- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Hayallerime ulaştım ancak mutsuz ve kaygılıyım.
- Konu Sahibi lophorina
- Başlangıç Tarihi
- Durum
- 29 Kasım 2022
- 59
- 93
- 20
Küçük arkadaş grubum iyi ders çalışma ortamım iyi şu an en iyi imkanlara sahip öğrenci bile olabilirim koca amfide. Beni dersler dışında üzen yoran hiçbir şey yok. O yüzden başarısızlığımdan o kadar utanıyorum ki. Sanki okula yerleşince beynimi çıkarıp bir tarafa fırlatmışım kendimi tanıyamaz oldum. Çocukluğumdan beri istediğim bölüme her gün lanet etmek aklımın ucuna gelmezdi. Öğrenciliğindeki zorluk çalışma hayatındaki zorluğa kıyasla devede kulak kalır, biliyorum. Bu yaz düşüneceğim dediğiniz gibi. Hastaneye girmeye staj yapmaya çok hevesliydim sınav senemde kendimi hep böyle motive ediyordum. Dişimi sıkacağım sıkabildiğim kadar. Eğer gerçekten istemediğime karar verirsem bırakırım, mutsuzluğumu aileme yeni yeni yansıtıyorum . Belki zaman içerisinde onlar da anlar beni destekler. Belki de bir şekilde severim, kim bilir? Mesajınız için teşekkürler.
- 29 Kasım 2022
- 59
- 93
- 20
Okuma bayramında meslekleri tanıttığımız bir oyun vardı öğretmen bana sen de dişçi ol demişti doktorluğu başka bir arkadaşıma vermişti. Ama sahnede önlüğümle söylemiştim replikleri ve çok mutluydum iş hayatımın ilk günü gibi hissetmiştim. Her önlük giydiğimde fotoğraflardan hatırladığım o bacak kadar halim aklıma geliyor sırıtıyorum durduk yere. Belki bu yolda birazcık akıl sağlığımdan ödün verip gelecek nesillerin hafif deli ama mutlu hocası olurum. Şimdilik ben dersleri değil dersler beni bitiriyor amaBak aslında nasıl da mutlu oldun doktor hanım diye hitap edilincesen de istiyorsun belli ki biraz kendini okulunu bitirmiş ve hastalara bakarken ya da muayenehanende falan hayal et bakalım ne hissediyorsun? Bence sadece derslerden bunalmışsın. çok zor bir bölüm olduğu için haklısın.
- 3 Mart 2017
- 1.462
- 3.473
- 27
- 22 Aralık 2021
- 1.763
- 2.372
Hayallerimi süsleyen bir bölümdü tıp. Ama ben çok başka bir sektörde yol aldım..Genç olsam ve tıp kazansam of daha ne isterdim ki... Bilmiyorum bir de ben insanlara faydamın dokunmasını çok seviyorum..Bence hala saygın ve kutsal bir meslek.. Ama tabii ki senin için en doğru kararı yine sen verirsin. Devam edeceksen de bir uzman desteğiyle devam et derim.. Yükün hafifler, motive olacak gücü bulursun..İyi akşamlar kızlar. Umarım iyisinizdir. Ben pek değilim. Uzun süredir kendimi sorgulayıp duruyorum. Tıp 2. sınıf öğrencisiyim. Hayalim hep doktor olmaktı. Zaten sayısala yatkındım. İyi imkanları olan bir devlet üniversitesindeyim şimdi.
Eğitim sistemini kısaca açıklayayım: Birkaç haftalık bloklar oluyor ve o bloklarda bütün bir sistem (örn:solunum dolaşım) işleniyor doku bilimi, ilaç bilimi, anatomisi vs şeklinde , o bloğun teorik ve uygulama sınavları oluyor. Sene sonunda 1 finalimiz oluyor bütün yılı kapsayan ve 1 büt hakkımız var. Not ortalaman barajı geçemezse sınıf tekrarı yapıyorsun alttan ders alma yok. (Bazı üniversitelerde vardır belki)
Geçen sene bütte ucu ucuna geçmiştim bu sene yine büte kaldım.
Ben kendimi hep zeki bilirdim. Dersi hep dikkatle dinlerdim ödevimi yapardım bir de sınav haftasından 3-5 gün önce çalışmayla 90'dan aşağı not almazdım. 12. sınıfta kendimi zorladım sadece ders konusunda.
