hamileler ve anneler beni anlar herhalde

kirmizi86 .!.:

Ben 4 ay boyunca kustum.gunlerce yattım hastanede.gunde 1 litrelik 4 tane serum takiyorlardi.genelde 4 aydan sonra geciyor ama benim 9 ay boyunca kusan arkadaslarimda oldu.yemek yemeyi birak evde kokuya tahammül edemiyordum.cogu hamile yasiyor bu durumu yani yalnız degilsiniz.banada hic bitmeyecek gibi gelirdi.ama bitti şimdi bebegimi kucağıma almak için gün sayıyorum. Nasıl dogum yapıcam stresi sardi.merak etmeyin gececek sadece biraz sabir.

Genişletmek için tıkla...

rosalone .!.:

Hanimlar merhaba. 11 haftalik hamileyim, cok sukur buna, cok seviyorum bebekleri ve en buyuk hayallerimden biriydi anne olmak. Ama ben artik cok zorlaniyorum sanki. Kimseye hicbir sikayet etmek istemiyorum ama biraz manevi destege ihtiyacim var artik. Yardim edin bana.
Ben hic de normal bir hamilelik gecirmiyorum sanirim, dr. um bile anormal dedi. 6. haftada oyle bir midem bulanmaya basladi, oyle bir cikarmaya basladim ki gunde en az 4-5 kere hem de. 4-5 gunde 3 kilo verdim. Acile gittik, tum gun yattim, serum, ilaclar vs aldim. Hastaneye gitsem hala da yatar, serum alirim ki dayanmaya calisiyorum. Sonra dr.a gittik doktorum bir hap verdi en fazla gunde 4 tane al dedi ama zerre katkisi olmadi ki hapin, hersey ayniydi hayatimda. 2 hafta sonra yine gittik, anlattim durumu, bu sefer daha guclu bir hap verdi, o tam birseyleri gecirmese de bir muddet bastiriyor, ama fena kabiz yapiyor, daha hic gobegim yokken kabizligimdan 5 aylik gibi duruyorum. Butun gun yatiyorum, yattigim yerde rahat olsam icim yanmaz, inleyerek kivraniyorum resmen bulantilarimdan. Kusmam da hic normal degil, sanki organlarim cikacak agzimdan, gozlerimden yaslar fiskiriyor, esim agliyorum saniyor, ayakta duramiyorum. Uykuya gelince 6 haftadir max gunde 5 saat uyumusumdur, ortalamam 3 saat. Her gece 2 de 3 te kalkip artik sabaha kadar kusuyorum, oguruyorum. Esimle ayni odada yatamiyorum, nefesi bile beni etkiliyor. Evde kac kere halilari, ustumu kirlettim. Esim tiksiniyor ama zar zor temizliyor adamcagiz, cok uzuluyorum onu bu hale dusurdugume Hicbir arkadasima gidemiyorum, cunku her an kusuyorum, ve milleti tiksindirmekten cok cekiniyorum. Birkac defa yanlarinda kustum, cekindim. Ne zaman disari ciksak esimle hemen bir agac altina cokuyorum, gerisi malum. Arabada, cebimde, cantamda zaten hep posetler mevcut. Uzun mesefa araba surmuyorum hic, sadece 5 dk lik okula gidip geliyorum(ogrenciyim bu arada), okula da hep esim birakiyordu, aliyordu daha fazla yuk olmak istemedim. Arabada bile bazen midem bulaniyor, gozlerim karariyor, direksiyona o kadar zor hakim oluyorum ki, hemen bir koseye cekip, kustugum oldu. Dahasi bir de manevi zorluklar var. Oncelikle yurtdisinda yasiyorum ve ogrenciyim, okuldan izin alamiyorum cunku vizeme gore okula devam etmem lazim yoksa sinirdisi edilirim. Neyse okulu bir sekilde idare ediyorum ama surekli kendimi sikan, yuzumde hep eksiyen bir durusum var, bu halden nefret ediyorum, arkadaslar surekli hasta misin ya da mutsuz musun diye soruyor ama elimde degil ki surekli bulanan bir mide surekli eksiyen bir yuz ifadesi veriyor bana. Dahasi normal zamanda bile gurbetlik cok zordu, ama hamilelikte daha da zorlasti. Cunku yalnizim, yalniziz. Etrafta arkadaslar var ama ogrenciyiz hepimiz ve o sanilan cok samimi, gurbette kardes olan bir ortam yok malesef. Ilk zamanlar 1-2 yemek getirdiler ama o kadar yani. Esim