Gebeliğe Hazırlık Hamileyim ama anne olacakmışım gibi hissetmiyorum...

Gebe kalmayı planladığımızda yapmamız gereken hazırlıklar.
Ay iyi çok şükür bir an endişelendim bir şey mi oldu diye. Evde oturmak bana hiç yaramadı. Okuyorum öyle denk geldikçe ama tarihlere hiç bakmamışım.
bende korkuyorim biraz sali kontrole gitcm
Cokfazla kalbi duran var
Umarim sagliklidir
 
35 yaşında hamile kaldım. Hem de iki tüp bebek denemesinden sonra. Yapanlar bilir, gerçekten bebek istemeyenlerin kaldırabileceği bir süreç değildir tüp bebek. Bir sürü iğne ilaç operasyonlar. Gerçekten çok zor süreçlerden geçtim. Eşim 39 yaşında o çok fazla baba olmak istiyor. 6 yıldır evliyiz. Doğal olarak çevremizdeki herkesin çocuğu var. Herkes birinci yaş, ikinci yaş partileri, diş partileri, sünnetler okula başlamalar derken zaman geçiyor geç kalıyoruz tüm bu sosyal ortamlarda çocuksuz dikkat çekiyoruz ve çok fazla soru alıyoruz diye çocuk işini kafaya taktık. Aslında hiç bir sorunumuz yokken tüp bebek yaptırdık daha fazla vakit kaybetmeyelim, planlı olsun istedik. Nitekim hamile kaldım. Ama ben kendimi anne gibi hissetmiyorum. Herkes çok mutlu tebrik edenler, ağlayanlar vs. ama ben çok kaygılıyım. Anne olmak istemiyorum. Çocuk sorumluluğu istemiyorum. Neden anne olmak konusunda böyle bir adım attım onu bile bilmiyorum. Sanki basiretim bağlandı ve ve böyle ne olacaksa olsun moduna girdim ve hamile de kaldım. Eşim çok mutlu, ailelerimiz çok mutlu ama ben çok ciddi depresyondayım. Ne yapmam lazım. Annelik bir hormon mudur? Sonradan gelir mi? Mesela bana güzel anne fln diyorlar çok garip geliyor. Bebek emzirmek çok çirkin geliyor. Ben karnım şiş gezemem utanırım ya:KK43: Ne yapacağım bilmiyorum. Hayata dair bir sürü kaygım var. Hamile olacağımı biliyordum ama buna sevinirim sanmıştım. Oysaki ben şuan çok mutsuzum :KK43:

Böyle şeyler yaşayan insanları okuyorum, değiştiğini söylüyorlar ama emin olamıyorum. Onların üç sene sonra neler yaşadığını göremiyorum. Neler oldu nasıl alıştılar. Ya çok daha uzun sürerse? Ya ben de çocuklarını bırakıp kaçan kadınlar gibi olursam? Ne yapmam lazım acaba? geçer diye beklesem mi? bir doktordan yardım mı alsam?
Amacım rencide etmek asla değil öncelikle belirtiyim.
Korunurken es kaza hamile kalmış olsan bu hallerini anlarım ama hem tüp bebek yapıp hem ben bu bebeği istemiyorum demeniz bana dikkat çekme çabası gibi geldi. Mesajınızdan birinde de düşerse mutsuz olurum demişsiniz :olamaz: bence ne istediğinizi bilmiyosunuz ya da beklediğiniz ilgiyimi bulamadınız çevreden bilemedim bu benim düşüncem sadece.
Kimse sizi çocuk için zorlamamış. Tüp bebekten önce net bi şekilde eşinize istemediğinizi söylediniz de eşiniz ya çocuk ya boşanırız demiş gibi tavırlarınız var.
Bekar bi üye konu açsa korunurken hamile kaldım erkek arkadaşım evlenelim hemen diyor ama ben anne olmaya hazır hissetmiyorum kendimi kafam karışık vs dese, 10 yorumun 9u o işi yapmadan önce düşenseydin minvalinde olurdu.
Bu yaşadığınız hormanal değişimler, mutsuzluk, endişe hali bi çok hamile kadında oluyor bence sizin biraz şımarıklığı bırakmanız lazım kusura bakmayın.
 
