Gebeliğe Hazırlık Hamileyim ama anne olacakmışım gibi hissetmiyorum...

Efulimm41 · 18 Şubat 2020

pintu33 .!.:
İşte ben de biliyorum emzirmenin ne kadar kutsal olduğunu, ama neden böyle hissettiğimi anlamıyorum. Bir bebeği emzirdiğimi hayal edemiyorum. Nasıl olacak mesela, süt nasıl gelecek, o hastane odası ya herkes gelecek dolacak kalabalık insanlar. o kdr insanın içinde o bebek. Bilmiyorum kaosun içinde gibiyim. Hamile kaldığımı öğrendiğimde çok mutlu olurum sanıyordum. ama şuan sadece kaygılıyım. Ve annelik ile ilgili bazı şeyler bana garip geliyor. Umarım ve dilerim geçer. Nasıl geçer onun yolunu bulmaya çalışıyorum. İnanın ben de kendimi deli gibi suçlu hissediyorum. Ama etrafıma herkese karşı da korkunç bir öfkem var. Sanki onlar beni hamile bıraktı. Bu psikolojik baskıyla tek başıma baş edemedim. Eşime de haksızlık yapmak istemedim. Şuan bir mucize olsun diye bekliyorum. Belki benimle aynı şeyleri yaşayan ve düzelen insanlar vardır. Umut olur diye konuşmak istedim.

Öyle bi kaos olmasına gerek yok benim yanımda sadece annem babam ve eşim vardı gayet sakindi. Herşeyi uç noktalarda düşünmeyin zorlanırsınız. Emzirmek zorunda da değilsiniz. Anneye kalmış bu karar. Dinimiz böyle söylüyor. İsterseniz hiç emzirmeyin mamayla büyütün öyle de büyüyen çok bebek var bi eksiklikleri yok bağışıklık dışında onu da başka şekilde sağlarsınız. Bunlar aşılır ama anne olma isteğinin olmaması nasıl aşılır onu bilemiyorum. Ama bi psikoloğa gitmenizi öneririm. Belli ki cahil bir değilsiniz okumuş etmiş kendinizi geliştirmişsiniz. Ya da bana öyle geldi sanırım bilemiyorum. Psikolog deyince deli miyim ben demezsiniz diye umuyorumÇok iyi gelecektir size bana güvenin

dombili_xl · 18 Şubat 2020

pintu33 .!.:
Nasıl yapacağımı bilmiyorum. Adapte olamıyorum. Uykusuz geceler olacak, şimdiden çok fazla midem bulanmaya başladı. Hayata karşı çok öfkeliyim. İnsanların bizi hamile kalmamız gerekiyormuş gibi bir şartlanmaya itmesine öfkeliyim. Bizim gayet güzel kaygısız sade bir hayatımız vardı. Fakat eşimin çevresi hep bir baskı kurdu. Çocuk çocuk çocuk.... Ben de onu daha fazla mahcup etmek istemedim. Eşimi seviyorum, o da beni seviyor. O çocukları çok seviyor. Ben de okulda çalışıyorum :) çocuklarla aram çok iyidir ama kendim anne olmak istemedim hiç. 5 yılda hiç istemedim. Eşime de hep söylerdim. Ben anne olmak için yaratılmamışım diye. İş kolik biriyim, rahatıma düşkünüm, gezmeyi çok seviyorum. Ama sırf insanlar istiyor diye ve ben eşimi mutlu etmek adına hamile kalmayı kabul ettim. Çocukluğumdan beri nedense hep benim çocuğum olmayacak derdim zaten. Niye bilmiyorum, hamile göbeği bana çok itici gelir mesela, bir kadının bebek emzirmesi biraz itici gelir. Bunun sebebini bilmiyorum ama Böyle olmadığını biliyorum, bunların çok kutsal olduğunu biliyorum ama niyeyse küçüklüğümden beri bunlar bana hep itici gelirdi. Belki de bir çocukluk travması yaşadım ama hatırlamıyorum

Merhaba, rahatına düşkünlük konusunda ben de sizin gibiyim ve şu an 4.5 aylık bebeğimle çok zorlanıyorum zaman zaman. Emzirmeye alıştım, onu dert edinmeyin derim, hamilelik de geçici olduğu için öyle ya da böyle bitiyor tabi. Ancak ömür boyu birinin annesi olma sorumluluğu gerçekten ağır ve sürekli bir endişe hali yaratıyor maalesef. Umarım alışacağız biz de, umarım sizin için de her şey daha iyi olacak.

