• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hamileleği düşünmemek...

Asetilkolin

Mucizem ♡ ☆
Kayıtlı Üye
27 Ocak 2018
490
449
23
28
Merhabalar kızlar. Ben yaklaşık 1 yıl 4 aylık evliyim. Evliliğimizin 2.ayından beridir çocuk istiyoruz ve uğraşıyoruz. Eşimde bende doktora gittik. Görünürde hiç bir problem yok dedi doktorlar. Ben bi rahin filmi çektireceğim o kaldı. Yaklaşık 1 buçuk aydır falan folik asit ve b12 takviyesi alıyorum. Vücudumu ve zihnimi hamileliğe hazırlıyorum ama olmuyor olmuyor olmuyor... artık gerçekten yıldım. Her ay ünit etmekten o ümitlerimin boşa çıkmasından çok yoruldum... Adetim başladığı gün canım çıkana kadar ağlamaktan çok yoruldum. Her seferinde tamam diyorum boşver akışına bırak ama olmuyor. Adetim bitince benim ümitlerim yine başlıyor. Artık zihnen çökmüş durumdayım ve psikolojik tedavi görmeyi düşünüyorum bu konuda. Benden sonra evlenenler hemen hamile kalıyor. İnanın fesatlığına değil. Rabbim herkese nasip etsin. Hamile olanlarada sağlıkla kucağına almayı nasip etsin inşallah. Eşimin benden yaşça küçük ve büyük kuzenleri evlendi. İkiside yaklaşık 4 aylık evli. Biri 2 buçuk aylık diğeride 1 buçuk aylık hamile. Gözüm yok gerçekten pis nefis değil benimki. Ama ben o kadar doktor doktor gezerken o kadar tedavi uygulatırken onlar hastane yolu bilmeden hamile kalıyorlar. Nerde yanlış yapıyorum? Allaha isyan etmiyor haşa ama dün öğrendiğimde canım çıkana kadar kendimden geçene kadar zırıl zırıl ağladım. Açtım elimi dua ettim yine. Ama artık ben düşünmek istemiyorum. Her ay heyecanlanmaj hayal kurmak istemiyorum. Kafamdan çıksın istiyorum bu konular. Hayattan zevk almıyorum artık. Ben ki çocukları o kadar çok seviyorum ki çocuk görmeye katlanamıyorum artık. Milletin de ne dediği umrumda değil sadece kendi halime üzülüyorum. Çaresizlik içindeyim. Ruhen yıpranmış bitap bir durumdayımm. Ben nasıl başaracağım düşünmemeyi? Kafaya takmamayı? Gecelerce eşime sarılıp ağlamamayı? Bunları yazarken bile bir yandan ağlıyorum. İçim parçalanıyor artık. Nolursunuz bana yardım edin.. Dertler paylaştıkça azalırmış.. nolur omzumdaki bu yükü bir nebze olun alın çünkü ben artık zihnimin bana oynadığı oyunlara dayanamıyorum... :(
 
Canım her nasip vaktine esirdir ne kadar uğrassakta etsekte olmuyor olacağı varsada tek ilişkide tutuyor.eger çalışmıyorsan ise girebilirsin beynini sürekli biseylerle meşgul etmeye çalış inşallah Rabbim en kısa zamanda sanada bı bebiş nasip eder bu kadar kendini yıpratma canim
 
