Hayallerime ulaştım ancak mutsuz ve kaygılıyım.

lophorina .!.:

İyi akşamlar kızlar. Umarım iyisinizdir. Ben pek değilim. Uzun süredir kendimi sorgulayıp duruyorum. Tıp 2. sınıf öğrencisiyim. Hayalim hep doktor olmaktı. Zaten sayısala yatkındım. İyi imkanları olan bir devlet üniversitesindeyim şimdi.

Eğitim sistemini kısaca açıklayayım: Birkaç haftalık bloklar oluyor ve o bloklarda bütün bir sistem (örn:solunum dolaşım) işleniyor doku bilimi, ilaç bilimi, anatomisi vs şeklinde , o bloğun teorik ve uygulama sınavları oluyor. Sene sonunda 1 finalimiz oluyor bütün yılı kapsayan ve 1 büt hakkımız var. Not ortalaman barajı geçemezse sınıf tekrarı yapıyorsun alttan ders alma yok. (Bazı üniversitelerde vardır belki)
Geçen sene bütte ucu ucuna geçmiştim bu sene yine büte kaldım.

Ben kendimi hep zeki bilirdim. Dersi hep dikkatle dinlerdim ödevimi yapardım bir de sınav haftasından 3-5 gün önce çalışmayla 90'dan aşağı not almazdım. 12. sınıfta kendimi zorladım sadece ders konusunda.

Şimdi ne yaparsam olmuyor. Çalışmak ve çalışmamak arasında hiçbir fark yok artık. Stres nedir bilmezdim ama şimdi kafamı duvarlara çarpasım geliyor kendime geleyim düzgün düşünebileyim diye. Masa başında çırpınıp duruyorum bütün gün sonra ağlayarak uyuyorum. Ertesi gün yine aynı.

Son zamanlarda matematik ve fizik çalışmaktan keyif aldığım günleri hatırlıyorum. Kendime haksızlık mı ettim acaba? Benim babam da doktor zaten doktorluk birkaç sene öncesine kadar çok saygın bir meslekti ister istemez çevremden çok etkilendiğimi düşünüyorum. Kendimi tanımadan etmeden küçüklükten kodladım sanırım bu mesleği sonra sayısala yatkınlığımla girdim bir fakülteye ama içimde en ufak olumlu bir duygu yok derslere ve geleceğime karşı.

Son bir hafta içinde önce babama sonra anneme aslında tıp fakültesine ait olmadığımı farkettiğimi anlatmaya çalıştım ama beni dinlemeye
-gerçekten dinlemeye- niyetleri yok. Babam "Az sık dişini geçersin sana inanıyorum geçemezsen de sağlık olsun kızım" tarzında konuştu, motivasyon verdi. Annem ise önce bir durdu sindirmeye çalıştı dediklerimi sonra verdiğim kiloları geri aldım dedi.

Onları da anlamaya çalışıyorum. Kendimi kurtardım, istediğim bölümdeyim üstelik iş bulma derdim yok okulumu okurum yolumu bulurum diye düşünüyorlardı. Karakterleri de çok düzgündür anne babadan yana bir yaram yok onları üzmek istemiyorum. Nereye kadar gidebilirim böyle bilmiyorum. Çalışınca da olmazsa ne yapılır bilmiyorum. Şımarıklık mı yapıyorum, başarısızlığı mı kaldıramadım?

Fevri hareket etmek istemem elbette ama cendere içindeyim sanki. Geniş imkanları olan gençlerin eline ekmeğini rahatça alabildiği bir ülkede değilim biliyorum. Sınıfta kalsam da bir şekilde okul biter biliyorum. Tıpta çeşit çeşit uzmanlık var kendime uygun bir bölüm bulamasam katlanabileceğim bir bölüm vardır ya yolum uzun ısınırım bir uzmanlığa diyorum bir yandan. Diğer yandan çok özledim sayısal çalışmayı. Sanırım kafamda bir ütopya yarattım. Bölümümü değiştirirsem tıpa verdiğim emeği bu mesleğe verirsem bana kapıların zaten açılacağına ve yeniden mutlu olacağıma ıslık çalarak ders çalışacağıma falan inanmaya başladım.

Sizden isteğim gerçek dünyada bölümümü değiştirirsem veya değiştirmezsem beni neler bekler gerçekçi bir şekilde yorumlamanız. Lütfen bana bir akıl verin. Gerçeklikten kopmuş hissediyorum. Sağlık çalışanlarına yönelik devletten ve halktan gelen her türlü haksız muameleden de çok etkileniyorum. Hayatımda ilk defa oturup annemle babamla dertleşemedim kendimi yalnız hissediyorum

Genişletmek için tıkla...

