- 6 Ağustos 2014
- 17.656
- 31.596
Arkadaşlar,
1 yıllık evliyim. Eşimin ailesi ben istemediğim halde belli bir miktarda bir şey takacaklarını söylediler ancak 3, 5 sene nişanlılık sürecimizde(kendi ileri yüzünden sürekli ertelendi) düğün için biz kesin şu tarihte yapacağız dedikten sonra ev yaptırmaya kalktılar.
Eşim de ben de düğünü en mütevazi şekliyle istedik. Ev eşyalarımız da keza öyle. Hepsini biz yapacağız demelerine rağmen yarısını biz ödedik. Biz nişanlı iken yapmak istedik kendilerinin yapacaklarını söylersek müsaade etmediler.
Evimiz kira, arabamız yok. Eşim arabasını bir zorunluluk sebebi ile satıp parasını ailesine vermişti nişanlılık sürecimizde
Bu arada eşimin maaşı 3000, ben ise düğünden kısa bir süre sonra işten ayrılmak durumunda kaldım. İkimizde atama bekliyoruz.
Her neyse... Bu süreçte yaptırdıkları ev bahsedilenden 3 kat fazla çıktı borçları, bize inşaatın arasında bir de düğün çıkardınız gibi söylemlerle geldiler. (eşim cevabını verdikten sonra bir şey diyemediler)
Şimdi ellerinde bir gayrımenkul vardı onu sattılar. Borçlarının üzerine ellerine de epeyce bir miktar kalması gerekiyor. Sattığı akşam bana söz verdiği miktarın yarısından bile azını vereyim bitsin gibi davrandı. Halbuki ondan isteyen olmadı ama söz verdiği şeyi dert edip sonrasında da çocuk kandırır gibi davranılmasına deli oldum. Bense siz önce borçlarınızı halledin dedim istiyormuş gibi yapmadım. Oysa ki şu ciddi anlamda ihtiyacımız var. Bir de bugüne kadar eşime de bana da bunlar nasılsa mütevazi ne verirsek o kadarına tamam der geçerler modundalar.
Bir diğer taraftan kariyeri gayet iyi olan dolayısıyla maaşı da çok yüksek olan bir abisi var. İnşaat zamanı ihtiyaç olur diye hediye gönderdi dediği parasını geri verecekmiş. Ona bana söylediği miktarın 12 katını göndereceğini de söyledi. Göndersin sorun o değil.
Ancak bana verdiği söz, eşimin daha önceki araba parası ister istemez şu an ihtiyacımız var. En azından verse düğünden kalan borcu kapatırız.
Eşimle bu konuyu konuşmama kararı almıştık.
Eşim annesiyle konuşurken annesinin bu konuyu açması ile birlikte sormuş. Abim onu yardım diye gönderdi bir taraftan da söz verdiğin miktarla vereceğim dediğin miktar farklı. Konuyu değiştirmeye kalkınca Borçlarını kapat sen verme imkanımız olunca senin yerine ben veririm eşime gibi bir konuşma geçmiş. Kayınvalidem paragözmüşüz gibi davrandığı için sinirlenmiş. Oysaki orada hakkımız olan bir şey var. Söz vermese bile o kadar yüklü miktarda para geçmiş eline insan harçlık diye çocuğuna verir. Yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum ama ailemden öyle gördüm ben. Daha yeni zamanda annemin hisseli bir yeri vardı çok az bir miktar eline geçti. Her bir kardeşe ayırdı. Küçük olanların ihtiyaçlarını karşıladı eşimle bana da nakit verdi zor zamanımızda rahatlattı.
Eşim çok üzüldü duruma. Çünkü parası olsa hepsinden çok daha cömert bir insan. Abilerinin evlendiği zamanda herşeyi ailesi yapmış altlarına arabalarını da vermişler ama bize gelince nasılsa bir şey demezler gibi davranılıyor.
Bir başkasının halinden ikimizde anlamak için hep uğraşırız ve bizden daha zorda olduğunu hissettiğimizde elimizden ne geliyorsa yaparız. Haksızlığa uğramış gibi hissetmek bana, gücü olana destek verip eşimi önemsememesi ise eşime çok ağır geldi.
Şimdi eşimle şu kararı aldık durumumuz ne kadar kötü olursa olsun laf duyacağımıza, bir başkasından gelecek paraya minnet edeceğimize vermek istediği küçük miktarı da kabul etmeyelim dedik.
Not olarak şunu düşmek isterim bazı zamanlarda insanın olmaz bir şey demezsin. Mesela nişanlı iken biz mobilyalarımızı almak istedik borç olmasın sonra diye ben ödeyeceğim deyip izin vermediler sonrasında ise yine bize kaldı borçlar. Şu an borçlarımız olmasa bir kıyafet alırız belki. 1 sene oldu kıyafet almadık eşim de ben de. Zaruri ihtiyaç haricinde kendimizi sıkıyoruz. Bu durumdan şikayetçi değilim ama söylenilen sözleri tutulmaması ciddi anlamda beni üzüyor.
