Iste kayginin en kotu tarafi bu. Belki aklimiza gelen basimiza gelecek, ama o kafamizda yarattigimiz sekilde felaketlestirdigimiz sekilde olmayacak. Ben taktim kesin lohusa depresyonu yasarim diye. Yasiym agbi, yasayacagim varsa da yasarim napiym. Hadi diyelim kafamizdaki her felaketi yasadik: insan adapte oluyor. Bir sekilde oluyor ya. Kim annesinin karnindan ideal anne olarak hazir anne olarak doguyo. Benim sorunsuz hamilelik gecirip anne oldugunu dusundugum arkadasim meger hem hamilelikte hem lohusalikta surunmus 6 ay psikolojik olarak bitmis. Ama atlatmiski ben hic anlamamisim bile. Herkes ogreniyor, her allahin kadin kulu. Hicbirimiz aciz degiliz. Ama bu kaygi denen zikkim olasica bizi gucsuz birakiyo. Gunumuzu, guzel anlarimizi rezil ediyo. Guzel bi mutluluk hissi geliyo tam heyecanlancam, kapiyi calan itici komsu gibi beliriveriyo.