Seni çok iyi anlıyorum o aşamalardan bende geçtim hiçbir sorun yokken hamile kalamıyordum. Yaşadığın o duygusal durumlarıda yaşadım artık bütün sosyal medya hesaplarımı kapatacak duruma gelmiştim çünkü boy boy çocuklarını sergiliyorlardı hamileyim diye paylaşıyorlardı içten içe kıskanıyordum ve bence bu normal birşey asıl tepkisizlik kötü olurdu.
Benim hamile kalmam şöyle oldu temmuz ayında 6 gün geciktim deneyeli tam 1 sene olmuştu ve hiç gecikme yaşamazdım erken gelirdi ama geç gelmezdi. Tabi Çok aşırı ümitlendim ama inatla test yapmadım baktım adetin 4. günü oldu gelen giden yok belirti yok.. Eşim gelince hemen acilden kan verdim sonuç 1.2 :bicak: Dünya başıma yıkıldı o akşam çok ağladım dedim kendime sanırım olmayacak böyle yıpranıp kendini psikolojik buhranlara sokma. Biraz zamana bırakıp aşılama ve tüp bebeğe kendimi odaklamaya başlamıştım. O ay Buraya girmedim yumurtlama zamanıma bakmadım. Telefonda ki uygulamaya girerdim her ilişkiyi, işte yarım saat kalkmadan yatmalar kendimce herşeye dikkat ederdim ama o ay ümitsizlikten bunların hiçbirini yapmadım. Ağustos ayındaki adetimi bekliyordum tekrar hormonlara baktırmak için ki telefona bildirim geldi bugün adet günü diye tamamen unutmuşum. Test yapmamak ve o negatifi görmemek için ilk idrarımı hemen yapıyordum ki üzülmeyeyim :) Ona kadar düşünüyordum. 2 gün geçti artık dedim baktırayım içim rahatlasın söküleyim. Ve süpriz.
Bizi engelleyen asıl şey benim beklentim ve stresmiş bu fikri aklımdan çıkarıp attığım an hamile kalmışım. Üstelik bunu herkes diyordu ve ben çok kızıyordum nasıl kafaya takmaz ki bir insan diyordum.
Ve günaşırı ilişkimiz oluyordu artık vazife yerine gelmeye başlamıştı artık oluruna bıraktığım ay bıkkınlıktan sadece haftada birer kez olan 4 ilişkiden biri tutuvermiş.
Ne desem teselli etmeyecek çokta uzun yazdım ama kendimi gördüm biraz ve belki yardımcı olabilirim ümidiyle yazdım.
Bu fikri kafandan çıkar kafanı dağıtacak şeylerle meşgul ol inşallah vaktide geldiyse çok bekletmez miniğin seni. Allah kimsenin kucağını boş bırakmasın inşallah.
 
Merhabalar kızlar. Ben yaklaşık 1 yıl 4 aylık evliyim. Evliliğimizin 2.ayından beridir çocuk istiyoruz ve uğraşıyoruz. Eşimde bende doktora gittik. Görünürde hiç bir problem yok dedi doktorlar. Ben bi rahin filmi çektireceğim o kaldı. Yaklaşık 1 buçuk aydır falan folik asit ve b12 takviyesi alıyorum. Vücudumu ve zihnimi hamileliğe hazırlıyorum ama olmuyor olmuyor olmuyor... artık gerçekten yıldım. Her ay ünit etmekten o ümitlerimin boşa çıkmasından çok yoruldum... Adetim başladığı gün canım çıkana kadar ağlamaktan çok yoruldum. Her seferinde tamam diyorum boşver akışına bırak ama olmuyor. Adetim bitince benim ümitlerim yine başlıyor. Artık zihnen çökmüş durumdayım ve psikolojik tedavi görmeyi düşünüyorum bu konuda. Benden sonra evlenenler hemen hamile kalıyor. İnanın fesatlığına değil. Rabbim herkese nasip etsin. Hamile olanlarada sağlıkla kucağına almayı nasip etsin inşallah. Eşimin benden yaşça küçük ve büyük kuzenleri evlendi. İkiside yaklaşık 4 aylık evli. Biri 2 buçuk aylık diğeride 1 buçuk aylık hamile. Gözüm yok gerçekten pis nefis değil benimki. Ama ben o kadar doktor doktor gezerken o kadar tedavi uygulatırken onlar hastane yolu bilmeden hamile kalıyorlar. Nerde yanlış yapıyorum? Allaha isyan etmiyor haşa ama dün öğrendiğimde canım çıkana kadar kendimden geçene kadar zırıl zırıl ağladım. Açtım elimi dua ettim yine. Ama artık ben düşünmek istemiyorum. Her ay heyecanlanmaj hayal kurmak istemiyorum. Kafamdan çıksın istiyorum bu konular. Hayattan zevk almıyorum artık. Ben ki çocukları o kadar çok seviyorum ki çocuk görmeye katlanamıyorum artık. Milletin de ne dediği umrumda değil sadece kendi halime üzülüyorum. Çaresizlik içindeyim. Ruhen yıpranmış bitap bir durumdayımm. Ben nasıl başaracağım düşünmemeyi? Kafaya takmamayı? Gecelerce eşime sarılıp ağlamamayı? Bunları yazarken bile bir yandan ağlıyorum. İçim parçalanıyor artık. Nolursunuz bana yardım edin.. Dertler paylaştıkça azalırmış.. nolur omzumdaki bu yükü bir nebze olun alın çünkü ben artık zihnimin bana oynadığı oyunlara dayanamıyorum... :KK43:
Üzülme Allah seninle beraberdir bunu unutma. Sadece isyan etmemeyi bil bende çok istiyordum oldu ama dış gebelik o kadar zor ki seni anlayabiliyorum ama Allahu Teala bi yerde insanları imtihan eder sen çocuktan olursun başkası annesi babasından veya Allah korusun çocuğun olur sağlıklı olmaz hep dua et ve her ay aklına getirme benim tanıdığım biri var çiftte sorun yok ama stresten olmuyomus bunlar çok etkiliyormuş gerçekten o yüzden dert etme dua et demişler büyükler Allahı dost bildiğin vakit bu sıkıntından kurtulursun emin ol canım :dua:
 