Efulimm41 · 18 Şubat 2020

pintu33 .!.:
Aslında annemle ve babamla aram çok iyidir. Bir çok çocuğa göre çok şanslı bir çocukluk geçirdim. Her açıdan da anne ve baba sevgisini yaşadım. Belki küçükken gördüğüm bir şey beni bu emzirme konusunda nedense çok etkiledi sanırım. Çünkü bana çok itici geliyordu. Kendimi bunu yaparken hiç düşünemiyorum. Çoğu arkadaşım çok seveceksin hep emzirmek isteyeceksin diyor. Umarım öyle olur.

Emzirme konusunda takıntıyı ben anlamıyorum. Emerse emer emmezse emmez bitti gitti. Bu kadar çok tabu haline getirmelerine sinir oluyorum. Ben hiç mama vermedim sadece anne sütüyle büyüdü ama mama da gerekse verirdim bu da bebekler için üretiliyor sonuçta. Emzirme konusuna bu kadar takılmayın. Belki zamanla istek gelir ama gelmezse de üzülmeyin

Dm1208 · 18 Şubat 2020

pintu33 .!.:
Nasıl yapacağımı bilmiyorum. Adapte olamıyorum. Uykusuz geceler olacak, şimdiden çok fazla midem bulanmaya başladı. Hayata karşı çok öfkeliyim. İnsanların bizi hamile kalmamız gerekiyormuş gibi bir şartlanmaya itmesine öfkeliyim. Bizim gayet güzel kaygısız sade bir hayatımız vardı. Fakat eşimin çevresi hep bir baskı kurdu. Çocuk çocuk çocuk.... Ben de onu daha fazla mahcup etmek istemedim. Eşimi seviyorum, o da beni seviyor. O çocukları çok seviyor. Ben de okulda çalışıyorum :) çocuklarla aram çok iyidir ama kendim anne olmak istemedim hiç. 5 yılda hiç istemedim. Eşime de hep söylerdim. Ben anne olmak için yaratılmamışım diye. İş kolik biriyim, rahatıma düşkünüm, gezmeyi çok seviyorum. Ama sırf insanlar istiyor diye ve ben eşimi mutlu etmek adına hamile kalmayı kabul ettim. Çocukluğumdan beri nedense hep benim çocuğum olmayacak derdim zaten. Niye bilmiyorum, hamile göbeği bana çok itici gelir mesela, bir kadının bebek emzirmesi biraz itici gelir. Bunun sebebini bilmiyorum ama Böyle olmadığını biliyorum, bunların çok kutsal olduğunu biliyorum ama niyeyse küçüklüğümden beri bunlar bana hep itici gelirdi. Belki de bir çocukluk travması yaşadım ama hatırlamıyorum

6 hafta cok yeni daha :) bende ilk gittigimde o haftadaydi ve sadece kese vardi. Doktor istersen cekebilirsin fotosunu dedi. Icinde daha bebek bile gorunmuyodu. Bana da sadece bi kesenin fotosunu almak sacma gelmisti yok olsn 10 gun beklerim demistim ama 10.gun sonra gititimde o boslugun icinde bisey vardi ve resmen benimkinden daha guclu atan bi kalp vardi. Bu duyguyu yasamak belki farkli hissettirecektir sana. Uzun sureli evlisin sen benm ilk iki ayda basladi sorular var mi bebek diye. Bunlara aldiris etmiyorum herkesin yasadigi seyler :) sen suan hamilesin ve demekki zamani gelmis boyle dusunmeye calis.. seninle hamile kalan arkadasin gibi olmak zorunda degilsin deki ilk 12 haftada sadece mide bulantilarina halsizlige kendini hasta gibi hissetmeye odaklanyo insan. Zormus diyosun pek keyif alamiyosn :) ama soyle bi 20ci haftalarda yavas yavas guzelligini hissetmeye basliyosn inan suan 6ci haftada direk annelik duygusu yasamaman cok normal bi yandan hormonlarla bogusacaksn bi yandan midendeki o igrenc durumlarla :)

