- 23 Haziran 2011
- 76
- 1
- Konu Sahibi muhtacm_yare
- #1
Herkesler anlatmış rahatlamaya çalışmış bende anlatmak istiyorum. Kaynanamı, kayınpederimi,görümcelerimi,eşimi… her şeyi her şeyi
Yıllardır usandım artık. O kadar çok şey yaşadım ki eşime ve ailesine zerre kadar sevgim kalmadı. onlara ne yapıyorsam Allahtan korktuğum için yapıyorum artık
99 izmit depreminde lise çağındaydım. Evimizi ve biricik kardeşimi kaybetmiştik. Tek kardeşim canım ciğerimi almıştı bir hışımla gelen sarsıntı. Elinden tutmuştum birlikte annemlerin odasına gitmeye çalışıyorduk bir kiriş ayırdı ellerimizi saatlerce kardeşimin feryadını dinlemek beni bin kere öldürmüştü. Saatlerce bağırdı, ağladı, yalvardı kurtarın bizi diye ama daha fazla dayanamadı minik vücudu
saatler sonra beni çıkardılar ama kendimi düşünmüyorum kardeşim diye ağlıyorum. Birkaç saat sonra onu da çıkardılar. O bembeyaz yüzü tozdan,kandan,morluklardan görünmüyordu. Her yani beton darbelerinden ezilmiş şişmişti o anı asla unutamam, o acıyı daha dindiremem
Annemi babamı çıkarmışlardı evet yaralılardı ama çok şükür yaşıyorlardı. Artık evimiz barkımız yoktu en acısı artık benim kardeşim yoktu evde kavga edeceğim, tv kavgası yapacağım… kardeşim yoktu artık. Bunu kabullenmek çok çok zordu. Aradan bi kaç ay geçmiş memlekete dönmüştük eve koyacak bir tek eşyamız bile yoktu her şeyimizi her şeyimizi yutmuştu deprem
Babam üzüntüden kahroluyordu iyi günde yüzümüze gülen soframıza oturanlar yoktu yamacımızda. Onun bunun yardımıyla eve öyle böyle eşya bulmuştuk alışıyorduk yavaş yavaş. Lise sona gelmiştim babam olanlara kahretti kendini çok üzüldü ve ardından o hastalık. Akciğer kanseri olmuştu aylarca aylarca tedavi… üniversite kazanmıştım ama deprem yılların birikimini 45saniyede alıp götürmüştü babam hastaydı çalışamıyordu maddi yetersizlikler yüzünden gidemedim vazgeçtim hayallerimden. Ardından babam vefat etti annemle bir başımıza kaldık her gece sabahlara kadar ağlıyorduk mutlu huzurlu yuvamızdan eser kalmamıştı.
Devlet yıllar sonra yıkılan evlerimiz yerine bir ev vermişti canım annecimle taşınmaya karar verdik o eve ve taşındık. Oldukça ıssız bir yerdi daha elektriği bile yoktu taşındığımızda öyle böyle annemle kenetlendik can olduk canan olduk birbirimize.
Oralarda bir çok talip çıktı zamanla bana. Kimse umrumda değildi ama aralarından birini görünce vurulmuştum sanki içimden bir şeyler kopup gitmişti. Oturduğumuz evin çok yakınlarında oturuyorlarmış hali vakti iyi insanlarmış… hiç biri umrumda değildi ama sevmiştim onu görünce tamam dedim olsun. Kayınvalide adayım anlatmaya başladı anneme üst katta ben oturacağım alt kattada onlar biz bahçe ekip biçeriz ama ona yaptırmayız bikaç büyükbaş hayvanımız var ama benim iki kızım bile onlarla ilgilenmez eşim bakar gelinimize de yaptırmayız… tamam dedik kabul ettik.
