi anlarım da aklıma geliyor, bunu bana yaptınız sorusu da aklımdan çıkmıyor. Şu an 23 yaşındayım ve hiç iyi değilim