Kardeş Allahın Gücüne gider yapma Tövbe et Rabbim Sana vermiş Bi evlat Aldığında da senin zoruna gider Annelik duygusuna alışamamanı anlarım ama kullandığın cümleler Allah korusun Dua niyetine geçer Ve pişman olursun bebeğine bişey olursa da Rabbimden hayırlısını iste ve Sana nacizane fikrim Tövbe et Hayırlı olsun bebeğinde inşallah
 
35 yaşında hamile kaldım. Hem de iki tüp bebek denemesinden sonra. Yapanlar bilir, gerçekten bebek istemeyenlerin kaldırabileceği bir süreç değildir tüp bebek. Bir sürü iğne ilaç operasyonlar. Gerçekten çok zor süreçlerden geçtim. Eşim 39 yaşında o çok fazla baba olmak istiyor. 6 yıldır evliyiz. Doğal olarak çevremizdeki herkesin çocuğu var. Herkes birinci yaş, ikinci yaş partileri, diş partileri, sünnetler okula başlamalar derken zaman geçiyor geç kalıyoruz tüm bu sosyal ortamlarda çocuksuz dikkat çekiyoruz ve çok fazla soru alıyoruz diye çocuk işini kafaya taktık. Aslında hiç bir sorunumuz yokken tüp bebek yaptırdık daha fazla vakit kaybetmeyelim, planlı olsun istedik. Nitekim hamile kaldım. Ama ben kendimi anne gibi hissetmiyorum. Herkes çok mutlu tebrik edenler, ağlayanlar vs. ama ben çok kaygılıyım. Anne olmak istemiyorum. Çocuk sorumluluğu istemiyorum. Neden anne olmak konusunda böyle bir adım attım onu bile bilmiyorum. Sanki basiretim bağlandı ve ve böyle ne olacaksa olsun moduna girdim ve hamile de kaldım. Eşim çok mutlu, ailelerimiz çok mutlu ama ben çok ciddi depresyondayım. Ne yapmam lazım. Annelik bir hormon mudur? Sonradan gelir mi? Mesela bana güzel anne fln diyorlar çok garip geliyor. Bebek emzirmek çok çirkin geliyor. Ben karnım şiş gezemem utanırım ya:KK43: Ne yapacağım bilmiyorum. Hayata dair bir sürü kaygım var. Hamile olacağımı biliyordum ama buna sevinirim sanmıştım. Oysaki ben şuan çok mutsuzum :KK43:

Böyle şeyler yaşayan insanları okuyorum, değiştiğini söylüyorlar ama emin olamıyorum. Onların üç sene sonra neler yaşadığını göremiyorum. Neler oldu nasıl alıştılar. Ya çok daha uzun sürerse? Ya ben de çocuklarını bırakıp kaçan kadınlar gibi olursam? Ne yapmam lazım acaba? geçer diye beklesem mi? bir doktordan yardım mı alsam?
4 aylik gebelikten sonra annelik hormonu salgilaniyor ve bebege baglaniyor anne,hatta tasiyici anneler doguma yakin bebeklerini dogumdan sonra vermek istememelerin sebebi annelik hormonu
 
Şuan 6. haftadayız. Kalp atışları için doktora gitmem lazım ama ona bile gitmek istemiyorum. Keseyi görünce heyecanlanırım sandım ama çok salakça bir şey geldi. Bir garip hissediyorum. Hamile olmak için de bir sürü hormon aldım ama yok yani bir annelik duygusu yok. Mesela benimle beraber hamile kalan arkadaşım her gün karnını seviyor konuşuyor fln ama bana böyle şeyler çok komik geliyor.