Bir yıl içinde her şey oldu evlendik… evimi istediğim gibi döşemişlerdi her şey iyi gibiydi. Daha üzerimde gelinliğim alt kata kendi evime gireceğim kaynanam yukarıya önce yukarıya orayı evin belleme senin evin yukarısı dedi. Neyse çıktım gece yarısına kadar oturduk orda 12den sonra indik aşağıya. O kadar gergin ve ürkeğim ki o kadar korkuyorum ki anlatamam size. Yaklaştı eşim ama ben kitlendim kaldım olmuyor yapamıyorum… sabah oldu ama biz bir şey yapamadık. Kaynanam kayınpederim görümcelerim sabah kapımda daha ilk sabahtan kahvaltıya gelmişler neyse olsun dedim geçtik kahvaltı yapıyoruz eşimi ablası dışarıya çağırdı sonra bir hışımla görümcem içeriye döndü ayyy kalkın kalkın benim tadım tuzum kaçtı deyip üstüme yürüdü yoksa numaramı yapıyorsun korktuğun bir şey mi var bakire değil misin falan diye herkesin içinde bi sürü hakaret ben nasıl ağlıyorum anlatamam tuttular eşimle beni odaya soktular bu işi bitirmeden çıkmayın hadi bekliyoruz dediler benim korkularım daha da arttı ama acımadılar hiç böyle hayal etmemiştim bir mal gibi zorla kullanıldım eşim üstüne bi bornoz alıp çıktı bitti bitti oldu diye bağırıyor bi hayvan gibi görümcelerim odaya daldı ben çıplak yataktayım, bakire mi değil mi bakalım diye. Hiç hatırlamıyorum kendimi o kadar değersiz hissettiğimi. Ailem el bebek gül bebek büyüttü beni bir dediğimi iki etmedi ama burada gördüğüm muameleye bak. Günlerce ağladım anneme belli etmeden için için üzüldüm. Hep ezildim.
Bekarken annem pazara gidelim derdi gitmek istemezdim sevmezdim evlendim kendi evimde bir şey yok pazara gidip evime bir şeyler almaya özeniyorum ama hep kaynanamın evindeyiz. Bir gün gideceğim pazara kendi evime sebze alacağım kocama yemek yapacağım evimde sadece kocamla akşam yemeği yiyeceğim dedim aldım pazardan bir şeyler yemek yaptım kaynanam geldi zorla dolabımdakileri aldı yaptığım yemeği aldı kendi evine çıkardı yemek yemek istiyorsan gel yukarda ye dedi
Evde bekar görümcem vardı sevgilisi vardı ev telefonundan arayıp saatlerce konuşurdu fatura kabarık geldi gelininiz anasıyla konuştu ben gördüm dedi iftira attı bana bakire olup olmadığın bile belli değil diyen insan sevgilisiyle buluşur eve bir gelirdi boynu boğazı mosmor. Evde para kayboldu bana hırsız hırsız diye bağırdı kaynanam. annemin bana taktığı çok güzel bir bilezik vardı kaynanam bana altınlarını ver kasaya koyalım dedi bende verdim aylar sonra anne bileziklerimi verir misin dedim annemin bana aldığı bileziği benden habersiz satmışlar. Annemin aldığı bilezik yok dedim onu biz sattık dedi yüzü bile kızarmadan eniştem vefat etti çok severdim bize en çok o destek olmuştu kaynanama gidip ağladım yalvardım anne ne olur cenazeye gideyim diye işin yok dedi beni yollamadı çok yakın can arkadaşım yiğeni balkondan düştü öldü yalvardım ne olur gideyim diye işin yok dedi ben ağladım ben ağlarken onlar anne kız kahkahalarla güldüler arkadaşlarım geldi evime kendi evimde ağırlamak istedim onlarla rahat rahat oturayım diye kaynanama sende gel demedim evime geldi arkadaşlarımın yanında hakaretler beni çekiştiriyorsun diye bağırdı çağırdı Allah şahidim onun adı bile geçmemişti sonra hayvanlara kızlarım bile bakmaz diyen insan bana ineklere bakacaksın dedi ben ne anlarım ömrümde görmemişim ne bilirim ama yapacaksın dedi aylarca annemin evine yollamadılar anneme hasrat kaldım iki adım ötemdeyken haftalar sonra anneme yolladılar o da saatle neyse gittim anneme arkamdan aradı kayınbabam kızım akşam düğün var 7de hazırlan ben gelip alacağım seni dedi saat 7olmadan hazırlandım bekle ki kayınbabam gelsin yok… saat 9a geliyor yok aradım bana aaa biz seni unuttuk yaa sende gelecektin demi dedi