Şimdi ne yaparsam olmuyor. Çalışmak ve çalışmamak arasında hiçbir fark yok artık. Stres nedir bilmezdim ama şimdi kafamı duvarlara çarpasım geliyor kendime geleyim düzgün düşünebileyim diye. Masa başında çırpınıp duruyorum bütün gün sonra ağlayarak uyuyorum. Ertesi gün yine aynı.
Son zamanlarda matematik ve fizik çalışmaktan keyif aldığım günleri hatırlıyorum. Kendime haksızlık mı ettim acaba? Benim babam da doktor zaten doktorluk birkaç sene öncesine kadar çok saygın bir meslekti ister istemez çevremden çok etkilendiğimi düşünüyorum. Kendimi tanımadan etmeden küçüklükten kodladım sanırım bu mesleği sonra sayısala yatkınlığımla girdim bir fakülteye ama içimde en ufak olumlu bir duygu yok derslere ve geleceğime karşı.
Son bir hafta içinde önce babama sonra anneme aslında tıp fakültesine ait olmadığımı farkettiğimi anlatmaya çalıştım ama beni dinlemeye
-gerçekten dinlemeye- niyetleri yok. Babam "Az sık dişini geçersin sana inanıyorum geçemezsen de sağlık olsun kızım" tarzında konuştu, motivasyon verdi. Annem ise önce bir durdu sindirmeye çalıştı dediklerimi sonra verdiğim kiloları geri aldım dedi.
Onları da anlamaya çalışıyorum. Kendimi kurtardım, istediğim bölümdeyim üstelik iş bulma derdim yok okulumu okurum yolumu bulurum diye düşünüyorlardı. Karakterleri de çok düzgündür anne babadan yana bir yaram yok onları üzmek istemiyorum. Nereye kadar gidebilirim böyle bilmiyorum. Çalışınca da olmazsa ne yapılır bilmiyorum. Şımarıklık mı yapıyorum, başarısızlığı mı kaldıramadım?
Fevri hareket etmek istemem elbette ama cendere içindeyim sanki. Geniş imkanları olan gençlerin eline ekmeğini rahatça alabildiği bir ülkede değilim biliyorum. Sınıfta kalsam da bir şekilde okul biter biliyorum. Tıpta çeşit çeşit uzmanlık var kendime uygun bir bölüm bulamasam katlanabileceğim bir bölüm vardır ya yolum uzun ısınırım bir uzmanlığa diyorum bir yandan. Diğer yandan çok özledim sayısal çalışmayı. Sanırım kafamda bir ütopya yarattım. Bölümümü değiştirirsem tıpa verdiğim emeği bu mesleğe verirsem bana kapıların zaten açılacağına ve yeniden mutlu olacağıma ıslık çalarak ders çalışacağıma falan inanmaya başladım.
Sizden isteğim gerçek dünyada bölümümü değiştirirsem veya değiştirmezsem beni neler bekler gerçekçi bir şekilde yorumlamanız. Lütfen bana bir akıl verin. Gerçeklikten kopmuş hissediyorum. Sağlık çalışanlarına yönelik devletten ve halktan gelen her türlü haksız muameleden de çok etkileniyorum. Hayatımda ilk defa oturup annemle babamla dertleşemedim kendimi yalnız hissediyorum
Başarılar diliyorum 
- 29 Kasım 2022
- 59
- 93
- 20
Ablana selamlar ve kolaylıklar. Teoride çok iyi seçeneklerim var tabii ama pratikte ülke gerçeklerini düşündükçe korkuyorum. Şimdi elimde kötünün iyisi var nihayetinde . Eşek gibi çalışayım mezun olayım polikinikte oturayım dayağımı yiyeyim maaşımı alıp nöbetlerin saatlik ücretinden yakınayım en iyisi
- 25 Eylül 2015
- 602
- 572