KelebekkB .!.:

Ayy Doktor hanım harikasınn hayalimdi tıp Ben de fakültedeyken saç kıran olmuştum, diş sıkma problemim başlamıştı hala devam ediyor
sonuç asla pişman değilim diş hekimiyim şuan yapmıyorum ama canım mesleğim bütün zorluklara değer

Genişletmek için tıkla...

Niloyatospikk .!.:

Aman efenim adınız ne Cemil olsun ne de erkek girsin renk gelsin buradaki konuları görmeniz lazım doktor hanım diyelim mi?

Genişletmek için tıkla...

so lame .!.:

Bence sizin sorununuz doktor olmayi isteyip istememekten ziyade, eskiden 2 saatte calisip anladiginiz dersler icin daha cok vakit ayirip yine de ayni basariya ulasamamak. Bu durumda insan kendini aptal gibi hissediyor. Zannetiginiz gibi zeki olmadigini dusunuyor insan. Birde siniftaki diger kisilerin yuksek not almasi ile de kendinizi onlarla kiyasaliyorsunuz. Bu yasadiklariniz cok normal. Ayni sureclerden ben de gectim.
Size tek tavsiyem gunu gunune calismaniz ve tekrar etmeniz. Sakin olun. Siz hala ayni sizsiniz ve kafaniz da herseye calisiyordur. Sadece eski calisma duzeniniz, yeni duzeninizde ise yaramiyor ve onu degistirmeniz gerekiyor.
Ben cok eminimki siz yaparsiniz.
Simdi bir de sosyal ortamlariniz vardir. Arkadaslarinizla gezmek de istiyorsunuzdur. Sinavdan 4-5 gun once calissam yeter diye de dusunuyor olabilirsiniz, cunku eskiden hep oyle yaparak basarili olmussunuz ama bu yeni okulunuzda bu ise yaramiyordur.
gunluk 3 derse giriyorsaniz, dersleriniz bittikten sonra 2-3 saatinizi de o gunun tekrarina ayirirsaniz cok faydasini gorursunuz. Kendi kendinize o gun ogrendiklerinizi sanki bir baskasi varmis gibi anlatmaya calisin. Akici bir sekilde anlatamadigini noktalar olacaktir. O noktalari tekrar calisin. Belirli araliklarla tekrarlarinizi yapin. Bu sekilde sinavlardan once o kadar cok calismak da zorunda kalmazsiniz.
Benim hocam sinavlardan once sinemaya falan gidin derdi, komik gelirdi ama simdi anliyorum ne demek istedigini. Sinav gunune kadar zaten o konulari biliyor olmamiz lazimdi. Son dakikada pek birsey ogrenilmiyor.
Merak etmeyin, duzenli calisirsaniz, yavas yavas hersey yoluna girer. Sizde her basarinizdan sonra bulundugunu konumu daha cok sevmeye baslarsiniz

Genişletmek için tıkla...

cinnabon .!.:

Canım derslerden dolayı bunalmış olman çok normal. İmkanın varsa Erasmus falan yapsan ya da yaz için güzel bir tatil falan ayarlasan iyi gelir sana bence. Hatta keşke Work and travel tarzı bir şey ayarlasaydın. Tıp okuduktan sonra illa hekimlik yapmak zorunda değilsin üzerine yüksek yapıp biyomedikal alanında falanda çalışabilirsin. Ayrıca senin de dediğin gibi ülkede şartlar zor ve kendini rahat ettirecek bir meslektesin. Sen sanıyormusun ki diyelim mühendis olduğunda daha rahat imkanlarda çalışacaksın ?
Bu ülkede hangi sektörde çalışanla konuşursan çalıştığı yeri , sektörü kötüler. Biz memnuniyetsiz bir milletiz. En basiti işleri çok iyi olan esnafa işler nasıl desen bu aralar durgun ya der
İnsanla uğraşmak her meslekte zordur. Bu sadece sağlık sektörü özelinde değil.
Ben ve çevremdeki bir çok insan mühendis. Kendi işini yapan da var özel sektörde çalışan da var. Emin ol hepimiz 8-9 gibi işe başlayıp akşam bitmeyen mesailerle çalışıyoruz. Sadece iş yerinde değil evde , tatilde çok yoğun tempolarla çalışıyoruz. Sektörde yükseldikçe çalışman artıyor. Telefonlarımız susmuyor. Genelde yurtdışıyla farklı ülkelerle çalışıldığı için saat farkından ötürü gece gündüz çalışıyorsun. Mesela ben durumum riskli olduğu için hamile olmadan önce işten ayrıldım. Yönetici pozisyonundayım oldukça iyi bir para kazanıyordum ama hayatı kaçırıyorum ? Bu arada iyi dediğim paralar aslında doktor maaşı doktorlar döner sermaye falan az kazanmıyor biliyorsun. Sürekli iş. Eşimde aynı şekilde.
Ama diyelim ki sen ameliyat falan girmek istemiyorsun devlette cerrahlık dışında uzman hekim oldun. Sabah 9 da başlayacaksın akşam 5 te hatta 5 olmadan çıkacaksın. Evet gün içinde çok fazla hasta bakacaksın , yorulacaksın ama 5 te bitecek işin. İnan bana bu o kadar büyük bir lüks ki benim için.
Diyelim ki İdealist bir doktor oldun. çok çalışırsın ve en azından çalıştığının karşılığını alırsın. Ameliyatlara girer , özel kliniğin olursa ya da özel hastanede çalışırsan manyak paralar kazanırsın. Ancak plazalarda fabrikalarda bir çok ünlü şirketin CEO’su ancak 300K civarı kazanıyor. Ama bu bahsettiğim idealist doktorlar daha fazlasını kazanıyor. Çevremde bunun da örneği var.
Demem o ki ülke şartlarında emin ol en iyi meslektesin. Etrafımda doktor , hemşire arkadaşlarım da var çok çalışmıyorlar rahat takılıyorlar aynı paraları kazanıyoruz. Hele bir de aile hekimi olursan deme keyfine.
Sen babanı dinle sık dişini sınıfta bile kalsan o okul bir şekilde biter bunu sende biliyorsun

Genişletmek için tıkla...

patiledim .!.:

Arkadaşım zamanında Tr'deki en yüksek puanlı fen lisesinden mezun oldu. Aynı yıl ÖSS'ye girdik (o zaman adı öyleydi) o sayısalda 5. oldu. 3 yıl okudu (özel bi ünide onur burslu) bölümü değil direk sayısal alan istemediğini söyledi EA hazırlandı gene derece yapıp başka bölüm okudu, mezun oldu. O alanda çalışıyor.

Ben bilgisayar mühendisliği mezunuyum. İşimi o kadar çok sevmiyorum ki o kadar yani. Hep tıp istemiştim, ikinci yılımda da tutmayınca babama al ne yazcaksan yaz dedim o da bunu yazmış, okuduk. Demem o ki istemediğiniz bir işte ömür geçmez, daha 20 yaşındasınız, yolun başı. Zaten potansiyeliniz de var farz edin ki 2 yıl mezuna kaldınız ne olacak.

İstediğiniz işe ömrünüzü vereceksiniz, geç olmadan vazgeçmek istiyorsanız kendinizi ona göre hazırlayın.

Genişletmek için tıkla...

Sofiasofia .!.:

bence de dişini sık. okul bittikten sonra iş hayatı da çok kolay oluyor demiyorum ama maaşın ,sana kalan zaman vs bunları düşününce atanmış bir öğretmen olarak öğrencilik yıllarım ile kıyasladığımda daha rahat ettiğimi söyleyebilirim. inan ben de üniversitedeyken dersler ağır gelir , acaba yanlış mı yaptım derdim. şimdi o günlerin karşılığını alıyorum. sen de alacaksın eminim.
derslerin ağırlığından böyle düşündüğün için bu tavsiyeyi veriyorum. eğer kesinlikle ben doktorluk yapamam istemiyorum diyorsan biraz daha kendine zaman ver. ona göre bi yol çizersin. ama yukarıdaki tavsiyem sanki senin için daha uygun çünkü dersler bunaltmış seni :)

Genişletmek için tıkla...

lophorina .!.:

Arkadaşınız çok fenaymış ateş gibiymiş "Yanlış şık 1 yıl, yanlış üniversite 4 yıl, yanlış meslek 40 yıl kaybettirir." diye bir söz var sizi de üzmek istemem tabi ama doğruluğuna inanıyorum. İstemediğimden emin olduğumda bırakacağım , söz verdim kendime. Ama 4. sınıfta staj ortamına girmek istiyorum bu meslek gerçekten ne yapar algılayabilmek için en azından.
Bu arada fakültenin birinde bir abimiz sanırım tıpı 6. sınıfta bırakmış fotokopici olmuş Çok da mutluymuş. Anne babama kalp krizi ikram etmek istersem böyle böyle örnekler sunabilirim kendilerine. Mesajınız için teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

ordinary .!.:

Lise kebaptı. Üniversiteyle asla kıyaslamayın. Yalnız sizin mesajınızı okuyunca bir gaza gelmedim değil Seneye olmazsa da öbür sene ben de mi denesem? Kazansam da çekincem şu: Bazen insan görmek istemiyorum

Hekimlikte de motivasyonunuz sadece para ve yaşam koşulları ise size uymayabilir. İnsanlara hizmet ve fedakarlık gerektirir. Kendinizin uygun olup olmadığını görmek için kliniklerde takılabilirsiniz. Olmadı, mezun olunca farklı sektöre girebilirsiniz. MD olup temel bilimde, mühendislikte, kozmetik sektöründe vs çalışan kişiler var.

Genişletmek için tıkla...

lophorina .!.:

Yurt dışına gidersem çok mutsuz olacağım ailemden ayrı kalmak zor geliyor bana özlüyorum onları. Yöneleceğim bölümün beni hayattan soğutmamasına özen göstereceğim özellikle klinik branşlara temkinli yaklaşacağım. İnsan görmek istememek çok gerçek bir duygu. Lise hayatımı da özlemiyor değilim hazır yaz gelmişken arkadaşlarımla bir buluşma ayarlasam çok güzel olur
Mesajınız için teşekkür ederim. Üniversite sınavına hazırlanma konusunda da anlık gelen gazlar sizi yanıltmasın , gerçekten istiyorsanız 1 sene veya 2 sene kapanıp ders çalışabileceğiniz imkanınız varsa denemenizi öneririm. Sınıf arkadaşlarım arasında 2. üniversitesi tıp olan birçok kişi var. Diyetisyenlik , ingilizce öğretmenliği , mimarlık gibi çeşit çeşit bölümlerden mezunlar. 2. hatta 3. mezun senesinde tıp kazananlar da var. Sadece söylüyorum

Genişletmek için tıkla...

ordinary .!.:

O kadar kapanmama gerek yok. Yaştan kaynaklı sanırım, bana basit geliyor lise konuları artık. Birkaç sene sonra siz de dönüp bakın, ay bu nee dersiniz

Hiç bilmediğim veya zorlandığım konu varsa onu bulayım. Bakayım ne kadar sürede öğrenebilirim. Şak diye oluyorsa seneye denerim. İl içi tutarsa ne ala. Önceliğim değil tıp.

Lise konusuna gelince de ben üniversiteye zor alışmıştım. Lisedeki ortamım çok güzeldi. Özlüyordum o zamanları. Belki sizde de böyle bir özlem vardır.

Üstüne ne kadar okudum ama lise gibisi olmadı. Buluşun, irtibatı koparmayın. Bir süre sonra millet evlenince çoluk çocuktan buluşulmuyor

Genişletmek için tıkla...

lophorina .!.:

İyi akşamlar kızlar. Umarım iyisinizdir. Ben pek değilim. Uzun süredir kendimi sorgulayıp duruyorum. Tıp 2. sınıf öğrencisiyim. Hayalim hep doktor olmaktı. Zaten sayısala yatkındım. İyi imkanları olan bir devlet üniversitesindeyim şimdi.

Eğitim sistemini kısaca açıklayayım: Birkaç haftalık bloklar oluyor ve o bloklarda bütün bir sistem (örn:solunum dolaşım) işleniyor doku bilimi, ilaç bilimi, anatomisi vs şeklinde , o bloğun teorik ve uygulama sınavları oluyor. Sene sonunda 1 finalimiz oluyor bütün yılı kapsayan ve 1 büt hakkımız var. Not ortalaman barajı geçemezse sınıf tekrarı yapıyorsun alttan ders alma yok. (Bazı üniversitelerde vardır belki)
Geçen sene bütte ucu ucuna geçmiştim bu sene yine büte kaldım.

Ben kendimi hep zeki bilirdim. Dersi hep dikkatle dinlerdim ödevimi yapardım bir de sınav haftasından 3-5 gün önce çalışmayla 90'dan aşağı not almazdım. 12. sınıfta kendimi zorladım sadece ders konusunda.

Şimdi ne yaparsam olmuyor. Çalışmak ve çalışmamak arasında hiçbir fark yok artık. Stres nedir bilmezdim ama şimdi kafamı duvarlara çarpasım geliyor kendime geleyim düzgün düşünebileyim diye. Masa başında çırpınıp duruyorum bütün gün sonra ağlayarak uyuyorum. Ertesi gün yine aynı.

