Hamilelikte kaygi bozuklugu ve xanax

Kızlar ben şimdi 15 haftalık hamile oldum. Yarın hem kadın doğum hem de psikiyatri randevum var. 3 hafta önce gitmiştim en son. Bu arada fetal dna sonucum falan çıktı. Sonucum genetik hastalıklar aşısından temiz çıktı. Bebeğin cinsiyetinin de kız olduğunu öğrendik. Antidepresan ve vitaminlerime de devam ediyorum. Biraz hızlı kilo almam dışında herşey yolunda sayılır. Aşırı mide bulantım da kalmadı. Son günlerde grip falan oldum ama ayakta atlattım. Kafamı hemen koyunca uyumasam da uyuyorum. Kaygılar korkular daralma hissi gene geliyor ama işte idare ediyorum gene. İşime gidip geliyorum iyi kötü az az ev işi yapıyorum. Arkadaşlarla bişeyler yapmak artık eskisi gibi hoşuma gidiyor falan Ama yarın ne kadın doğuma ne psikiyatriste gidesim var. Bebeği görücez nasılmış öğrenicez diye hiç hevesim yok. Günler hızlı geçiyor diye üzülüyorum. Bebeğin doğum zamanının hemen gelmesini istemiyorum. İsim bakmıyorum burcuna bakmıyorum. Alışveriş yapmıyorum. Bişeylere bakmak için bişeyler almak için internete giriyorum bi sürü çeşit var bunalıyorum hiç bişey almadan çıkıyorum. Hepsini bi mağazaya girip bir anda alayım olsun bitsin istiyorum. Hamilelik kitabı aldım okumadım. Bebek kitabı aldım yüzünü bile açmadım. Bakıcı olayını hiç düşünmek bile istemiyorum herşey beni boğuyor ve heyecanım yok. Karnım çıktıkça üzülüyorum karnımı gördükçe. Sizler nasılsınız bebek açısından.
 
Evet 20 haftada başlamak zorunda kaldım selactra 25 mg kullanıyorum.
Senin neyin var nelere takıyorsun misal
Anlatsam dizi senaryosu olur artık insanlar bıktı anlattığın bir senaryo ödeyen arkadaşım bugün Sen hastaneye yat dedi sürekli herseyi kontrol etmek istiyorum kontrol etmek istedikçe hata yapıyorum ilaçtan önce nasıldınız yani fark etti mi ilaç
 
Yani bilmiyorum sanki az bir şey dozu düşük zaten 50 mg cikartti doktor en son gittiğimde ama 25 içiyorum ben.
 
Sen psikiyatriye gittin mi
 
İlk Gittigim 12. Hafta sonrasi lustral dedi. Bugün terapiye basladim psikiyatrist o da 12. Hafta sonrasi lustral dedi. Terapi devam edecek
Bence internette çok fazla bu konuda araştırma yapmayı bırak: buralarda çok dolanma: bir kaç günde bir 5-10 Dakika gir çık. Kafanı iyice karıştırma.. terapilerle daha iyi olacaksın zaten. Hadi olmadın daha da kötü oldun diyelim, doktorlar 12.haftaya kadar bekleyelim dese de çok kötüleşirsen daha erken de başlıyorlar. Ama şu an mümkün olduğu kadar o zamana kadar içmemek için cesaretlendiriyorlar seni. Terapistin sana zaten çok güzel yollar gösterecek. Benim sana tavsiyem de sosyalliğini artırman. Değişik ortamlara girip alakasız konular hakkında konuşman. Sürekli hareket halinde akışta ol. Telefonla geçirdiğin zamanı azaltmaya çalış. Beslenmene ve vitaminlerine dikkat et. Arada seni mutlu eden kaçamaklar yap. Bir tatlı ısmarla kendine. Eşinle durumunu konuş. Ben işe gitmek zorunda olduğum için ve aktif bir işte çalıştığım için uyku beni çok zorluyordu ama çalışmıyorsan uykuya da çok takılma: eninde sonunda sızıp kalırsın zaten.
 
Bi an kullanici adina baktim ben mi yazdim bunu diye.. bana boyle isyerinde sinirlendikce iki canlisin sen sakin ol artik annesin falan diyolar, bebegi dusun falan diyolar. Lan zaten gerginim zaten asabiyet almis yurumus, bi de bana onun stresini yukluyolar bu sefer kose bucak kacip basliyorum aglamaya. Bi oturmadi fikir ya. Bi havada boyle. Bazen bekar arkadaslara bakip ic geciriyorum. Insanin icinde bir gram mi heves olmaz. Allahim sen affet heralde hala fiziksel bisey hissedemedigimden bag kuramiyorum. O mutlu hamile reklamlarini da kim cekiyosa burada bisey derdim ama forumdan atilirsam sizinle konusamam o yuzden yazmicam.
 
Ben de dün kurumun yöneticilerinden biriyle tartıştım hem de başkalarının amaaaan boşver diyeceği konular yüzünden tartıştım. Haklıydım ama abarttım yani. Trafikte kornaya abanıyorum. Hala tek kendimden sorumlu gibi hareket ediyorum. Canımın istediği şeyi zararlı da olsa yiyorum. Başıma bela almışım gibi geliyor bazen. Sonra vicdan azabı geliyor. Nankör müyüm ben duygusu geliyor. Allah pkos olmama rağmen basit bir çatlatma tedavisiyle ilk denememde bu çocuğu verdi. Ne kanamam ne düşük riskim oldu: o kadar depresyona ilaca rağmen bebeğim gık demedi. Ne bu şükürsüzlük diyorum. Kısır döngüye giriyorum.
 
Hele şu forumda mayıs anneleri Ekim anneleri bilmem ne anneleri falan diye topikler var ya. Orda kalpler gülücükler saçan birbirlerine sürekli sorular soran cinsiyet tahmini yapan isim arayan mutluluktan uçan heyecandan saçılan insanları görünce ben çok mu duygusuzum çok mu vicdansızım diyorum benim bebeğim öyle bir annesi olmayı hak etmiyor mu diyorum:
 
Biz klonuz bence. Bu kadar benzer deneyimin ve dusuncenin baska bi aciklamasi olamaz bugun makas atiyodum trafikte, kendime dedim sen hayirdir ya. Sanki boyle bisey ispat etmeye calisiyo gibiyim. Biz daha ölmedik der gibi. Guluyorum suan bu nasil bir kafa. Sanki baska bi insan olup eski halimi topraga gomucem gibi. Kendimin yasini tutuyorum simdiden.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…