Bence okumaya devam et güzelim. Ara ara bizim ülkede belli meslekleri gözüne kestirenler olur ama o geçici bir şey, tıp tekrar eski havasına kavuşur bunu düşünme, maaşlarda da düzeltmeye gittiler zaten daha da artırırlar diye düşünüyorum. Sen şimdi bu çevresel koşulları bırak gitsin bölümü isteyerek yazmışsın şu anda da hayata lanet etmiyorsan hiç bırakma derim. Okuyacağın diğer bölümler de çok farklı olmayacak. Gecen sene çözdüğün testlerin seni cezbetmesine bakma canım geçmiş her zaman hoş gelir kim bilir nasıl stres yapıyordun sınavı bitirene kadar, geçmiş böyledir geçtiği için güzel gelir sadece. Şimdi başka sorumlulukların olduğu için başından attığın eski görevin tatlı bir anı gibi geliyor o kadar. Tekrar oturup çalışsan aynı hazzı almazsın ve bu sefer hem belirsizlik hem de daha kötü mü ettim düşünceleri kafanı allak bullak eder. Hani kafanda net bir şey olsa şu bölüm benim hayalimdi desen bir ihtimal oku derdim ama şu an hiç gereği yok. Sen yine bilgiler tazeyken gir YKS'ye ziyan olmaz ama tıp iyidir boşver
- 29 Kasım 2022
- 59
- 93
- 20
Şöyle ki ben doktorlukta sabit fikirli olduğum için diğer meslekler hakkında çok da bilgim yok. Mühendislikte kendime bir yer bulurum, dil öğrenir yurtdışına atarım kapağı tarzında hayallerim vardı. Sanırım 10 yaşındaki bir çocuğun hayal kurması gibi bir şey benimki de. Şimdilik odağımı ve ilgimi tekrardan bölümüme çevirmeye çalışacağım olmazsa artık sağlam bir araştırma yaparım.İstediğiniz diğer meslek nedir?
Bu arada tag'lere bittim.
- 2 Temmuz 2023
- 8.607
- 23.684
Yazdiklarini okudugum sirada cok sevgili kadin dogumcumun emekleriyle kucagima verdigi minik kizim mememi ariyordu, o yuzden tatli bir mucizenin etkisiyle gulumseyerek okudum yazdiklarini.
Sen ulkenin cidden azinlikta olan doktor kiymeti bilmez okuz kitlesinin varligina kanip da degerli mesleginden asla vazgecme olur mu?
Yasadigin kaygi, aslinda isini ne kadar severek yapacaginin da kaniti benim gozumde. Benzer bir kaygiyi akademik duzeyde bende yasadim bana asagi yukari 3 seneye mal oldu ama kafami toparladiktan sonrasi hizla geldi. Dilerim 2 kizimda senin meslegini secerler, bence sizler cok kiymetlisiniz doktor hanim kizim
Sen ulkenin cidden azinlikta olan doktor kiymeti bilmez okuz kitlesinin varligina kanip da degerli mesleginden asla vazgecme olur mu?
Yasadigin kaygi, aslinda isini ne kadar severek yapacaginin da kaniti benim gozumde. Benzer bir kaygiyi akademik duzeyde bende yasadim bana asagi yukari 3 seneye mal oldu ama kafami toparladiktan sonrasi hizla geldi. Dilerim 2 kizimda senin meslegini secerler, bence sizler cok kiymetlisiniz doktor hanim kizim
- 29 Kasım 2022
- 59
- 93
- 20
Uzmanlarımız ve doktorlarımız başımızdan eksik olmasın. Kıskanıyorum bir yandan başarılı arkadaşlarımı görünce ben de istiyorumm diyorum hırslanıyorum ama şimdilik meyvesini alamadımHayallerimi süsleyen bir bölümdü tıp. Ama ben çok başka bir sektörde yol aldım..Genç olsam ve tıp kazansam of daha ne isterdim ki... Bilmiyorum bir de ben insanlara faydamın dokunmasını çok seviyorum..Bence hala saygın ve kutsal bir meslek.. Ama tabii ki senin için en doğru kararı yine sen verirsin. Devam edeceksen de bir uzman desteğiyle devam et derim.. Yükün hafifler, motive olacak gücü bulursun..