Canım her nasip vaktine esirdir ne kadar uğrassakta etsekte olmuyor olacağı varsada tek ilişkide tutuyor.eger çalışmıyorsan ise girebilirsin beynini sürekli biseylerle meşgul etmeye çalış inşallah Rabbim en kısa zamanda sanada bı bebiş nasip eder bu kadar kendini yıpratma canim
Elimden gelen herşeyle kendimi oyalamaya çalışıyorum ama yinede olmuyor maalesef canım kendimi sürekli bunları düşünürken buluyorum. Beynimi kontrol edemiyorum. Çok stresli bir hayatım var zaten bununda stresi beni yoruyor. Kayınbabam sürekli eşinden saklaadığı bir hastalığı var o yüzden olmuyor diyormuş çevresindekilere. Yani bunlarıda duydukça biten umudum iyice hırçınlaştırıyor beni
 
Seni çok iyi anlıyorum o aşamalardan bende geçtim hiçbir sorun yokken hamile kalamıyordum. Yaşadığın o duygusal durumlarıda yaşadım artık bütün sosyal medya hesaplarımı kapatacak duruma gelmiştim çünkü boy boy çocuklarını sergiliyorlardı hamileyim diye paylaşıyorlardı içten içe kıskanıyordum ve bence bu normal birşey asıl tepkisizlik kötü olurdu.
Benim hamile kalmam şöyle oldu temmuz ayında 6 gün geciktim deneyeli tam 1 sene olmuştu ve hiç gecikme yaşamazdım erken gelirdi ama geç gelmezdi. Tabi Çok aşırı ümitlendim ama inatla test yapmadım baktım adetin 4. günü oldu gelen giden yok belirti yok.. Eşim gelince hemen acilden kan verdim sonuç 1.2 :bicak: Dünya başıma yıkıldı o akşam çok ağladım dedim kendime sanırım olmayacak böyle yıpranıp kendini psikolojik buhranlara sokma. Biraz zamana bırakıp aşılama ve tüp bebeğe kendimi odaklamaya başlamıştım. O ay Buraya girmedim yumurtlama zamanıma bakmadım. Telefonda ki uygulamaya girerdim her ilişkiyi, işte yarım saat kalkmadan yatmalar kendimce herşeye dikkat ederdim ama o ay ümitsizlikten bunların hiçbirini yapmadım. Ağustos ayındaki adetimi bekliyordum tekrar hormonlara baktırmak için ki telefona bildirim geldi bugün adet günü diye tamamen unutmuşum. Test yapmamak ve o negatifi görmemek için ilk idrarımı hemen yapıyordum ki üzülmeyeyim :) Ona kadar düşünüyordum. 2 gün geçti artık dedim baktırayım içim rahatlasın söküleyim. Ve süpriz.
Bizi engelleyen asıl şey benim beklentim ve stresmiş bu fikri aklımdan çıkarıp attığım an hamile kalmışım. Üstelik bunu herkes diyordu ve ben çok kızıyordum nasıl kafaya takmaz ki bir insan diyordum.
Ve günaşırı ilişkimiz oluyordu artık vazife yerine gelmeye başlamıştı artık oluruna bıraktığım ay bıkkınlıktan sadece haftada birer kez olan 4 ilişkiden biri tutuvermiş.
Ne desem teselli etmeyecek çokta uzun yazdım ama kendimi gördüm biraz ve belki yardımcı olabilirim ümidiyle yazdım.
Bu fikri kafandan çıkar kafanı dağıtacak şeylerle meşgul ol inşallah vaktide geldiyse çok bekletmez miniğin seni. Allah kimsenin kucağını boş bırakmasın inşallah.
Canımm rabbim hayırlısıyla kucağına almayı nasip etsin inşallah sana çok sevindim senin adına. Yazdıklarını bende yaptım ovülasyon takibi yapmadım etmedim. Uygulamayı sildim telimden ama aklımda sürekli takip ediyordum fark etmeden. Benim vajinusmusum var bide doktor ondan da olmaz dedi. Bilmiyorum ki artık kafamdaki her bilgi birbirine girdi. Bu ay b12 tedavisi gördüğüm için aşırı derecede bir istek arzu var içimde. Belkide bu ay olduğumuz kadar hiç bir zaman beraber olmamışızdır eşimle ama yinede kesin yoktur diyorum. Çünkü artık olmayacağına o kadar adapte ettim ki kendimi inanmıyorum yani öyle bişey. Bir yandan da diyorum ki adet olssam o kadar rahatlayacağım ki anlatamam. Yani adetimi hiç beklemediğim kadar bekliyorum şuan adet oluyum diye yalvarıyorum resmen kafamın karışıklığını sen anla burdan :( ben yapamıyorum kendimi bu düşüncelerden alıkoyamıyorum sürekli dua ediyorum rabbime hayırlısını ver diye. Eşimde diyor ki sen o kadar çok istiyosun ki rabbim seni bunla imtihan ediyor. Sen bebeği allahtan öncelikli sıraya koymuşsun kalbinde seni böyle sınıyor. Ne gelirse allahtan rabbim bir sıraya koydu hayatımızı kiminki önce gelirse öyle olacak ne diyeyim...
 
