Haddimi mi aştım? Yoksa yersiz bir beklenti mi bu?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

BirKulunuCokSevdim

Hoş gelişler ola Mustafa Kemal Paşa!
Kayıtlı Üye
12 Ocak 2010
1.811
6.062
32
Merhaba arkadaşlar.

Ben 2 çocuk annesi, 31 yaşında bir kadınım.
Doğumlarımdan sonraki ilk birkaç haftalık dönemde fazla destek görmedim. kendi annemle pek aram yoktur. Eşimin annesi 2 kere geldi. yemek yapıp birkaç saat geçirip gitti. Çok beklenti halinde değildim zaten. Ama abimlerle aynı sitede oturuyorduk. Ne abim ne de eşi öyle yemek getirme ya da 2 saat bebege bakayım sen biraz uyu gibi bir destekleri olmadı pek. özellikle ilk doğumda. 2. doğumunda kendim isteme durumunda kaldım birkaç kez, yemek değil de büyük oğlumu parka götürmelerini falan. o da max 3 4 kere olmuştur. Onlara kızmıyorum inanın. İnsan çocuk sahibi olmayınca ne kadar zor durumlarda kalınabileceğini tahmin edemiyor. Yengemin çocuğu olsa ben neler neler yaparım hiç çekinmem
. Neyse özellikle ilk doğumda çok bocaladım. Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim. Merkezden uzak olduğumuz için yemek siparişi falan pek edemiyorduk.

Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.

Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.

Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.

Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^
 
Son düzenleme:
Merhaba arkadaşlar.

Ben 2 çocuk annesi, 31 yaşında bir kadınım. Doğumlarımdan sonraki ilk birkaç haftalık dönemde fazla destek görmedim. kendi annemle pek aram yoktur. Eşimin annesi 2 kere geldi. yemek yapıp birkaç saat geçirip gitti. Çok beklenti halinde değildim zaten. Ama abimlerle aynı sitede oturuyorduk. Ne abim ne de eşi öyle yemek getirme ya da 2 saat bebege bakayım sen biraz uyu gibi bir destekleri olmadı pek. özellikle ilk doğumda. 2. doğumunda kendim isteme durumunda kaldım birkaç kez, yemek değil de büyük oğlumu parka götürmelerini falan. o da max 3 4 kere olmuştur. Onlara kızmıyorum inanın. İnsan çocuk sahibi olmayınca ne kadar zor durumlarda kalınabileceğini tahmin edemiyor. Yengemin çocuğu olsa ben neler neler yaparım hiç çekinmem. Neyse özellikle ilk doğumda çok bocaladım. Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim. Merkezden uzak olduğumuz için yemek siparişi falan pek edemiyorduk.

Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.

Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.

Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.

Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^
Ben çocuk doğurmayı tercih etmemişsem başkası pıtpıt doğuruyor diye onun çocuklarını düşünemezdim açıkcası. Belli ki bir nedenden tercih etmemişim. Kendi hayat akışım var. Çocuğum varsa zaten ayrı bir meşguliyetim var. Olmuyorsa da zaten daha kötü muhattap olasım yoktur demekki.
İnsanlardan beklenti içinde olup olup kurulup sonra kırılan insanlara gıcık oluyorum. Kendi yaşam tercihlerinizi kendi kapasitenize göre şekillendirin. O eski hayat kalmadı kimsede. Herkes çok meşgul herkesin zamanı kıymetli. Eğer varsa bir isteğiniz bunu dile getireceksiniz cevabını da karşı taraf belirler.
Bazı insanlar var çok karıştı yardım edicem diye söylenirler bazısı da sizin gibi kimse yardım etmedi der. İnsanlar da artık şaşırdı cidden.
 