Mesajınız bana güç verdi 
Kesinlikle bir danışmana başvuracağım.- 22 Aralık 2021
- 1.763
- 2.372
Sen de başarılı olduğun için ordasın, bunu sıkça kendine hatırlatUzmanlarımız ve doktorlarımız başımızdan eksik olmasın. Kıskanıyorum bir yandan başarılı arkadaşlarımı görünce ben de istiyorumm diyorum hırslanıyorum ama şimdilik meyvesini alamadım
Kafanı bu olumsuz duygulardan arındırırsan eminim herşey rayına girecektir. Başarılı gördüğün arkadaşlarının senden farkı kafalarının karışık olmamasıdır bence.. - 29 Kasım 2022
- 59
- 93
- 20
Sanırım bu sene kalsam da geçsem de bölümüme bir şans vereceğim. Geçme notumuz yüksek hocalarımız ziyadesiyle idealist ben de hep not kaygısına düştüm. Büt geçsin robot arkadaşlarımı darlayacağım nasıl çalışıyorsunuz hangi kaynak daha iyi ne yiyorsunuz kaç saat uyuyorsunuz diye
Elimden geldiğini yine yapacağım ama bu sefer öğrenmek için , notlarım düşük gelse de önüme bakacağım. Mesajınız için teşekkür ederim. Sağlık çalışanlarına yapılanlar canımı çok sıkıyor bir süreliğine haberleri takip etmemeye çalışırım. Belki yarın daha güzel olur :) - 29 Kasım 2022
- 59
- 93
- 20
Yorumunuz çok tatlı , kızlarınızın bahtı açık şansı bol olsun. Kaygının belli bir düzeye kadar iyi bir etkisi olduğuna ben de inanırım sanırım stresle baş etme yöntemlerim işe yaramıyor. Terapide ana konum bu olacak sanırım. Ben de bebeklere bayılırım anneannem hep beni kadın doğumcu olarak hayal ediyorYazdiklarini okudugum sirada cok sevgili kadin dogumcumun emekleriyle kucagima verdigi minik kizim mememi ariyordu, o yuzden tatli bir mucizenin etkisiyle gulumseyerek okudum yazdiklarini.
Sen ulkenin cidden azinlikta olan doktor kiymeti bilmez okuz kitlesinin varligina kanip da degerli mesleginden asla vazgecme olur mu?
Yasadigin kaygi, aslinda isini ne kadar severek yapacaginin da kaniti benim gozumde. Benzer bir kaygiyi akademik duzeyde bende yasadim bana asagi yukari 3 seneye mal oldu ama kafami toparladiktan sonrasi hizla geldi. Dilerim 2 kizimda senin meslegini secerler, bence sizler cok kiymetlisiniz doktor hanim kizim
- 25 Eylül 2015
- 602
- 572
Koruma önlemleri artırıldı artık fark ettiysen bu aralar eskisi kadar olay yok, daha da azalacaktır diye umuyorum. Çok insanla uğraşan mesleklerde ister istemez risk oluyor, o kadar kalabalıktan bir tane manyak çıkabiliyor ama bu sadece doktorluk mesleğine özgü değil, hayatın her alanında denk gelebilirsin böyle insanlara. Şu an bu kaygılara hiç gerek yok zamanı gelince düşünürsün zaten bunları, şimdilik tek yapacağın şey derslerine odaklanmak olsun fıstık, başarılar dilerimSanırım bu sene kalsam da geçsem de bölümüme bir şans vereceğim. Geçme notumuz yüksek hocalarımız ziyadesiyle idealist ben de hep not kaygısına düştüm. Büt geçsin robot arkadaşlarımı darlayacağım nasıl çalışıyorsunuz hangi kaynak daha iyi ne yiyorsunuz kaç saat uyuyorsunuz diye
- 4 Haziran 2024
- 207
- 367
Tıp ilim olarakta değerli bir bölüm. Kötünün iyisi değil. Doktorluk sadece kolay iş bulunur, maaşı vs. için yapılacak bir meslek değil. Hayatında başarılar dilerim :)Ablana selamlar ve kolaylıklar. Teoride çok iyi seçeneklerim var tabii ama pratikte ülke gerçeklerini düşündükçe korkuyorum. Şimdi elimde kötünün iyisi var nihayetinde . Eşek gibi çalışayım mezun olayım polikinikte oturayım dayağımı yiyeyim maaşımı alıp nöbetlerin saatlik ücretinden yakınayım en iyisi
- 20 Kasım 2019
- 3.784
- 4.991
Ben de fakültedeyken saç kıran olmuştum, diş sıkma problemim başlamıştı hala devam ediyor 
- 23 Ocak 2016
- 32.492
- 48.865
Aman efenim adınız ne Cemil olsun ne de erkek girsin renk gelsin buradaki konuları görmeniz lazımCemil olabilir miyim cemil ?
doktor hanım diyelim mi? 