Ozlemfusuy · 18 Şubat 2020

pintu33 .!.:
Ne güzel anlamışsınız beni. Haklısınız çözüm odaklı olmak lazım. Ben kişilik olarak da biraz evhamlıyım. Her şey olacaksa en iyisi en mükemmeli olmalı mantığındayım. Şimdi kim bakacak, nasıl olacak, annemler uzakta, kayınvaldem hergün bana nasıl gelecek çocuğa bakmak için, ev uzakta. Eee ben hayatta çocuğa başka bir evde baktırmam. Çocuk kendi sofrasına, kedi yatağına, evine alışacak ve o evin kuralları ile büyüyecek. Yok öyle iki farklı kapı iki farklı dünya. O kişilik karmaşasını yaşatmak istemiyorum. Şımarıklıktan hayatta hoşlanmam ama yaş itibariyle doğan çocuk hep şımartılacak. Hal böyle olunca içimde fırtınalar kopuyor. Zaten hamilelik süreci bana biraz garip geliyor. Keşke 3 yaşında verseler çocuğu bana. Daha mutlu olurdum. Sadece odaklanmaya çalışmam için neler yapmam lazım onu çözmeye çalışıyorum. Annelik üzerine daha çok mu şey okumalı, konuşmalı yoksa hiçbir şey yapmadan beklemek en doğrusu mu?

Doğum sonrası korkusu günlük hayatınızı etkilemeye başlarsa dr.a gidin bence, zamanla azalırsa hiç gitmeyin, pozitif tatlı insanlar varsa sohpet edin yoksa hiiiç kimseyle konuşmayın, söyle örnek verim çocuğu hissediyomusun diyolar daha 19 haftaya yeni girdik az az diyorum amaaan tembel mi ne olucak diyolar, erkek cinsiyeti aaaa bi annenin kızı olmalı yazık diyolar, yüzümde ufak lekeler oldu kız cirkinlestirir aslin da diyolar yani resmen curkinlestin diyolar

bende mikrofona konuşun diyorum

yani insanlar derleeeerrr de derleeerrr

pintu33 · 18 Şubat 2020

Hiç bir hastalığım olmadı. Yıllarca hep korundum. Doktorum çok sağlıklı bir rahmim olduğunu normal doğumu düşünebileceğimi söyledi. Ben de hayır dedim. Bayiltin beni. Çok korkuyorum doğumdan. Ben de anlamıyorum işte. Mucize mucize dediler. Hani ben hiç kendimi öyle bir mucize içinde hissetmiyorum. Bu da beni çok etkiliyor. Kendimi sucluyorum. Düşünmeden emin olmadan. Elalem baskısı ile çocuk mu yapılır. Umarım ileride geçer.

pintu33 · 18 Şubat 2020

Efulimm41 .!.:
Öyle bi kaos olmasına gerek yok benim yanımda sadece annem babam ve eşim vardı gayet sakindi. Herşeyi uç noktalarda düşünmeyin zorlanırsınız. Emzirmek zorunda da değilsiniz. Anneye kalmış bu karar. Dinimiz böyle söylüyor. İsterseniz hiç emzirmeyin mamayla büyütün öyle de büyüyen çok bebek var bi eksiklikleri yok bağışıklık dışında onu da başka şekilde sağlarsınız. Bunlar aşılır ama anne olma isteğinin olmaması nasıl aşılır onu bilemiyorum. Ama bi psikoloğa gitmenizi öneririm. Belli ki cahil bir değilsiniz okumuş etmiş kendinizi geliştirmişsiniz. Ya da bana öyle geldi sanırım bilemiyorum. Psikolog deyince deli miyim ben demezsiniz diye umuyorum☺Çok iyi gelecektir size bana güvenin

