- 12 Ocak 2010
- 1.808
- 6.054
- 32
- Konu Sahibi BirKulunuCokSevdim
- #1
Merhaba arkadaşlar.
Ben 2 çocuk annesi, 31 yaşında bir kadınım.
. Neyse özellikle ilk doğumda çok bocaladım. Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim. Merkezden uzak olduğumuz için yemek siparişi falan pek edemiyorduk.
Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.
Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.
Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.
Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^
Ben 2 çocuk annesi, 31 yaşında bir kadınım.
Doğumlarımdan sonraki ilk birkaç haftalık dönemde fazla destek görmedim. kendi annemle pek aram yoktur. Eşimin annesi 2 kere geldi. yemek yapıp birkaç saat geçirip gitti. Çok beklenti halinde değildim zaten. Ama abimlerle aynı sitede oturuyorduk. Ne abim ne de eşi öyle yemek getirme ya da 2 saat bebege bakayım sen biraz uyu gibi bir destekleri olmadı pek. özellikle ilk doğumda. 2. doğumunda kendim isteme durumunda kaldım birkaç kez, yemek değil de büyük oğlumu parka götürmelerini falan. o da max 3 4 kere olmuştur. Onlara kızmıyorum inanın. İnsan çocuk sahibi olmayınca ne kadar zor durumlarda kalınabileceğini tahmin edemiyor. Yengemin çocuğu olsa ben neler neler yaparım hiç çekinmem
Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.
Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.
Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.
Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^
Son düzenleme:
Biraz daha beklentinizi düşürün insanların evlerin farklı farklı dertleri oluyor herkes kendi dünyasında 
Dünya hassas kalpler için zor bir yer:) kendinize hayatı zorlaştırmayın, içinizden geldiği gibi davranın ama hayat böyledir 
Ailenizle mutlu günler dilerim
