- Konu Sahibi Dicle_1988
- #1
mrb arkadaslar. cok zor günler gecirdim, dertlesmeye cok ihtiyacim var
22 yasindayim, yurtdisinda yasiyrm.üniversite ögrencisiydim. gecen yaz memlekete tatile gittigimde eski kocamla ( ben onun adini piskopat koydum)konusmaya basladik.kendisi uzaktan akrabam olur ( teyzemin görümcesinin oglu) beni 5 yil öncede istemis, olmaz demistim, daha cok gencim demistim. benim o yasima kadar hic sevgilim olmamisti.bu piskopatda 5 yil sonra tekrar karsima cikinca ve cok israr edince, hani belki kaderimdeki budur bi dinle dedim,simdi keske onun telefonunu hic acmasaydim diyorum. ben cok cahildim, hic sevgilim olmadigi icin onun dedigi herseye inandim, seni cok mutlu edecegim dedi, sana kimse benim verdigim kadar deger vermeyecek dedi vs vs vs.... neyse konustuk bir kac ay, ailem bu durumu ögrendi ve karsi cikti..ailesi iyi degil diye, ztn teyzemde onun dayisindan bosanmisti. babasida dedeside eve kuma getirmisler vs vs vs..bende acidim ona, hayir o öyle degil dedim. babasi kötü diye oda kötü olacak diye bisey yok dedim.acidim ona, ailemle onun yüzünden huzursuz oldum. annem ya o ya biz dedi...ve ben salak kafamla ne yaptim ?! evt topladim valizimi atladim ucaga ona gittim!!
neyse fazla uzatmayayim..basta aramiz iyiydi..ailem yüzünden huzursuz oluyorduk ama askin gözü kör derler ya, cogu seyide ben görmezden geliyordum. ona kactigimdan 2 hafta sonra dügünümüz oldu, dügünün ertesi günü dayak yedim Ama sonra cok pisman oldu cok agladi, birden dünyanin en iyi kocasi gibi davrandi..bende tamam affettim dedim (ztn afetmeyip de ne yapacaktim) ama bidaha olsa giderim dedim. tabi bu son olmadi..ortalama 2 haftada bir dayak yedim. gurur yaptim tekrar aileme dönemem diyordum, ölsemde bunu cekmek zorundayim diyordum. taaa ki hamile kalana kadar. 2 ay sonra hamile kaldim, 5 haftalik hamileyken eczaneden gebelik testi aldim, beraber baktik.o cok mutlu oldu ama benim dünyam yikildi. ayni günde annesiyle kavga ettim diye dayak yedim.inanamiyrm hamileyken nasil el kaldirdin bana dedim, basina vurdum karnina vurmadim ya dedi, hem henüz %100 emin degiliz hamile oldugundan dedi. 2 hafta sonra ultrasona gittik, kalp atislarini duyduk, cok mutlu oldum. basta hamile oldugumu kabul etmek istemedim, ama kalp atislarini duyduktan sonra hersey degismisti.onun icinde degismisltir diye düsünmüstüm.beni artik üzmez diye düsünmüstü.ama yanildim, bir gün sonra yine tekrar dayak yedim. siddete kabullenmistim ama hamileyken dayak yemek cok gücüme gitti..bundan sonra bu adam düzelmez dedim. ayrilmak istedim, herseferinde bidaha dövsen giderim diyordum ama hicbir zaman gerceklestirmiyordum bu sefer gidicem dedim, seni öldürürüm dedi . senin anca ölün bu kapidan cikar dedi.
bende mecbur barsimis gibi yaptim ertsi sabah onu ise yoladiktan sonra valizimi aldim, halami cagirdim, oda beni hemen ucaga bindirdi eve gönderdi.
tabi evde herkes o bebegi aldiracakasin dedi,ben olmaz dedim, bebegime kiyamam dedim, o ölürse bende ölürüm diyordum.ama 1 gün sonra kanamam basladi bebekde gitti
2 ay gecti aradan. en son 1 ay önce konustuk.aglayarak aradi.sonra yine piskopat gibi konustu.yok bebegin düsmesinde onun bir sucu yokmusda o benim karnima vurmadi.düseydi onun yaninda düserdi. ya aldirdin yada ailen senin üstüne geldi, onun icin bebek gitti diyor..aslinda beni dövmezmis ama bende cok dirdir ediyormusumda, diinimizde kadin kocasinin sözünü dinlemezse dayagi hak ediyormusda, böyle sacma sapan seyler diyip beni daha da delli etti..
neyse bu cok uzadiii...
ben bu olanlarla nasil bas edicem bilmiyrm..kafayi yemek üzereyim.. herseferinde bir hamile kadin görsem hüngür hüngür agliyrm....
aslinda sükretem lazim biliyrm. ailem bana sahip cikti diye cok sansliyim. allah bana acidi o yüzden bebegi aldi diye düsünüyrm, o piskopatla aramda bir bag kalmasin diye aldi diye düsünüyrm..yoksa ben hayatta aldirmazdim, ve ilerde bebek icin kesin beni barismaya ikna ederdi o.
simdi sebnem ferah'in sarkisindaki sözler gibi "sil bastan,baslamak gerek bazen, hayati sifirlamk" diyorum....
ama bazen öyle anlar geliyor, dayanacak gücüm kalmiyor...o piskopat hep aklimda, yasadiklarimi unutamiyrm....