Ben çocuk doğurmayı tercih etmemişsem başkası pıtpıt doğuruyor diye onun çocuklarını düşünemezdim açıkcası. Belli ki bir nedenden tercih etmemişim. Kendi hayat akışım var. Çocuğum varsa zaten ayrı bir meşguliyetim var. Olmuyorsa da zaten daha kötü muhattap olasım yoktur demekki.
İnsanlardan beklenti içinde olup olup kurulup sonra kırılan insanlara gıcık oluyorum. Kendi yaşam tercihlerinizi kendi kapasitenize göre şekillendirin. O eski hayat kalmadı kimsede. Herkes çok meşgul herkesin zamanı kıymetli. Eğer varsa bir isteğiniz bunu dile getireceksiniz cevabını da karşı taraf belirler.
Bazı insanlar var çok karıştı yardım edicem diye söylenirler bazısı da sizin gibi kimse yardım etmedi der. İnsanlar da artık şaşırdı cidden.
Konuyu sonuna kadar okudunuz mu? Başka bir konuya mi yorum yapıyorsunuz anlamadım?
 
Merhaba arkadaşlar.

Ben 2 çocuk annesi, 31 yaşında bir kadınım. Doğumlarımdan sonraki ilk birkaç haftalık dönemde fazla destek görmedim. kendi annemle pek aram yoktur. Eşimin annesi 2 kere geldi. yemek yapıp birkaç saat geçirip gitti. Çok beklenti halinde değildim zaten. Ama abimlerle aynı sitede oturuyorduk. Ne abim ne de eşi öyle yemek getirme ya da 2 saat bebege bakayım sen biraz uyu gibi bir destekleri olmadı pek. özellikle ilk doğumda. 2. doğumunda kendim isteme durumunda kaldım birkaç kez, yemek değil de büyük oğlumu parka götürmelerini falan. o da max 3 4 kere olmuştur. Onlara kızmıyorum inanın. İnsan çocuk sahibi olmayınca ne kadar zor durumlarda kalınabileceğini tahmin edemiyor. Yengemin çocuğu olsa ben neler neler yaparım hiç çekinmem. Neyse özellikle ilk doğumda çok bocaladım. Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim. Merkezden uzak olduğumuz için yemek siparişi falan pek edemiyorduk.

Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.

Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.

Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.

Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^

Siz duygusal olabilirsiniz ama gün sonunda siz anne olmayı tercih ediyorsanız annenizde olsa beklentiye girmeyeceksiniz.
Birincideki zorluğu görüp ikinciyi yapmışsınız mesela.
Siz bazı şeyleri yaptınız diye karşınızdakindende bekleyemezsiniz.
Bence yakın arkadaşınız olmadığı sürece insanlara yemek vs şeyleri götürmeyin.
 
Herkes sizin durumda olmuyor.
Benim kuzenlerim farkli ulkelerde yalniz doğum yaptilar. Eşleriyle baktilar bir şikayetleri de olmadi. Ailesi yakininda olan da yine eşiyle bakiyor.
Herkes bi bebege sülalece bakmiyor. Talep edilmeden yapilan bazi seyler bana gereksiz geliyor bilmiyorum. Yine de ben olsam.bi donup tesekkur ederim hosuma gitse de gitmese de o ayri.
 
Yegenlerime canım isterse biraz ilginerim, çocuk bakmak istesem kendim doğururum.

Arkadaşlarınıza bir iyilik yaparken teşekkür beklemeniz normal ama onlar ne yaşıyor bilmiyoruz belki de yemediler bile istemediler. Bir sürü seçenek var bu kadar üzülüyorsaniz yapmayın iyilik
 
Merhaba arkadaşlar.