Üzülme Allah seninle beraberdir bunu unutma. Sadece isyan etmemeyi bil bende çok istiyordum oldu ama dış gebelik o kadar zor ki seni anlayabiliyorum ama Allahu Teala bi yerde insanları imtihan eder sen çocuktan olursun başkası annesi babasından veya Allah korusun çocuğun olur sağlıklı olmaz hep dua et ve her ay aklına getirme benim tanıdığım biri var çiftte sorun yok ama stresten olmuyomus bunlar çok etkiliyormuş gerçekten o yüzden dert etme dua et demişler büyükler Allahı dost bildiğin vakit bu sıkıntından kurtulursun emin ol canım :dua:
Stres maalesef ki en büyük düşman ve hayatımızın büyük kısmını kaplıyor. İnsan elinde olmadan stresler yaşıyor kimi zamanda.. asla isyan etmedim etmemde rabbim ne zaman vericekse o zaman geldiğinde verir diye düşünüyorum ama iste neden kısmı hiç aklımdan çıkmıyor kendimi yiyip bitiriyorum. Gözümde şuan hiç bişeyin değeri yok gerçekten. Bıktım yıldım artık korkuyorum ki depresyona giriceğim bu gidişle kendi hayatımıda riske atıyorum. Çok değişik duygular içindeyim çok...
 
Elimden gelen herşeyle kendimi oyalamaya çalışıyorum ama yinede olmuyor maalesef canım kendimi sürekli bunları düşünürken buluyorum. Beynimi kontrol edemiyorum. Çok stresli bir hayatım var zaten bununda stresi beni yoruyor. Kayınbabam sürekli eşinden saklaadığı bir hastalığı var o yüzden olmuyor diyormuş çevresindekilere. Yani bunlarıda duydukça biten umudum iyice hırçınlaştırıyor beni
Bu millette yani boş konuşmayı çok seviyor kendi derdi yetmio gibi bide en yakındakiler destek olacağına köstek oluyorlar.kolay değil tabi canım acıyı yaşayarak hafifleteceksin inşallah en kısa zamanda Rabbim nasip ederde bı nebze olsun hafifler acin.Rabbimize boynumuz kıldan ince canım veren de alanda o
 
Stres maalesef ki en büyük düşman ve hayatımızın büyük kısmını kaplıyor. İnsan elinde olmadan stresler yaşıyor kimi zamanda.. asla isyan etmedim etmemde rabbim ne zaman vericekse o zaman geldiğinde verir diye düşünüyorum ama iste neden kısmı hiç aklımdan çıkmıyor kendimi yiyip bitiriyorum. Gözümde şuan hiç bişeyin değeri yok gerçekten. Bıktım yıldım artık korkuyorum ki depresyona giriceğim bu gidişle kendi hayatımıda riske atıyorum. Çok değişik duygular içindeyim çok...
Seni anlıyorum bende 15 aylık evliyim ilk ve tek gelinim herkesin üstümde baskısını hissediyorum herkes çok istiyo Kayınvalidem Kaynatam eşim ben Benim ailem ama nasip yapacak hiçbişey yok
 
Bende ilk yılımı böyle senin gibi heba etmiştim zehir etmiştim kendime de eşime de sonra artık üzülmemeye çalıştım, çocuksuz aile olmanın artılarını düşünmeye çalıştım, daha çok para daha çok seyehat diyerek sürekli gezerek unutmaya çalıştım bu durumu..kendimi çocuksuz bir aileye alıştırmaya çalıştım ümidim kalmamıştı çünkü artık. Evliliğimizin 3. Yılında sürpriz bir şekilde bizi buluverdi bebeğim. Dedim demek ki şimdiymiş zamanı yaşım da 30a dayandı üstelik. Sen daha çok gençsin yolun başındasın.. o olduğu zaman yapamayacağın şeyleri yap kendini mutlu et gez toz eğlen kafandan çıkar bak o zaman nasıl oluyor.
 
