tabi ki empati kurduğum için yaptım ama 2dir aynı şekilde tepkisizlikle karşılaşınca yersiz bir davranış mı diye kendimi sorguluyorum.
abim yengem falan yazarak gereksiz uzatmışım konuyu. konu benim beklentim değil. zor bir durum yaşadım, biliyorum zor. bir çocuğu büyütmek için bir köy gerekir diye düşünenlerdenim ben de. Bir şekilde yardım etmek istedim. kırgın değilim de yersiz bir davranış mı bu diye sorguluyorum daha çok.
Yersiz işte, onu anlatmaya çalışıyoruz :) yirmi yıllık kankaniz filan olsa aranızda böyle teklifsizlikler olur tabii ama iki senelik aşırı samimi olmadığım bir arkadaşım bana bunu yapsa aklımdan "acaba katil filan mı, bizden ne istiyo" diye bile gecirebilirim yani jfjfnf. Hızlı giden atın b.ku seyrek düşer derler. Kadınlar arasında aşırı hızla gelişen böyle inanılmaz özverili arkadaşlıkların sonu genelde hüsran oluyor. Bana histerik gelen bir yanı var bütün bağlam dahilinde bu yaptıklarınızın.
Nezaket göstermişsiniz ama dünya artık eskisi gibi değil. İnsanlar daha mahrem kapalı hayat yaşıyorlar. Siz yine yapın ama önceden mutlaka teklif edin sorun. Yok zahmet etme derlerse de ısrar etmeyin. Bazen hayır sadece hayırdır. Neden bilmiyorum ben de böyle verilen yemekleri yiyemiyorum. Halbuki çocukluğum apartmanda tabak tepsi taşımakla geçti ve bize gönderileni de bayılarak yerdik. Restoranda veya misafir olduğumuz evde yiyoruz ama kapıdan verileni yiyemiyoruz. Bir sosyolog psikolog ya da besin uzmanı varsa gelsin açıklasın lütfen.
bu arkadaşımı sık sık yemekte ağırladım. hatta giderken beğendiklerinden tuppera koyup götürdüğü de oldu. sizin gibi bir vibe almış olsam asla böyle bir şey yapmazdım. merak etmeyin az çok insanları tanıyorum.
Evde ağırlamak başka, yemek götürmek başka. Evinde yemek yediğim insan da konserve getirse yiyemem. Eskimiş yemek ve konserve yiyemiyorum çünkü. Taze pişmiş olmalı yiyeceğim şey. Bir de konserve tehlikeli bir şey, bakteri üremiş olabilir. Lohusalık gibi hassas bir dönemde o riski almak istemem ben.
Pek tabi haklısınız ama ben de birkaç kere götürürüm aklıma gelir mesela, karşılık da beklemedim hemen tabağımı da geri alırım ki doldurup getirmek zorunda kalmasın kimse.
Bu internet konusunda ben de yan komşuma sordum, onlar isterse ve bizim evde de çekerse her ay yarısını ödeyebileceğimi söyledim. Düşündü kabul etti, denedik, güzel çekti dağıtıcım da vardı. Şu an her ay yarısını 15 inden 15 ine gönderiyorum iki aydır. Düzgün bir üslupla söylendi ve karşı tarafta ödüyorsa günü gününe bir sıkıntı yok bence. Tabi siz paylaşmak da istemeyebilirsiniz bu da doğru. Ödemeyi keserse de şifreyi değiştiriversiniz mesela internet hızınızı etkilemiyorsa gibi gibi
ben güvenilir bulmuyorum açıkçası. nerelere gireceği nerelere çıkacağı belli değil
bilişim suçları diye bişey de var sonuçta
sıkıntılı bi ile bulaşsalar ip adresi direkt ben çıkacağım
ben risk olarak gördüğüm için sıcak bakmıyorum
ha güvendiğim biri olur, bilinçli olduğundan emin olurum, hakikaten temiz insanlarsa eminsem bundan
o zaman olabilirdi ancak
ama daha 1 kere sohbet etmişim ayak üstü, pat diye bunu istemesi beni rahatsız etti
benim hızımın düşük olması (sadece kendime kadar) etken oldu
1 ay sonra taahüdüm bitiyor, aynı hıza 500 tl ödeyeceğim her ay en az
yine de doğru düzgün tanımadığım biriyle yapabileceğim bi iş değil maalesef
Konuyu sonuna kadar okudunuz mu? Başka bir konuya mi yorum yapıyorsunuz anlamadım?