Yo asla, bu konularda kesinlikle psikolojik destek almanın çok akıllıca olduğuna eminim. Ama insanları bunun için telaşlandırmadan nasıl aşabilirim bu sorunu onu düşünüyorum. Eşime aileme aslında ben şuan bu bebeği istemiyorum demeye hazır değilim. Aslında eşime kısmen söyledim. Sanırım kendimi hazır hissetmiyorum dedim. O da saçmalama işte dah açok yeni gibi klişe cümleler kurdu. Bana sürekli "güzel anne" diye msj atıp duruyor. O böyle söyledikçe kendimi daha da kötü hissediyorum. Sanırım şimdi burada yazılanları okudukça ve cevap oluşturdukça içimde bazı duygular netleşiyor. Ben anne olduğumu düşündüğümde yaşlandığımı düşünüyorum mesela. Bana güzel anne dediğinde yaşlı bir kadın gibi hissediyorum. Oysa 35 yaşındayım çok da genç değilim. Çocuklar beni çok sever. Deli olurlar çok çocuk ruhlu biriyimdir. Belki de korkularımdan biri fiziki bozulma ve yaşlanma. Bu süreç kaygımı arttırıyor.

Efulimm41 · 18 Şubat 2020

pintu33 .!.:
Yo asla, bu konularda kesinlikle psikolojik destek almanın çok akıllıca olduğuna eminim. Ama insanları bunun için telaşlandırmadan nasıl aşabilirim bu sorunu onu düşünüyorum. Eşime aileme aslında ben şuan bu bebeği istemiyorum demeye hazır değilim. Aslında eşime kısmen söyledim. Sanırım kendimi hazır hissetmiyorum dedim. O da saçmalama işte dah açok yeni gibi klişe cümleler kurdu. Bana sürekli "güzel anne" diye msj atıp duruyor. O böyle söyledikçe kendimi daha da kötü hissediyorum. Sanırım şimdi burada yazılanları okudukça ve cevap oluşturdukça içimde bazı duygular netleşiyor. Ben anne olduğumu düşündüğümde yaşlandığımı düşünüyorum mesela. Bana güzel anne dediğinde yaşlı bir kadın gibi hissediyorum. Oysa 35 yaşındayım çok da genç değilim. Çocuklar beni çok sever. Deli olurlar çok çocuk ruhlu biriyimdir. Belki de korkularımdan biri fiziki bozulma ve yaşlanma. Bu süreç kaygımı arttırıyor.

Fiziki bozulma herkeste aynı olmuyor. Ben 13 kilo aldım hamileliğimde. Evet derim inceydi çok çatladım ama bi süre sonra doktorumun da izniyle spora başladım. Şu anda görenler sana sinir oluyorum nasıl çocuk doğurdun sen diyorlar çok gurur duyuyorum kendimle bu konuda. Hiç kendimi salmadım. Sadece lohusalıkta zorlandım biraz kendime bakamadım. Onun dışında bakım da yaptım spor da yaptım kendime vakitte ayırdım. Yine gezip tozuyorum tatile gidiyorum. Tek fark bi kişi fazlayız. ☺Bazıları anne olunca kendilerini hayattan soyutluyorlar. Sanki anneyken hiç bişey olmaz gibi. Ben hiç öyle biri olmadım olanları da hiç anlamadım. Hayat enerjisi bu kadar kolay kaybedilen bişey olmamalı. Sadece fazla sorumluluk yükleniyor omuzlarına o da bir süre sonra yoluna giriyor alışkanlık haline geliyor. Yani anneliği nasıl yorumladığınıza bağlı

pintu33 · 18 Şubat 2020

Ozlemfusuy .!.:
Doğum sonrası korkusu günlük hayatınızı etkilemeye başlarsa dr.a gidin bence, zamanla azalırsa hiç gitmeyin, pozitif tatlı insanlar varsa sohpet edin yoksa hiiiç kimseyle konuşmayın, söyle örnek verim çocuğu hissediyomusun diyolar daha 19 haftaya yeni girdik az az diyorum amaaan tembel mi ne olucak diyolar, erkek cinsiyeti aaaa bi annenin kızı olmalı yazık diyolar, yüzümde ufak lekeler oldu kız cirkinlestirir aslin da diyolar yani resmen curkinlestin diyolar bende mikrofona konuşun diyorum yani insanlar derleeeerrr de derleeerrr

Yıllarca hep, ne tembel çıktınız bir çocuk yapmadınız, hadi bir çocuk yapın da sevelim, çocuksuz ev mi olur, ayyy çocuk hayatın anlamı çocuksuz olmaz diye diye beynimi yedi eşimin akrabaları. benim ailem ve akrabalarım uzakta. Ve neden bilmem belki de bu konudaki tutumumu bildiklerinden asla bu konularla ilgili yorum yapmazlar. Hatta sürekli -belki de olmuyordur düşüncesi ile- ne güzel hayatınızın tadını çıkarın, oh gezin vs diye konu açılınca kapatırlar. Ama eşimin ailesi çocuk çocuk çocuk başka bir laf yok. Bir gün bir halasını fena bozmuştum. "Belki de çocuğu olmuyor eşimin ya da benim ne diyorsunuz siz yeter artık kendinize gelin" dedim. cidden de deniyorduk ama olmuyordu. Doktorlar hiç bir sorun yok, sizin çocuğunuz olur dedikçe olmadı. Büyük ihtimalle bu durum bizi kaygılandırdı. Belki de bu telaş ile hadi tüp bebek yapalım yaşımız geçiyor. İlerde istesek de olmaz. Pişman oluruz demeye başladık. Ve denedik. İlk denemeden sonra hemen ertesi gün işe baladım hiç ama hiç dikkat etmedim. Tutmadı. ve ısrar da etmedim bir buçuk yıl da denemedim bir daha. Sonra hadi yaşımız daha da geçmeden yapalım dedi eşim tekrar. Bu sefer tuttu. Ben de dikkat etmiştim. Ama şimdi geriye bakınca sanki bu bizim kendi irademizle verdiğimiz bir karar değilmiş gibi geliyor.

Sanırım bu durumu düşündükçe kızıyorum insanlara. Kendimi hiç hazır hissetmesem de toplum baskısı ve anneliğe yapılan o destansı övgülerle bu işe girdim. Umarım toplum haklı çıkar. Umarım çocuk her şey demektir. Umarım çocuk bir çok şeyi değiştirir...

Unforgiven81 · 4 Mart 2020

Mesajinizi okuyunca kendimle o kadar ortak sey buldum ki demek ki tek ben boyle degilmisim dedim...ben de 38 yasindayim ve 2.evliligim..ailemin istekleri ve yasimin sinirda olmasi tetikledi beni cocuk icin..mayis ayinda bir dusuk yasadim ve uzuldum dua ettim bir evlat sahibi olabilmek icin ve bu kasim ayinda tekrar hamile kaldim ustelik planlanmis bir hamilelik de degildi tamamen spontan gelisti...simdi de 4 aylik hamileyim ve ilk gunden beri hic havalara ucmadim..hamile oldugumu aileme bile birkac hafta once soyledim aslinda soylemedim annem anladi..kimse hamileligim hakkinda yorum yapsin istemiyorum karnima dokunduklarinda bile bi tuhaf oluyorum..bir turlu o hissiyati yakalayamadim..bir cocuk sahibi olmak,onun sorumlulugu,egitimi....vs..dusundukce boguluyorum...Allahimin gucune gitmesin ama ben annelik hissiyatini hala yakalayamadim..belki yasla alakali bilemiyorum..ya da esle... ama ben kocaman bi karinla insan icinde dolasma fikrinden,bebegin meme emicek olmasindan vs...dusundukce boguluyorum...bir suru yazi okuyorum teni olan annelerin ve ya hamilelerin sevincleri,heycanlari vs hakkinda ama ben de tik yok... su surecler hayirlisi ile gecse de bitse diye bakiyorum...keske boyle hissetmesem bilincaltimda nerde sorun var ki bu hissiyat bana gelmiyor bilmiyorum ama bikdigim tek sey gecsin bitsin kimse beni gormesin...

Unforgiven81 · 4 Mart 2020

Okulda calisiyorum demissiniz sanirim siz de ogretmensiniz...yazdiklarinizi okuyunca kendimi goruyorum resmen

pintu33 · 5 Mart 2020

Unforgiven81 .!.:
Mesajinizi okuyunca kendimle o kadar ortak sey buldum ki demek ki tek ben boyle degilmisim dedim...ben de 38 yasindayim ve 2.evliligim..ailemin istekleri ve yasimin sinirda olmasi tetikledi beni cocuk icin..mayis ayinda bir dusuk yasadim ve uzuldum dua ettim bir evlat sahibi olabilmek icin ve bu kasim ayinda tekrar hamile kaldim ustelik planlanmis bir hamilelik de degildi tamamen spontan gelisti...simdi de 4 aylik hamileyim ve ilk gunden beri hic havalara ucmadim..hamile oldugumu aileme bile birkac hafta once soyledim aslinda soylemedim annem anladi..kimse hamileligim hakkinda yorum yapsin istemiyorum karnima dokunduklarinda bile bi tuhaf oluyorum..bir turlu o hissiyati yakalayamadim..bir cocuk sahibi olmak,onun sorumlulugu,egitimi....vs..dusundukce boguluyorum...Allahimin gucune gitmesin ama ben annelik hissiyatini hala yakalayamadim..belki yasla alakali bilemiyorum..ya da esle... ama ben kocaman bi karinla insan icinde dolasma fikrinden,bebegin meme emicek olmasindan vs...dusundukce boguluyorum...bir suru yazi okuyorum teni olan annelerin ve ya hamilelerin sevincleri,heycanlari vs hakkinda ama ben de tik yok... su surecler hayirlisi ile gecse de bitse diye bakiyorum...keske boyle hissetmesem bilincaltimda nerde sorun var ki bu hissiyat bana gelmiyor bilmiyorum ama bikdigim tek sey gecsin bitsin kimse beni gormesin...

Ne diyeceğimi bilemiyorum. Geçen gün bir arkadaşım elbisen çok yakışmış işte tam bir hamile gibi oldun dedi. O kdr sinir oldum ki. Öyle görünmek gibi bir niyetim yoktu.. Ben hayatım boyunca hep salaş giyinen biri oldum. Ama şimdi hamile olduğumu bildikleri için dikkat çekiyor. Geçen gün Netflix de bir "bebekler" diye bir belgesele denk geldim. biraz izleyeyim dedim. Ama orada anneleri bebek emzirirken gördüğümde midem bulandı. Kapattım hemen. Hala karnıma dokunamıyorum. Göğüslerimden utanıyorum. Bilmiyorum her şeyi ile bana çok garip geliyor bu süreç. Bir de riskli bir hamilelik yaşıyorum şuan. İkiz bebeklerim üçüz oldu. Biri tek yumurta ikizi. diğeri tek üç bebek var karnımda. Ben biri ile nasıl baş edeceğim derken allah sanki sınar gibi üç tane verdi. Çok tehlikeli zaten büyük ihtimalle ikisini alacaklar. Bilmiyorum. Doktor çok zor bir karar sizin için ama işte mecburuz falan diyor. Ben de içimden neden zor olsun ki diye geçiriyorum. Ama insanlara bir şey söyleyemiyorum. Ya evet fln diyorum. Tamamen düşse de mutsuz olurum sanırım. Yani çocuk da istiyorum aslında ama içimdeki duyguları bir türlü anlamlandıramıyorum.

Ruhum Buruk · 5 Mart 2020

pintu33 .!.:
35 yaşında hamile kaldım. Hem de iki tüp bebek denemesinden sonra. Yapanlar bilir, gerçekten bebek istemeyenlerin kaldırabileceği bir süreç değildir tüp bebek. Bir sürü iğne ilaç operasyonlar. Gerçekten çok zor süreçlerden geçtim. Eşim 39 yaşında o çok fazla baba olmak istiyor. 6 yıldır evliyiz. Doğal olarak çevremizdeki herkesin çocuğu var. Herkes birinci yaş, ikinci yaş partileri, diş partileri, sünnetler okula başlamalar derken zaman geçiyor geç kalıyoruz tüm bu sosyal ortamlarda çocuksuz dikkat çekiyoruz ve çok fazla soru alıyoruz diye çocuk işini kafaya taktık. Aslında hiç bir sorunumuz yokken tüp bebek yaptırdık daha fazla vakit kaybetmeyelim, planlı olsun istedik. Nitekim hamile kaldım. Ama ben kendimi anne gibi hissetmiyorum. Herkes çok mutlu tebrik edenler, ağlayanlar vs. ama ben çok kaygılıyım. Anne olmak istemiyorum. Çocuk sorumluluğu istemiyorum. Neden anne olmak konusunda böyle bir adım attım onu bile bilmiyorum. Sanki basiretim bağlandı ve ve böyle ne olacaksa olsun moduna girdim ve hamile de kaldım. Eşim çok mutlu, ailelerimiz çok mutlu ama ben çok ciddi depresyondayım. Ne yapmam lazım. Annelik bir hormon mudur? Sonradan gelir mi? Mesela bana güzel anne fln diyorlar çok garip geliyor. Bebek emzirmek çok çirkin geliyor. Ben karnım şiş gezemem utanırım ya Ne yapacağım bilmiyorum. Hayata dair bir sürü kaygım var. Hamile olacağımı biliyordum ama buna sevinirim sanmıştım. Oysaki ben şuan çok mutsuzum

Böyle şeyler yaşayan insanları okuyorum, değiştiğini söylüyorlar ama emin olamıyorum. Onların üç sene sonra neler yaşadığını göremiyorum. Neler oldu nasıl alıştılar. Ya çok daha uzun sürerse? Ya ben de çocuklarını bırakıp kaçan kadınlar gibi olursam? Ne yapmam lazım acaba? geçer diye beklesem mi? bir doktordan yardım mı alsam?

Bebeklerim dogduktan sonra bile kendimi anne hissedemedim.Sonra sonra bu hissimin yerini asiri korumaci kimsenin kucagina bile vermeme sacmaligi aldi derken normale döndum.Kendine biraz zaman ver duygularini kimseyle paylasma buraya yazabilirsin ama etrafindakiler zamani gelince yuzune vurabilir.2.hamileligimde tam bir anneydim hamileligimi ogrendigim an duygularim kabardi dogumunu heyecanla bekledim.Dogdugu saniye gozyaslarina boguldum sardim sarmaladim.Ve anladim ki bazi kisilerde annelik hep var olmuyor zamanla ögrenilebiliyor.Sikma kendini akisa birak suclu hissetme o senin yavrun ister istemez gozunun bebegi olacak

Unforgiven81 · 5 Mart 2020

pintu33 .!.:
Ne diyeceğimi bilemiyorum. Geçen gün bir arkadaşım elbisen çok yakışmış işte tam bir hamile gibi oldun dedi. O kdr sinir oldum ki. Öyle görünmek gibi bir niyetim yoktu.. Ben hayatım boyunca hep salaş giyinen biri oldum. Ama şimdi hamile olduğumu bildikleri için dikkat çekiyor. Geçen gün Netflix de bir "bebekler" diye bir belgesele denk geldim. biraz izleyeyim dedim. Ama orada anneleri bebek emzirirken gördüğümde midem bulandı. Kapattım hemen. Hala karnıma dokunamıyorum. Göğüslerimden utanıyorum. Bilmiyorum her şeyi ile bana çok garip geliyor bu süreç. Bir de riskli bir hamilelik yaşıyorum şuan. İkiz bebeklerim üçüz oldu. Biri tek yumurta ikizi. diğeri tek üç bebek var karnımda. Ben biri ile nasıl baş edeceğim derken allah sanki sınar gibi üç tane verdi. Çok tehlikeli zaten büyük ihtimalle ikisini alacaklar. Bilmiyorum. Doktor çok zor bir karar sizin için ama işte mecburuz falan diyor. Ben de içimden neden zor olsun ki diye geçiriyorum. Ama insanlara bir şey söyleyemiyorum. Ya evet fln diyorum. Tamamen düşse de mutsuz olurum sanırım. Yani çocuk da istiyorum aslında ama içimdeki duyguları bir türlü anlamlandıramıyorum.