bir gün eşime yeter artık sen misin benim kocam anan baban mı dedim ben bugün anneme gideceğim onlardan da izin almayacağım dedim ve dediğim gibi yaptım çıktım yukarıya kayınbabama baba ben anneme gidiyorum akşama görüşürüz dedim çıktım. Hemen arkamdan eşimi aramışlar bu ne saygısızlık artık gidebilir miyim yok gidiyorum mu var sana sütüm haram olsun seninde aklını çeldi…. Neler neler. Eşim aradı geliyorum seni alacağım eve gideceğiz annemden babamdan özür dileyeceksin dedi özür falan dilemem ben özür dilenecek bir şey yapmadım dedim bana telefonda nasıl küfrediyor yedi ceddime küfürler… ben ağlıyorum sadece annem ağlıyor eşim geldi annemin yüzüne bile bakmadan beni aldı gittik eve bana nasıl bağırıyor yukarı çık yukarı diye kolumdan tuttu zorla çıkardı ama ben ağlıyorum kaynanama ilk defa sen nasıl annesin kapıdaki köpek bile senden iyi annelik yapar dedim yüzüme bir tokat vurdu eşimde tık yok hiçbir şey yapmıyor. Özür dilerim hep siz haklısınız dedim kendi evime indim o gece eşim evimize inmedi annesinde yattı sanki ben suçluymuşum gibi bir ramazan bayramıydı beğendiğim bir elbiseyi annem sürpriz yapmış almış bana o bayramda onu giyeyim dedim giydim yukarı kaynanamlara çıktık bayramlaştık kaynanam eşime karına söyle şu anasının aldıklarını çıkarıp bizim aldığımız bir şeyi giysin biz otuz kıyafet alırız anası bir alır hemen onu gözümüze sokar gibi giyer diyor bende duyuyorum eşim beni ağlata ağlata çıkardı üstümdeki kıyafeti görümcem yukarda annesiyle beni çekiştiriyor camlar açık duyuluyor benden hep o……u diye bahsediyor
Anlatsam daha sayfalar dolar inanın. Benim eşim bana hiç sahip çıkmadı o benim karım siz karışmayın diyemedi demedi hep ezildim. Rabbime yalvardım kurtar beni diye yüzüme baktı eşimin tayini çıktı başka ile ama beni yine yollamadılar. Eşim haftasonları geliyordu sadece artık yeter dedim kayınbabama beni yaa eşimin yanına göndereceksiniz ya göndereceksiniz dedim huzursuzlukla kavga dövüşle eşimin yanına taşındım. Sonrasında tekrar eşim tayinini kocaeliye aldırdı ama asla gitmem o hapishaneye dedim yine kavga dövüşle İzmit merkezde bi eve oturduk. Baktım olacak gibi değil eşime ben üni. Okumak istiyorum beni bi dersaneye yolla dedim kaynanam görümcelerim güldü bana izin verme oğlum ne işi var dersane bi ton para dedi bende kendim çalışıp gireceğim o zaman dedim eşim hadi kazanabiliyorsan kazan dedi çalıştım evde bi başıma hırs yaptım kazandım. Yollama oğlum birde karı mı okutacaksın dediler günlerce eşime yalvardım ağladım sonunda kabul etti kazandığım okula kaydoldum. Okulu üstten ders alarak bir an evvel bitirdim oturdum evde deliler gibi kpss ye çalıştım ya olacak ya olacak dedim onu da kazandım. Şimdi çok şükür işim var onlarıda eşimide takmıyorum ayaklarım yere sağlam basıyor ama olanda oldu en güzel yıllarımı çürüttüler resmen. Şu an eşimi de ailesini de inanın zerre kadar sevmiyorum sırf kızım için hala evliliğimi sürdürüyorum. Bir kere bitti dedim gittim anneme kayınbabam silahla geldi senide ananıda öldürürüm dedi yavrumun yanında silah çekti kızımın çığlıklarına ayaklarıma sarılmasına dayanamadım döndüm geri ama sonu yok bu evliliğin biliyorum.
Şimdi diyeceksiniz bu kadar şey oldu senin hiç mi kabahatın yok Allah şahidim benim tek suçum arkamda annemden başka kimsemin olmayışıydı. Sahipsiz buldular ezdikçe ezdiler bende yuvam yıkılmasın dedim annem üzülmesin dedim çektim bu insanları ama siz siz olun ezdirmeyin kendinizi dik durun.
Ben hep acı çektim ama tek dileğim rabbim hepsine hesabını sorsun bana çektirdikleri fitil fitil burunlarından gelsin. Size diyeceğim kızlar benim gibi ezdirmeyin kendinizi sizlere anlatıyorum ki benim halime düşmeyin ezdirmeyin kendinizi.