22 yasindayim, yurtdisinda yasiyrm.üniversite ögrencisiydim. gecen yaz memlekete tatile gittigimde eski kocamla ( ben onun adini piskopat koydum)konusmaya basladik.kendisi uzaktan akrabam olur ( teyzemin görümcesinin oglu) beni 5 yil öncede istemis, olmaz demistim, daha cok gencim demistim. benim o yasima kadar hic sevgilim olmamisti.bu piskopatda 5 yil sonra tekrar karsima cikinca ve cok israr edince, hani belki kaderimdeki budur bi dinle dedim,simdi keske onun telefonunu hic acmasaydim diyorum. ben cok cahildim, hic sevgilim olmadigi icin onun dedigi herseye inandim, seni cok mutlu edecegim dedi, sana kimse benim verdigim kadar deger vermeyecek dedi vs vs vs.... neyse konustuk bir kac ay, ailem bu durumu ögrendi ve karsi cikti..ailesi iyi degil diye, ztn teyzemde onun dayisindan bosanmisti. babasida dedeside eve kuma getirmisler vs vs vs..bende acidim ona, hayir o öyle degil dedim. babasi kötü diye oda kötü olacak diye bisey yok dedim.acidim ona, ailemle onun yüzünden huzursuz oldum. annem ya o ya biz dedi...ve ben salak kafamla ne yaptim ?! evt topladim valizimi atladim ucaga ona gittim!!
neyse fazla uzatmayayim..basta aramiz iyiydi..ailem yüzünden huzursuz oluyorduk ama askin gözü kör derler ya, cogu seyide ben görmezden geliyordum. ona kactigimdan 2 hafta sonra dügünümüz oldu, dügünün ertesi günü dayak yedim
Ama sonra cok pisman oldu cok agladi, birden dünyanin en iyi kocasi gibi davrandi..bende tamam affettim dedim (ztn afetmeyip de ne yapacaktim) ama bidaha olsa giderim dedim. tabi bu son olmadi..ortalama 2 haftada bir dayak yedim. gurur yaptim tekrar aileme dönemem diyordum, ölsemde bunu cekmek zorundayim diyordum. taaa ki hamile kalana kadar. 2 ay sonra hamile kaldim, 5 haftalik hamileyken eczaneden gebelik testi aldim, beraber baktik.o cok mutlu oldu ama benim dünyam yikildi. ayni günde annesiyle kavga ettim diye dayak yedim.inanamiyrm hamileyken nasil el kaldirdin bana dedim, basina vurdum karnina vurmadim ya dedi, hem henüz %100 emin degiliz hamile oldugundan dedi. 2 hafta sonra ultrasona gittik, kalp atislarini duyduk, cok mutlu oldum. basta hamile oldugumu kabul etmek istemedim, ama kalp atislarini duyduktan sonra hersey degismisti.onun icinde degismisltir diye düsünmüstüm.beni artik üzmez diye düsünmüstü.ama yanildim, bir gün sonra yine tekrar dayak yedim. siddete kabullenmistim ama hamileyken dayak yemek cok gücüme gitti..bundan sonra bu adam düzelmez dedim. ayrilmak istedim, herseferinde bidaha dövsen giderim diyordum ama hicbir zaman gerceklestirmiyordum bu sefer gidicem dedim, seni öldürürüm dedi . senin anca ölün bu kapidan cikar dedi.bende mecbur barsimis gibi yaptim ertsi sabah onu ise yoladiktan sonra valizimi aldim, halami cagirdim, oda beni hemen ucaga bindirdi eve gönderdi.
tabi evde herkes o bebegi aldiracakasin dedi,ben olmaz dedim, bebegime kiyamam dedim, o ölürse bende ölürüm diyordum.ama 1 gün sonra kanamam basladi bebekde gitti
2 ay gecti aradan. en son 1 ay önce konustuk.aglayarak aradi.sonra yine piskopat gibi konustu.yok bebegin düsmesinde onun bir sucu yokmusda o benim karnima vurmadi.düseydi onun yaninda düserdi. ya aldirdin yada ailen senin üstüne geldi, onun icin bebek gitti diyor..aslinda beni dövmezmis ama bende cok dirdir ediyormusumda, diinimizde kadin kocasinin sözünü dinlemezse dayagi hak ediyormusda, böyle sacma sapan seyler diyip beni daha da delli etti..
neyse bu cok uzadiii...
ben bu olanlarla nasil bas edicem bilmiyrm..kafayi yemek üzereyim.. herseferinde bir hamile kadin görsem hüngür hüngür agliyrm....
aslinda sükretem lazim biliyrm. ailem bana sahip cikti diye cok sansliyim. allah bana acidi o yüzden bebegi aldi diye düsünüyrm, o piskopatla aramda bir bag kalmasin diye aldi diye düsünüyrm..yoksa ben hayatta aldirmazdim, ve ilerde bebek icin kesin beni barismaya ikna ederdi o.
simdi sebnem ferah'in sarkisindaki sözler gibi "sil bastan,baslamak gerek bazen, hayati sifirlamk" diyorum....
ama bazen öyle anlar geliyor, dayanacak gücüm kalmiyor...o piskopat hep aklimda, yasadiklarimi unutamiyrm....
Son düzenleme:
