- 3 Kasım 2019
- 13.604
- 28.752
- 37
hamileyim cnm bu çok eski yorumdu
hamileyim cnm bu çok eski yorumduCanım sen hamile değilmiydin ben mi yanlış hatırlıyorum. Nisan topiğinden hatırlıyorum sanki seni.
Ay iyi çok şükür bir an endişelendim bir şey mi oldu diye. Evde oturmak bana hiç yaramadı. Okuyorum öyle denk geldikçe ama tarihlere hiç bakmamışım.hamileyim cnm bu çok eski yorumdu
bende korkuyorim biraz sali kontrole gitcmAy iyi çok şükür bir an endişelendim bir şey mi oldu diye. Evde oturmak bana hiç yaramadı. Okuyorum öyle denk geldikçe ama tarihlere hiç bakmamışım.
İnşallah sağlıklıdır iyi düşün sen.bende korkuyorim biraz sali kontrole gitcm
Cokfazla kalbi duran var
Umarim sagliklidir
Amacım rencide etmek asla değil öncelikle belirtiyim.35 yaşında hamile kaldım. Hem de iki tüp bebek denemesinden sonra. Yapanlar bilir, gerçekten bebek istemeyenlerin kaldırabileceği bir süreç değildir tüp bebek. Bir sürü iğne ilaç operasyonlar. Gerçekten çok zor süreçlerden geçtim. Eşim 39 yaşında o çok fazla baba olmak istiyor. 6 yıldır evliyiz. Doğal olarak çevremizdeki herkesin çocuğu var. Herkes birinci yaş, ikinci yaş partileri, diş partileri, sünnetler okula başlamalar derken zaman geçiyor geç kalıyoruz tüm bu sosyal ortamlarda çocuksuz dikkat çekiyoruz ve çok fazla soru alıyoruz diye çocuk işini kafaya taktık. Aslında hiç bir sorunumuz yokken tüp bebek yaptırdık daha fazla vakit kaybetmeyelim, planlı olsun istedik. Nitekim hamile kaldım. Ama ben kendimi anne gibi hissetmiyorum. Herkes çok mutlu tebrik edenler, ağlayanlar vs. ama ben çok kaygılıyım. Anne olmak istemiyorum. Çocuk sorumluluğu istemiyorum. Neden anne olmak konusunda böyle bir adım attım onu bile bilmiyorum. Sanki basiretim bağlandı ve ve böyle ne olacaksa olsun moduna girdim ve hamile de kaldım. Eşim çok mutlu, ailelerimiz çok mutlu ama ben çok ciddi depresyondayım. Ne yapmam lazım. Annelik bir hormon mudur? Sonradan gelir mi? Mesela bana güzel anne fln diyorlar çok garip geliyor. Bebek emzirmek çok çirkin geliyor. Ben karnım şiş gezemem utanırım yaNe yapacağım bilmiyorum. Hayata dair bir sürü kaygım var. Hamile olacağımı biliyordum ama buna sevinirim sanmıştım. Oysaki ben şuan çok mutsuzum
Böyle şeyler yaşayan insanları okuyorum, değiştiğini söylüyorlar ama emin olamıyorum. Onların üç sene sonra neler yaşadığını göremiyorum. Neler oldu nasıl alıştılar. Ya çok daha uzun sürerse? Ya ben de çocuklarını bırakıp kaçan kadınlar gibi olursam? Ne yapmam lazım acaba? geçer diye beklesem mi? bir doktordan yardım mı alsam?
4 aylik gebelikten sonra annelik hormonu salgilaniyor ve bebege baglaniyor anne,hatta tasiyici anneler doguma yakin bebeklerini dogumdan sonra vermek istememelerin sebebi annelik hormonu35 yaşında hamile kaldım. Hem de iki tüp bebek denemesinden sonra. Yapanlar bilir, gerçekten bebek istemeyenlerin kaldırabileceği bir süreç değildir tüp bebek. Bir sürü iğne ilaç operasyonlar. Gerçekten çok zor süreçlerden geçtim. Eşim 39 yaşında o çok fazla baba olmak istiyor. 6 yıldır evliyiz. Doğal olarak çevremizdeki herkesin çocuğu var. Herkes birinci yaş, ikinci yaş partileri, diş partileri, sünnetler okula başlamalar derken zaman geçiyor geç kalıyoruz tüm bu sosyal ortamlarda çocuksuz dikkat çekiyoruz ve çok fazla soru alıyoruz diye çocuk işini kafaya taktık. Aslında hiç bir sorunumuz yokken tüp bebek yaptırdık daha fazla vakit kaybetmeyelim, planlı olsun istedik. Nitekim hamile kaldım. Ama ben kendimi anne gibi hissetmiyorum. Herkes çok mutlu tebrik edenler, ağlayanlar vs. ama ben çok kaygılıyım. Anne olmak istemiyorum. Çocuk sorumluluğu istemiyorum. Neden anne olmak konusunda böyle bir adım attım onu bile bilmiyorum. Sanki basiretim bağlandı ve ve böyle ne olacaksa olsun moduna girdim ve hamile de kaldım. Eşim çok mutlu, ailelerimiz çok mutlu ama ben çok ciddi depresyondayım. Ne yapmam lazım. Annelik bir hormon mudur? Sonradan gelir mi? Mesela bana güzel anne fln diyorlar çok garip geliyor. Bebek emzirmek çok çirkin geliyor. Ben karnım şiş gezemem utanırım yaNe yapacağım bilmiyorum. Hayata dair bir sürü kaygım var. Hamile olacağımı biliyordum ama buna sevinirim sanmıştım. Oysaki ben şuan çok mutsuzum
Böyle şeyler yaşayan insanları okuyorum, değiştiğini söylüyorlar ama emin olamıyorum. Onların üç sene sonra neler yaşadığını göremiyorum. Neler oldu nasıl alıştılar. Ya çok daha uzun sürerse? Ya ben de çocuklarını bırakıp kaçan kadınlar gibi olursam? Ne yapmam lazım acaba? geçer diye beklesem mi? bir doktordan yardım mı alsam?
Şuan 6. haftadayız. Kalp atışları için doktora gitmem lazım ama ona bile gitmek istemiyorum. Keseyi görünce heyecanlanırım sandım ama çok salakça bir şey geldi. Bir garip hissediyorum. Hamile olmak için de bir sürü hormon aldım ama yok yani bir annelik duygusu yok. Mesela benimle beraber hamile kalan arkadaşım her gün karnını seviyor konuşuyor fln ama bana böyle şeyler çok komik geliyor.
Yaşadığınız uzun ve zor günlerin sizde yarattığı stress ve boşluğun etkisidir. Tabiki geçecektir. O sizin canınız.. bende henüz anne adayıyım ama böyle olacağına eminim. Zaren yorucu bir dönemden geçip hamile kaldınız bir de bunlarla yorulmayın.. keyfini çıkarın eminim harika bir anne olursunuz35 yaşında hamile kaldım. Hem de iki tüp bebek denemesinden sonra. Yapanlar bilir, gerçekten bebek istemeyenlerin kaldırabileceği bir süreç değildir tüp bebek. Bir sürü iğne ilaç operasyonlar. Gerçekten çok zor süreçlerden geçtim. Eşim 39 yaşında o çok fazla baba olmak istiyor. 6 yıldır evliyiz. Doğal olarak çevremizdeki herkesin çocuğu var. Herkes birinci yaş, ikinci yaş partileri, diş partileri, sünnetler okula başlamalar derken zaman geçiyor geç kalıyoruz tüm bu sosyal ortamlarda çocuksuz dikkat çekiyoruz ve çok fazla soru alıyoruz diye çocuk işini kafaya taktık. Aslında hiç bir sorunumuz yokken tüp bebek yaptırdık daha fazla vakit kaybetmeyelim, planlı olsun istedik. Nitekim hamile kaldım. Ama ben kendimi anne gibi hissetmiyorum. Herkes çok mutlu tebrik edenler, ağlayanlar vs. ama ben çok kaygılıyım. Anne olmak istemiyorum. Çocuk sorumluluğu istemiyorum. Neden anne olmak konusunda böyle bir adım attım onu bile bilmiyorum. Sanki basiretim bağlandı ve ve böyle ne olacaksa olsun moduna girdim ve hamile de kaldım. Eşim çok mutlu, ailelerimiz çok mutlu ama ben çok ciddi depresyondayım. Ne yapmam lazım. Annelik bir hormon mudur? Sonradan gelir mi? Mesela bana güzel anne fln diyorlar çok garip geliyor. Bebek emzirmek çok çirkin geliyor. Ben karnım şiş gezemem utanırım yaNe yapacağım bilmiyorum. Hayata dair bir sürü kaygım var. Hamile olacağımı biliyordum ama buna sevinirim sanmıştım. Oysaki ben şuan çok mutsuzum
Böyle şeyler yaşayan insanları okuyorum, değiştiğini söylüyorlar ama emin olamıyorum. Onların üç sene sonra neler yaşadığını göremiyorum. Neler oldu nasıl alıştılar. Ya çok daha uzun sürerse? Ya ben de çocuklarını bırakıp kaçan kadınlar gibi olursam? Ne yapmam lazım acaba? geçer diye beklesem mi? bir doktordan yardım mı alsam?