Yıllardır usandım artık. O kadar çok şey yaşadım ki eşime ve ailesine zerre kadar sevgim kalmadı. onlara ne yapıyorsam Allahtan korktuğum için yapıyorum artık
99 izmit depreminde lise çağındaydım. Evimizi ve biricik kardeşimi kaybetmiştik. Tek kardeşim canım ciğerimi almıştı bir hışımla gelen sarsıntı. Elinden tutmuştum birlikte annemlerin odasına gitmeye çalışıyorduk bir kiriş ayırdı ellerimizi saatlerce kardeşimin feryadını dinlemek beni bin kere öldürmüştü. Saatlerce bağırdı, ağladı, yalvardı kurtarın bizi diye ama daha fazla dayanamadı minik vücudu
saatler sonra beni çıkardılar ama kendimi düşünmüyorum kardeşim diye ağlıyorum. Birkaç saat sonra onu da çıkardılar. O bembeyaz yüzü tozdan,kandan,morluklardan görünmüyordu. Her yani beton darbelerinden ezilmiş şişmişti o anı asla unutamam, o acıyı daha dindirememAnnemi babamı çıkarmışlardı evet yaralılardı ama çok şükür yaşıyorlardı. Artık evimiz barkımız yoktu en acısı artık benim kardeşim yoktu
evde kavga edeceğim, tv kavgası yapacağım… kardeşim yoktu artık. Bunu kabullenmek çok çok zordu. Aradan bi kaç ay geçmiş memlekete dönmüştük eve koyacak bir tek eşyamız bile yoktu her şeyimizi her şeyimizi yutmuştu depremBabam üzüntüden kahroluyordu iyi günde yüzümüze gülen soframıza oturanlar yoktu yamacımızda. Onun bunun yardımıyla eve öyle böyle eşya bulmuştuk alışıyorduk yavaş yavaş. Lise sona gelmiştim babam olanlara kahretti kendini çok üzüldü ve ardından o hastalık. Akciğer kanseri olmuştu aylarca aylarca tedavi… üniversite kazanmıştım ama deprem yılların birikimini 45saniyede alıp götürmüştü babam hastaydı çalışamıyordu maddi yetersizlikler yüzünden gidemedim vazgeçtim hayallerimden. Ardından babam vefat etti annemle bir başımıza kaldık her gece sabahlara kadar ağlıyorduk mutlu huzurlu yuvamızdan eser kalmamıştı.
Devlet yıllar sonra yıkılan evlerimiz yerine bir ev vermişti canım annecimle taşınmaya karar verdik o eve ve taşındık. Oldukça ıssız bir yerdi daha elektriği bile yoktu taşındığımızda öyle böyle annemle kenetlendik can olduk canan olduk birbirimize.
Oralarda bir çok talip çıktı zamanla bana. Kimse umrumda değildi ama aralarından birini görünce vurulmuştum sanki içimden bir şeyler kopup gitmişti. Oturduğumuz evin çok yakınlarında oturuyorlarmış hali vakti iyi insanlarmış… hiç biri umrumda değildi ama sevmiştim onu görünce tamam dedim olsun. Kayınvalide adayım anlatmaya başladı anneme üst katta ben oturacağım alt kattada onlar biz bahçe ekip biçeriz ama ona yaptırmayız bikaç büyükbaş hayvanımız var ama benim iki kızım bile onlarla ilgilenmez eşim bakar gelinimize de yaptırmayız… tamam dedik kabul ettik.
Bir yıl içinde her şey oldu evlendik… evimi istediğim gibi döşemişlerdi her şey iyi gibiydi. Daha üzerimde gelinliğim alt kata kendi evime gireceğim kaynanam yukarıya önce yukarıya orayı evin belleme senin evin yukarısı dedi. Neyse çıktım gece yarısına kadar oturduk orda 12den sonra indik aşağıya. O kadar gergin ve ürkeğim ki o kadar korkuyorum ki anlatamam size. Yaklaştı eşim ama ben kitlendim kaldım olmuyor yapamıyorum… sabah oldu ama biz bir şey yapamadık. Kaynanam kayınpederim görümcelerim sabah kapımda daha ilk sabahtan kahvaltıya gelmişler neyse olsun dedim geçtik kahvaltı yapıyoruz eşimi ablası dışarıya çağırdı sonra bir hışımla görümcem içeriye döndü ayyy kalkın kalkın benim tadım tuzum kaçtı deyip üstüme yürüdü yoksa numaramı yapıyorsun korktuğun bir şey mi var bakire değil misin falan diye herkesin içinde bi sürü hakaret ben nasıl ağlıyorum anlatamam tuttular eşimle beni odaya soktular bu işi bitirmeden çıkmayın hadi bekliyoruz dediler benim korkularım daha da arttı ama acımadılar hiç böyle hayal etmemiştim bir mal gibi zorla kullanıldım eşim üstüne bi bornoz alıp çıktı bitti bitti oldu diye bağırıyor bi hayvan gibi görümcelerim odaya daldı ben çıplak yataktayım, bakire mi değil mi bakalım diye. Hiç hatırlamıyorum kendimi o kadar değersiz hissettiğimi. Ailem el bebek gül bebek büyüttü beni bir dediğimi iki etmedi ama burada gördüğüm muameleye bak. Günlerce ağladım anneme belli etmeden için için üzüldüm. Hep ezildim.