Bence sizin sorununuz doktor olmayi isteyip istememekten ziyade, eskiden 2 saatte calisip anladiginiz dersler icin daha cok vakit ayirip yine de ayni basariya ulasamamak. Bu durumda insan kendini aptal gibi hissediyor. Zannetiginiz gibi zeki olmadigini dusunuyor insan. Birde siniftaki diger kisilerin yuksek not almasi ile de kendinizi onlarla kiyasaliyorsunuz. Bu yasadiklariniz cok normal. Ayni sureclerden ben de gectim.
Size tek tavsiyem gunu gunune calismaniz ve tekrar etmeniz. Sakin olun. Siz hala ayni sizsiniz ve kafaniz da herseye calisiyordur. Sadece eski calisma duzeniniz, yeni duzeninizde ise yaramiyor ve onu degistirmeniz gerekiyor.
Ben cok eminimki siz yaparsiniz.
Simdi bir de sosyal ortamlariniz vardir. Arkadaslarinizla gezmek de istiyorsunuzdur. Sinavdan 4-5 gun once calissam yeter diye de dusunuyor olabilirsiniz, cunku eskiden hep oyle yaparak basarili olmussunuz ama bu yeni okulunuzda bu ise yaramiyordur.
gunluk 3 derse giriyorsaniz, dersleriniz bittikten sonra 2-3 saatinizi de o gunun tekrarina ayirirsaniz cok faydasini gorursunuz. Kendi kendinize o gun ogrendiklerinizi sanki bir baskasi varmis gibi anlatmaya calisin. Akici bir sekilde anlatamadigini noktalar olacaktir. O noktalari tekrar calisin. Belirli araliklarla tekrarlarinizi yapin. Bu sekilde sinavlardan once o kadar cok calismak da zorunda kalmazsiniz.
Benim hocam sinavlardan once sinemaya falan gidin derdi, komik gelirdi ama simdi anliyorum ne demek istedigini. Sinav gunune kadar zaten o konulari biliyor olmamiz lazimdi. Son dakikada pek birsey ogrenilmiyor.
Merak etmeyin, duzenli calisirsaniz, yavas yavas hersey yoluna girer. Sizde her basarinizdan sonra bulundugunu konumu daha cok sevmeye baslarsiniz
Size tek tavsiyem gunu gunune calismaniz ve tekrar etmeniz. Sakin olun. Siz hala ayni sizsiniz ve kafaniz da herseye calisiyordur. Sadece eski calisma duzeniniz, yeni duzeninizde ise yaramiyor ve onu degistirmeniz gerekiyor.
Ben cok eminimki siz yaparsiniz.
Simdi bir de sosyal ortamlariniz vardir. Arkadaslarinizla gezmek de istiyorsunuzdur. Sinavdan 4-5 gun once calissam yeter diye de dusunuyor olabilirsiniz, cunku eskiden hep oyle yaparak basarili olmussunuz ama bu yeni okulunuzda bu ise yaramiyordur.
gunluk 3 derse giriyorsaniz, dersleriniz bittikten sonra 2-3 saatinizi de o gunun tekrarina ayirirsaniz cok faydasini gorursunuz. Kendi kendinize o gun ogrendiklerinizi sanki bir baskasi varmis gibi anlatmaya calisin. Akici bir sekilde anlatamadigini noktalar olacaktir. O noktalari tekrar calisin. Belirli araliklarla tekrarlarinizi yapin. Bu sekilde sinavlardan once o kadar cok calismak da zorunda kalmazsiniz.
Benim hocam sinavlardan once sinemaya falan gidin derdi, komik gelirdi ama simdi anliyorum ne demek istedigini. Sinav gunune kadar zaten o konulari biliyor olmamiz lazimdi. Son dakikada pek birsey ogrenilmiyor.