Ben 2 çocuk annesi, 31 yaşında bir kadınım. Doğumlarımdan sonraki ilk birkaç haftalık dönemde fazla destek görmedim. kendi annemle pek aram yoktur. Eşimin annesi 2 kere geldi. yemek yapıp birkaç saat geçirip gitti. Çok beklenti halinde değildim zaten. Ama abimlerle aynı sitede oturuyorduk. Ne abim ne de eşi öyle yemek getirme ya da 2 saat bebege bakayım sen biraz uyu gibi bir destekleri olmadı pek. özellikle ilk doğumda. 2. doğumunda kendim isteme durumunda kaldım birkaç kez, yemek değil de büyük oğlumu parka götürmelerini falan. o da max 3 4 kere olmuştur. Onlara kızmıyorum inanın. İnsan çocuk sahibi olmayınca ne kadar zor durumlarda kalınabileceğini tahmin edemiyor. Yengemin çocuğu olsa ben neler neler yaparım hiç çekinmem. Neyse özellikle ilk doğumda çok bocaladım. Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim. Merkezden uzak olduğumuz için yemek siparişi falan pek edemiyorduk.

Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.

Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.

Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.

Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^
Yaptığınız şeyler ince düşünceli,kibar olduğunuzu gösteriyor ellerinize sağlık.
Karşı taraf alırken teşekkür etmiş olmanın rahatlığı yada henüz yemekleri yeme fırsatı bulamadığı için tekrar olumlu dönüş yapmamış yada zaten teşekkür ettim tekrar etmeye gerek görmemiş olabilir.
Burada sizin ne hissettiğiniz önemli.
Bu ikramlar sizi mutlu ettiğine göre tadını çıkarın yapmak istediğinizde yapmaya devam edin.
Kendinize yakışan bu davranışlardan vazgeçmeyin lütfen
 
Bilemiyorum bazı insanlar taze yer, konserveden korkar, bazıları özel diyet yapar başkasınin elinden hic yemeyen var çoğu evde mutfak kültürü değişiyor.
Ben bu yüzden yapmazdım çünkü ne sever ne yer nasıl düşünür bilemezdim ben uzun süre soğan salça domates biber olmadan çok sıkı diyet ile beslendim ztn isteseydi yiyemiyordum belki böyle bir durum oluştu bebek yorgunluğu ile teşekkür etmeyi önemsemedi bilemezsiniz
 
Siz duygusal olabilirsiniz ama gün sonunda siz anne olmayı tercih ediyorsanız annenizde olsa beklentiye girmeyeceksiniz.
Birincideki zorluğu görüp ikinciyi yapmışsınız mesela.
Siz bazı şeyleri yaptınız diye karşınızdakindende bekleyemezsiniz.
Bence yakın arkadaşınız olmadığı sürece insanlara yemek vs şeyleri götürmeyin.
Yanlış anlaşıldım sanırım ben kimseden beklentiye girmedim pek ama zor bir dönem ve ben yaşadığım için iyi biliyorum. O yüzden yardımcı olmak istemiştim.
 
Cok samimi degilmissiniz sanirim bu kisilerle tesekkur bile etmeyen insanlarla mesafemi ayarlardim boyle seyler baskasina da yapmazdim yoruldugunuzla kaliyorsunuz. Iyilikten anlamayan insanlarmis demek ki. Yemekleriniz begenilmemis desem yinede insan bir tesekkur eder.
 
Bilemiyorum bazı insanlar taze yer, konserveden korkar, bazıları özel diyet yapar başkasınin elinden hic yemeyen var çoğu evde mutfak kültürü değişiyor.
Ben bu yüzden yapmazdım çünkü ne sever ne yer nasıl düşünür bilemezdim ben uzun süre soğan salça domates biber olmadan çok sıkı diyet ile beslendim ztn isteseydi yiyemiyordum belki böyle bir durum oluştu bebek yorgunluğu ile teşekkür etmeyi önemsemedi bilemezsiniz
Msj yazıp sormak da istemiyorum o yüzden genel olarak yersiz bir davranış mi diye size sormam istedim. Yemekler hala tazeler isterse birkaç gün içinde hepsini bitirebilir. Kendi yemez eşi yer belki. Daha önce yemekli de agirladim her yemeğimi severek yedi. Gebeliğin son haftasına kadar görüştük yemekli. Sevmediği bir şey olmadı. Ona güvenerek hazırladım.
 