[/QeUOTE]
Bence çok güzel bı davranis bana arkadaşım böyle düşünüp hazirlasa minnattar olurdum . Benimde 1 yaş arayla iki bebeğim oldu çok zorlu oluyor.. dmeek onların bebekleri uysal bizim kadar zorlanmamis. Benimki 5 aya kadar kolik bı bebekti saatlerce ağlardı, gaz ilacı çeşit ,çeşit denedik fayda etmedi. Saatlerce susmuyor agliyor diye dktra kosuyorduk ,kolik bebek diyordu
Evde ağırlamak başka, yemek götürmek başka. Evinde yemek yediğim insan da konserve getirse yiyemem. Eskimiş yemek ve konserve yiyemiyorum çünkü. Taze pişmiş olmalı yiyeceğim şey. Bir de konserve tehlikeli bir şey, bakteri üremiş olabilir. Lohusalık gibi hassas bir dönemde o riski almak istemem ben.
yaptığım tarihi üzerine yazdım 3 4 günlük taze yemekler. arkadaşım da kışlık konserve yapıyor biliyordum.
ben çalıştığım için çok hayat kurtarıcı oluyor, kendim de yapıyorum düzenli 1 ayda bitiriyorum.
yiyin ya da yemeyin mevzu farklı.
neyse teşekkürler yanıtınız için
Herkesin yaşadığı zorluktan içi sızlar, bende hasta yakınlarına kıyamam hiç, çevremde hasta bakan varsa yemekte götürürüm, bazen gerekli bakım malzemelerini götürürüm bazen de uyu bir iki saat ben bakarım derim. Bunlar insanlıktır maalesef öküzlüğün tavanda olduğu bir devirde yaşıyoruz. Arkadaşın/komşun senin için emek vermiş, yapmış bir teşekkür, bir sıcak mesaj atmak iş değil, lohusalıkta bunun bahanesi değil. Sizin gibi düşünen insanların çok az kaldığı bu devirde başıma böyle güzel bir şey gelse tamam ya derim, sıkı bir arkadaş var çevremde çok mutlu olurum. Bundan yıllar önce annemi hastanede beklerken, eve gidemeyişimin 50. günü falandı sanırım, iki çift çorap, iki külot, bir kavanozda tavuk suyu çorbayla karda kışta hastaneye gelen arkadaşımı ömrümce unutamam mesela. Şimdi başka bir şehirde yaşıyor ama irtibatı hiç kesmedim. Siz iyiliğinizden vazgeçmeyin devir kabalık devri onu da unutmayın, sevgiler
Burda bile konu sahibine yüklenmişler.
Konu sahibinin yardım ettiği kişiler de böyle demek ki. İyilikten bihaber
Gerçekten de öküzlüğün tavanda olduğu bi dönem.
Çok üzücü
Bu konudan anladığım millet yamyam olmuş. Sizin yaptığınız çok ince bir davranış, beni de sizin gibi yemek getirenler dıygulandırdı en çok ve ben de bu sayede öğrendim, kendime ben de aynısını yapacağım lohusalara diye söz verdim. Siz içiniz nasıl rahat ediyosa öyle davranmaya devam edin bence insanlara, onların kabalıkları sizin davranışlarınızı belirlemesin. Ayrıca açıkça sorun beğenmediniz mi diye. Şöyle düşünün: o teşekkür etmezken utanmıyor siz sorarken mi utanacaksınız? Yemek getirmeyin döküyoruz!!! Diyen olmuş fmfm evlerine gidip görmek istiyorum ne yediklerini. Komik.
Doğumlarımdan sonraki ilk birkaç haftalık dönemde fazla destek görmedim. kendi annemle pek aram yoktur. Eşimin annesi 2 kere geldi. yemek yapıp birkaç saat geçirip gitti. Çok beklenti halinde değildim zaten. Ama abimlerle aynı sitede oturuyorduk. Ne abim ne de eşi öyle yemek getirme ya da 2 saat bebege bakayım sen biraz uyu gibi bir destekleri olmadı pek. özellikle ilk doğumda. 2. doğumunda kendim isteme durumunda kaldım birkaç kez, yemek değil de büyük oğlumu parka götürmelerini falan. o da max 3 4 kere olmuştur. Onlara kızmıyorum inanın. İnsan çocuk sahibi olmayınca ne kadar zor durumlarda kalınabileceğini tahmin edemiyor. Yengemin çocuğu olsa ben neler neler yaparım hiç çekinmem
. Neyse özellikle ilk doğumda çok bocaladım. Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim. Merkezden uzak olduğumuz için yemek siparişi falan pek edemiyorduk.
Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.
Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.
Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.
Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^
Aşırı ince düşünen ve görüştüğünüz insanlardan ciddi beklentilere giren birisi gibi gördüm sizi. Tamam teşekkür etseydi çok şık bir davranış olurdu ama etmemesi de bir şey değil bence. Kaldı ki kapıda teşekkür etmiş daha ne olsun, abarta abarta ayyyyyy iyikiiiii canııımmmm filan demesine gerek yok yani.
