- 21 Aralık 2012
- 892
- 320
- 37
Hanimlar merhaba. 11 haftalik hamileyim, cok sukur buna, cok seviyorum bebekleri ve en buyuk hayallerimden biriydi anne olmak. Ama ben artik cok zorlaniyorum sanki. Kimseye hicbir sikayet etmek istemiyorum ama biraz manevi destege ihtiyacim var artik. Yardim edin bana.
Ben hic de normal bir hamilelik gecirmiyorum sanirim, dr. um bile anormal dedi. 6. haftada oyle bir midem bulanmaya basladi, oyle bir cikarmaya basladim ki gunde en az 4-5 kere hem de. 4-5 gunde 3 kilo verdim. Acile gittik, tum gun yattim, serum, ilaclar vs aldim. Hastaneye gitsem hala da yatar, serum alirim ki dayanmaya calisiyorum. Sonra dr.a gittik doktorum bir hap verdi en fazla gunde 4 tane al dedi ama zerre katkisi olmadi ki hapin, hersey ayniydi hayatimda. 2 hafta sonra yine gittik, anlattim durumu, bu sefer daha guclu bir hap verdi, o tam birseyleri gecirmese de bir muddet bastiriyor, ama fena kabiz yapiyor, daha hic gobegim yokken kabizligimdan 5 aylik gibi duruyorum. Butun gun yatiyorum, yattigim yerde rahat olsam icim yanmaz, inleyerek kivraniyorum resmen bulantilarimdan. Kusmam da hic normal degil, sanki organlarim cikacak agzimdan, gozlerimden yaslar fiskiriyor, esim agliyorum saniyor, ayakta duramiyorum. Uykuya gelince 6 haftadir max gunde 5 saat uyumusumdur, ortalamam 3 saat. Her gece 2 de 3 te kalkip artik sabaha kadar kusuyorum, oguruyorum. Esimle ayni odada yatamiyorum, nefesi bile beni etkiliyor. Evde kac kere halilari, ustumu kirlettim. Esim tiksiniyor ama zar zor temizliyor adamcagiz, cok uzuluyorum onu bu hale dusurdugume
Annem, babam, kardesim deseniz 2 yildir gurbet eldeyim, nerdeyse hic aramaz sormazlar, hep ben ararim. Alistilar bu duruma, ne de olsa ariyorum ya kokten aramayi kestiler, hepten el oldular, ben burda yalnizmisim, gurbetdeymisim umurlarinda degil. Arada bir soyledim mi, sen istedin biz de verdik, evlenmeseydin diyor annem. Evlenmeden once hep uzak, gurbet zor olur dediler tamam ama benim de belli degildi ki biz nisanliyken kazandi esim okulu, birden cikti ortaya, hem nasip boyleymis ben napayim. Tamam alistim, normalde hic aramazlar ama bari su zor zamanimda bir hatirimi sorun ya. Annem hasta olsa ben hergun ararim, hergun ilacini. igneni aldin mi diye sorarim, onun zerre umrunda degilim ya. Olur oyle, gecer gecer diyor tamam. Hergun arasam ne yapayim, ne konusayim diyor. Ne demek ne konusayim anne, gurbetteyim ben kizim nasilsin diye hatirimi sorsan yeter diyorum, ama yine ayni. Resmen beni gozden cikarmislar, el yapmislar artik. Burdaki kizlar anneleri ile hergun gorusuyorlar, hatta gecen yil arkadasin biri hamileyken telde annesine aglamis, annesi paldir kuldur geldi taa ABD ye dusunun yani. Ben annemi simdiden doguma gelmesi icin zorluyorum resmen, o da en fazla 1 ay kalirmis, elin eviymis, elin memleketiymis, yol bilmezmis, dil bilmezmis, oyle diyor, esimi hep el gorduler zaten, zerre saygida kusuru olmamasina ragmen. Yoruldum yalvarmaktan, gelmezsen gelme diyecegim nerdeyse. Tum masraflarini ben karsilayacagim, bir evin bir kiziyim, ilk torunlari bir de. Erkek kardesim 24 yasinda, zaten oldum olasi akli 5 karis havada bir tip, annem pc den anlamiyor, ona soyluyor, o da bir dk skype acip da haydi ablamla goruselim demez, surekli gezmede tozmada, arkadas ortaminda. Babam arar sorardi bir tek, o da iskolik oldu bu yil, surekli iste, mesaide.