cok bilmiyor yemek yapmayi, zaten evde yemek kokusundan nefret ediyorum, yapmasini da istemiyorum. Sadece disardan gelen yemekleri yiyebiliyorum, ama bir tabak yemek veren yok ki. Disardan aldiklarimiz cok agir geldi, yiyemedim. Istesem verirler ama istemeye yuzum yok. Zaten nereye kadar isteyecegim ki. Dahasi bir de beni anlamiyorlar, abarttigimi, canimin cok tatli oldugunu dusunuyorlar. Yani onlardan da birkaci hamilelik gecirdi ama onlarin bu kadar degilmis, gunde 1-2 defa kusup hayatlarina devam etmisler. Yani ben biraz abartiyormusum, kendimi dinliyormusum, surekli yatiyormusum bilmem ne... Bu gibi laflari beni cok uzuyor. Dr bir arkadas var o bile ben ilk defa hamileligi boyle gecen birini goruyorum, seninki cok garip vs diyor, o bile abarttigimi dusunuyor yani. Bir de hic mutfaga giremiyorum, 6 haftadir yemek, bulasik, temizlik hep esim yapiyor, onu da abarttigimi soyluyorlar, ben agzimi burnumu sardim girdim, bulasiklari bari ben yikardim vs diyorlar. Gecen gun zar zor da olsa deneyim dedim, agzimi burnumu sardim, aspiratoru, camlari actim, mutfaga girdim, mide bulantisini, kusmami birakin nerdeyse bayilacaktim. Zor attim kendimi odama. Cok sukur maddi durumumuz iyi ama eve temizlige, yemege cagiracak bir yardimci bile tutamiyoruz, yabanci istemem, turk de var mi bu isleri yapan hic bilmiyorum, herkes ogrenci cevremde. Tr de olsam kesin bir yardimcim olurdu.
Annem, babam, kardesim deseniz 2 yildir gurbet eldeyim, nerdeyse hic aramaz sormazlar, hep ben ararim. Alistilar bu duruma, ne de olsa ariyorum ya kokten aramayi kestiler, hepten el oldular, ben burda yalnizmisim, gurbetdeymisim umurlarinda degil. Arada bir soyledim mi, sen istedin biz de verdik, evlenmeseydin diyor annem. Evlenmeden once hep uzak, gurbet zor olur dediler tamam ama benim de belli degildi ki biz nisanliyken kazandi esim okulu, birden cikti ortaya, hem nasip boyleymis ben napayim. Tamam alistim, normalde hic aramazlar ama bari su zor zamanimda bir hatirimi sorun ya. Annem hasta olsa ben hergun ararim, hergun ilacini. igneni aldin mi diye sorarim, onun zerre umrunda degilim ya. Olur oyle, gecer gecer diyor tamam. Hergun arasam ne yapayim, ne konusayim diyor. Ne demek ne konusayim anne, gurbetteyim ben kizim nasilsin diye hatirimi sorsan yeter diyorum, ama yine ayni. Resmen beni gozden cikarmislar, el yapmislar artik. Burdaki kizlar anneleri ile hergun gorusuyorlar, hatta gecen yil arkadasin biri hamileyken telde annesine aglamis, annesi paldir kuldur geldi taa ABD ye dusunun yani. Ben annemi simdiden doguma gelmesi icin zorluyorum resmen, o da en fazla 1 ay kalirmis, elin eviymis, elin memleketiymis, yol bilmezmis, dil bilmezmis, oyle diyor, esimi hep el gorduler zaten, zerre saygida kusuru olmamasina ragmen. Yoruldum yalvarmaktan, gelmezsen gelme diyecegim nerdeyse. Tum masraflarini ben karsilayacagim, bir evin bir kiziyim, ilk torunlari bir de. Erkek kardesim 24 yasinda, zaten oldum olasi akli 5 karis havada bir tip, annem pc den anlamiyor, ona soyluyor, o da bir dk skype acip da haydi ablamla goruselim demez, surekli gezmede tozmada, arkadas ortaminda. Babam arar sorardi bir tek, o da iskolik oldu bu yil, surekli iste, mesaide.
Yani arkadaslar hayatimda bir tek esim var, Allah razi olsun, ve lakin gurbetlik ne zormus, hamilelik, anne olmak ne zormus, belki aranizda hamileligi ben gibi gecen vardir da anlarsiniz. (Lutfen olumsuz yorum yazmayin.)