1 yıllık evliyim. Eşimin ailesi ben istemediğim halde belli bir miktarda bir şey takacaklarını söylediler ancak 3, 5 sene nişanlılık sürecimizde(kendi ileri yüzünden sürekli ertelendi) düğün için biz kesin şu tarihte yapacağız dedikten sonra ev yaptırmaya kalktılar.
Eşim de ben de düğünü en mütevazi şekliyle istedik. Ev eşyalarımız da keza öyle. Hepsini biz yapacağız demelerine rağmen yarısını biz ödedik. Biz nişanlı iken yapmak istedik kendilerinin yapacaklarını söylersek müsaade etmediler.
Evimiz kira, arabamız yok. Eşim arabasını bir zorunluluk sebebi ile satıp parasını ailesine vermişti nişanlılık sürecimizde
Bu arada eşimin maaşı 3000, ben ise düğünden kısa bir süre sonra işten ayrılmak durumunda kaldım. İkimizde atama bekliyoruz.
Her neyse... Bu süreçte yaptırdıkları ev bahsedilenden 3 kat fazla çıktı borçları, bize inşaatın arasında bir de düğün çıkardınız gibi söylemlerle geldiler. (eşim cevabını verdikten sonra bir şey diyemediler)
Şimdi ellerinde bir gayrımenkul vardı onu sattılar. Borçlarının üzerine ellerine de epeyce bir miktar kalması gerekiyor. Sattığı akşam bana söz verdiği miktarın yarısından bile azını vereyim bitsin gibi davrandı. Halbuki ondan isteyen olmadı ama söz verdiği şeyi dert edip sonrasında da çocuk kandırır gibi davranılmasına deli oldum. Bense siz önce borçlarınızı halledin dedim istiyormuş gibi yapmadım. Oysa ki şu ciddi anlamda ihtiyacımız var. Bir de bugüne kadar eşime de bana da bunlar nasılsa mütevazi ne verirsek o kadarına tamam der geçerler modundalar.
Bir diğer taraftan kariyeri gayet iyi olan dolayısıyla maaşı da çok yüksek olan bir abisi var. İnşaat zamanı ihtiyaç olur diye hediye gönderdi dediği parasını geri verecekmiş. Ona bana söylediği miktarın 12 katını göndereceğini de söyledi. Göndersin sorun o değil.
Ancak bana verdiği söz, eşimin daha önceki araba parası ister istemez şu an ihtiyacımız var. En azından verse düğünden kalan borcu kapatırız.
Eşimle bu konuyu konuşmama kararı almıştık.
Eşim annesiyle konuşurken annesinin bu konuyu açması ile birlikte sormuş. Abim onu yardım diye gönderdi bir taraftan da söz verdiğin miktarla vereceğim dediğin miktar farklı. Konuyu değiştirmeye kalkınca Borçlarını kapat sen verme imkanımız olunca senin yerine ben veririm eşime gibi bir konuşma geçmiş. Kayınvalidem paragözmüşüz gibi davrandığı için sinirlenmiş. Oysaki orada hakkımız olan bir şey var. Söz vermese bile o kadar yüklü miktarda para geçmiş eline insan harçlık diye çocuğuna verir. Yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum ama ailemden öyle gördüm ben. Daha yeni zamanda annemin hisseli bir yeri vardı çok az bir miktar eline geçti. Her bir kardeşe ayırdı. Küçük olanların ihtiyaçlarını karşıladı eşimle bana da nakit verdi zor zamanımızda rahatlattı.
Eşim çok üzüldü duruma. Çünkü parası olsa hepsinden çok daha cömert bir insan. Abilerinin evlendiği zamanda herşeyi ailesi yapmış altlarına arabalarını da vermişler ama bize gelince nasılsa bir şey demezler gibi davranılıyor.
Bir başkasının halinden ikimizde anlamak için hep uğraşırız ve bizden daha zorda olduğunu hissettiğimizde elimizden ne geliyorsa yaparız. Haksızlığa uğramış gibi hissetmek bana, gücü olana destek verip eşimi önemsememesi ise eşime çok ağır geldi.
Şimdi eşimle şu kararı aldık durumumuz ne kadar kötü olursa olsun laf duyacağımıza, bir başkasından gelecek paraya minnet edeceğimize vermek istediği küçük miktarı da kabul etmeyelim dedik.
Not olarak şunu düşmek isterim bazı zamanlarda insanın olmaz bir şey demezsin. Mesela nişanlı iken biz mobilyalarımızı almak istedik borç olmasın sonra diye ben ödeyeceğim deyip izin vermediler sonrasında ise yine bize kaldı borçlar. Şu an borçlarımız olmasa bir kıyafet alırız belki. 1 sene oldu kıyafet almadık eşim de ben de. Zaruri ihtiyaç haricinde kendimizi sıkıyoruz. Bu durumdan şikayetçi değilim ama söylenilen sözleri tutulmaması ciddi anlamda beni üzüyor.