Salakça derken sizde ordan çıktınız😳
İnsanlar o duyguyu yaşamak için nelerini vermezler
Sizin hormonlar ters tepmiş anlaşılan...
Böyle kalmaz, doğunca atacak haliniz yok
Öyle yada böyle bakacaksınız hele bi anneliği tadın da o zaman anlarsınız
 
35 yaşında hamile kaldım. Hem de iki tüp bebek denemesinden sonra. Yapanlar bilir, gerçekten bebek istemeyenlerin kaldırabileceği bir süreç değildir tüp bebek. Bir sürü iğne ilaç operasyonlar. Gerçekten çok zor süreçlerden geçtim. Eşim 39 yaşında o çok fazla baba olmak istiyor. 6 yıldır evliyiz. Doğal olarak çevremizdeki herkesin çocuğu var. Herkes birinci yaş, ikinci yaş partileri, diş partileri, sünnetler okula başlamalar derken zaman geçiyor geç kalıyoruz tüm bu sosyal ortamlarda çocuksuz dikkat çekiyoruz ve çok fazla soru alıyoruz diye çocuk işini kafaya taktık. Aslında hiç bir sorunumuz yokken tüp bebek yaptırdık daha fazla vakit kaybetmeyelim, planlı olsun istedik. Nitekim hamile kaldım. Ama ben kendimi anne gibi hissetmiyorum. Herkes çok mutlu tebrik edenler, ağlayanlar vs. ama ben çok kaygılıyım. Anne olmak istemiyorum. Çocuk sorumluluğu istemiyorum. Neden anne olmak konusunda böyle bir adım attım onu bile bilmiyorum. Sanki basiretim bağlandı ve ve böyle ne olacaksa olsun moduna girdim ve hamile de kaldım. Eşim çok mutlu, ailelerimiz çok mutlu ama ben çok ciddi depresyondayım. Ne yapmam lazım. Annelik bir hormon mudur? Sonradan gelir mi? Mesela bana güzel anne fln diyorlar çok garip geliyor. Bebek emzirmek çok çirkin geliyor. Ben karnım şiş gezemem utanırım ya:KK43: Ne yapacağım bilmiyorum. Hayata dair bir sürü kaygım var. Hamile olacağımı biliyordum ama buna sevinirim sanmıştım. Oysaki ben şuan çok mutsuzum :KK43:

Böyle şeyler yaşayan insanları okuyorum, değiştiğini söylüyorlar ama emin olamıyorum. Onların üç sene sonra neler yaşadığını göremiyorum. Neler oldu nasıl alıştılar. Ya çok daha uzun sürerse? Ya ben de çocuklarını bırakıp kaçan kadınlar gibi olursam? Ne yapmam lazım acaba? geçer diye beklesem mi? bir doktordan yardım mı alsam?
Yaşadığınız uzun ve zor günlerin sizde yarattığı stress ve boşluğun etkisidir. Tabiki geçecektir. O sizin canınız.. bende henüz anne adayıyım ama böyle olacağına eminim. Zaren yorucu bir dönemden geçip hamile kaldınız bir de bunlarla yorulmayın.. keyfini çıkarın eminim harika bir anne olursunuz
 
Merhaba,

Mesajınızı okuyunca çok duygulandım. Ben de sizinle aynı süreci geçiriyorum ailem ve eşim çok istiyordu ve ailemin baskısı vardı inanılmaz. Sonra hamile kaldım nasıl bu sürece geldim hatırlamıyorum bile o kadar beynim yıkanmış. Şimdi bu süreci kaygı endişe ve korkularla istemeyerek alışamayarak geçiriyorum. Muhtemelen çocuğunuz 2 yaşına yakındır siz neler yaşadınız bu süreçte nasıl atlattınız. Terapi alıyorum ama fayda etmiyor. Umarım mesajımı görürsünüz ne zaman alıştınız doğumunuz nasıl geçti??
 
Konu çok eski ama ben de şu an hamileyim ve aynı durumdayım. Süreciniz nasıl ilerledi, mutlu oldunuz mu sonrasında? Buralardaysanız paylaşır mısınız lütfen.
Hatta benzer şekilde hissedenler varsa yardımcı olsun lütfen nasıl ilerlediniz
 
X