Merak etmeyin, duzenli calisirsaniz, yavas yavas hersey yoluna girer. Sizde her basarinizdan sonra bulundugunu konumu daha cok sevmeye baslarsiniz
- 1 Ekim 2013
- 7.641
- 15.318
- 34
Bu kaygılara düşmen çok normal. Çalışma stilini değiştirmen gerekiyor olabilir canım.İyi akşamlar kızlar. Umarım iyisinizdir. Ben pek değilim. Uzun süredir kendimi sorgulayıp duruyorum. Tıp 2. sınıf öğrencisiyim. Hayalim hep doktor olmaktı. Zaten sayısala yatkındım. İyi imkanları olan bir devlet üniversitesindeyim şimdi.
Eğitim sistemini kısaca açıklayayım: Birkaç haftalık bloklar oluyor ve o bloklarda bütün bir sistem (örn:solunum dolaşım) işleniyor doku bilimi, ilaç bilimi, anatomisi vs şeklinde , o bloğun teorik ve uygulama sınavları oluyor. Sene sonunda 1 finalimiz oluyor bütün yılı kapsayan ve 1 büt hakkımız var. Not ortalaman barajı geçemezse sınıf tekrarı yapıyorsun alttan ders alma yok. (Bazı üniversitelerde vardır belki)
Geçen sene bütte ucu ucuna geçmiştim bu sene yine büte kaldım.
Ben kendimi hep zeki bilirdim. Dersi hep dikkatle dinlerdim ödevimi yapardım bir de sınav haftasından 3-5 gün önce çalışmayla 90'dan aşağı not almazdım. 12. sınıfta kendimi zorladım sadece ders konusunda.
Şimdi ne yaparsam olmuyor. Çalışmak ve çalışmamak arasında hiçbir fark yok artık. Stres nedir bilmezdim ama şimdi kafamı duvarlara çarpasım geliyor kendime geleyim düzgün düşünebileyim diye. Masa başında çırpınıp duruyorum bütün gün sonra ağlayarak uyuyorum. Ertesi gün yine aynı.
Son zamanlarda matematik ve fizik çalışmaktan keyif aldığım günleri hatırlıyorum. Kendime haksızlık mı ettim acaba? Benim babam da doktor zaten doktorluk birkaç sene öncesine kadar çok saygın bir meslekti ister istemez çevremden çok etkilendiğimi düşünüyorum. Kendimi tanımadan etmeden küçüklükten kodladım sanırım bu mesleği sonra sayısala yatkınlığımla girdim bir fakülteye ama içimde en ufak olumlu bir duygu yok derslere ve geleceğime karşı.
Son bir hafta içinde önce babama sonra anneme aslında tıp fakültesine ait olmadığımı farkettiğimi anlatmaya çalıştım ama beni dinlemeye
-gerçekten dinlemeye- niyetleri yok. Babam "Az sık dişini geçersin sana inanıyorum geçemezsen de sağlık olsun kızım" tarzında konuştu, motivasyon verdi. Annem ise önce bir durdu sindirmeye çalıştı dediklerimi sonra verdiğim kiloları geri aldım dedi.
Onları da anlamaya çalışıyorum. Kendimi kurtardım, istediğim bölümdeyim üstelik iş bulma derdim yok okulumu okurum yolumu bulurum diye düşünüyorlardı. Karakterleri de çok düzgündür anne babadan yana bir yaram yok onları üzmek istemiyorum. Nereye kadar gidebilirim böyle bilmiyorum. Çalışınca da olmazsa ne yapılır bilmiyorum. Şımarıklık mı yapıyorum, başarısızlığı mı kaldıramadım?
Fevri hareket etmek istemem elbette ama cendere içindeyim sanki. Geniş imkanları olan gençlerin eline ekmeğini rahatça alabildiği bir ülkede değilim biliyorum. Sınıfta kalsam da bir şekilde okul biter biliyorum. Tıpta çeşit çeşit uzmanlık var kendime uygun bir bölüm bulamasam katlanabileceğim bir bölüm vardır ya yolum uzun ısınırım bir uzmanlığa diyorum bir yandan. Diğer yandan çok özledim sayısal çalışmayı. Sanırım kafamda bir ütopya yarattım. Bölümümü değiştirirsem tıpa verdiğim emeği bu mesleğe verirsem bana kapıların zaten açılacağına ve yeniden mutlu olacağıma ıslık çalarak ders çalışacağıma falan inanmaya başladım.