Ne kadar düşünceli, zarif bir insansınız. Evet bu tarif ettiğiniz yardımda bir ölçüde "teklifsizlik" var ama o samimiyeti hissetmeseniz herhalde bunları yapmazdınız diye düşündüm. Belki karşı taraf ilişkinizde sizin kadar samimiyet görmüyor veya karşılığını veremeyeceği şeyin altında kalmak istemiyor. Ki bence doğum yapmış bir kadın için gururdan önce gelen ihtiyaçlar vardır. Yine de kim ne düşünüyor bilemeyiz tabii.

Anlattığınız bana Gülten Akın'ın dizelerini anımsattı:
"Ah kimselerin vakti yok
Durup ince şeyleri anlamaya"

Maalesef böyle bir dönem. İnsanlar ince yerlerinizi kalınlaştırmak için elinden geleni yapıyor artık.
 
Yabani insanlar. Hiçte hoşgörü göstermem 7 günlük lohusayım üstüm başım berbat halde Kv annem yemek yapıyor onlar yapmasa halimiz harap olacak. emzirirken de elimde telefon oluyor bir teşekküre bol bol vaktim var yani bebek hep kucağımda bu arada.
Kapıma bir poğaça getirse bir arkadaşım nasıl teşekkür edeceğimi şaşırırım. Ne biçim insanmış bunlar hiçte yumuşatmayalım yok lohusa yok bilmem ne. Aksine işini görmüşsünüz gerçekten bir yemeğe muhtacız kalkıp hayatta yapamam yemek şu bu bebekle ilgilenmekten
 
Msj yazıp sormak da istemiyorum o yüzden genel olarak yersiz bir davranış mi diye size sormam istedim. Yemekler hala tazeler isterse birkaç gün içinde hepsini bitirebilir. Kendi yemez eşi yer belki. Daha önce yemekli de agirladim her yemeğimi severek yedi. Gebeliğin son haftasına kadar görüştük yemekli. Sevmediği bir şey olmadı. Ona güvenerek hazırladım.

Anladim siz bosverin kenardan izleyin bir daha o kdr destek olmayın gerek yok
Benim ki sadece fikirdi belki çok sevinmemistir gibi
Belki bebekle ilgili ek bir durum vardır paylaşmak istemez vs zamana birakin
 
Merhaba arkadaşlar.

Ben 2 çocuk annesi, 31 yaşında bir kadınım. Doğumlarımdan sonraki ilk birkaç haftalık dönemde fazla destek görmedim. kendi annemle pek aram yoktur. Eşimin annesi 2 kere geldi. yemek yapıp birkaç saat geçirip gitti. Çok beklenti halinde değildim zaten. Ama abimlerle aynı sitede oturuyorduk. Ne abim ne de eşi öyle yemek getirme ya da 2 saat bebege bakayım sen biraz uyu gibi bir destekleri olmadı pek. özellikle ilk doğumda. 2. doğumunda kendim isteme durumunda kaldım birkaç kez, yemek değil de büyük oğlumu parka götürmelerini falan. o da max 3 4 kere olmuştur. Onlara kızmıyorum inanın. İnsan çocuk sahibi olmayınca ne kadar zor durumlarda kalınabileceğini tahmin edemiyor. Yengemin çocuğu olsa ben neler neler yaparım hiç çekinmem. Neyse özellikle ilk doğumda çok bocaladım. Yemek yapamadığım için haftada 3 gün falan sadece fırına patates atıp onu yiyordum. o da unutup yakmazsam ki çok defa yakıp yanık yanık da yemiştim. Merkezden uzak olduğumuz için yemek siparişi falan pek edemiyorduk.

Çok şükür o günler geride kaldı. Ama bende kendimce bir refleks oluştu. Yeni doğum yapanlara en azından yemek götürmek, bebeğe ben sahip çıkayım sen uyu demek istiyordum ve fırsat buldukça yakınımdakilere hep yardımcı olmaya çalıştım kendi bebeğim olduğu halde. Artık 2 aydır 2 oğulum da okula gidiyor. Ben de daha rahat hissediyorum yardım etme konusunda.

