Hamileliğim çok mutsuz geçiyor eşim anlayışsız sen zaten normalde de sinirliydin diyip beni demoralize ediyor … ev iş ev iş aynı anda strese girip birbirimize patlıyoruz . Her şey üzerime geliyor sanki ailem uzakta ki yakında da olsa çok da üzerime düşen bir aile değil kendi derdinde herkes veya hamilelikte bunu daha iyi anlamış olabilirim.. benim kendimden başka kimseye faydam olamaz diyorum güçlü durmaya çalışıyorum yapamıyorum ağlama krizlerine girdim yine ve bu bi hafta mutlu olup bi hafta kriz geçirmekten çok yoruldum .. bebeğime zarar vermekten korksam da engel olamıyorum .. hep mutsuz olmak nedir ya aklım almıyor. Ev işleri hakketire kocamın da faydası yok tüm ev çamaşırlar bulaşıklar üzerime geliyor sanki:) gülüyorum düşündükçe adam bir gün bulaşık toplasa başka gün elini sürmüyor sen söyliceksin bana diyip işin içinden unuttum diye çıkıyor :) onu geçtim bilgisayardan iş yapıyor hep insan bi kalk hava alalım işten gelince bi akşam yürüyüşü yapalım der .. neden yemek yapmadın diyor bana öğlen okuldan gelmişim öğretmenim çocuk sesinden yoruluyorum eve bi geliyorum 19 haftalık hamileyim yorgun hissediyorum hep uykum var bi uyanıyorum onun işten eve geliş saati geliyor bıktım yemek ne yicez diye sorulmasından .. normal değil miyim ben bilmiyorum ben de yapmıyorum o da yapmıyor öyle duruyor ev sonra bu da psikolojiyi iyice bozuyor :) kendimi çok yalnız hissediyorum evlenip geldiğim bu şehirde arkadaşım bile yok kimseyi pek tanımıyorum aileler uzakta .. bebeğime odaklanmaya çalışıyorum onu üzmek istemiyorum unutuyorum varlığını gene duygularım şelale öfke patlamaları ağlama krizleri.. psikoloğa mı gitmeliyim napmalıyım bilmiyorum hamileyken ben gibi olan veya yardım alan var mı.. veya bana moral verebilcek insanlar bu sitedeyse fikirlerinize ihtiyacım var .. şimdiden teşekkür ediyorum