Yani arkadaslar hayatimda bir tek esim var, Allah razi olsun, ve lakin gurbetlik ne zormus, hamilelik, anne olmak ne zormus, belki aranizda hamileligi ben gibi gecen vardir da anlarsiniz. (Lutfen olumsuz yorum yazmayin.)
Ben hic de normal bir hamilelik gecirmiyorum sanirim, dr. um bile anormal dedi. 6. haftada oyle bir midem bulanmaya basladi, oyle bir cikarmaya basladim ki gunde en az 4-5 kere hem de. 4-5 gunde 3 kilo verdim. Acile gittik, tum gun yattim, serum, ilaclar vs aldim. Hastaneye gitsem hala da yatar, serum alirim ki dayanmaya calisiyorum. Sonra dr.a gittik doktorum bir hap verdi en fazla gunde 4 tane al dedi ama zerre katkisi olmadi ki hapin, hersey ayniydi hayatimda. 2 hafta sonra yine gittik, anlattim durumu, bu sefer daha guclu bir hap verdi, o tam birseyleri gecirmese de bir muddet bastiriyor, ama fena kabiz yapiyor, daha hic gobegim yokken kabizligimdan 5 aylik gibi duruyorum. Butun gun yatiyorum, yattigim yerde rahat olsam icim yanmaz, inleyerek kivraniyorum resmen bulantilarimdan. Kusmam da hic normal degil, sanki organlarim cikacak agzimdan, gozlerimden yaslar fiskiriyor, esim agliyorum saniyor, ayakta duramiyorum. Uykuya gelince 6 haftadir max gunde 5 saat uyumusumdur, ortalamam 3 saat. Her gece 2 de 3 te kalkip artik sabaha kadar kusuyorum, oguruyorum. Esimle ayni odada yatamiyorum, nefesi bile beni etkiliyor. Evde kac kere halilari, ustumu kirlettim. Esim tiksiniyor ama zar zor temizliyor adamcagiz, cok uzuluyorum onu bu hale dusurdugume
Annem, babam, kardesim deseniz 2 yildir gurbet eldeyim, nerdeyse hic aramaz sormazlar, hep ben ararim. Alistilar bu duruma, ne de olsa ariyorum ya kokten aramayi kestiler, hepten el oldular, ben burda yalnizmisim, gurbetdeymisim umurlarinda degil. Arada bir soyledim mi, sen istedin biz de verdik, evlenmeseydin diyor annem. Evlenmeden once hep uzak, gurbet zor olur dediler tamam ama benim de belli degildi ki biz nisanliyken kazandi esim okulu, birden cikti ortaya, hem nasip boyleymis ben napayim. Tamam alistim, normalde hic aramazlar ama bari su zor zamanimda bir hatirimi sorun ya. Annem hasta olsa ben hergun ararim, hergun ilacini. igneni aldin mi diye sorarim, onun zerre umrunda degilim ya. Olur oyle, gecer gecer diyor tamam. Hergun arasam ne yapayim, ne konusayim diyor. Ne demek ne konusayim anne, gurbetteyim ben kizim nasilsin diye hatirimi sorsan yeter diyorum, ama yine ayni. Resmen beni gozden cikarmislar, el yapmislar artik. Burdaki kizlar anneleri ile hergun gorusuyorlar, hatta gecen yil arkadasin biri hamileyken telde annesine aglamis, annesi paldir kuldur geldi taa ABD ye dusunun yani. Ben annemi simdiden doguma gelmesi icin zorluyorum resmen, o da en fazla 1 ay kalirmis, elin eviymis, elin memleketiymis, yol bilmezmis, dil bilmezmis, oyle diyor, esimi hep el gorduler zaten, zerre saygida kusuru olmamasina ragmen. Yoruldum yalvarmaktan, gelmezsen gelme diyecegim nerdeyse. Tum masraflarini ben karsilayacagim, bir evin bir kiziyim, ilk torunlari bir de. Erkek kardesim 24 yasinda, zaten oldum olasi akli 5 karis havada bir tip, annem pc den anlamiyor, ona soyluyor, o da bir dk skype acip da haydi ablamla goruselim demez, surekli gezmede tozmada, arkadas ortaminda. Babam arar sorardi bir tek, o da iskolik oldu bu yil, surekli iste, mesaide.
Yani arkadaslar hayatimda bir tek esim var, Allah razi olsun, ve lakin gurbetlik ne zormus, hamilelik, anne olmak ne zormus, belki aranizda hamileligi ben gibi gecen vardir da anlarsiniz. (Lutfen olumsuz yorum yazmayin.)