Sizden isteğim gerçek dünyada bölümümü değiştirirsem veya değiştirmezsem beni neler bekler gerçekçi bir şekilde yorumlamanız. Lütfen bana bir akıl verin. Gerçeklikten kopmuş hissediyorum. Sağlık çalışanlarına yönelik devletten ve halktan gelen her türlü haksız muameleden de çok etkileniyorum. Hayatımda ilk defa oturup annemle babamla dertleşemedim kendimi yalnız hissediyorum
- 8 Aralık 2012
- 3.715
- 5.091
- 32
Canım derslerden dolayı bunalmış olman çok normal. İmkanın varsa Erasmus falan yapsan ya da yaz için güzel bir tatil falan ayarlasan iyi gelir sana bence. Hatta keşke Work and travel tarzı bir şey ayarlasaydın. Tıp okuduktan sonra illa hekimlik yapmak zorunda değilsin üzerine yüksek yapıp biyomedikal alanında falanda çalışabilirsin. Ayrıca senin de dediğin gibi ülkede şartlar zor ve kendini rahat ettirecek bir meslektesin. Sen sanıyormusun ki diyelim mühendis olduğunda daha rahat imkanlarda çalışacaksın ?İyi akşamlar kızlar. Umarım iyisinizdir. Ben pek değilim. Uzun süredir kendimi sorgulayıp duruyorum. Tıp 2. sınıf öğrencisiyim. Hayalim hep doktor olmaktı. Zaten sayısala yatkındım. İyi imkanları olan bir devlet üniversitesindeyim şimdi.
Eğitim sistemini kısaca açıklayayım: Birkaç haftalık bloklar oluyor ve o bloklarda bütün bir sistem (örn:solunum dolaşım) işleniyor doku bilimi, ilaç bilimi, anatomisi vs şeklinde , o bloğun teorik ve uygulama sınavları oluyor. Sene sonunda 1 finalimiz oluyor bütün yılı kapsayan ve 1 büt hakkımız var. Not ortalaman barajı geçemezse sınıf tekrarı yapıyorsun alttan ders alma yok. (Bazı üniversitelerde vardır belki)
Geçen sene bütte ucu ucuna geçmiştim bu sene yine büte kaldım.
Ben kendimi hep zeki bilirdim. Dersi hep dikkatle dinlerdim ödevimi yapardım bir de sınav haftasından 3-5 gün önce çalışmayla 90'dan aşağı not almazdım. 12. sınıfta kendimi zorladım sadece ders konusunda.
Şimdi ne yaparsam olmuyor. Çalışmak ve çalışmamak arasında hiçbir fark yok artık. Stres nedir bilmezdim ama şimdi kafamı duvarlara çarpasım geliyor kendime geleyim düzgün düşünebileyim diye. Masa başında çırpınıp duruyorum bütün gün sonra ağlayarak uyuyorum. Ertesi gün yine aynı.
Son zamanlarda matematik ve fizik çalışmaktan keyif aldığım günleri hatırlıyorum. Kendime haksızlık mı ettim acaba? Benim babam da doktor zaten doktorluk birkaç sene öncesine kadar çok saygın bir meslekti ister istemez çevremden çok etkilendiğimi düşünüyorum. Kendimi tanımadan etmeden küçüklükten kodladım sanırım bu mesleği sonra sayısala yatkınlığımla girdim bir fakülteye ama içimde en ufak olumlu bir duygu yok derslere ve geleceğime karşı.
Son bir hafta içinde önce babama sonra anneme aslında tıp fakültesine ait olmadığımı farkettiğimi anlatmaya çalıştım ama beni dinlemeye
-gerçekten dinlemeye- niyetleri yok. Babam "Az sık dişini geçersin sana inanıyorum geçemezsen de sağlık olsun kızım" tarzında konuştu, motivasyon verdi. Annem ise önce bir durdu sindirmeye çalıştı dediklerimi sonra verdiğim kiloları geri aldım dedi.
