Açılın arkadaşlar ben geldim, yılın en saf ödülünü konu sahibinden alabilirim fhfh

Bu konuda çok çok tecrübeliyim.
Çok kişiye borç verdik.
Kimi minik bir para, kimi yüksek bir para. Kimi geri döndü, kimi hala bekliyor.
İsteyenler çok yakın arkadaşlarımızdan ya da yakın akrabalardan, yani yaşam standartlarını zaman içinde görebildiğimiz insanlar.
Borç alan kişi söz verdiği tarihte ödeyemeyecek durumda olabilir belki, insanlık hali. Ancak insan biraz utanıp, durumunu izâh edip , biraz vakit ister değil mi ? Yok yok. Onu da yapmıyorlar.
Geri verenlerden bir kişi bile zamanında vermediği gibi, hala bekletenlerin borçlu gibi davranmaması çok tuhaf.
Mesela bir akraba düşünün, borç almış bizden. Ortak bir uzaktan akrabanın düğününe gidiyoruz, biz bir miktar para takıyoruz düğün sahibine, bize borçlu olan kişi o uzaktan akrabaya çeyrek altın takıyor. "O da bana getirir " mantığı ile takıyor. Daha önce ona takılmış bir altın değil, hani lafı olur diye takmak zorunda kalsın.
Ya da başka bir borçlu, kendisine zaruri olmayan, maddi değeri yüksek bir şeyler alıyor.
Ya da bize ödemesi gereken meblağ ile keyfi gezmelere gidiyor.
Öyle bir şey ki bu, insan kendi parasını istemeye utanır hale geliyor.
Biz eşimle duygusal açıdan suistimal edilmeye çok açık olduğumuzu anladık. Artık isteyen hiç kimseye vermeme kararı aldık birkaç ay önce. Hiç kimseye birikiminin olduğunu hissettirmeyeceksin, çünkü bazen hayır diyemeyeceğin insanlar karşına çıkıyor. Ve genellikle verseler bile söz verdikleri tarihte vermiyorlar. Ya da anlattığım durumlar yaşanıyor, boş yere huzursuzluk.
Kimi bilezik istedi, kimi bebeğine bez parası istedi. Bez parası isteyen adamın eşi birkaç gün sonra 40 bin TL birikimleri olduğunu söylemişti.
Herkes ayağını yorganına göre uzatsın. Çok spesifik bir şey olmadıkça kimse kimseden borç istemesin. Allah kimseyi maddi imkansızlık ile sınamasın ama ben birinden borç isteyeceğime, bankadan kredi çekerim.
Maalesef çoğu kişinin borca karşı bakış açısı çok rahat. Ben olsam içim içimi yerdi.