Son zamanlarda matematik ve fizik çalışmaktan keyif aldığım günleri hatırlıyorum. Kendime haksızlık mı ettim acaba? Benim babam da doktor zaten doktorluk birkaç sene öncesine kadar çok saygın bir meslekti ister istemez çevremden çok etkilendiğimi düşünüyorum. Kendimi tanımadan etmeden küçüklükten kodladım sanırım bu mesleği sonra sayısala yatkınlığımla girdim bir fakülteye ama içimde en ufak olumlu bir duygu yok derslere ve geleceğime karşı.

Son bir hafta içinde önce babama sonra anneme aslında tıp fakültesine ait olmadığımı farkettiğimi anlatmaya çalıştım ama beni dinlemeye
-gerçekten dinlemeye- niyetleri yok. Babam "Az sık dişini geçersin sana inanıyorum geçemezsen de sağlık olsun kızım" tarzında konuştu, motivasyon verdi. Annem ise önce bir durdu sindirmeye çalıştı dediklerimi sonra verdiğim kiloları geri aldım dedi.

Onları da anlamaya çalışıyorum. Kendimi kurtardım, istediğim bölümdeyim üstelik iş bulma derdim yok okulumu okurum yolumu bulurum diye düşünüyorlardı. Karakterleri de çok düzgündür anne babadan yana bir yaram yok onları üzmek istemiyorum. Nereye kadar gidebilirim böyle bilmiyorum. Çalışınca da olmazsa ne yapılır bilmiyorum. Şımarıklık mı yapıyorum, başarısızlığı mı kaldıramadım?

Fevri hareket etmek istemem elbette ama cendere içindeyim sanki. Geniş imkanları olan gençlerin eline ekmeğini rahatça alabildiği bir ülkede değilim biliyorum. Sınıfta kalsam da bir şekilde okul biter biliyorum. Tıpta çeşit çeşit uzmanlık var kendime uygun bir bölüm bulamasam katlanabileceğim bir bölüm vardır ya yolum uzun ısınırım bir uzmanlığa diyorum bir yandan. Diğer yandan çok özledim sayısal çalışmayı. Sanırım kafamda bir ütopya yarattım. Bölümümü değiştirirsem tıpa verdiğim emeği bu mesleğe verirsem bana kapıların zaten açılacağına ve yeniden mutlu olacağıma ıslık çalarak ders çalışacağıma falan inanmaya başladım.

Sizden isteğim gerçek dünyada bölümümü değiştirirsem veya değiştirmezsem beni neler bekler gerçekçi bir şekilde yorumlamanız. Lütfen bana bir akıl verin. Gerçeklikten kopmuş hissediyorum. Sağlık çalışanlarına yönelik devletten ve halktan gelen her türlü haksız muameleden de çok etkileniyorum. Hayatımda ilk defa oturup annemle babamla dertleşemedim kendimi yalnız hissediyorum

Genişletmek için tıkla...

izmirlikatip .!.:

hiç tıp okuyan tanıdığım olmadi yalana gerek yok şimdi.ama bence çok klas çok aranan zeki olan çoğu çocuğun hayali olan bir bölümdesiniz. kazanmak çok çok zor. kendinle gurur duymalısın. annen ve baban da seninle gurur duyuyorlardir eminim. anneanne, babaanne ve dedelerde. ben teyzeyim yeğenim dün sınava girdi ve tıp istiyor. kazanırsa o kadar gururlanacagim ki... sizler bizim gelecegimizsiniz. dirsek curutup kazanmissin ve daha fazlasını çalışıp okuyup bitireceksin insallah. kaygılı olman çok normal sürekli çalışma halindesin çünkü. bilemiyorum yazın vs bir yurt dışı tatili mi yapsan. babandan vs belki yeşil pasaportta vardır ucuz ucuz bir gez topla kafanı. yerinde olmak isteyen o kadar çok kişi var ki... ve seninle gururlanan. ben bile gurur duyuyorum senin adına. böylesi zeki gençlerimiz olduğu için. hiç bırakma eminim çok iyi bir Dr olacaksın. sizlere ihtiyacımız var iyi ki varsınız...emeklerin boşa gitmesin. sevgiler

Genişletmek için tıkla...

Su_perisiiii .!.:

Öğrenci evinde 4 kişiden sadece ben tıp okumuyordum ve hepside aynı sizin yaşadığınızı yaşıyorlardı. Sabahlara kadar ders çalışıp zar zor geçiyorlardı. Şimdi hepside çok başarılı doktorlar oldular. Bence biraz daha dişinizi sıkın, sonuçta bu mesleğe uzak değilmişsiniz ki kafanızda bir ütopya kurasınız.

Genişletmek için tıkla...