Bekarken annem pazara gidelim derdi gitmek istemezdim sevmezdim evlendim kendi evimde bir şey yok pazara gidip evime bir şeyler almaya özeniyorum ama hep kaynanamın evindeyiz. Bir gün gideceğim pazara kendi evime sebze alacağım kocama yemek yapacağım evimde sadece kocamla akşam yemeği yiyeceğim dedim aldım pazardan bir şeyler yemek yaptım kaynanam geldi zorla dolabımdakileri aldı yaptığım yemeği aldı kendi evine çıkardı yemek yemek istiyorsan gel yukarda ye dedi
Evde bekar görümcem vardı sevgilisi vardı ev telefonundan arayıp saatlerce konuşurdu fatura kabarık geldi gelininiz anasıyla konuştu ben gördüm dedi iftira attı bana bakire olup olmadığın bile belli değil diyen insan sevgilisiyle buluşur eve bir gelirdi boynu boğazı mosmor. Evde para kayboldu bana hırsız hırsız diye bağırdı kaynanam. annemin bana taktığı çok güzel bir bilezik vardı kaynanam bana altınlarını ver kasaya koyalım dedi bende verdim aylar sonra anne bileziklerimi verir misin dedim annemin bana aldığı bileziği benden habersiz satmışlar. Annemin aldığı bilezik yok dedim onu biz sattık dedi yüzü bile kızarmadan
eniştem vefat etti çok severdim bize en çok o destek olmuştu kaynanama gidip ağladım yalvardım anne ne olur cenazeye gideyim diye işin yok dedi beni yollamadı çok yakın can arkadaşım yiğeni balkondan düştü öldü yalvardım ne olur gideyim diye işin yok dedi ben ağladım ben ağlarken onlar anne kız kahkahalarla güldüler arkadaşlarım geldi evime kendi evimde ağırlamak istedim onlarla rahat rahat oturayım diye kaynanama sende gel demedim evime geldi arkadaşlarımın yanında hakaretler beni çekiştiriyorsun diye bağırdı çağırdı Allah şahidim onun adı bile geçmemişti sonra hayvanlara kızlarım bile bakmaz diyen insan bana ineklere bakacaksın dedi ben ne anlarım ömrümde görmemişim ne bilirim ama yapacaksın dedi aylarca annemin evine yollamadılar anneme hasrat kaldım iki adım ötemdeyken haftalar sonra anneme yolladılar o da saatle neyse gittim anneme arkamdan aradı kayınbabam kızım akşam düğün var 7de hazırlan ben gelip alacağım seni dedi saat 7olmadan hazırlandım bekle ki kayınbabam gelsin yok… saat 9a geliyor yok aradım bana aaa biz seni unuttuk yaa sende gelecektin demi dedi bir gün eşime yeter artık sen misin benim kocam anan baban mı dedim ben bugün anneme gideceğim onlardan da izin almayacağım dedim ve dediğim gibi yaptım çıktım yukarıya kayınbabama baba ben anneme gidiyorum akşama görüşürüz dedim çıktım. Hemen arkamdan eşimi aramışlar bu ne saygısızlık artık gidebilir miyim yok gidiyorum mu var sana sütüm haram olsun seninde aklını çeldi…. Neler neler. Eşim aradı geliyorum seni alacağım eve gideceğiz annemden babamdan özür dileyeceksin dedi özür falan dilemem ben özür dilenecek bir şey yapmadım dedim bana telefonda nasıl küfrediyor yedi ceddime küfürler… ben ağlıyorum sadece annem ağlıyor eşim geldi annemin yüzüne bile bakmadan beni aldı gittik eve bana nasıl bağırıyor yukarı çık yukarı diye kolumdan tuttu zorla çıkardı ama ben ağlıyorum kaynanama ilk defa sen nasıl annesin kapıdaki köpek bile senden iyi annelik yapar dedim yüzüme bir tokat vurdu eşimde tık yok hiçbir şey yapmıyor. Özür dilerim hep siz haklısınız dedim kendi evime indim o gece eşim evimize inmedi annesinde yattı sanki ben suçluymuşum gibi