Geçen hafta yeni doğum yapan (yeni 40ı çıktı) bir arkadaşıma bir hoşluk yapmak istedim. Aslında çok uzun zamandır arkadaş değiliz. 1,5 2 senedir tanışıyoruz ama ailecek görüşürüz. En kötü 2 haftada 1 bir eşlerin durumundan araya geliriz. Çok tatlı, kibar, nazik bir kız. benden 5 yaş kadar küçük, 26 yaşında. Ailesinden uzakta geçirdi hamileliğini ve ailesi 1 ayın sonunda eve döndüler. Artık yalnız başına gündüz evde.

Her neyse ben 1 hafta boyunca farklı yemeklerden, çorbalardan yapıp birazını ona özel konserve olarak hazırladım ( kaynarken temiz kavanoza koyup kapattım, bu şekilde 1 aydan fazla duruyor yemek) bu şekilde 4 ana yemek, 2 çeşit çorba hazırladım orta boy kavanoza. bir tepsi de kurabiye yaptım. kuruyemiş falan ekledim bir sepet oluşturdum. Arkadaşıma mesaj atıp 1 dk içeri girmeden kapıdan bırakıp döndüm. Kapıda azıcık konuştuk teşekkür etti alırken ama içinde ne olduğunu bilmiyordu. Ben açıkçası birkaç saat sonra sepeti açınca bir mesaj atmasını falan bekledim, not falan da yazmıştım çünkü. Ama 2 gün oldu hiç bir şey yazmadı. Öyle aman zahmet etmişsin, çok düşüncelisin, sen harikasın gibi şeyler tabii ki de beklemiyorum ama bir teşekkür mesajı almamaya bozuldum doğrusu.

Ben aynı sepeti 1 sene önce doğum yapan bir arkadaşıma da hazırlamıştım (hatta kendisine ve bebeğine hediye de koymuştum o arkadaşıma) ve o da aynı şekilde hiçbir şey yapmadı. Ne aradı ne mesaj attı. Ki geçen sene yemek götürdüğüm arkadaşıma ben götürmedim eşi aşağı indi ona verdim, kapıdan kısa bir teşekkür durumu olmadı yani. O zaman bebekten fırsat bulamamıştır diye üzerinde durmadım. Ama ikinciye de aynı şekilde olunca acaba bu davranış hoş bir şey değil mi, haddini aşan bir davranış mı diye sorgulamaya başladım. Sen çocukla bir şey beceremezsin al karnını doyur şeklinde yorumlanacak bir şey mi acaba? Yakın zamanda doğum yapan bir arkadaşım daha olacak ve ona da aynısını yapmak istiyordum. Eğer bu şekilde yorumlanma ihtimali varsa hiç o toplara girmeyeceğim. Size bu konuda danışmak istedim. Böyle saçma sapan bir derdi sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim ^^
Herkes aynı hassasiyeti göstermeyebilir, aynı nezaket veya teşekkür duygularını ifade etmesi gerektiğini bilmeyebilir. Sizle aynı çizgide olmayabilir. Yaptığınız zarif bir davranış lakin bazen istediğiniz dönüşü almayabilirsiniz. Gönlünüzü kıracak bir şey yok ortada iyilik yapmışsınız Allah kabul etsin. Atalarımız boşa dememiş "İyilik yap denize at, balık bilmezse halik bilir." Üzülmeyin 🌸 Biraz daha beklentinizi düşürün insanların evlerin farklı farklı dertleri oluyor herkes kendi dünyasında 🤷🏻‍♀️ Dünya hassas kalpler için zor bir yer:) kendinize hayatı zorlaştırmayın, içinizden geldiği gibi davranın ama hayat böyledir 😌 Ailenizle mutlu günler dilerim😌
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X