Onları da anlamaya çalışıyorum. Kendimi kurtardım, istediğim bölümdeyim üstelik iş bulma derdim yok okulumu okurum yolumu bulurum diye düşünüyorlardı. Karakterleri de çok düzgündür anne babadan yana bir yaram yok onları üzmek istemiyorum. Nereye kadar gidebilirim böyle bilmiyorum. Çalışınca da olmazsa ne yapılır bilmiyorum. Şımarıklık mı yapıyorum, başarısızlığı mı kaldıramadım?
Fevri hareket etmek istemem elbette ama cendere içindeyim sanki. Geniş imkanları olan gençlerin eline ekmeğini rahatça alabildiği bir ülkede değilim biliyorum. Sınıfta kalsam da bir şekilde okul biter biliyorum. Tıpta çeşit çeşit uzmanlık var kendime uygun bir bölüm bulamasam katlanabileceğim bir bölüm vardır ya yolum uzun ısınırım bir uzmanlığa diyorum bir yandan. Diğer yandan çok özledim sayısal çalışmayı. Sanırım kafamda bir ütopya yarattım. Bölümümü değiştirirsem tıpa verdiğim emeği bu mesleğe verirsem bana kapıların zaten açılacağına ve yeniden mutlu olacağıma ıslık çalarak ders çalışacağıma falan inanmaya başladım.
Sizden isteğim gerçek dünyada bölümümü değiştirirsem veya değiştirmezsem beni neler bekler gerçekçi bir şekilde yorumlamanız. Lütfen bana bir akıl verin. Gerçeklikten kopmuş hissediyorum. Sağlık çalışanlarına yönelik devletten ve halktan gelen her türlü haksız muameleden de çok etkileniyorum. Hayatımda ilk defa oturup annemle babamla dertleşemedim kendimi yalnız hissediyorum
Bu ülkede hangi sektörde çalışanla konuşursan çalıştığı yeri , sektörü kötüler. Biz memnuniyetsiz bir milletiz. En basiti işleri çok iyi olan esnafa işler nasıl desen bu aralar durgun ya der
İnsanla uğraşmak her meslekte zordur. Bu sadece sağlık sektörü özelinde değil.
Ben ve çevremdeki bir çok insan mühendis. Kendi işini yapan da var özel sektörde çalışan da var. Emin ol hepimiz 8-9 gibi işe başlayıp akşam bitmeyen mesailerle çalışıyoruz. Sadece iş yerinde değil evde , tatilde çok yoğun tempolarla çalışıyoruz. Sektörde yükseldikçe çalışman artıyor. Telefonlarımız susmuyor. Genelde yurtdışıyla farklı ülkelerle çalışıldığı için saat farkından ötürü gece gündüz çalışıyorsun. Mesela ben durumum riskli olduğu için hamile olmadan önce işten ayrıldım. Yönetici pozisyonundayım oldukça iyi bir para kazanıyordum ama hayatı kaçırıyorum ? Bu arada iyi dediğim paralar aslında doktor maaşı
doktorlar döner sermaye falan az kazanmıyor biliyorsun. Sürekli iş. Eşimde aynı şekilde. Ama diyelim ki sen ameliyat falan girmek istemiyorsun devlette cerrahlık dışında uzman hekim oldun. Sabah 9 da başlayacaksın akşam 5 te hatta 5 olmadan çıkacaksın. Evet gün içinde çok fazla hasta bakacaksın , yorulacaksın ama 5 te bitecek işin. İnan bana bu o kadar büyük bir lüks ki benim için.
Diyelim ki İdealist bir doktor oldun. çok çalışırsın ve en azından çalıştığının karşılığını alırsın. Ameliyatlara girer , özel kliniğin olursa ya da özel hastanede çalışırsan manyak paralar kazanırsın. Ancak plazalarda fabrikalarda bir çok ünlü şirketin CEO’su ancak 300K civarı kazanıyor. Ama bu bahsettiğim idealist doktorlar daha fazlasını kazanıyor. Çevremde bunun da örneği var.
Demem o ki ülke şartlarında emin ol en iyi meslektesin. Etrafımda doktor , hemşire arkadaşlarım da var çok çalışmıyorlar rahat takılıyorlar aynı paraları kazanıyoruz. Hele bir de aile hekimi olursan deme keyfine.
Sen babanı dinle sık dişini
sınıfta bile kalsan o okul bir şekilde biter bunu sende biliyorsun 
- Durum
Benzer Konular
- Kilitli