bir ramazan bayramıydı beğendiğim bir elbiseyi annem sürpriz yapmış almış bana o bayramda onu giyeyim dedim giydim yukarı kaynanamlara çıktık bayramlaştık kaynanam eşime karına söyle şu anasının aldıklarını çıkarıp bizim aldığımız bir şeyi giysin biz otuz kıyafet alırız anası bir alır hemen onu gözümüze sokar gibi giyer diyor bende duyuyorum eşim beni ağlata ağlata çıkardı üstümdeki kıyafeti görümcem yukarda annesiyle beni çekiştiriyor camlar açık duyuluyor benden hep o……u diye bahsediyor Anlatsam daha sayfalar dolar inanın. Benim eşim bana hiç sahip çıkmadı o benim karım siz karışmayın diyemedi demedi hep ezildim. Rabbime yalvardım kurtar beni diye yüzüme baktı eşimin tayini çıktı başka ile ama beni yine yollamadılar. Eşim haftasonları geliyordu sadece
artık yeter dedim kayınbabama beni yaa eşimin yanına göndereceksiniz ya göndereceksiniz dedim huzursuzlukla kavga dövüşle eşimin yanına taşındım. Sonrasında tekrar eşim tayinini kocaeliye aldırdı ama asla gitmem o hapishaneye dedim yine kavga dövüşle İzmit merkezde bi eve oturduk. Baktım olacak gibi değil eşime ben üni. Okumak istiyorum beni bi dersaneye yolla dedim kaynanam görümcelerim güldü bana izin verme oğlum ne işi var dersane bi ton para dedi bende kendim çalışıp gireceğim o zaman dedim eşim hadi kazanabiliyorsan kazan dedi çalıştım evde bi başıma hırs yaptım kazandım. Yollama oğlum birde karı mı okutacaksın dediler günlerce eşime yalvardım ağladım sonunda kabul etti kazandığım okula kaydoldum. Okulu üstten ders alarak bir an evvel bitirdim oturdum evde deliler gibi kpss ye çalıştım ya olacak ya olacak dedim onu da kazandım. Şimdi çok şükür işim var onlarıda eşimide takmıyorum ayaklarım yere sağlam basıyor ama olanda oldu en güzel yıllarımı çürüttüler resmen. Şu an eşimi de ailesini de inanın zerre kadar sevmiyorum sırf kızım için hala evliliğimi sürdürüyorum. Bir kere bitti dedim gittim anneme kayınbabam silahla geldi senide ananıda öldürürüm dedi yavrumun yanında silah çekti kızımın çığlıklarına ayaklarıma sarılmasına dayanamadım döndüm geri ama sonu yok bu evliliğin biliyorum. Şimdi diyeceksiniz bu kadar şey oldu senin hiç mi kabahatın yok Allah şahidim benim tek suçum arkamda annemden başka kimsemin olmayışıydı. Sahipsiz buldular ezdikçe ezdiler bende yuvam yıkılmasın dedim annem üzülmesin dedim çektim bu insanları ama siz siz olun ezdirmeyin kendinizi dik durun.
Ben hep acı çektim ama tek dileğim rabbim hepsine hesabını sorsun bana çektirdikleri fitil fitil burunlarından gelsin. Size diyeceğim kızlar benim gibi ezdirmeyin kendinizi sizlere anlatıyorum ki benim halime düşmeyin ezdirmeyin kendinizi.
İçimden o kadar çok şey saymak geldi ki ama burası yeri değil. Allah onları bildiği gibi yapsın bunlar insanlıktan nasibini almamış. Eşinin yaptığı hepsinden daha acı daha kötü. Hiç de kolay şeyler yaşamamışsın. bir insan ancak bu kadar kötü şeyler yaşayabilir herhalde. Neyseni sonunda istediğiniz bazı şeyleri gerçekleştirebilmişsiniz sizi gerçekten tebrik ediyorum her yiğidin harcı değildir bu. İnsan istedikten sonra herşeyin üstesinden nasıl gelebilrmiş gösterdiniz bizi. Allah yardımcınız olsunuz kızınızdan hayır görün inşallah. Peki şuanda o insanlarla pardon o insanlığını tam anlamıyla tamamlayamamış mahluklarla görüşmeye devam ediyor musunuz?