Siz bu desteğin yokluğunu çok hissettiğiniz için ciddi bir teşekkür bekliyorsunuz bence.
Doğum yapıp eve geldim, ertesi gün kek, poğaça ve çorba gönderdi komşum. Bir diğer komşum bir tencere sarma yapıp gönderdi. Allah ikisinden de razı olsun. Teşekkürümü de ettim zaten, hatta birini kocam almış, özellikle aradım. Diğerine mesaj attım.
Ki eşim başkasının elinden yemez, valla dedim bizim yemeğimiz var kendine yap da ye o zaman.
Benden 1 hafta sonra o ameliyat oldu, ben de 7 günlük lohusayım falan demedim ne yaptıysam yolladım. Bizde de yine kekli, poğaçalı, pastalı günlerdi.
Dağda ayılar tarafından büyütülmediysek olması gereken de bu.
Doğumlarımdan sonraki ilk birkaç haftalık dönemde fazla destek görmedim. kendi annemle pek aram yoktur. Eşimin annesi 2 kere geldi. yemek yapıp birkaç saat geçirip gitti. Çok beklenti halinde değildim zaten. Ama abimlerle aynı sitede oturuyorduk. Ne abim ne de eşi öyle yemek getirme ya da 2 saat bebege bakayım sen biraz uyu gibi bir destekleri olmadı pek. özellikle ilk doğumda. 2. doğumunda kendim isteme durumunda kaldım birkaç kez, yemek değil de büyük oğlumu parka götürmelerini falan. o da max 3 4 kere olmuştur. Onlara kızmıyorum inanın. İnsan çocuk sahibi olmayınca ne kadar zor durumlarda kalınabileceğini tahmin edemiyor. Yengemin çocuğu olsa ben neler neler yaparım hiç çekinmem
. Neyse özellikle ilk doğumda çok bocaladım. Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim. Merkezden uzak olduğumuz için yemek siparişi falan pek edemiyorduk.
Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.
Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.
Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.
Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^
Bence çok ince bir düşünce çünki insan kalkıp yemek yapacak fırsatı bulamıyor her bebek aynı değil sakini var kolik olanı var ve bu durumda siz onu düşünüp okadar hazırlık yapmıssınız bide not bırakmışsınız ne olursa olsun tşk etmeliydi.
Bazı yorumlarda şunu okudum çocuğa bakcam gücüm yoksa doğurmam doğurduysam kimseden beklentiye girmem bakarım falan tarzı…
Ama inanın öyle olmuyor tabikş hepimiz isteyerek doğurduk sorumluluğunu almayı isteyerek lakin yorucu bir süreç anneye destek çok önemli o dönem bu bizi kötü anne yapmaz doğurduğuna bakamıyor yapmaz sadece kısa bir mola anne için
Doğum yapacak kadınları düşünmeyi bırakıp çocuklarınızı ve kendinizi düşünseniz iyi olur. Gördüğünüz gibi yaptığınız iyiliklerden anlamıyor. Zaten talepte etmiyorlar.
Burda bile konu sahibine yüklenmişler.
Konu sahibinin yardım ettiği kişiler de böyle demek ki. İyilikten bihaber
Gerçekten de öküzlüğün tavanda olduğu bi dönem.
Çok üzücü
3-4 günlük denen yemek taze yemek olmaz. Ben evimde yemek yaparken bile artmayacak kadar yapıyorum çünkü taze olmayan yemekten hep şüpheleniyorum. Eskiden gıda kalitesi iyiydi, şimdi sebzenin etin yağın hilesi hurdası çok. Bırak konserveyi, bir gün öncenin yemeği bile buzdolabında sağlıklı kalmayabiliyor. O nedenle konservelenmiş yemeği yemek istememiş olabilirler. Lohusa kadınlar emziriyor ve sütle bebeğe geçsin istememiş olabilirler. Bu da insanı öküz yapmaz diyecektim ama arayıp veya mesaj gönderip teşekkür etmemek de kabalık.
Konu sahibi çok nazik düşünceli ve empati yapıyor. Ama artık önceden sorma devri yaşıyoruz. Sana şunu bunu yapıp getirmeyi düşünüyorum, ister misin veya başka bir şey ister misin diye sormak daha doğru.
Düşünceniz güzel.İnce düşünen ,zarif birisiniz belli ki.Aldiktan sonra tesekkur etmeleri kibarlık olurdu ama bizim insanımız genel olarak kaba saba.
Ama yaptığınız bence gereksiz.Ben istemezdim mesela.O gün yemegim var mı durumum ne bilmiyorsunuz.Ozellikle kuruyemişe hiç anlam veremedim.Borclu hissetmekten de cekinirim.