Genişletmek için tıkla...

rosalone .!.:

Hanimlar merhaba. 11 haftalik hamileyim, cok sukur buna, cok seviyorum bebekleri ve en buyuk hayallerimden biriydi anne olmak. Ama ben artik cok zorlaniyorum sanki. Kimseye hicbir sikayet etmek istemiyorum ama biraz manevi destege ihtiyacim var artik. Yardim edin bana.
Ben hic de normal bir hamilelik gecirmiyorum sanirim, dr. um bile anormal dedi. 6. haftada oyle bir midem bulanmaya basladi, oyle bir cikarmaya basladim ki gunde en az 4-5 kere hem de. 4-5 gunde 3 kilo verdim. Acile gittik, tum gun yattim, serum, ilaclar vs aldim. Hastaneye gitsem hala da yatar, serum alirim ki dayanmaya calisiyorum. Sonra dr.a gittik doktorum bir hap verdi en fazla gunde 4 tane al dedi ama zerre katkisi olmadi ki hapin, hersey ayniydi hayatimda. 2 hafta sonra yine gittik, anlattim durumu, bu sefer daha guclu bir hap verdi, o tam birseyleri gecirmese de bir muddet bastiriyor, ama fena kabiz yapiyor, daha hic gobegim yokken kabizligimdan 5 aylik gibi duruyorum. Butun gun yatiyorum, yattigim yerde rahat olsam icim yanmaz, inleyerek kivraniyorum resmen bulantilarimdan. Kusmam da hic normal degil, sanki organlarim cikacak agzimdan, gozlerimden yaslar fiskiriyor, esim agliyorum saniyor, ayakta duramiyorum. Uykuya gelince 6 haftadir max gunde 5 saat uyumusumdur, ortalamam 3 saat. Her gece 2 de 3 te kalkip artik sabaha kadar kusuyorum, oguruyorum. Esimle ayni odada yatamiyorum, nefesi bile beni etkiliyor. Evde kac kere halilari, ustumu kirlettim. Esim tiksiniyor ama zar zor temizliyor adamcagiz, cok uzuluyorum onu bu hale dusurdugume Hicbir arkadasima gidemiyorum, cunku her an kusuyorum, ve milleti tiksindirmekten cok cekiniyorum. Birkac defa yanlarinda kustum, cekindim. Ne zaman disari ciksak esimle hemen bir agac altina cokuyorum, gerisi malum. Arabada, cebimde, cantamda zaten hep posetler mevcut. Uzun mesefa araba surmuyorum hic, sadece 5 dk lik okula gidip geliyorum(ogrenciyim bu arada), okula da hep esim birakiyordu, aliyordu daha fazla yuk olmak istemedim. Arabada bile bazen midem bulaniyor, gozlerim karariyor, direksiyona o kadar zor hakim oluyorum ki, hemen bir koseye cekip, kustugum oldu. Dahasi bir de manevi zorluklar var. Oncelikle yurtdisinda yasiyorum ve ogrenciyim, okuldan izin alamiyorum cunku vizeme gore okula devam etmem lazim yoksa sinirdisi edilirim. Neyse okulu bir sekilde idare ediyorum ama surekli kendimi sikan, yuzumde hep eksiyen bir durusum var, bu halden nefret ediyorum, arkadaslar surekli hasta misin ya da mutsuz musun diye soruyor ama elimde degil ki surekli bulanan bir mide surekli eksiyen bir yuz ifadesi veriyor bana. Dahasi normal zamanda bile gurbetlik cok zordu, ama hamilelikte daha da zorlasti. Cunku yalnizim, yalniziz. Etrafta arkadaslar var ama ogrenciyiz hepimiz ve o sanilan cok samimi, gurbette kardes olan bir ortam yok malesef. Ilk zamanlar 1-2 yemek getirdiler ama o kadar yani. Esim cok bilmiyor yemek yapmayi, zaten evde yemek kokusundan nefret ediyorum, yapmasini da istemiyorum. Sadece disardan gelen yemekleri yiyebiliyorum, ama bir tabak yemek veren yok ki. Disardan aldiklarimiz cok agir geldi, yiyemedim. Istesem verirler ama istemeye yuzum yok. Zaten nereye kadar isteyecegim ki. Dahasi bir de beni anlamiyorlar, abarttigimi, canimin cok tatli oldugunu dusunuyorlar. Yani onlardan da birkaci hamilelik gecirdi ama onlarin bu kadar degilmis, gunde 1-2 defa kusup hayatlarina devam etmisler. Yani ben biraz abartiyormusum, kendimi dinliyormusum, surekli