Ben de

Unforgiven81 · 5 Mart 2020

Inanin ben de oyle..bir suru bol polar aldim kendime tek gobegimi gizleyim diye..hadi simdilik gizleneviluyor biraz ya diger aylar...nasil yapicam bilmiyorum.yakin arkafaslarima bile soyledigimde kiziyorlar sacmalama babasi belli annesi belli neyi sakliyorsun diye..senin yerinde olsak mikrofonla duyururuz diyorlar...hepsi benden heycanli...bugun asi olmaya gittim kalp atislarini dinleyen hemisre bile benden daha cok sevindi ben de ayip olmasin diye guluyorum..bebek emzirme fikri korkulu ruyam zaten..hele aile buyukleri vs hadi emzir vs dedikleri zaman sanki firlatip kacasim gelir gibi hissediyorum...neden boyle hissediyoruz bilmiyorum ama hosnut degilim ne icinde bulundug durumdan ne de boyle hissetmekten ama engel olamiyorum kimseye acilamiyorum

Pelincicekci · 5 Mart 2020

Daha çok yeni hamilesinde ondan, tatmadığın bir duygunun nasıl birşey olacağını bilemezsin bak bi doğsun ona emek verdikçe nasıl senden bir parça olacak.büyüdükçe sevgin artacak,yaşadıkça anlayacaksın.şu anki hislerin çok normal

Unforgiven81 · 5 Mart 2020

Pelincicekci .!.:
Daha çok yeni hamilesinde ondan, tatmadığın bir duygunun nasıl birşey olacağını bilemezsin bak bi doğsun ona emek verdikçe nasıl senden bir parça olacak.büyüdükçe sevgin artacak,yaşadıkça anlayacaksın.şu anki hislerin çok normal

Unforgiven81 · 5 Mart 2020

Umarim

Kkkkelebekk1994 · 2 Mayıs 2020

Merhaba anneler benim yazacağım biraz farklı bir konu bilginiz varsa yardımcı olursanız çok sevinirim benim doktorum ayın 20sinde benden kan tahlili istedi sanırım 3 lü test için e nabizdan baktım normal dışı olan kısımda gözüküyor ama mom değeri yazmıyor referans değeri yazıyor normal hastanenin sitesinden baktım ordada mom değeri yazmıyor sonuç çıkmamış olabilir mi ama düşmüş tahlil lütfen yardımcı olun uykularım kaçtı

Glnkymn · 2 Mayıs 2020

Dasmeer .!.:
Herkesin tercihı saygı duymak laızm
Ama tupbebek cokzor süreç ıstemedenmı gırdınız
Bende sızın aksine cok ıstıyorum ben evlenmeden de benı evliliğe ıten duygu bebektı benımde olmuyor tupbebege yazın düşünüyorum okadr zor süreç sırf bebek ıcın çekeceğim ama ıstemeseydım eger kımse buna zorlayamazdı.ıstemeden uğraşmanız enteresan geldı bana

Canım sen hamile değilmiydin ben mi yanlış hatırlıyorum. Nisan topiğinden hatırlıyorum sanki seni.

Gebeliğe Hazırlık Hamileyim ama anne olacakmışım gibi hissetmiyorum...

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Popüler Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Üye

Aktif Üye

Üye

Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Üye

Düşmem ben kanatlarım var ruhumda...

Benzer Konular