Ben bu yaptığınız yerine ,müsait olup olmadıklarını sorup bir yarım saat ziyarette bulunulması tercih ederim.Biraz sohbet etmek anneye iyi gelebiliyor.Bebege hediye alınıp gidilebilir.Hem durumlarini görüp neye ihtiyaçlari var gözlemleyebilirsiniz.
3-4 günlük denen yemek taze yemek olmaz. Ben evimde yemek yaparken bile artmayacak kadar yapıyorum çünkü taze olmayan yemekten hep şüpheleniyorum. Eskiden gıda kalitesi iyiydi, şimdi sebzenin etin yağın hilesi hurdası çok. Bırak konserveyi, bir gün öncenin yemeği bile buzdolabında sağlıklı kalmayabiliyor. O nedenle konservelenmiş yemeği yemek istememiş olabilirler. Lohusa kadınlar emziriyor ve sütle bebeğe geçsin istememiş olabilirler. Bu da insanı öküz yapmaz diyecektim ama arayıp veya mesaj gönderip teşekkür etmemek de kabalık.
Konu sahibi çok nazik düşünceli ve empati yapıyor. Ama artık önceden sorma devri yaşıyoruz. Sana şunu bunu yapıp getirmeyi düşünüyorum, ister misin veya başka bir şey ister misin diye sormak daha doğru.
Evet biliyorum. İsterse sevmesin olduğu gibi çöpe döksün. Burada niyet önemli.
Kadın düşünmüş az çok emek harcamış ve getirmiş. Bi sms lik teşekkürü de mi haketmiyor? Benim kızdığım konu bu. Yoksa bende konserve yemek sevmeyenlerdenim
Kapıda teşekkür etmişler özel olarak daha kaç kez teşekkür edebilirler bilemedim. Ben teşekkür ederdim ama sanırım yemekleri dökerdim. Herkesin her yaptığını yiyemiyorum
Bu arada bende az da olsa yapardım fakat hastalık süreci vs beni artık geri çekiyor birde bana yapıldığında yuk kaldıracak gücüm yok
ayrıca yine diyorum her türlü hazırlığı yaparım ama kavanoza girmiş pişmiş yemek bayat geliyor bana, aslında sorup yapmanız daha doğru
Bir yere kdr sizi anlıyorum bir yerden sonra karşı taraf haksız diyemiyorum.
Bir komşuma dogum yaptiginda ortak tanıdık ile kayısı kompostosu gonderdim eşim esi ile tanışıyormuş ve istemezse atabilecegini ama gaz için iyi gelebileceğini iletmelerini istemistim orada kaldı. 6 7 ay sonra tanışınca teşekkür etmişti o zmn çok denk gelmek istedim demişti.
Yine hastahanelere fln giderdim daha dun 2 arkadasim birine goturdugum pogacayi digerine goturdugum oyuncak ile tüm gece eglenmelerini anlattı ama pandemi öncesinde kaldı artık mecbur kendi içimizdeyiz
Düşünceniz güzel.İnce düşünen ,zarif birisiniz belli ki.Aldiktan sonra tesekkur etmeleri kibarlık olurdu ama bizim insanımız genel olarak kaba saba.
Ama yaptığınız bence gereksiz.Ben istemezdim mesela.O gün yemegim var mı durumum ne bilmiyorsunuz.Ozellikle kuruyemişe hiç anlam veremedim.Borclu hissetmekten de cekinirim.
Ben bu yaptığınız yerine ,müsait olup olmadıklarını sorup bir yarım saat ziyarette bulunulması tercih ederim.Biraz sohbet etmek anneye iyi gelebiliyor.Bebege hediye alınıp gidilebilir.Hem durumlarini görüp neye ihtiyaçlari var gözlemleyebilirsiniz.
yemekler 1 ay kadar dolapta hiç bozulmadan durabilecek şekilde konserve olarak yaptım. ben de çalışıyorum, yeni anne sayılmasam da artık. elinin altında bir çorba, bir nohut yemeği olması acayip kolaylaştırıyor insanın işini.
emzirme deneyiminiz oldu mu bilmiyorum ama ani kan şekeri düşüyor özellikle lohusayken. ben baygınlık geçirir gibi olurdum. yanında atıştıracak bir şeyler olması her zaman iyi oluyor bu durumda. gofret yiyeceğine tereyağlı cevizli bir kurabiye ya da kuruyemiş yesin diye düşündüm. neden tuhaf geldi anlamadım.
kapıya bile çıkma dedim hatta, ben bırakıp gideyim. o kadar bile müsait olmayabiliyor insan. meme ucu yarasından memem açık gezdim ilk 1hafta mesela? evine gidip darlamak istemedim, o zaten müsait olunca bebek görmeye çağıracağını söyledi. bir de hastalık var herkesi bebeğine yaklaştırmak istemeyebilir.