yatiyormusum bilmem ne... Bu gibi laflari beni cok uzuyor. Dr bir arkadas var o bile ben ilk defa hamileligi boyle gecen birini goruyorum, seninki cok garip vs diyor, o bile abarttigimi dusunuyor yani. Bir de hic mutfaga giremiyorum, 6 haftadir yemek, bulasik, temizlik hep esim yapiyor, onu da abarttigimi soyluyorlar, ben agzimi burnumu sardim girdim, bulasiklari bari ben yikardim vs diyorlar. Gecen gun zar zor da olsa deneyim dedim, agzimi burnumu sardim, aspiratoru, camlari actim, mutfaga girdim, mide bulantisini, kusmami birakin nerdeyse bayilacaktim. Zor attim kendimi odama. Cok sukur maddi durumumuz iyi ama eve temizlige, yemege cagiracak bir yardimci bile tutamiyoruz, yabanci istemem, turk de var mi bu isleri yapan hic bilmiyorum, herkes ogrenci cevremde. Tr de olsam kesin bir yardimcim olurdu.
Annem, babam, kardesim deseniz 2 yildir gurbet eldeyim, nerdeyse hic aramaz sormazlar, hep ben ararim. Alistilar bu duruma, ne de olsa ariyorum ya kokten aramayi kestiler, hepten el oldular, ben burda yalnizmisim, gurbetdeymisim umurlarinda degil. Arada bir soyledim mi, sen istedin biz de verdik, evlenmeseydin diyor annem. Evlenmeden once hep uzak, gurbet zor olur dediler tamam ama benim de belli degildi ki biz nisanliyken kazandi esim okulu, birden cikti ortaya, hem nasip boyleymis ben napayim. Tamam alistim, normalde hic aramazlar ama bari su zor zamanimda bir hatirimi sorun ya. Annem hasta olsa ben hergun ararim, hergun ilacini. igneni aldin mi diye sorarim, onun zerre umrunda degilim ya. Olur oyle, gecer gecer diyor tamam. Hergun arasam ne yapayim, ne konusayim diyor. Ne demek ne konusayim anne, gurbetteyim ben kizim nasilsin diye hatirimi sorsan yeter diyorum, ama yine ayni. Resmen beni gozden cikarmislar, el yapmislar artik. Burdaki kizlar anneleri ile hergun gorusuyorlar, hatta gecen yil arkadasin biri hamileyken telde annesine aglamis, annesi paldir kuldur geldi taa ABD ye dusunun yani. Ben annemi simdiden doguma gelmesi icin zorluyorum resmen, o da en fazla 1 ay kalirmis, elin eviymis, elin memleketiymis, yol bilmezmis, dil bilmezmis, oyle diyor, esimi hep el gorduler zaten, zerre saygida kusuru olmamasina ragmen. Yoruldum yalvarmaktan, gelmezsen gelme diyecegim nerdeyse. Tum masraflarini ben karsilayacagim, bir evin bir kiziyim, ilk torunlari bir de. Erkek kardesim 24 yasinda, zaten oldum olasi akli 5 karis havada bir tip, annem pc den anlamiyor, ona soyluyor, o da bir dk skype acip da haydi ablamla goruselim demez, surekli gezmede tozmada, arkadas ortaminda. Babam arar sorardi bir tek, o da iskolik oldu bu yil, surekli iste, mesaide.
Yani arkadaslar hayatimda bir tek esim var, Allah razi olsun, ve lakin gurbetlik ne zormus, hamilelik, anne olmak ne zormus, belki aranizda hamileligi ben gibi gecen vardir da anlarsiniz. (Lutfen olumsuz yorum yazmayin.)

Genişletmek için tıkla...

rosalone .!.:

Var yani benim gibi su bulantili, kusmali gunleri zor gecen degil mi? Yani butun arkadaslarin sen abartiyorsun, sen kendini cok dinliyorsun, biz de bulanti cektik, kustuk, abartma vs demeleri artik cok uzdu beni. Anlayamiyorlar ya. Gerci oz annemin umrunda degilim ya elden ne medet umayim. Anne olabilmek bu kadar zor iken oz annemin beni umursamamasi nasil zoruma gidiyor Bir an once su zor bulantili, sabahlara kadar kusmali anlarim gecse diye dua ediyorum. Nasil oluyor da bicak gibi kesiliyor cok merak ediyorum. Sen de gurbettesin herhalde, Allah seni de hayirlisiyla yavruna kavustursun.

Genişletmek için tıkla...