Bu millette yani boş konuşmayı çok seviyor kendi derdi yetmio gibi bide en yakındakiler destek olacağına köstek oluyorlar.kolay değil tabi canım acıyı yaşayarak hafifleteceksin inşallah en kısa zamanda Rabbim nasip ederde bı nebze olsun hafifler acin.Rabbimize boynumuz kıldan ince canım veren de alanda o
Aynen canım öyle insanlar kendilerine bakmadan başkalarını yargılamaya bayılıyorlar ama sözlerinin insanlar üzerinde nasıl bir etki bıraktığını asla düşünmüyorlar maalesef. Allah yardımcımız olsun inşallah
 
Seni anlıyorum bende 15 aylık evliyim ilk ve tek gelinim herkesin üstümde baskısını hissediyorum herkes çok istiyo Kayınvalidem Kaynatam eşim ben Benim ailem ama nasip yapacak hiçbişey yok
İşte böyle olunca insan daha da strese giriyor olacağı varsa olmuyor. Özellikle baskı aileden gelince daha da berbatlaşıyor iş
 
Bende ilk yılımı böyle senin gibi heba etmiştim zehir etmiştim kendime de eşime de sonra artık üzülmemeye çalıştım, çocuksuz aile olmanın artılarını düşünmeye çalıştım, daha çok para daha çok seyehat diyerek sürekli gezerek unutmaya çalıştım bu durumu..kendimi çocuksuz bir aileye alıştırmaya çalıştım ümidim kalmamıştı çünkü artık. Evliliğimizin 3. Yılında sürpriz bir şekilde bizi buluverdi bebeğim. Dedim demek ki şimdiymiş zamanı yaşım da 30a dayandı üstelik. Sen daha çok gençsin yolun başındasın.. o olduğu zaman yapamayacağın şeyleri yap kendini mutlu et gez toz eğlen kafandan çıkar bak o zaman nasıl oluyor.
Bende öyle yapıyorum canım elimden geldiğince kendimi oyalamaya çalışıyorum bakalım ama aklım gitmese iyi olucak o düşünceye... kendime zaman tanımıyorum ben. Halbuki derlerki bir şeye çok odaklanırsan olurmuş ama niye bizde böyle oluyor anlamıyorum :(
 
malesef ayni, seyleri yasioruz. her ay belki,bu,ay hamile kalirim demekten, ovulasyon testlerinden, 50 li gebelik testi siparsi vermekten, kendimi surekli acaba hamilemiyim.ilac icmim demekten o kadar cok yoruldumki, etrafta hic bi caba sarfetmeden sokaga birakilan cocuklara mi yoksa kendime mi uzuleyim anlayamadim
 
Konuyu ben açtım sandım :cry: bir sene önce herkese akıl verirdim aman takma kafaya vs vs diye.. kendime gelince hiç uygulayamıyorum bunları.. teselli verdiklerim hamile kaldı bende böyle beklemece.. Ne yapayım.. duanın gücüne sığınmaktan başka ne gelir elimizden, Rabbim bir yol çizmiş keşke razı olup bekleyebilsek.. Dilerim dileyen herkes hayırlı evlat sahibi olur.
 
Konuyu ben açtım sandım :cry: bir sene önce herkese akıl verirdim aman takma kafaya vs vs diye.. kendime gelince hiç uygulayamıyorum bunları.. teselli verdiklerim hamile kaldı bende böyle beklemece.. Ne yapayım.. duanın gücüne sığınmaktan başka ne gelir elimizden, Rabbim bir yol çizmiş keşke razı olup bekleyebilsek.. Dilerim dileyen herkes hayırlı evlat sahibi olur.
cok,zor beklemek
 
cok,zor beklemek

Zor ve tek çare sanırım . kafaya taktıkça dipsiz bir kuyu bu, her şey depresyona sokabilir.. herşey gözüme batıyor. Şimdi ben hep kendimi telkin ediyorum, yoksa durum vahim. Kimse benden önde değil, bende geç kalmış değilim. Kimseyle kendimi yarıştırmayacağım. Rabbimden hayırlısıysa istiyorum.
 
Back