Benim Zeytin'im minnacıktı, veteriner 20 günlük ya var ya yok dedi bulduğumda. Cebime koymuştum eve getirirken. Yaratıklar o bebek kedinin bacağını kırmış, annesini öldürmüş. Alçıya alındı bacağı, bir ay alçıda yaşadı bebeğim. O haliyle bile pıt pıt gider kumuna yapardı tuvaletini. O dönem hiç param yok, sefaletten ölüyorum, ton balığı alır yağı ile beslerdim ki kemikleri kaynasın. Oy bebeğimmmmm... Ben onu o halde dışarıda bıraksam bu insanımsılar onu da öldürürdü ya da zaten kendi yaşayamazdı.
Şimdi 7 yaşında koca dana oldu. Benim dışımda hiç kimseye güvenmez, kimseye gitmez. Eve misafir geldiğinde saklanır, insanlardan çok korkuyor. Eşime bile gitmez vahşidir o konuda. Hiç normal bir kedi olamadı yavrum. Sepya tepemizden inmez, Zeytin hiç yanaşmaz. Fakat her gece koynuma girer.
O kadar masumlar ki... Geçen gün ikisine de sarıldım, sizin arkadaşlarınıza neler yapıyorlar öyle dedim. Sepya göz yaşlarımı yalıyor, Zeytin kolumun altına girmiş anlamış gibi. Ben bu insanların kirine, pisliğine tahammül edemiyorum. Bizim gibi insanların ömrü uzun olsun ki bir cana bile dokunsak faydadır.
Topikte de yeri değildi belki bunların kusura bakmayın kızlar. Şu sıralar bir tek sizlerle yazışırken rahatlıyorum.
çocuğu getirir servis 10 dakikaya. Gezeriz biraz .gelince de akşam fiddy yaparım . 
